Lahat ng Kabanata ng สตรีมเมอร์คนนั้นช่วยหยุดยิงมั่วสักที: Kabanata 31 - Kabanata 36

30ความหวาดระแวง อาการแลคและล็อกเอาต์ไม่ได้ของเกมผู้พิทักษ์จักรวาลนั้นหายไปหลังจากผ่านไปได้สามชั่วโมง การกลับมาเป็นปกติในครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความสามารถของเหล่าหัวกะทิทั่วจักรวาลหรือออสการ์แต่อย่างใด ...จู่ๆ เกมก็กลับมาเป็นปกติด้วยตัวของมันเอง ทว่าแม้จะไม่มีใครบาดเจ็บหรือได้รับอันตรายใดๆ และได้รับการตรวจแล้วว่าไม่ส่งผลกระทบต่อสมอง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ยังส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อการต่อสู้กับภัยพิบัติอวกาศอยู่ดี ไม่มีพลเมืองคนใดกล้าที่จะเข้าไปเล่นเกมผู้พิทักษ์จักรวาลเพื่อสะสมแต้มลดภัยพิบัติอีกแล้ว เอาล่ะ ก็ยังมีคนอยากลองดีอยู่บ้างแหละ แต่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะไม่เล่นเกมมากกว่า โดยเฉพาะพลเมืองของกาแล็กซีควินซ์ที่ถูกบังคับให้เล่นเกมวันละสามชั่วโมงจนเริ่มเบื่อ ในที่สุดพวกเขาก็มีข้ออ้างในการนอนอยู่เฉยๆ ออกไปเที่ยว หรือออกไปสังสรรค์โดยไม่ต้องกังวลเรื่องการเข้าเล่นเกมเสียที ทางรัฐสภาและผู้ปกครองของแต่ละกาแล็กซีเองก็ไม่กล้าที่จะบังคับให้คนกลับไปเล่นเกมอีก การต่อสู้กับภัยพิบัติอวกาศก็เลยกลับสู่จุดเดิม...เหมือนตอนที่ยังไม่มีเกมในเคร

32ต้องสู้กันต่อไป ก่อนหน้าที่เคลย์ตันจะนำกำลังทหารเข้าบุกคฤหาสน์ตระกูลเวอร์มอนต์นั้น ชายหนุ่มได้รับสัญญาณเตือนบนแท็บเล็ตอัจฉริยะ แจ้งว่าเครือข่าวสตาร์เน็ตที่บ้านของออสการ์มีปัญหา เพราะความปลอดภัยของคนที่มีคลื่นสมองพิเศษมีความสำคัญเป็นอย่างมาก เคลย์ตันจึงคอยสอดส่องและติดตั้งระบบป้องกันการลักลอบเข้าแทรกแซงคลื่นสมองในทุกบ้านของผู้มีคลื่นสมองพิเศษ ไม่เพียงติดตั้งโปรแกรมสอดส่องการแทรกแซงในแคปซูลเท่านั้น แต่เขายังสามารถเข้าถึงอุปกรณ์ที่เชื่อมต่อกับสตาร์เน็ตได้ทุกอย่าง ทำให้ตรวจพบความผิดปกติและสกัดจับตัวแฮกเกอร์ได้อย่างรวดเร็ว “เป็นอะไรไป” เอสเธอร์ถามเมื่อเห็นเพื่อนของตนเช็กข้อมูลบนแท็บเล็ตอัจฉริยะด้วยท่าทางเคร่งเครียด วันนี้เอสเธอร์มีประชุมที่ดาวแดริโอ้ ก็เลยถือโอกาสนัดเคลย์ตันกินข้าว เสียดายที่เขามีเวลากินข้าวเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ก็เลยไม่ว่างไปดูออสการ์ไลฟ์ ตั้งแต่ผู้คนเลิกเล่น ไม่สิ เล่นเกมในเครือสเปซน้อยลง งานของเอสเธอร์ก็ยุ่งมากขึ้น จนแทบไม่มีเวลาจะออกไปกินข้าวที่ไหน ตอนนี้เขาก็เลือกร้านอาหารที่อยู่ติดกับสถานีขนส่งอวกาศเพราะ

ตอนพิเศษ 2เขาคือเกมผู้พิทักษ์จักรวาล ในความคิดของออสการ์นั้น แอดคิงน่าจะถูกสอบสวนและควบคุมตัวอย่างหนักจากผู้มีอำนาจอย่างเคลย์ตัน แต่ความเป็นจริงแล้ว แอดคิงกลับถูกใช้งานหนักเสียยิ่งกว่าทาสรับใช้ สมัยอดหลับอดนอนสร้างเกมขึ้นมายังไม่รู้สึกทรมานมากขนาดนี้ เขายอมสร้างเกมอีกร้อยเกมเสียยังจะดีกว่าหาทางแก้สิ่งที่เขาไม่รู้ว่าจะต้องแก้ยังไง! นี่มันยากเสียยิ่งกว่าสอบชิงอันดับหนึ่งของกาแล็กซีอีกนะ! “โอดิน นายมีไอเดียอะไรมั้ย” แอดคิงที่สภาพถุงใต้ตาดำคล้ำยิ่งกว่าหมีแพนด้า หัวฟูฟ่อง ผมแหว่งเป็นจุดๆ เพราะถูกดึงทึ้ง หันไปมองหน้าจอโฮโลแกรมที่ฉายภาพห้องทำงานของผู้สร้างเกมอีกคนหนึ่งอย่างโอดิน สิ่งมีชีวิตจากกาแล็กซีโอบารอสซึ่งมีลักษณะคล้ายมนุษย์ แต่มีหูแหลมและกระดูกเล็ก ทำให้ตัวดูผอมเล็กเหมือนเด็ก “ไม่มีหรอก ทำตามที่เจ้าเคลย์ตันต้องการเถอะ” โอดินตอบกลับมา ขณะที่สายตายังคงจ้องจอคอมอยู่ โปรแกรมแปลภาษาที่มีมามากกว่าร้อยปี ทำให้การสื่อสารกับสิ่งมีชีวิตต่างกาแล็กซีนั้นไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป “นี่นายแอบอู้เล่นเกมอีกแล้วใช่มั้ย”