All Chapters of ระยะปลอดเพื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ ปิดไฟมาร่วมชั่วโมงแล้วก็ยังเอาแต่คิดนู่นคิดนี่จนท้ายที่สุดทนไม่ไหวต้องดึงเอาโน้ตบุ๊กออกมาเปิดเพื่อดูสิ่งที่ต้องการจะดู ซึ่งมันก็คือเรื่องงานเหมือนเคย นั่งจ้องอยู่ที่หน้าจอได้ไม่ถึงห้านาที ประตูห้องก็เหวี่ยงเปิดออกราวกับอีกคนจะรู้ทัน สองยืนอยู่ตรงนั้นสายตามองเข้ามาเห็

“เราออกมากินข้าวแล้ว” ‘อะไร? ทำไมไม่รอ?’ “พอดีหลีไปหาสองที่ห้อง” ‘…’ “แล้วชวนออกมากินข้าว” ‘เหรอ?’ “สองกินก่อนเลย อีกสักพักเราก็กลับแล้ว” ‘เค’ ปลายสายตัดไปแล้ว เป็นฉันเองที่ยังคงคาโทรศัพท์ไว้ที่ข้างหู รู้สึกใจเสียขึ้นมาเล็กน้อย

คนนวดกำลังกลืนน้ำลาย และวินาทีถัดมาก็ยกมือขึ้นตบข้างแก้มตัวเองเบา ๆ ราวกับเป็นการเรียกสติตัวเอง และสองก็คงไม่คิดว่ามีใครเห็น แต่ฉันเห็นไง… เพราะไม่อยากจะให้เกิดบรรยากาศกระอักกระอ่วนขึ้นเลยจำต้องแกล้งหลับตาต่อทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น และอึดใจต่อมาก็แสร้งทำเป็นขยับตัวเบา ๆ “พอแล้

“สมน้ำหน้า!”“อะไร? ก็แยมบอกว่าตัวเองเสียเปรียบ”“ก็ใช่ไง!”“เมื่อกี้ได้จับเยอะกว่าไม่รู้ตั้งเท่าไร!”“หน้าด้าน!”“จะมาบอกว่าเสียเปรียบได้ไง ลูบคลำเราขนาดนั้น”“สองเป็นคนจับมือเราไปคลำเองต่างหาก!”“โอ๊ย! อย่าหยิกแรง เราบอบบางนะเว้ย!”“เหอะ! สมควร!”“เดี๋ยวโดนเราจับกดแล้วจะรู้สึก”“นี่ขู่เหรอ!”“โอ๊ย

“อย่าคิดมากเลย” “เราเปล่า…” “พวกนั้นเขาเป็นทีมของคุณตาลหัวหน้าทีมคนเก่า แต่คุณตาลโดนเชิญออกกะทันหัน แล้วแยมก็โผล่มารับตำแหน่งแทนมันก็เลยเกิดการวิจารณ์กันไปแบบนั้น” “เราเข้าใจ”และรู้ด้วยว่าเพราะอะไรถึงถูกเชิญออก คนในทีมก็อาจจะตกอยู่ในสภาวะเดียวกันหากยอดขายยังไม่กระเตื้องอย