All Chapters of เมื่อข้าทะลุมิติมาเป็นนางร้ายผู้ประสบภัย: Chapter 31 - Chapter 40

เช้าวันต่อมามู่หลานเฟินตื่นสายกว่าทุกวัน นางรู้สึกปวดหนึบไปทั้งศีรษะ จำได้ว่าไปดื่มเหล้ากับเสิ่นเหวยอัน จากนั้นก็กลับบ้านแล้วภาพก็ตัดไปทันทีหญิงสาวยกมือนวดหว่างคิ้วก่อนจะลุกมาล้างหน้าล้างตาอาบน้ำและผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ เมื่อออกมาจากห้องก็มากินมื้อเช้าที่เซวียนเจ๋อทำเอาไว้ ก่อนจะเอายาไปให้เซวียนซานหลางเหมือนเช่นทุกวันเมื่อมาถึงก็พบว่าท่านหมอกำลังตรวจอาการของเขาอยู่ เมื่อเห็นนางเข้ามาเขาก็ยิ้มให้เล็กน้อย อีกทั้งยังมีท่าทีประหม่าจนมู่หลานเฟินสงสัย แต่นางไม่ได้เอ่ยถามสิ่งใดไป เซวียนเจ๋อบอกว่าจะไปส่งท่านหมอและจะไปเตรียมของว่าง นางพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาหาเซวียนซานปลาง นางทิ้งกายลงนั่งข้างๆเขา หญิงสาวเว้นระยะห่างพอประมาณก่อนจะตักยาขึ้นมาเป่าเบาๆ“ซื่อจื่อได้เวลาดื่มยาแล้ว"ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ตอบ แววตายังคงเลื่อนลอยเช่นเดิม คล้ายกับจับทิศจับทางไม่ถูก มู่หลานเฟินที่เห็นก็รู้สึกสงสารเขาขึ้นมา คนหยิ่งผยองเช่นเซวียนซานหลางกลับต้องมาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้เขาจะต้องรู้สึกอึดอัดมากเป็นแน่นางค่อยๆยื่นช้อนไปที่ริมฝีปากของเขา ชายหนุ่มค่อยๆกินมันเหมือนเช่นทุกวัน หลังจากดื่มยาเสร็จแล้วก็นั่งเอนพิงห

อาหารมื้อนี้ผ่านไปด้วยดี ในระหว่างมื้ออาหาร เซวียนซานหลางคีบเนื้อย่างให้นาง นางก็คีบเนื้อปลาให้เขา เซวียนชินอ๋องที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ส่วนอวี้หลิงไม่เอ่ยอันใด ด้านเซวียนเจ๋อก็มีความสุขเป็นอย่างมากหลังจากกินอิ่มแล้ว มู่หลานเฟินก็ตรงไปที่โรงครัว ก่อนจะมุ่งหน้ามาที่เรือนของเซวียนซานหลางพร้อมกับกล่องอาหารในมือ วันนี้นางทำขนมหวานหลังมื้ออาหารเอาไว้ นั่นก็คือวุ้นน้ำดอกชบา รสชาติหวานล้ำ เหมาะกับอากาศที่ร้อนอบอ้าวเช่นนี้เป็นอย่างมากเซวียนซานหลางกำลังนั่งสะสางงานอยู่ที่โต๊ะอักษร หลังจากที่เขากลับมาก็พบว่ามีงานมากมายรอให้เขาจัดการ อีกทั้งพรุ่งนี้ยังต้องไปเข้าเฝ้าเสด็จลุงที่วังหลวงแต่เช้าอีกด้วย"ซื่อจื่อ คุณหนูมู่มาขอพบท่านขอรับ"เมื่อได้ยินอาต่งองค์รักษ์บอกว่ามู่หลานเฟินมาหา เซวียนซานหลางก็รีบวางงานในมือลงทันที"รีบให้นางเข้ามา"อาต่งพยักหน้ารับคำ ก่อนจะไปแจ้งมู่หลานเฟินที่รออยู่ด้านนอก หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะเดินเข้ามาในเรือนด้วยท่าทีประหม่า นี่เป็นครั้งแรกที่นางเข้ามาในเรือนของเซวียนซานหลางภายในเรือนตกแต่งอย่างเรียบง่าย ไม่ได้หรูหราอันใดมากนัก ทำให้นางค่อนข้างแปลกใจเป็นอย่างมา

อวี้หลิงที่อยู่ในจวนอ๋องเมื่อได้ยินข่าวลือแพร่สะพัดเกี่ยวกับเซวียนซานหลางและมู่หลานเฟินนั้น นางก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด เพียงรับฟังเงียบๆเท่านั้นไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดนางจึงไม่กระตือลือล้นที่จะทำลายเซวียนซานหลางอีก อาจเพราะเกิดเรื่องครั้งนั้นขึ้นมันจึงทำให้ความคิดของนางเปลี่ยนไป ถึงอย่างนั้นนางก็ยังหวังตำแหน่งชินอ๋องให้บุตรชายอยู่แต่เซวียนเจ๋อกลับทำตัวเหินห่างจากนาง เขาเริ่มสนทนากับนางน้อยลง บางครายังหลบหน้านาง นี่คือสิ่งที่ทำให้อวี้หลิงทุกข์ใจเป็นที่สุดหลายวันต่อมาฮ่องเต้เซวียนจงมีรับสั่งเรียกตัวเซวียนซานหลางเข้าวังหลวง หลังจากประชุมยามเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว สองลุงหลานก็พากันเดินไปตามทางเดินภายในอุทยานหลวงอย่างไม่รีบไม่ร้อน ฮ่องเต้เซวียนจงมองหลานชายของตนที่ตอนนี้เติบโตเป็นบุรุษรูปงามองอาจ มากความสามารถก็รู้สึกตื้นตันใจขึ้นมาชีวิตของเซวียนซานหลางผ่านอะไรมามากมายนัก บิดาก็ไม่ได้รักใคร่เท่าท่ี่ควร มารดาก็มาด่วนตายจาก กำลังทหารที่อยู่ในมือของเซวียนซานหลางตอนนี้เปรียบเสมือนดาบสองคม อาจทำให้คนระแวงได้ แต่หลานชายคนนี้ไม่เคยมีความทะเยอะทะยานใดเลยแม้แต่น้อยบุรุษที่ดีงามเช่นนี้ควรจะได้แต่งกับสตร

เซวียนซานหลางเมื่อได้ยินในที่สิ่งที่มู่หลานเฟินเอ่ยขึ้นมาก็ถึงกับตื่นตระหนกไม่น้อย เขาจ้องมองนางอย่างไม่ละสายตา ก่อนจะเอ่ย"เจ้าแน่ใจหรือ"มู่หลานเฟินพยักหน้าพลางเอ่ยตอบ"แน่ใจ ท่านก็รู้ว่าแต่ไหนแต่ไรจมูกของข้าน่ะมักจะได้กลิ่นแปลกประหลาดที่คนอื่นทั่วไปไม่ได้กลิ่น ตอนที่เดินเข้าไปใกล้รูปปั้นเทพธิดาข้าก็ได้กลิ่นแล้ว แต่ที่ท่านและคนที่มากราบไหว้ไม่ได้กลิ่นอาจเป็นเพราะว่าภายในอารามจุดธูปหอมอบอวลไปหมด แต่ข้ากลับได้กลิ่นชัดเจน ให้ตายเถอะ กลิ่นนั้นยังติดจมูกข้าอยู่เลย คิดแล้วก็อยากจะอาเจียนยิ่งนัก"มู่หลานเฟินทำท่าทางย่นจมูก ก่อนจะเปิดผ้าม่านรถม้าเพื่อสูดเอาอากาศบริสุทธิ์ด้านนอก ด้านเซวียนซานหลางมีท่าทีครุ่นคิด กลิ่นศพอย่างนั้นหรือ เหตุใดจึงกลิ่นนี้จึงมาจากรูปปั้นเทพธิดาได้เล่าหรือว่าวัดแห่งนั้นจะซ่อนบางอย่างเอาไว้มู่หลานเฟินเมื่อรู้สึกดีบ้างแล้วก็หันมาเอ่ยกับเขาด้วยสีหน้าจริงจัง"ซานหลาง ท่านคิดเหมือนกับข้าหรือไม่ว่า บางทีวัดแห่งนั้นอาจจะมีปัญหา"เซวียนซานหลางพยักหน้าพลางเอ่ย"เห็นทีข้าคงจะต้องมาที่นี่อย่างลับๆเพื่อตรวจดูเสียแล้ว""นั่นสิ"คนทั้งสองพูดคุยสนทนากันถึงเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง

หลายวันต่อมา มู่หลานเฟินที่เตรียมพร้อมอยู่แล้ว ก็ทำทีเป็นว่าทราบเรื่องที่วัดสือฉีเปิดให้หญิงสาวไปผูกดวงขอความรัก นางจึงเดินทางไปที่วัดแห่งนั้นและเขียนดวงชะตาของตนเองผูกเอาไว้เพราะเข้าสู่ช่วงกลางฤดูร้อนที่อากาศร้อนอบอ้าวแล้ว ฮ่องเต้เซวียนจงจึงมีรับสั่งว่าจะเดินทางไปพักผ่อนที่พระราชวังฤดูร้อนด้านนอกเมืองหลวง ที่นั่นบรรยากาศดีและเย็นสบายกว่าเมืองหลวง อีกทั้งยังตรัสว่าให้เหล่าขุนนางชั้นสูงติดตามไปด้วย เหล่าขุนนางที่มีตำแหน่งสูงต้องติดตามไปด้วย เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเรื่องยุ่งยากอันใด เพราะบ้านพักของพวกเขาตั้งอยู่ใกล้ๆกับพระราชวังฤดูร้อนอยู่แล้วแน่นอนว่าคนในจวนชินอ๋องย่อมต้องติดตามไปด้วยเพราะเป็นเครือญาติและเชื้อพระวงศ์ อวี้หลิงพระชายาเอกนั้นได้สั่งให้บ่าวไพร่ตระเตรียมของให้พร้อมสรรพ ก่อนที่นางจะเดินกลับเข้ามาในห้องของตนเองเพื่อพักผ่อนเมื่อนั่งอยู่เพียงลำพังแล้ว อวี้หลิงก็คิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้เมื่อสองคืนก่อนนางได้รับจดหมายลับฉบับหนึ่ง เนื้อหาในจดหมายบอกว่า มีเบาะแสที่สามารถชี้ตัวคนร้ายที่สังหารน้องสาวและน้องเขยของนางได้ แต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่งนั่นก็คือ นางจะต้องสังหารเซวียนซานหลางเสีย