All Chapters of เพียงเวลา(After in the rain) : Chapter 21 - Chapter 30

: ร้านกาแฟนะโมหญิงสาวนั่งดูเพื่อนชงกาแฟด้วยสายตาเหม่อลอย หลังจากเธอร้องไห้ตาบวมก็รีบแต่งตัวและจัดการลงรองพื้นกลบรอยแดงนอกร่มผ้าจนเนียนแล้วตรงมาที่ร้านของเพื่อนทันที ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่ในสถานที่อันตรายแบบนั้นถึงอยากจะหนีไปให้ไกลมันก็ไม่มีที่ไหนให้ไปนอกจากร้านของเพื่อน"ตาบวมมาเชียว..."หลังจากเห็นเพื่อนสาวนั่งเงียบมานานนะโมจึงเอ่ยปากทักขึ้น เขาคิดว่าที่เพียงขวัญร้องไห้มาหนักขนาดนี้คงไม่พ้นเรื่องขอมอสรุ่นพี่มหาวิทยาลัยที่คบกันได้สองปีก่อนเขาจะหายไปดื้อๆ หลังจากเรียนจบ เพื่อนสาวตัวดีก็ดันเป็นหญิงใจเดียวยังคงรอการกลับมาของเขาจนถึงวันนี้"อือ...ขออะไรหวานๆ หน่อยสิ"นะโมฟังคำสั่งแล้วหยิบอุปกรณ์มาลงมือชงชาองุ่นแบบหวานร้อยเปอร์เซ็นต์ให้เพื่อนสาวก่อนจะส่งมันให้เธอ เธอรับมันแล้วรีบดูดลงคอจนหมดความหวานของน้ำมันช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นได้จริงๆ แต่มันก็ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น"เล่าหน่อยไหมว่าเป็นอะไร"เมื่อเห็นเพื่อนเริ่มผ่อนคลายขึ้นกว่าเดิมนะโมจึงเริ่มเปิดประเด็นทันที เพียงขวัญยังคงมีท่าทีครุ่นคิดอย่างหนักว่าควรจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้นะโมฟังหรือเปล่า แต่พอคิดดูแล้วถ้าเธอพูดออกไปว่านายแบบคนดัง

: คอนโดพอมาถึงชายหนุ่มก็เดินนำหน้าหญิงสาวขึ้นมายังห้องแต่เขาต้องค่อยแอบชำเลืองดูคนตัวเล็กอยู่บ้างเพราะกลัวว่าขาเล็กนั้นจะเดินเองไม่ไหว เพราะตอนที่เขารังแกเธอนั้นขาของเธอสั่นระริกราวกับไม่มีเรี่ยวแรงจนต้องอุ้มกันเลยละและดูเหมือนเขาจะคิดถูกที่เลือกลงโทษเธออย่างนั้นเพราะตั้งแต่อยู่บนรถไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเพียงขวัญก็ว่าง่ายไปเสียหมด ช่างถูกใจเขาเสียจริง"ธาม..."เมื่อก้าวเท้าออกจากลิฟต์ธามและเพียงขวัญก็ต้องหยุดชะงักเมื่อโรสมายืนรอธามอยู่ถึงหน้าห้องของเพียงขวัญ ไม่เพียงแค่นั้นพอเธอเห็นธามก็รีบตรงเข้ามาสวมกอดเขาแน่นเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ นอกจากธามจะไม่สะบัดมือเธอออก กับมองใบหน้าสวยนั้นนิ่งราวกับมันเป็นเหตุการณ์ปกติเพียงขวัญที่ทำตัวถูกได้แต่ก้มหน้าแล้วรีบเดินผ่านไปให้ไวที่สุดในใจเต้นรัวไปด้วยความโกรธที่เธอไม่รู้สาเหตุ แต่ธามก็ยังวิ่งตามมาคว้าเข้าที่ข้อมือเล็กให้หยุดเดินทั้งๆ ที่แขนของเขาก็ยังมีมือของคู่หมั้นตามเกาะอยู่ไม่ห่าง แถมสายตาที่โรสมองเพียงขวัญนั้นมันก็เต็มไปด้วยคำดูถูกและมันยิ่งย้ำสถานะของเธอให้ชัดเจนว่าเธอมันเป็นแค่นางบำเรอเท่านั้น"อย่าล็อกห้องเด็ดขาด ถ้าขัดคำสั่งคงรู้นะว่าจะโด

: ฟิตเนสทั้งคู่มาถึงกองถ่ายได้ทันเวลานัดได้พอดี ธามก็รีบตรงเข้าไปในให้ช่างหน้าช่างผมแต่งตัวทันที ส่วนเพียงขวัญที่ถูกสั่งไม่ให้หายไปจากสายตาก็ยังคงนั่งรอเขาอยู่ที่โซฟาด้านหลังห้องเมื่อเช้ากว่าทั้งคู่จะออกมาจากคอนโดได้ก็ต้องเสียเวลาไปหลายนาทีเพราะเพียงขวัญไม่ยอมลบรองพื้นออกจนธามงอนและจะไม่ยอมมาถ่ายงานสักที แต่สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่าเพียงขวัญจะต้องอยู่ในสายตาธามตลอดเวลา! และแน่นอนเพื่อให้งานเป็นไปอย่างราบรื่นเพียงขวัญก็ตกปากรับคำ "หิวน้ำ"ธามพูดขึ้นเมื่อเห็นเพียงขวัญเอาแต่เล่นโทรศัพท์ไม่สนใจตัวเอง "นี่ค่ะ"หญิงสาวลุกขึ้นหยิบน้ำมายื่นให้เจ้าตัว แต่แทนที่เขาจะรับมันไปดื่มกลับอ้าปากค้างรอราวกับว่าต้องการให้เพียงขวัญป้อน เพียงขวัญที่เห็นแบบนั้นก็ทำตัวเลิ่กลั่กใหญ่เพราะตอนนี้ทั้งช่างแต่งหน้าและช่างผมต่างมองมายังเธออย่างกับว่ากำลังสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่และแทนที่ธามจะทำเป็นรับดูดน้ำตามปกติเขาดันดูดมันจากหลอดพร้อมกับชำเลืองมองใบหน้าของเพียงขวัญไปด้วยจนทำให้คนถูกจ้องถึงกับหน้าแดง"น้ำหวานมากเลยใช่ไหมน้องธาม"ช่างผมแซวทั้งคู่อย่างรู้ทัน "ครับ...หวานมาก"แทนที่เขาจะปฏิเสธกลับยอมรับตามคำ

หลายวันต่อมาทั้งคู่ก็ยังคงทำหน้าที่ช่วยกันทำงานและระเริงรักบนเตียงไม่ขาด ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดูไปได้ดี เพียงขวัญเองก็รู้สึกว่าธามดูเป็นห่วงเป็นใยเธอมากขึ้นและยังยอมตามใจเธอไปเสียทุกอย่างจนเธอรู้สึกราวกับเป็นเจ้าหญิงน้อย เมื่อก่อนเขามักจะไม่เปิดใจทานอาหารนอกบ้านแต่ถ้าวันไหนเธอเอ่ยออกมาว่าอยากทานอะไรเขาก็จะรีบพาเธอไปตลอดเช่นวันนี้"กินนี่เสร็จแล้วต้องเข้าประชุมนะคะ"เพียงขวัญบอกดักด้วยความรู้ทัน เพราะธามมักจะไม่ชอบเข้าประชุมในบริษัทเขารู้สึกว่ามันก็มีแต่เรื่องเดิมๆ เรื่องตารางงานที่สุดท้ายถ้าเขาไม่อยากทำก็ไม่ทำอยู่ดี ทำให้เขาไม่อยากจะเข้าไปนั่งฟังแต่เมียสาวเอ่ยปากดักกันขนาดนี้เจ้าตัวก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้ารับคำสั่ง ตอนนี้เขาทั้งตามใจเอาใจและดูแลเมียคนนี้เท่าที่จะทำได้ เพราะเวลาเธอดีใจหรือตื่นเต้นกับสิ่งที่เขามอบให้มันช่างน่ารักน่าเอ็นดูจนโลกที่มืดมนของเขาสดใสขึ้นเป็นกอง เช่นเดียวกันกับใจของเพียงขวัญ เธอรู้สึกว่าช่วงเวลาที่มีเขามันดีเหลือเกินจนอยากจะอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆมันน่าแปลกที่เขาสามารถลบภาพมอสแฟนเก่าที่เธออดทนเฝ้ารอได้ภายในไม่ถึงสองเดือน ทว่าเธอก็รู้ดีว่าธามก็คงไม่ได้จริงจ

: ธามเมื่อผมทำลายข้าวของจนหนำใจในที่สุดเพื่อนตัวดีก็เรียกคนมาคุ้มผมจนได้ ยิ่งไปกว่านั้นมันยังขังผมไว้ในห้องประชุมเละๆ นั้นนานจนกว่าผมจะสงบลง ซึ่งก็ปาเข้าไปหลายชั่วโมง...ใครมันจะเย็นลงได้ไอ้บ้านั้นอยากจะไปก็ไปอยากจะมาก็มา แถมมาในตอนที่ความสัมพันธ์ของผมกับเพียงขวัญกำลังไปได้ดีพอถูกปล่อยออกมาผมก็รีบตรงกลับมาที่คอนโดทันทีและแน่นอนผมมุ่งหน้าไปยังห้องของเพียงขวัญก่อนจะเป็นอันดับแรก ผมหวังว่าเธอจะไม่ใจอ่อนทิ้งผมไปหาไอ้บ้านั้นทั้งๆ ที่มันทำให้เธอต้องรออย่างทรมาน"ไม่ต้องเคาะหรอก..."เสียงโรสที่เอ่ยขึ้นในขณะที่ผมกำลังจะเคาะประตูห้องทำให้ผมต้องหันไปมองเธอด้วยความแปลกใจ เธอยืนพิงประตูด้วยท่าทางสบายใจและเธอยังอาศัยอยู่ที่ห้องผมเหมือนเดิมราวกับว่ากำลังรอผมอยู่ ...ไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องหรือไงกัน"อย่ายุ่ง...""ยัยเด็กนั้นทิ้งคุณแล้วละสิถึงได้มีท่าทีแบบนี้"ผมหันไปมองโรสอย่างสงสัย...เธอรู้ได้ยังไงว่าผมกับเพียงขวัญมีปัญหากัน? และรอยยิ้มสะใจแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงกันแน่"ฝีมือเธองั้นเหรอ?""จะให้ทำยังไงละ? ในเมื่อคุณไม่ยอมเบื่อมันสักที"ปึก! ผมผลักเข้าที่ไหลบางอย่างแรงจนตัวเธอเซไปติดกับผนัง การ