Все главы ชะตารักชายาของจวิ้นอ๋อง: Глава 11 - Глава 20

บทที่ 12 พระชายาหลิ่งฟู่ตั้งครรภ์"ขอบพระทัยท่านอ๋องนะเพคะ ที่เข้าใจหม่อมฉัน"นางขยับกายเข้ามาใกล้หวังจะเข้ามาสวมกอดท่านอ๋องแต่จู่ๆ เสียงดังเอะอะด้านนอกประตูก็ดังขึ้น"เสียงใครกัน" ท่านอ๋องคิ้วขมวดเข้าหากันสงสัยเสียงท่่ดังอยู่ด้านนอก"เจ้าไปดูสิ ใครมาเอะอะโวยวายยามวิกาลเช่นนี้ "มู่เอ๋อร์สั่งสาวใช้นางให้ออกไปดู แต่ทว่าประตูถูกเปิดเข้ามาก่อน ผู้ที่เอะอะโวยวายนั้นคือซูฮวาสาวใช้ของหลิ่งฟู่"หม่อมฉันขออภัยที่เข้ามารบกวนท่านอ๋องและพระชายารอง แต่ว่าตอนนี้พระชายาหลิ่งฟู่เกิดประชวรท่านอ๋องช่วยไปดูพระชายาด้วยเพคะ " ท่านอ๋องได้ยินดังนั้นรีบลุกขึ้นวิ่งไปที่ตำหนักของหลิ่งฟู่ด้วยความกังวลและเป็นห่วงสุดหัวใจ ซูฮวาเองก็วิ่งตามท่านอ๋องมาติดๆ ปล่อยให้มู่เอ๋อร์อารมณ์เสียที่ถูกขัดจังหวะแผนของนางเกือบสำเร็จแล้วถ้าไม่มีมารอย่างสาวใข้ของพระชายาเอกเข้ามาขัดจังหวะ นางได้กรีดร้องโวยวายทำร้ายข้าวของทั่วห้อง"ทำไม ทำไมต้องมาป่วยเวลานี้ด้วย หรือว่าจะเป็นแผนของนางกันนะ นางรู้ว่าท่านอ๋องจะมาหาข้า นางเลยคิดแผนให้ท่านอ๋องไปหานาง นางก็คงสำออยสินะ ข้าไม่ยอม ข้าจะไปดูให้เห็นกับตาว่านางประชวรจริงๆ หรือไม่" มู่เอ๋อร์พูดจบก

บทที่ 14 ข้าขอเตือนมู่เอ๋อร์ได้ยินถึงกับขาสั่นนั่งพับลงพื้นทันที"พระชายาพูดเรื่องอันใดเพคะหม่อมฉันไม่รู้เรื่องอันใดเลย อีกอย่างหม้อมฉันจะทำเช่นนั้นกับพระชายาที่ใจดีกับหม่อมฉันได้อย่างไร" มู่เอ๋อร์ยังคงหาคำมาโกหกต่อ หลิ่งฟู่ก็รู้ดีว่านางต้องไม่รับแน่ๆ ว่าเป็นฝีมือของนาง"หากไม่ใช่ฝีมือของเจ้าเหตุใดเจ้าต้องตัวสั่นเช่นนี้ แต่ก้ไม่เป็นไรเพราะครั้งนี้ข้ากลับมาอย่างปลอดภัยและเรื่องนี้จะไม่ถึงหูของท่านพี่ แต่หากมีครั้งหน้าข้าบอกไว้เลยข้าไม่ปล่อยไว้แน่ ทำกับข้าข้าไม่ว่าแต่ตอนนี้ข้าตั้งครรภ์อยู่หากท่านพี่รู้เรื่องนี้เข้าท่านพี่ต้องสืบหาผู้ที่สั่งคนพวกนั้นแน่นอนแล้วคิดดูสิ บุตรคนแรกที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของท่านจวินอ๋องถูกทำร้ายจะเกิดอันใดขึ้น ท่านอ๋องก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นปีศาจที่โหดเหี้มกระหายเลือดอยุ่ด้วย" หลิ่งฟู่ลุกขึ้นเดินจากไปปล่อยให้มู่เอ๋อร์นั่งคิดถึงเหตุการณ์ต่อจากนี้เพราะนางเองก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน ทำให้นางนั่งตัวสั่นเทาเพราะกลัวความผิดและได้ปล่อยน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บใจ"นายหญิงหม่อมฉันขอโทษเพคะ หม่อมฉันไม่รู้ว่าคนพวกนั้นจะไร้ความสามารถถึงเพียงนี้ "สาวใช้เข้ามาจับกายของมู่

บทที่ 16 วาจาของท่านพี่ก็ไม่ต่างจากชายใดรุ้งเช้าของอีกวันหลิ่งฟู่ตื่นมาด้วยอารมณ์ไม่สดใสเพราะนางเฝ้าคิดอยู่ทั้งคืนเหตุใดท่านพี่ถึงไม่มาหานาง เช้านี้นางจึงตัดสินใจไปหาท่านอ๋องที่ตำหนักของเขาและพบเข้ากับสาวใช้ที่ตำหนักนั้น"ท่านอ๋องตื่นรึยังไปแจ้งให้ข้าที ว่าข้ามาหา" สาวใช้ก้มโค้งลงเพื่อคำนับพระชายา .."หม่อมฉันคงเข้าไปแจ้งท่านอ๋องให้พระชายาไม่ได้หรอกเพคะ ""เพราะเหตุใดเจ้าถึงไปแจ้งท่านอ๋องให้พระชายาไม่ได้ เจ้าอยากโดนเฆี่ยนหรือไง" ซูฮวาโวยวายเมื่อสาวใช้ผู้นี้ขัดใจนาง"ไม่ใช่เช่นนั้นเพคะ เพราะว่าท่านอ๋องไม่ได้กลับมานอนที่ตำหนักตั้งแต่เมื่อคืนแล้วเพคะ""เอ๊ะเจ้านี่ ท่านอ๋องไม่อยู่ที่นี่จะไปอยู่ที่ไหนได้เพราะว่าเมื่อคืนนี้ท่านอ๋องก็ไม่ได้ไปที่ตำหนักพระชายา"ซูฮวาอารมณ์ร้อนยิ่งกว่าหลิ่งฟู่อีกด้วยซ้ำ หลิ่งฟู่คิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะถามสาวใช้ไป"แล้วท่านพี่ไปที่ใดได้บอกเจ้าไว้หรือไม่""ไม่ได้บอกเพคะ แต่ว่าตอนหัวค่ำหม่อมฉันเห็นว่าสาวใช้ของพระชายารองขอเข้าพบ ท่านอ๋องน่าจะไปอยู่ที่ตำหนักของพระชายารองนะเพคะ"หลิ่งฟู่ก็ยังคงไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ท่านพี่ที่รักนางมากเสียจนไม่มีเวลาให้ผู้อื่นเหตุใดท่า

บทที่ 18 ปวดร้าวไปทั้งร่างกายและจิตใจมู่เอ๋อร์เดินออกมาส่งหลิ่งฟู่ที่หน้าตำหนักอย่างที่พูดเอาไว้ ฟลิ่งฟู่นางอดไม่ได้ที่จะถามเาื่องราวทั้งหมด นางจึงได้ถามเพราะอยากรู้ความจริงจากปากของมู่เอ๋อร์"ข้าเคยบอกเจ้าแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าคิดทำเรื่องชั่วร้ายอันใดอีก เหตุใดเจ้าไม่จำ" มู่เอ๋อร์เมื่อได้ยินก็ขมวดคิ้วตีหน้าซื่อแสร้งเป็นไม่รู้เรื่อง"พระชายาพูดถึงเรื่องอันใดหรือเพคะ เหตุใดถึงมาว่ามู่เอ๋อร์เช่นนี้""ต่อหน้าท่านพี่เจ้าแกล้งแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอันใด แต่ข้ารู้เรื่องที่ท่านพี่เปลี่ยนไปเพราะนี่เป็นแผนของเจ้า เจ้าต้องการอันใดถึงทำเช่นนี้"."พระชายาหรือว่าท่านจะอิจฉาหม่อมฉันที่ทุกวันนี้ท่านพี่ไม่เคยไปหาท่านที่ตำหนักท่านเลยหาเรื่องมากลั่นแกล้งต่อว่าหม่อมฉันเช่นนี้"คำพูดที่ออกมาจากปากของมู่เอ๋อร์ทำให้หลิ่งฟู่รู้สึกโกรธ นางใช้มือจับไปที่แขนของมู่เอ๋อร์และบีบข้อแขนของนางด้วยแรงทั้งหมด."เจ้านี่ช่างเป็นสตรีที่ไร้ยางอาย อย่างข้าไม่เคยคิดอิจฉาเจ้าอย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าที่ท่านพี่เปลี่ยนไปเพราะเจ้าใช้ายาเสน่ห์ "มู่เอ๋อร์หน้าซีดขึ้นมาทันทีเพราะไม่คิดว่าพระชายาหลิ่งฟู่จะรู้เรื่องนี้ด้วย"ท่านอย่ากล่าว

บทที่ 20 เคราะห์ของพระชายาฝั่งด้านหลิ่งฟู่หลังออกมาจากคุกนางก็ยังคงเก็บตัวอยู่ภายในนตำหนักแะคิดไม่ตกว่านางจะ่วยให้ท่านอ๋องหลุดพ้นจากยาเสน่ห์นั้นได้อย่างงไร"พระชายาเพคะ ท่านกินอาหารอีกสักหน่อยเถิดเพคะช่วงท่านไม่ค่อยกิินอะไรเลย หม่อมฉันเป็นห่วงว่าร่างกายของท่านจะอ่อนแอลง""ซูฮวา ข้าจะทำอย่างไรดีถึงจะแยกท่านพี่ออกจากมู่เอ๋อร์ได้ ""หม่อมฉันได้ยินเหล่าทหารพูดกันว่าวันนี้จะเข้าไปที่วังหลวงหากพระชายาอยากพบท่านอ๋องวันนี้ก็เป็นโอกาศดีเพคะ""งั้นดีเลยเมื่อท่านพี่กลับมาข้าจะไปยืนรอท่านพี่ที่หน้าจวน ก่อนที่ท่านพี่จะไปหามู่เอ๋อร์"หลิ่งฟู่ไม่รู้เลยว่าการสนทนาของนางกับซูฮวานั้นถูกสาวใช้อีกนางหนึ่งแอบฟังอยู่ และรีบวิ่งออกไปที่ตำหนักมู่เอ๋อร์เพื่อทูลเรื่องที่หลิ่งฟู่พูดคุยกันมู่เอ๋อร์จึงให้ยาชนิดหนึ่งกับนางที่ผสมอยู่ในธูปหอมเมื่อนำไปจุดแล้วจะทำให้ผู้ได้กลิ่นนั้นสลบและไม่ได้สติ สาวใช้จึงรีบกลับมาที่ตำหนักของหลิ่งฟู่ ในตอนแรกนางเองก็ไม่คิดที่จะทำเช่นนี้แต่เมื่อนางเห็นทางรอดของตนเองหากนางไม่ทำตามคำสั่งของพระชายารอง นางเองก็ไม่รู้ว่าพระชายาเอกจะปกป้องชีวิตนางได้หรือไม่ เพราะทุกวันนี้ท่านอ๋องไม่โปรดปร