All Chapters of You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ: Chapter 21 - Chapter 30

21. อ้อมกอดสุดท้ายSine talksทั้งๆที่ไม่มีเวรดึกแต่การผ่าตัดในช่วงเย็นร่วมกับสตาฟและเพื่อนๆชาวอินเทิร์นที่อยู่ในวอร์ดเดียวกันก็กินเวลายาวนานเกือบสี่ทุ่ม ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องพักแพทย์และรีบกลับบ้านทันที จนไอ้หมอมาร์คอดแซวไม่ได้“มึงไม่ไปดื่มกับพวกกูหน่อยเหรอ?”“ไอ้ซายน์มันไม่ไปไหนหรอกมันรีบกลับไปหาเมีย” ไอ้หมอตามทำหน้าล้อเลียนผม“ช่วงนี้รักครอบครัวเชียวนะมึง ตอนแต่งกันแรกๆ กูเห็นไม่ค่อยอยากกลับ ขนาดไม่มีเวรยังเนียนนอนห้องพักแพทย์” ไอ้มาร์คว่า ก็ตอนช่วงแต่งงานกันแรกๆ ผมไม่อยากกลับไปเจอน้องดาว ผมเกลียดผู้หญิงที่แต่งงานกับผมเพราะเงิน แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้ว ดาวจะแต่งงานกับผมเพราะเงินหรืออะไรก็ช่าง ผมตกหลุมรักเธอ หลุมนั้นลึกมากจนถึงชั้นบาดาลเลยทีเดียวขึ้นมายังไงก็ขึ้นไม่ได้ แค่เธอเอ่ยปากต่อให้เธออยากได้สมบัติที่ผมมีทั้งหมดผมก็ยินยอมยกให้โดยความสิเน่หาล้วนๆ“มึงไม่รักพวกกูแล้วใช่มั้ย?” ไอ้หมอตามพูดพร้อมกับทำตาวิบวับ คำนี้คุ้นๆ ผมเคยพูดกับมันตอนรถชนต้นไม้ ผมกลั้นขำ“กูจะอ้วกว่ะ พวกมึงอย่าเมาจนมาราวน์วอร์ดเช้าไม่ทันละกัน กลับก่อนแล้วเจอกันพรุ่งนี้” ผมโบกมือและเดินมาขึ้นรถที่แม่พั้

23. ชีวิตที่ไม่มีเธอ (1)Tam talks“ตาม กูรักน้องดาวว่ะ” ตั้งแต่น้องดาวออกจากชีวิตของไอ้ซายน์ พอมีเวลาว่างเพื่อนรักของผมก็เอาแต่นั่งกอดขวดแอลกอฮอล์ทุกชนิด แล้วมันก็กลับมาเป็นหมอซายน์หน้าเดียวคนเดิม ไม่ยิ้มไม่หัวเราะ“รอบที่สามสิบ” ผมมองไอ้ซายน์แล้วอดสงสารไม่ได้ แค่อาทิตย์เดียวหมอซายน์ก็ซูบลงอย่างเห็นได้ชัดเพราะกินข้าวยิ่งกว่าแมวดม บ่นแต่ว่ากินไม่ลง คงเป็นเพราะมันติดรสชาติอาหารของน้องดาว ถ้ามันยังเป็นแบบนี้ต่อไปอาทิตย์หน้าแม่พั้นซ์อาจจะได้จองศาลาและเตรียมบวชชีพราหมณ์จริงๆ ก็เป็นได้ “กูคิดถึงน้องดาว น้องดาวจะคิดถึงกูไหมวะ” คนเมายังเพ้อไปเรื่อย ผมเองก็ช่วยอะไรมันไม่ได้มากได้แต่นั่งฟังมันพูดระบายอารมณ์ไปเรื่อยๆ“ก็คงจะคิดอยู่มั้ง อยู่ด้วยกันตั้งนาน” ผมดูออกว่าน้องดาวก็รักไอ้ซายน์ เธออาจมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ต้องทำแบบนี้ ซึ่งมันก็ไม่ใช่หน้าที่ของผมที่จะต้องเข้าไปยุ่งเรื่องในครอบครัวของคนอื่น ช่วยเท่าที่ทำได้ก็พอ “กูอยากไปหาน้องดาว”“ไปสิ พรุ่งนี้กูราวน์เช้าให้” ผมตบไหล่มันเบาๆ ดวงตาของมันทอประกายด้วยความดีใจ“ขอบใจมากตาม กูรักมึงว่ะ” มันทำท่าจะเข้ามากอดผม“อย่าเข้ามานะเว้ย กูมีพระ” ผม

25. ไตหาหัวจาม (1)เช้าวันจันทร์ฉันกลับมาทำงานที่โรงเรียนท่ามะแว้งวิทยา เมื่อวานพี่ซายน์มาส่งฉันที่สนามบินเขานั่งรอจนกระทั่งฉันเข้าไปในเกท หยอดมุกเสี่ยวๆ ประมาณสองร้อยมุกถ้วนและฉันก็นั่งยิ้มคนเดียวตั้งแต่บนเครื่องบินจนกระทั่งเครื่องบินลงจอด ถึงแม้เขาจะทำทีมาง้อฉันแต่ว่าฉันก็ยังไม่ได้ใจอ่อนบอกเบอร์มือถือเบอร์ใหม่กับเขาเพราะฉันยังไม่แน่ใจตัวเองอยู่หลายเรื่อง แต่ว่าอย่างน้อยในตอนนี้ฉันก็แอบแง้มหัวใจตัวเองนิดนึงให้พี่ซายน์เข้ามา วันนี้ฉันมีสอนสี่คาบรวดคือตั้งแต่แปดโมงครึ่งจนถึงตอนสิบเอ็ดโมงห้าสิบ เด็กๆชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นเป็นวัยที่กำลังน่ารักช่างพูดและห้องจะดูวุ่นวายในบางครั้ง ขณะที่ออดเตือนหมดเวลาคาบที่สี่ นักเรียนในห้องส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว“เย้ หมดคาบแล้ว”“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ” หัวหน้าห้องสั่งให้นักเรียนทุกคนยืนขึ้น นักเรียนทำความเคารพพร้อมกัน“ขอบคุณค่ะคุณครู” เด็กๆแทบจะพุ่งตัวออกจากห้องเพราะช่วงพักเที่ยงจะมีการแย่งชิงโต๊ะที่โรงอาหาร ฉันหนีจากความวุ่นวายนั้นโดยการให้นักเรียนออกไปก่อน ทำทีถ่วงเวลาโดยการเก็บอุปกรณ์การสอนลงในกระเป๋า พายเพิ่งจะลาคลอดได้สองวันอาทิตย์หน้าถึงจะกลับมาที่บ

27. รักแท้แพ้อะไร (1)พอฉันตื่นขึ้นในตอนเช้าร่างสูงที่นอนกอดตลอดคืนก็หายไปแล้ว พี่ซายน์ผู้ที่ชอบนอนขี้เซาและคอยให้ปลุกตลอดหายไปไหนกันนะ พอเดินลงมาด้านล่างก็พบว่า หมอหนุ่มกำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว กลิ่นของทอดลอยมาเตะจมูก เขาคงได้ยินเสียงฝีเท้าของฉันที่กำลังเดินลงจากบันได ใบหน้าขาวเนียนยิ้มอวดลักยิ้ม ผมหน้าม้าที่ยุ่งไม่เป็นทรงแต่กลับทำให้คนตรงหน้าดูหล่อเหลาไปอีกแบบ “ดาวตื่นแล้วเหรอ?” คงเป็นครั้งแรกในรอบปีที่ฉันตื่นสายตอนนี้หกโมงเช้าแล้วถือว่าสายสำหรับฉัน ปกติวันทำงานฉันจะตื่นตีห้าลุกมารดน้ำต้นไม้และพวกพืชผักสวนครัวที่ปลูกไว้รอบๆบริเวณบ้าน เมื่อคืนคนตัวสูงก่อกวนตลอดทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอนจึงรู้สึกเพลียจนตื่นนอนตามเวลาปกติไม่ได้“พี่ซายน์ทำอะไรกินคะ” ฉันเดินเข้าไปดูใกล้ๆ พี่ซายน์กำลังทอดไส้กรอก ในจานที่ทอดเสร็จแล้วมีไข่ดาวทั้งแบบสุกและไม่สุกหลายฟอง มือหนาจูงมือฉันมานั่งที่โต๊ะอาหาร บนโต๊ะมีน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋และมีข้าวเหนียวหมูปิ้ง“ดาวนั่งเฉยๆ พี่จะบริการดาวเอง สลับกันบ้างดาวดูแลพี่มามากพอแล้ว” ฉันอมยิ้ม คุณชายแห่งบ้านจึงรุ่งเรืองสกุลเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวเหรอ?“พี่ซายน์ให้ใครไปซื้ออ

29. เพราะเธอคือดวงดาวของหัวใจ (1)ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการเวียนหัวพอยืนขึ้นก็รู้สึกเหมือนบ้านหมุน คิดว่าตัวเองต้องเป็นโรคเกี่ยวกับความดันแน่ๆ แต่ก็ยังฝืนเดินลงมาทำอาหารตามปกติ ป้าสมใจกำลังย่างกะปิเพื่อตำน้ำพริก ฉันย่นจมูกทันทีที่ได้กลิ่นกะปิ“คุณดาวหน้าซีดนะคะ” ป้าสมใจทัก“เวียนหัวนิดหน่อยค่ะ น่าจะเป็นความดัน เดี๋ยวป้าสมใจย่างกะปิค่อยเรียกดาวนะคะ” ยิ่งได้กลิ่นกะปิยิ่งเวียนหัว อาการคลื่นไส้ตีรวนขึ้นมาอีก รู้สึกกลืนไม่เข้าและไม่น่าจะคายอะไรออกมาได้ ทั้งๆที่ยังไม่กินข้าวเช้าแต่เหมือนร่างกายอยากจะขับอะไรออกมา ฉันวิ่งไปห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดและอาเจียนออกมา ซึ่งมีแต่น้ำลายเหนียวๆใสๆ ป้าสมใจรีบตามมาลูบหลัง“คุณดาวไหวมั้ยคะ ไปหาหมอไหมคะ” และในตอนนั้น..ฉันรู้แล้วว่าอาการที่ว่ามันคืออะไร..ฉันรีบไปที่ร้านขายยาและซื้อที่ตรวจครรภ์มาทุกแบบ ทั้งแบบหยดแบบจุ่มและแบบปากกา ครั้งแรกลองตรวจด้วยที่ตรวจแบบหยดก่อน แค่หยดปัสสาวะลงไปสี่หยดผลก็ปรากฏชัดแบบไม่ต้องสงสัย พอตรวจครบทุกแบบฉันก็จัดการเอาที่ตรวจทุกอันใส่กล่องและห่อด้วยกระดาษสีหวาน จากนั้นก็รอเวลา ราวๆหกโมงเย็นเสียงรถก็มาจอดที่โรงรถ ร่างสูงในชุดเสื้อกาวน์แขน