All Chapters of พี่สาวจอหงวนไม่ง่าย: Chapter 11 - Chapter 15

ตอนที่ 10 ปฏิเสธและไม่ปฏิเสธ บนระเบียงชั้นสองโรงน้ำชา หวังเว่ยซินยกชาดื่มรวดเดียวหมดอย่างรู้สึกคับแค้นใจ พลางนึกถึงเรื่องราวในวันนี้ “ขออภัยคุณหนูหวัง ท่านก็ทราบว่าการรับศิษย์ของข้านั้นค่อนข้างเข้มงวด ข้าต้องเสียมารยาทต่อท่านแล้ว”“ขออภัยคุณหนู ข้ามิอาจรับน้องชายของท่านได้จริงๆ” “ขออภัย...นักเรียนของข้าเต็มแล้ว” “ขออภัย...” “ขออภัย......” มือเรียวขาวจับก้อนถ่ายขีดรายชื่อ เหล่าอาจารย์ที่ได้มาจากเด็กที่ร้านหนังสือถูกขีดทิ้งจนหมดสิ้น เด็กสาวเอนกายพิงเสาพลางคิด “หากเอากระบี่พาดคอคนพวกนั้น จะยอมรับหวังอี้หยางเป็นศิษย์หรือเปล่านะ” ในขณะนั้นนางก็เห็นชายเสื้อสีดำลายไก่ฟ้ามาหยุดอยู่เบื้องหน้า เด็กสาวเงยหน้าขึ้นสบกับสายตาของชายหนุ่มมันแฝงประกายเย้ยหยัน มุมปากหล่อเหลายกยิ้มเอ่ย “ท่าทางของคุณหนูหวัง เหนื่อยล้ายิ่งนัก” หวังเว่ยซินเบ้ปากเบือนหน้าหนี นางพอรู้สาเหตุแล้ว บุรุษผู้นี้จิตใจคับแคบ ไม่มีทางปล่อยให้นางล่อเล่นด้วยง่าย ๆ แต่นางเป็นสตรีตัวเล็ก ๆ และนางอุตสาช่วยเหลือให้การสืบข่า

ตอนที่ 12 ได้เริ่มต้นแล้วรุ่งเช้าหวังเว่ยซินก็ไปปรากฏกายที่ร้านเครื่องเขียน“จางฮูหยินหรือขอรับ?” เด็กในร้านทวนวาจาของหวังเว่ยซิน“ใช่...ข้าต้องการรู้ที่อยู่ของนาง” “ได้ ๆ ขอรับ...” หลังจากได้ที่อยู่สักพัก หวังเว่ยซินก็มาปรากฏกายอยู่หน้าเรือนของสกุลจาง เรือนหลังเล็กค่อนข้างทรุดโทรม ประตูเรือนถูกปิดเอาไว้ไม่ได้ใส่กุญแจไม่เกรงกลัวผู้ใดจะเข้าไปขโมยของ เด็กสาวแต่งกายงดงามโดดเด่นเพื่อนบ้านที่ชะโงก มองดูนางยืนอยู่ครู่หนึ่งก็ตะโกนมาบอก“คุณหนู..สกุลจาง... ไม่มีผู้ใดอยู่หรอก พวกเขาออกไปทำงานกันหมดแล้ว” หวังเว่ยซินหันไป ถามต่อ “ท่านป้าพอทราบหรือไม่ พวกเขาจะกลับมาเมื่อไร”“ลูกชายกับลูกสาวออกไปรับจ้างทำนา คงมืดค่ำจึงจะได้กลับ ส่วนจางฮูหยินออกไปขายขนม ขายหมดเมื่อไรก็กลับมาเมื่อนั้น”ไม่มีคนอยู่เรือน หวังเว่ยซินตะโกนขอบคุณกลับ แล้วเดินออกมา ในเมื่อรู้ที่พักแล้วเย็นนี้ค่อยกลับมาเจอพวกเขา จากนั้นนางก็เร้นกายออกไปยังชานเมืองหาโรงน้ำชาเงียบสงบสักที่ ออกแบบโรงเตี๊ยมของนางต่อ เสร็จแล้วจะได้หาผู้รับเหมาก่อสร้างเสียทีทว่า บรรยากาศโรงน้ำชานอกเมืองหาได้เงียบสงบดั่งใจคิด กลุ่มคนเดินทาง

ตอนที่ 14 ฝึกฝนผ่านเวทีประลอง รถม้าจากสกุลลู่มาจอดรอหวังเว่ยซินตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ส่องแสง หวังเว่ยซินบอกมารดาว่าจะไปทำธุระที่นอกเมืองอาจจะมิได้กลับ แม้จะเป็นรู้สึกเป็นห่วงทว่าจือซื่อก็มิได้คัดค้าน ได้แต่บอกให้หญิงสาวเดินทางโดยปลอดภัย ระหว่างเส้นทางที่เดินทางไปยังเมืองชิงโจว จะมีคนอยู่สองกลุ่มคือรถม้าของเหล่าคุณชายตระกูลใหญ่ที่ไปดูความครื้นเครงกับชาวยุทธ์ที่ควบขี่ม้าหวังจะไปฝึกปรือฝีมือ หวังเว่ยซินเปิดผ้าม่านออกดูก็รู้สึกตื่นเต้น ครั้งนี้ถึงนางจะนั่งรถม้าก็ตั้งใจไปประลองฝีมือ แม้จะไม่ได้อันดับหนึ่งมาครอง แต่การได้ลงสนามแข่งย่อมได้มากกว่าเสีย ตำแหน่งเจ้ายุทธภพย่อไม่อาจหวัง กล่าวตามจริงทุกวันนี้นับได้ว่านางได้ฝึกกระบี่ไม่กี่ครั้ง เทียบกับเหล่าชาวยุทธ์เหล่านี้นับว่าประสบการณ์ยังคงห่างไกลกัน เมื่อไปถึงเมืองชิงโจวก็ได้เจอกับเหล่าชาวยุทธจำนวนมาก ผู้คนมากหน้าหลายตาต่างเผ่าพันธุ์ การแต่งกายก็แยกทั้งสำนักและดินแดนที่มา คนแถบใต้ก็จะมีผิวคล้ำขึ้นมาต่างจากคนที่มาจากทางเหนือผิวซีดไร้สีเลือดจนดูน่ากลัวบ้าง จังหวะที่มองพวกเ