All Chapters of นางร้าย พันธนาการรัก: Chapter 61 - Chapter 70

เปรมาเดินทางมาถึงโรงแรมแล้ว มีเวลาเหลือ ๆ ให้ดื่มกาแฟแก้วโปรด ลาเต้ร้อนหวานน้อยคือเมนูที่สั่งประจำ แต่ขอให้เป็นเครื่องดื่มผสมคาเฟอีนเถอะเธอดื่มได้หมด เช้านี้ตื่นขึ้นมาถึงใต้ตาจะแลดูหมองคล้ำมากไปสักหน่อยเพราะนอนพักผ่อนไม่เพียงพอแต่ สีหน้า และแววตาของเธอสดใสมาก เหมือนความสุขได้มากองรวมไว้ที่เธอหมดแล้ว ไม่รู้ว่ามีอะไรดี ๆ เกิดขึ้น แต่ทุกคนที่พบเธอก็คิดไปในทางเดียวกันหมดว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ และยังแสดงให้เห็นว่าการถูกปลดจากละครในค่ำคืนที่ผ่านมาไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเธอมากมายนัก หากเป็นคนอื่นไม่แน่ว่าอาจจะเก็บอาการไม่ได้ ทั้งได้รับการปกป้องจากทีเอ็มเคก็ว่าแน่แล้ว ต่อมายังตบหน้ากองละครซ้ำซากแบบไม่ได้ตั้งใจอีกครั้งเมื่อได้ทราบข่าวโดยทั่วกันว่านางร้ายอย่างเธอได้ตำแหน่งแบรนด์แอมบาสเดอร์ระดับโลกมาครอบครอง ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีคนพูดลับหลังว่าผู้จัดละครผู้คร่ำหวอดในวงการบันเทิงอย่างนภาเผลอก้าวพลาดอย่างน่าเจ็บใจ พูดกันไปถึงว่าประสบการณ์ที่สั่งสมมายาวนานไม่ได้สอนเธอบ้างเลยหรือไง เหมือนที่ผู้กำกับโต้งพูดไว้เป๊ะไม่รู้ผีห่าซาตานตนไหนพูดยุยงข้างหู แต่เสียใจตอนนี้ไม่ทันแล้ว

ชรัณไม่รู้ว่าอาหารเดลิเวอร์รี่ที่เขาถูกเจ้านายสั่งกำชับให้ลงลิฟต์มารับจากมือไรเดอร์ด้วยตนเองตั้งแต่ 40 นาทีที่แล้วถูกใครส่งมา ที่แน่ ๆ ไม่มีทางที่เจ้านายจะสั่งมาทานเอง ความน่าจะเป็นนี้ตัดทิ้งไปได้เลย แค่แอพพลิเคชันก็ไม่มีในมือถือแล้ว อยากทานอะไรจะบอกผ่านเขาเท่านั้น มือเรียวสวยตัดกับเส้นเลือดคมชัดพลิกเอกสารอย่างใจเย็นภายใต้บรรยากาศอันเงียบสงบ รอจนแม่บ้านจัดอาหารใส่จานให้แล้วประธานทีเอ็มเคถึงได้ลุกเดินมานั่งบนโซฟา เพ่งมองสีสันบนจานและชามอยู่นาน ก่อนจะได้ทำสิ่งที่ลูกน้องคนสนิทคาดไม่ถึงอีกครั้งด้วยการยกสมาร์ตโฟนขึ้นมาถ่ายรูปอาหารบนโต๊ะ ผู้ช่วยหนุ่มขยี้ตาแล้วขยี้ตาอีก คิดในใจว่านี่มันเป็นปรากฏการณ์อะไรกันแน่ สับสนอยู่พักนึงแล้วถอยหลังเดินออกไปเงียบ ๆ จมอยู่กับวามคิดอันเลื่อนลอย ตอบสนองอีกทีก็ตอนที่ผู้ช่วยตัวเองทักความตั้งใจของพฤทธิ์ในการถ่ายรูปอาหารไม่ต่างจากตอนนั่งอ่านร่างสัญญาสำคัญที่ส่งตรงมาจากอเมริกา อีกหนึ่งค่ายหนังที่กำลังจะร่วมงานกัน กดถ่ายแต่ละครั้งเล็งแล้วเล็งอีก ไม่มีใครรู้ว่ามันยาวนานถึงครึ่งชั่วโมง เขาถึงยอมตัดใจลงนั่งดี ๆ ถือช้อน จับตะเกียบ ทานบะหมี่เป็ดย่างที่เน้นเป็ดไม่เน้

ทันทีที่หญิงงามสวมแว่นกันแดดอันโตเปิดประตูขึ้นรถที่จอดหลบมุมมาได้ ประธานหนุ่มที่ทำให้หลายคนกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องการแสดงออกทางอารมณ์ที่ดูคล้ายไร้ความรู้สึกเกินไปก็รวบร่างบางมาไว้ในอ้อมแขน ไม่ต้องรอให้เธอโผกายเข้าหาก่อนอย่างที่ยั่วไว้ ให้เห็นว่าเขาเองก็ทนรอไม่ได้แม้แต่น้อย อยากสัมผัส อยากกอด อยากทำให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของเขาเปรมาหัวเราะคิกตอนที่ถูกริมฝีปากร้อนป้อนจูบลงมาอย่างหนักหน่วง นาทีต่อมาเสียงหัวเราะระรื่นก็เจือด้วยเสียงสะอื้นติด ครวญครางเหมือนลูกแมวตอนร้อง บรรยากาศเร่าร้อนไม่แพ้อากาศด้านนอก แว่นตากันแดดทรงเก๋ถูกถอดไปตอนไหนไม่รู้ตัว ดวงตาสองคู่สบประสานมองกันและกันอย่างเสน่หาว่าไปแล้วเปรมากับพฤทธิ์ก็กำลังทำเหมือนคู่รักที่ห่างกันไปนานหลายวัน พอกลับมาเจอกันก็ต้องรีบแสดงความรักอย่างดูดดื่ม และหวานชื่นเพื่อเติมเต็มช่วงเวลาที่ขาดหายไปอย่างน่าเจ็บใจ และหากจะพูดกันจริง ๆ อีก เวลาที่ได้ใกล้ชิดกันจริงจังแบบสองต่อสองของพวกเขาสองคนนั้นกางนิ้วขึ้นมานับยังเหลือ ๆ แต่ความสัมพันธ์ก็จัดว่าดีมาก เหมือนคุ้นเคยกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว กอดกันได้ จูบกันดีเหมือนปฏิบัติมานาน“เหนื่อยไหมครับ”น้ำเสียงทุ้ม

รถยนต์คันหรูสีดำปลาบเลขทะเบียนสวยแล่นผ่านซุ้มประตูขนาดใหญ่ด้วยระบบคีย์การ์ดเข้ามาแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนทำความเคารพอยู่ด้านนอกป้อมสองคน นั่นคือด่านแรก ผ่านประตูที่สองก็มีเจ้าหน้าที่ แล้วถึงจะหลุดเข้าด้านในจริง ๆ ประตูสองชั้นนิรภัยแน่นหนาเปรมาให้ความสนใจกับสถานที่เป็นพิเศษ ดวงตาคู่งามกวาดมองสองข้างทางของแกรนด์ ไฮแอทอันเลื่องลืออย่างชื่นชม ที่พักอาศัยของคนที่ใช้คำว่า ‘รวย’ อย่างเดียวไม่พอของจริง สถานที่นี้เป็นที่รู้กันดีว่าคนที่จะจับจองเป็นเจ้าของได้นั้นจะต้องเป็นระดับมหาเศรษฐีใหญ่ และเป็นคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัวสูง มีเงินแล้วซื้อมันทันทีไม่ได้ มันมีเงื่อนไข ในอินเทอร์เน็ตลองไปสืบค้นกันดูได้เลย ยังไงก็ไม่มีภาพหลุดออกมาให้เห็นเป็นบุญตาเลยว่าด้านในเป็นยังไง จะสวยงามสมราคามากน้อยแค่ไหน จะมีโอกาสได้เห็นเพียงแวบ ๆ แค่ตอนนั่งรถผ่านบนถนนเท่านั้นเองและครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกเลยที่เปรมาได้เข้ามาเยี่ยมชมเช่นกัน มีคนที่เธอรู้จักอาศัยอยู่ในนี้ เป็นระดับผู้บริหารเหมือนกันแต่ไม่ได้ไปมาหาสู่กันมานานแล้ว ตั้งแต่ทางเข้าจนลึกเข้ามาจะเห็นได้ว่าดอกไม้ ต้นไม้ ใบหญ้าอันงดงาม ตลอดจนสิ่งปลูกสร้

หลังจากทุกคนออกไปด้วยรอยยิ้มเปรมาก็นั่งแหมะอยู่บนตักของพฤทธิ์อย่างว่าง่าย ทำตัวเป็นตุ๊กตาน่ารักตัวนุ่มนิ่มให้คนกอดหอมตามใจชอบ บรรยากาศตอนนี้ดีมาก สบายจนไม่อยากทำอะไรต่อแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องน่ารำคาญต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นขอวางลงก่อนชั่วคราว อยากโฟกัสแค่ความสุขรอบตัวอย่างเดียวเลย พูดกันได้ว่ามีเวลาทั้งชีวิตที่จะแสวงหาความสุขใส่ตัวแต่เวลานั้นจะยืดยาวเท่าไรเรื่องนี้ไม่มีใครรู้เลย เพราะอนาคตคือสิ่งที่ไม่แน่นอน ฝ่ามือหนาลูบไล้เรียวแขนเล็กเล่นเพลิน ๆ พูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเอาใจ “คิดออกยังครับว่าอยากทานอะไร ผมจะได้ทำให้ถูก” เขาเป็นคนที่มีความอดทนสูงมาตั้งแต่เด็ก เจ็บไม่ร้อง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะอดทน และควบคุมตัวเองได้ดีทุกเรื่องเสมอไป อย่างน้อยก็เวลานี้ ภรรยาคนงามนั่งอยู่บนตักไม่ใช่ว่าพฤทธิ์ไม่รู้สึก บางอย่างกำลังทรมานแต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยเธอไป มันย้อนแย้งอย่างช่วยไม่ได้ดวงตาเปรมาเป็นประกายแวววาว “จริงเหรอคะ!” “จริงครับ” “ดีจังค่ะ ขอบคุณนะคะคุณสามี ไอรีนไม่เรื่องมาก เอาเมนูที่คุณเมฆถนัดที่สุดเลยค่ะ หรือต่อให้คุณทำแค่ทอดไข่ดาว หรือทำข้าวไข่เจียวธรรมดาให้ทานไอรีนก็ดีใจมากแ