บททั้งหมดของ ป้าน่ะเมียผมนะ: บทที่ 11 - บทที่ 20

"ส่งยามา"เธอก้มหน้านี้คำพูดนั้นของเขา ด้วยมันกำลังทำให้หัวใจเธอเต้นแรงผิดจังหวะแทบจะทะลุออกมานอกอก"ไม่มีทาง ขึ้นมานั่งข้างฉันนี้ ฉันจะทาให้"มือหนาตบเบาๆ ลงบนเตียงนอนนุ่ม เชื้อเชิญให้เธอขึ้นมานั่งเคียงข้าง"งั้นก็ไม่ต้องทา""แพรพลอย"หญิงสาวไม่ได้สนใจเขาต่อเพราะได้เวลาที่คนป่วยจะพัก เธอหันมาจัดการกับที่นอนของตัวเองโซฟาตัวใหญ่ที่ดูท่าแล้วเจ้าของห้องจะไม่ค่อยได้ใช้ เธอจัดการเปลี่ยนมันให้เป็นที่นอนสำหรับคืนนี้แมกซ์แวลล์จ้องมองหญิงสาวไม่วางตา เธอทำให้เขาต้องเปลี่ยนแปลงหลายอย่างรวมถึงอ่อนข้อให้เธอด้วย ใครมันจะกล้ามาขัดใจเขาได้แบบเธอไม่มีอีกแล้ว"หลับหรือยัง""หลับแล้ว"เสียงงัวเงียของแพรพลอยที่เพิ่งจะเข้าสู่ห้วงนิทราพูดตอบแบบขอไปที"ฉันยังกินยาไม่ครบ""หื้ม""มียาบำรุงอีกอยู่ในลิ้นชัก ฉันหยิบไม่ถึง"ร่างบางในชุดนอนกระโปรงลายดอกไม่เล็กๆ น่ารัก ลุกขึ้นงัวเงียด้วยความง่วง ผมเผ้ายุ่งเหยิง เดินกึ่งหลับกึ่งตื่นไปหายาตามที่เขาบอก"ว้าย"ร่างเล็กเดินเข้ามาใกล้เขา เธอลืมไปว่าคนที่อยู่กับเธอเจ้าบทบาทแค่ไหน เขารวบร่างบอบบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด กอดเธอนิ่งเนิ่นนานให้หายคิดถึง จมูกโด่งฝั่งลึกลงกับพวงแ

"ไม่นะแพรอย่าไปกับมัน มันเป็นมาเฟีย"ร่างบางเดินไปขึ้นรถหรูอย่างว่าง่าย ยังไงเธอต้องช่วยเดฟให้เขามีชีวิตกลับไป ไม่ใช่ต้องมาบาดเจ็บหรือตายเพราะเธอ เธอรู้ว่าแมกซ์แวลล์ทำจริงแมกซ์แวลล์ลอบยิ้มอย่างดีใจ แค่เธอยอมมาเข้าก็ชื่นใจแล้ว คิดว่าเธอจะดื้อดึงกว่านี้ซะอีก ดีเขาจะได้ไม่ต้องลงมือฆ่าไอ้สารเลวนั้น"ทำอะไร"ร่างเล็กที่นั่งมาข้างเขาถอดเสื้อผ้าออกจนหมดไม่เหลืออะไรให้ปกปิดร่างกายเลยสักชิ้น แต่ยังดีที่รถของเขาติดฟิล์มสีดำสนิททั้งคันเลยไม่มีใครมองเห็น"ทำให้มันจบๆ ไปสิ"เธอหันมาพูดกับเขาด้วยน้ำตา เขาคงมาเพราะเรื่องนี้ เขาคงไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าหาความสุขบนเรือนร่างของเธอเขาหักหลบรถเข้าข้างทางริมถนนที่มืดมิดไม่มีรถวิ่งผ่าน มีเพียงรถของเขาคันเดียวที่กำลังเทียบท่าเข้าจอดร่างเล็กเปลือยเปล่า ลุกขึ้นข้ามไปนั่งทับตัวเขา เธอจับมือใหญ่ให้มาจับอกอิ่มของเธอ"ทำสิ รออะไร ""พอเถอะแพรพลอย ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้"เธอปลดเข็มขัดกางเกงของเขาออกแล้วจัดการงัดปลาช่อนตัวใหญ่ออกมาชมโลก เธอรูดมันขึ้นลงเหมือนที่เขาเคยทำใครล่ะจะไม่มีอารมณ์หญิงสาวตรงหน้าเขาสวยใช่ย่อยซะที่ไหน แท่นเอ็นร้อนสู้มือบางจนแข็งเป็นลำใหญ

"ผัวเธอเลวกว่าฉันเยอะ""เขาดีกว่าแกมาก""อีนี่เถียง เดี๋ยวกูตบ""อ้าย"ใบหน้าหวานเบี่ยงหลบมือสากแบบหวุดหวิด ดวงตาเล็กคลอเคลียไปด้วยน้ำตาทันที เขาอยู่ที่ไหนทำไมปล่อยให้ผู้ชายคนนี้เข้ามาจับตัวเธอ"ปล่อยสิ บอกให้ปล่อย""เงียบ ถ้าไม่อยากกินลูกปืน"เขาลากเธอขึ้นรถ พร้อมกับลูกน้องไม่กี่คนที่เหลือมาจากการต้องเผชิญหน้ากับแมกซ์แวลล์"ไปไหนครับนาย""ขับไปก่อน กูกำลังคิดอยู่"เขาไม่เคยจนมุมขนาดนี้ ไม่เคยต้องมาจับตัวใครแบบโจรกระจอก แต่แมกซ์แวลล์บังคับให้เขาต้องทำและตอนนี้มันคงรู้แล้วว่าเขาเอาเมียของมันมา การจะหาที่หลบซ่อนมันคงจะเป็นเรื่องยากเพราะแมกซ์แวลล์กว้างขวางพอที่จะตามเขาเจอ"นายครับ อีนี่มันคิดจะโทรศัพท์"มือใหญ่กระชากโทรศัพท์ออกจากมือของแพรพลอย โยนทิ้งออกไปนอกรถ"โอ๊ย"เธอพลาดที่กลัวจนล้นลานให้พวกมันเห็นว่าเธอกำลังกดโทรออกหาใครร่างเล็กเดินทางออกมานอกเมืองกว่าครึ่งคืนแล้วรถที่เธอนั่งมาก็ไม่มีวี่แววว่าจะหยุดพัก แพรพลอยอ่อนล้าเต็มทนน้ำตายังไหลออกมาไม่ขาดสายทั้งกลัวทั้งคิดถึง เขาจะมาช่วยเธอทันเหมือนทุกครั้งไหม......"พาป้าจีน่าไปโรงพยาบาล แล้วบอกคนของเราล่าไอ้เลโอ""ครับนาย"ลูกน้องรีบรับคำ

"งั้นก็ไปได้แล้วค่ะ อยากเห็นหน้าลูกสาวของอลิซจะแย่แล้ว""หื้ม ใครจะให้เดินไป นู้นนั่งรถเข็น""แต่แพรแข็งแรงดีแล้ว""หรือจะให้อุ้มไป เลือกเอา""ชิร์"ถึงเธอจะเลือกยังไงก็ถูกเขาทั้งอุ้มทั้งหอมแก้มอยู่ดี ดูเหมือนเธอจะมีทางเลือกนะร่างบางถูกอุ้มลงจากเตียงคนไข้ไปนั่งลงบนรถเข็น ที่มีบุรุษพยาบาลกล้ามโตหุ้นนายแบบเข็นรถนั่งพาเธอไปเยี่ยมอลิซ"ยัยแพร""อลิซ เป็นไงบางแก""เจ็บแผลผ่าสิ แต่ก็มีความสุขนะ แกรีบมีสิ แอลลี่จะได้มีเพื่อนเล่น""ไหนละแอลลี่นะ"แพรพลอยเลียงที่จะไม่ตอบคำถามของอลิซ ถ้าตอบไปมันอาจทำให้ความสุขในตอนนี้ของเธอหายไป"พ่อเขาอุ้มออกไปเดินเล่น ให้ฉันพักนะเดี๋ยวก็กลับแล้ว""ไงแมกซ์""ผมไปตามพี่บาสเตียนก่อนนะ"แพรคงคิดว่าน้ำเสียงที่ผิดไปตอนคุยกับอลิซไปคงไม่มีใครสนใจฟัง แต่เขาได้ยินเขายังยอมรับเหมือนเดิมว่าไม่ต้องการมีลูกเพราะก่อนหน้านี้ความรักของเขากับเธอยังไม่ชัดเจนแต่ตอนนี้แค่ชีวิตเขาก็ไม่เคยมีความปลอดภัยแล้วถ้ามีลูกละเขาจะทำยังไงไหนจะแพรพลอยอีกคน เขาไม่พร้อมที่จะเผชิญเหตุการณ์สูญเสียใครอีกแล้วนะ"อะไรของเขานะ""ไม่มีอะไรหรอก คงอยากเจอหน้าแอลลี่มากมัง"ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าแมกซ์แวลล์เป็

​เช้าวันใหม่ของแพรพลอยที่เพิ่งผ่านคืนฟ้าเหลืองมาหมาดๆมันบอกเวลาบ่ายสามนี้เธอหลับไปนานขนาดไหนเนี้ย แล้วเขาหายไปไหนอีกแล้วก่อนจะหลับเขายังนอนกอดเธออยู่เลยร่างเล็กที่ระบมไปทั่วกายจากบทรักอันเร่าร้อนของพ่อมาเฟียหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงนอนขนาดคิงไซส์ ไปยังห้องน้ำด้วยความอยากลำบากมันปวดร้าวไปทั้งตัวเธอส้วมเพียงเสื้อของเขาที่มีอยู่ในห้องน้ำเมื่อคืนนี้เดินออกมานอกห้อง เพราะไม่รู้ว่าห้องเสื้อผ้าอยู่ตรงไหนตั้งแต่มาเธอรู้แต่ห้องนั่งเล่น ห้องครัวแล้วก็มาจบที่ห้องนอน"แมกซ์"เธอเรียกหาเขาแต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา มีเหมือนเสียงคนคุยกันอยู่ในห้องที่ปิดประตูไว้ นั้นน่าจะเป็นห้องทำงานของเขาแพรพลอยเดินเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงคนสองคนคุยกัน"น้องสาวของเลโอเธอมาขอร้องให้นายรับผิดชอบชีวิตเธอกับลูกครับ""เหอะ กล้ามากสินะ""เธอมีลูกที่กำลังแบเบาะมาด้วยครับ""ลูก? มึงแน่ใจนะไอ้เท็น ไปเอาลูกใครมาอุ้มเรียกความสงสารจากพ่อบอดี้การ์ดหน้าโหดอย่างมึงที่แพ้เด็กหรือเปล่า""เปล่าครับ ผมให้คนไปสืบมาแล้ว""มึงก็ให้เงินก้อนไปก็แล้วกัน จะได้จบๆไป""เธอต้องการทำงานครับ ไม่ได้ต้องการเงิน""กูไม่รับคนของศัตรูเข้ามาทำงานโว้ย กูไม่