All Chapters of พ่ายรักบุปผาพิษ: Chapter 21 - Chapter 30

เมื่อวันส่งสินสอดมาถึง ชาวบ้านต่างมุงดูกันด้วยความอิจฉา ขบวนสินสอดยาวสามลี้ เต็มไปด้วยตำลึงเงิน ตำลึงทอง เครื่องประดับ ของล้ำค่าแปลกตาอีกมากมาย ครอบครัวซูที่สวมชุดแดงใบหน้ายิ้มแย้มเปิดประตูยืนตรวจรายการสินสอด ขานรายการของมีค่าแต่ละครั้ง ชาวบ้านแทบตาถลนออกมา รายการสินสอดล้วนเป็นไปด้วยของมีค่าที่มีเงินก็ใช่ว่าจะหาซื้อได้ทั้งนั้น“ข้าอิจฉาเจ้านัก น้องรอง ว่าที่สามีเจ้าช่างร่ำรวยยกขบวนสินสอดมายาวถึงสามลี้ เจ้าแต่งงานใหญ่โตถึงเพียงนี้ ถึงคราข้าต้องแต่ง มิขายหน้าเจ้าแย่หรือ”“พี่ใหญ่เหตุใดเย้าข้าเช่นนี้ ท่านก็รู้ว่างานแต่งนี้ข้าไม่ได้เต็มใจ”“น้องรอง เหตุใดพูดเช่นนั้น งานแต่งแต่ไหนแต่ไรพ่อแม่เป็นคนจัดการ ไม่ว่าเจ้าจะเต็มใจหรือไม่ วาจาท่านพ่อก็ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะไม่ฟังได้”“ข้ารู้ แต่ข้า...”“เม่ยเอ๋อร์ ไม่ใช่ว่าสามีของเจ้าไปทำการค้าต่างแคว้นบ่อยๆหรือ นั่นไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะไม่ค่อยได้เจอกับเขาใช่หรือไม่”“ท่านพ่อบอกเช่นนั้นเจ้าค่ะ”“แล้วเจ้าจะเศร้าไปไย ท่านพ่อเพียงไปทำงานค้าต่างอำเภอเดือนหนึ่งพวกเรายังเจอท่านไม่กี่วัน นี่ไปทำการค้าต่างแคว้นปีหนึ่งเจ้าจะเจอหน้าเขาได้สักกี่หน เจ้าอย่าได้เส

“คุณหนูท่านนี้ ต้องการทาสแบบใดบอกข้าน้อยได้เลยขอรับ” นายหน้าค้าทาสรีบออกมาต้องรับซูเจินจู เด็กสาวที่สามารถใส่ชุดผ้าไหมหยกพับละห้าสิบตำลึงได้ มีเพียงลูกผู้ดีมีเงินเท่านั้น“ข้าต้องการทาสหญิง พามาให้ข้าดูหน่อยเถอะ” คุณหนูรอสักครู่ ข้าจะรีบไปพาทาสหญิงมาให้ท่านดูขอรับ” นายหน้าค้าทาสพาเหล่าทาสหญิงมายืนเรียงหน้ากระดานตรงหน้าซูเจินจู ครึ่งหนึ่งเป็นหญิงงาม ไม่ถือว่าล่มเมืองแต่ก็ไม่ได้หาได้ดาษดื่นทั่วไป อีกฝั่งเป็นทาสหญิงที่หากไม่หน้าตาขี้ริ้วก็รูปร่างผิดสัดผิดส่วนการที่เด็กผู้หญิงวัยเดียวกับซูเจินจูมาซื้อทาส ส่วนใหญ่คือทาสที่กลายเป็นสินเดิม แต่งเข้าเรือนบุรุษ ทาสหญิงที่รูปโฉมงดงามมันถูกใช้เป็นสาวใช้อุ่นเตียงเพื่อไม่ให้ความโปรดปรานจากบุรุษตกไปเป็นของผู้อื่น ส่วนทาสหญิงที่หน้าตาไม่งดงามมักถูกซื้อจากเหล่าสตรีขี้หึงที่ไม่ชอบให้หญิงงามคนใดเข้าใกล้สามีตน“ข้าไม่ถูกใจ มีคนอื่นอีกหรือไม่”“คุณหนูต้องการทาสแบบใด ข้าจะไปพาตัวมาให้ขอรับ”“พาออกมาให้หมด ข้าจะเป็นคนเลือกเอง” ซูเจินจูปรายตามองทางเฟยหลัน เฟยหลันหยิบเงินตำลึงทองหนึ่งก้อนยัดใส่มือพ่อค้าทาส ก้อนตำลึงทองเย็นๆในมือมีหรือจะทำให้พ่อค้าทาสชักช้า

เมื่อเห็นว่าซูเจินจูก้มหน้าเงียบๆ หลินเฮงฉวนเองก็ไม่อยากกดดันนางเกินไปนักจึงได้แสร้างเปลี่ยนเรื่อง“เจ้าต้องการไปที่ใดต่อ”“ข้าต้องการไปตลาดค้าทาสเจ้าค่ะ เฟยหลันของข้าวิ่งทำงานให้ข้าจนร่างกายทรุดโทรมเสียแล้ว ข้อต้องการคนช่วยงานเพิ่ม”“ได้ ข้าจะพาเจ้าไปเอง”ตลาดค้าทาสอำเภอเหอ“คุณชายท่านนี้ต้องการท่าสแบบไหนบอกข้าน้อยได้เลยขอรับ” นายหน้าค้าทาสเห็นว่าเป็นหลินเฮงฉวนก็รีบออกมาต้อนรับ ด้วยรู้ว่าหากทำอะไรให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของท่านนายอำเภอไม่พอใจ เขาก็ไม่มีสิทธิ์ค้าทาสอยู่ที่นี่อีกแล้วหลินเฮงฉวนมองซูเจินจูเป็นเชิงให้นางพูดคุยกับพ่อค้าทาสด้วยตนเอง“ข้าต้องการทาสหญิงไว้รับใช้ในเรือน พาคนที่เหมาะสมออกมาให้ข้าเลือกหน่อยเถอะ”หญิงสาวหน้าตาดีเกือบสิบคนยืนเรียงแถวหน้ากระดานตรงหน้าซูเจินจู พ่อค้าทาสเคยรู้มาบ้างว่าคุณชายหลินต้องรับสตรีตระกูลพ่อค้าเข้าไปเป็นสาวใช้อุ่นเตียง หากเขาเดาไม่ผิดก็คงเป็นเด็กสาวตรงหน้านี้แน่ ดังนั้นเขาจึงคิดประจบเอาใจหลินเฮงฉวนด้วยการคัดเฉพาะหญิงสาวหน้าตาดีด้วยรู้ว่าสตรีเล่านี้ล้วนต้องเข้าจวนพร้อมนาง“พวกนางล้วนเป็นสตรีที่งดงามที่สุดแล้วขอรับ”ซูเจินจูมองพวกนางที่ยืนเรียงแ

เช้าวันต่อมา ซูเจินจู พาเฟยหลันและเสี่ยวเหลียนเข้ามาร้านผ้าซูเตี้ยนตั้งแต่เช้า วันนี้ที่ร้านจะจัดประมูลผ้าไหมหอมหมื่นลี้ลายโบตั๋นทั้งสองผืน บรรยากาศคึกคัก บรรดาฮูหยินและคุณหนูจวนต่างๆมากันอย่างหนาตา คนงานในร้านวิ่งวุ่นวางเก้าอี้ยาวออกไปนอกร้านให้เหล่าผู้ติดตามได้พักผ่อนซูเจินจูเห็นว่าหลงจู๊ฝูทำงานได้ไม่มีขาดตกบงพร่องจึงกลับเข้าไปในห้องทำงานของตน เฟยหลันให้เสี่ยวเหลียนออกไปซื้อขนมกล่องร้านเสี่ยวซือกวงแทนคนงานที่วิ่งวุ่นอยู่ด้านล่างใกล้ถึงเวลาประมูล หลินเฮงฉวนก็เดินเข้ามาในร้าน หลงจู๊ฝูเห็นว่าเป็นคุณชายหลินจึงสั่งให้คนงานตั้งเก้าอี้ด้านหน้าสุดให้คุณชายหลินเป็นกรณีพิเศษ สายตาของเหล่าสตรีมองมาที่เขาอย่างมีความใน เขาหล่อเหลาและมีเสน่ห์จนเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรี เพียงแค่เห็นรอยยิ้มของเขาการมาที่ร้านผ้าซูเตี้ยนวันนี้ก็นับว่าได้กำไรแล้วการประมูลครั้งนี้ไม่ยืดเยื้อ และไม่เสียเวลา เป็นที่รู้กันว่ายามสตรีซื้อของไม่ต่างกับบุรุษออกรบ ผ้าไหมหอมหมื่นลี้ลายโบตั๋นพับแรกถูกประมูลไปในราคาหกร้อยห้าสิบตำลึงโดยฮูหยินตระกูลจี้ ตระกูลพ่อค้าเจ้าของเหลาตือฟ่านกว่างผ้าไหมหอมหมื่นลี้ลายโบตั๋นพับที่สองถูกปร

ขณะเดียวกัน เฟยเมี่ยวก็เข้ามารายงานซูเจินจูที่แยกสมุนไพรอยู่ในห้องยา เฟยหลันบอกเอาไว้ก่อนออกไปซื้อม้าว่าให้คอยดูเพ่ยเพ่ยเอาไว้อย่าให้นางสร้างความเดือดร้อน นางเป็นเพียงคนที่คุณหนูบังเอิญช่วยไว้ ไม่ใช่คนของคุณหนู ดังนั้นเมื่อเห็นว่านางเหมือนจะก่อเรื่องก็เข้าไปรายงานซูเจินจูทันที“เจ้าถอยไปนะ ข้ามาอวยพรพี่สาว พี่สาวอยู่หรือไม่เจ้าคะ ข้ามาอวยพรวันเกิดท่านเจ้าค่ะ” แม่หนูน้อยยังไม่ละความพยายาม ตะโกนอยู่หน้าบ้านหวังเพียงซาลาเปาสักใบครึ่งใบไปให้น้องชายที่รอนางอยู่“ออกไป นังเด็กบ้า นังเด็กตัวเหม็น พวกเจ้าคนงานทางนั้นมาช่วยข้าจับนังเด็กนี่โยนออกไปเร็ว”คนงานมองหน้ากันไปมองหน้ากันมา วางอุปกรณ์ในมือก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาเพ่ยเพ่ย“หยุด!! พวกเจ้าทำอะไรกัน” เสียงของซูเจินจูทำให้คนทั้งหมดที่กระอักกระอ่วนอยู่แล้วยิ่งทำอะไรไม่ถูกเด็กน้อยเนื้อตัวมอมแมมรีบวิ่งเข้ามาคุกเข่าหน้าซูเจินจูทันทีที่เห็นนางเดินออกมา“พี่สาว ข้ามาอวยพรวันเกิดให้ท่าน ขอให้ท่านอายุมั่นขวัญยืน ขอให้ท่านร่ำรวย มีอิ่ม มีหลับไม่ขาดเจ้าค่ะ”ซูเจินจูได้ฟังคำอวยพรผิดๆถูกๆก็ยิ้มมองเด็กสาวตรงหน้า“ขอบใจแม่หนู เฟยเมี่ยว เจ้าเข้าไปเอาซาลาเปา