All Chapters of พรของเซียวเย่วเย่ว: Chapter 31 - Chapter 40

ชีวิตของสองพี่น้องบ้านรองเซียววนลูบอยู่ในบ้านกับบนเขาอยู่หนึ่งอาทิตย์เต็มแล้ว วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะไม่ขึ้นเขาอีกเพราะอากาศเย็นมากมาแล้ว ไม่เกินสองวันก็จะมีหิมะต้องตกแน่ๆนางกวาดเอาผลไม้ป่ามากมายใส่มิติเอาไว้กินไปได้หลายปีเพราะมันมีหลายอย่างมาก สมบัติบนขุนเขามันมากมายจนนางไม่อยากให้หิมะตกลงมาทับถมของป่าดีๆบนภูเขานี้เลย แต่คงได้แต่คิดเพราะธรรมชาติจัดสรรลงมาให้กับมนุษย์ทั้งหลายแล้ว นางใจดียิงหมูป่าตัวใหญ่ลงมาให้ชาวบ้านอีกหนึ่งตัวใหญ่แล้วลงให้บ้านตัวเองหนึ่งตัวให้มีหมูกินไปจนหมดหน้าหนาว ชาวบ้านแทบจะยกนางแห่รอบหมู่บ้านกับพี่ใหญ่ที่มีน้ำใจให้กับทุกคนในหมู่บ้านแม้แต่ปู่เซียวนางก็ให้เหมือนกันส่วนคนอื่นนางไม่ให้นอกจากปู่เซียวคนเดียว แล้วแต่ท่านปู่จะให้ใครนั้นนางถือว่าให้บิดาตอบแทนบุญคุณท่านปู่ที่นำท่านพ่อมาเลี้ยงดูตอนเด็ก ท่านแม่ก็รมควันหมูเอาไว้" นางใส่เกลือหมักในไหใส่เอาไว้ที่จริงไปตากแดดในมิติก็ไม่มีใครรู้นอกจากครอบครัวของนางสี่คน สองหนุ่งที่ร่างกายแข็งแรงแล้วต่างก็ช่วยงานท่านพ่อไม่น้อยทั้งสองคนชอบเรียนรู้ในสิ่งที่บิดาทำและช่วยไปด้วยทุกอย่างจึงทำให้รู้ว่าครอบครัวนี้ไม่ธรรมดาพืชผักที่ปลู

ในแต่ละวันบ้านรองเซียวก็ใช้ชีวิตวนลูบเหมือนทุกวันหลังทำลูกพลับตากแดดเสร็จสองแม่ลูกก็ดองผักป่าอีกหลายอย่าง หน่อไม้ที่เก็บลงมาจากในป่าเย่วเย่วขนออกมาจากในมิติทำกับมารดาในครัวสองคน หนุ่มทั้งสี่คนจะชอบเข้าไปที่โรงเรือนดูแลผักที่เติบโตขึ้นทุกวัน อ๋องหนุ่มจงใจสอบถามการเพาะปลูกผักในโรงเรือนจะได้นำไปใช้ในเมืองหลวงราชสำนักโครงการหลวงที่จะมีพื้นที่เพาะปลูกส่งเข้าวังหลวงอยู่แล้ว แต่พอถึงหน้าหนาวจะไม่มีผักสดกินส่วนมากจะดองเอาไว้รวมถึงตากแห้ง นี้เป็นสัญญาณที่ดีจะทำให้ในวังมีผักสดกินไม่ขาด พ่อค้าต่างเมืองจะนำมาส่งเดือนละสองครั้งจากต่างแคว้นที่มีราคาที่แพงมากที่ตื่นเต้นไม่แพ้กันคือตอนนี้นางสอนทำถั่วงอกวันนี้คงจะนำมาทำอาหารได้แล้ว ทุกคนต่างก็รอชิมเจ้าถั่วงอกกันถ้วนหน้าในบ้านรองเซียวไม่เคยขาดผักสดกินเลยเพราะพวกเขาได้เพาะผักบุ้ง คะน้ากวางตุงจนโตพอดีตัดมาทำอาหารได้แล้ว ผักทุกอย่างออกดอกติดผลมันทำให้ไม่มีใครอยากออกจากโรงเรือนเลยอากาศมันอุ่นจากกระถางไฟที่ตั้งเอาไว้เป็นจุดๆ จากถ่านไม้อย่างดีที่บ้านเซียวบอกเผาถ่านใช้กันเองแถมยังพาไปดูเตาเผาอีกด้วยจน ปัญญาจะจับผิดที่บ้านของแม่นางน้อยมีแต่ของที่เหนือความคาดห

เย่วเย่วทำผัดกระเพราหมูป่าใส่ใข่ดาวคนละสองฟองให้สองหนุ่มในมื้อเที่ยงที่ห้องโถงของบ้าน ถ้าชาวบ้านมาพบคงจะเอาไปนินทากันน่าดูเพราะคนที่นี้เขาจะไม่อยู่กับคนที่ไม่ใช่ครอบครัวตามลำพัง แต่นางไม่ถือและทั้งสองหนุ่มก็ไม่ทำให้อึดอัด เฉิงมู่ฉินมารับอาหารไปกินกับนายน้อยที่กระท่อมที่ทั้งสองคนอาศัยอยู่ชั่วคราวนางก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ก็ตักใส่จานให้จนคิดว่าอิ่มจนจุกไปเลยทีเดียวนางกับท่านแม่จึงทานกันแค่สองคนส่วนท่านพ่อกับพี่ใหญ่คงจะกินในหมู่บ้านและนางได้เตรียมใส่ตระกร้าให้ทั้งสองคนแล้วเมื่อเช้าชีวิตช่วงกลางวันก็วนลูบกับมารดาจนถึงยามเซินนางจึงเดินไปที่โรงเรือนที่ปลูกผัก มื้อนี้นางหมักเนื้อหมูเอาไว้กลับเนื้อปลาแล่บางๆหมักเอาไว้จะทำชาบูจะซดน้ำร้อนแก้หนาวตอนค่ำ นางจึงมาเก็บผักบุ้ง ผักกาดขาว หัวไชเท้า ต้นหอมผักชี ขึ้นฉ่สยไปใส่หม้อน้ำซุปรสเด็ด จำพวกเครื่องในหมูที่นางเก็บเอาไว้ในมิติที่ไม่เน่าเสีย ถ้าสองหนุ่มจะสงสัยนางจะบอกว่าแช่น้ำแข็งจากหิมะเอาไว้ก็แล้วกัน แต่ดูเหมือนสองหนุ่มนั้นจะไม่ถามซอกแซกให้พวกนางลำบากใจจะตอบสักเท่าไร มีให้กินทั้งสองก็ไม่เรื่องมากกินได้ทุกอย่างที่นางทำแถมหมดเกลี้ยงทุกอย่างอีกต่างหาก"เย

"แล้วที่ท่านอ๋องฝึกวรยุทธให้กับพี่ใหญ่ทุกวันก็เพื่อจะให้เข้ากองทัพเหรอเพคะ" เย่วเย่วถามหลังจากนั่งฟังชายตรงหน้าที่นางเปิดใจจะคบหาแต่ก็มีเรื่องให้ตกใจทั้งเรื่องที่เขาเป็นเชื่อพระวงศ์ ทั้งกุมกำลังทหารนับแสนเพื่อจะทำการศึกในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าจนมารดาของนางเป็นลมจนฟื้นมานั่งฟังด้วยความสงบด้วยกันทุกคนในบ้านที่คนสนิทของท่านอ่องบอกเล่าทุกอย่างให้ฟังจนหมด"ใช่แล้วละเย่วเอ๋อร์ข้าต้องการฝึกเซียวอี้เหอมาไว้ข้างตัวเพื่อเป็นคอยเคียงข้างกับเฉิงมู่ฉินเพราะเห็นว่าพี่ชายของเจ้ามีพรสวรรค์ด้านนี้เหมือนกันกับเจ้า บางทีเย่วเอ๋อร์ก็มีวิชาต่อสู้ไม่น้อยตามที่ข้าเห็นเจ้าซ้อมกับพี่ชายจึงทำให้เห็นการต่อสู้จากพี่ชายของเจ้าที่แปลกและรวดเร็วเน้นจุดตายที่จะทำให้คู่ต่อสู้ล้มได้ในเวลาไม่นานเจ้าว่าจริงไหม"ท่านอ๋องหันมาหาสาวน้อยตรงหน้าที่ซ่อนความลับเอาไว้มากมายจนเขาทึ่งนางมองหน้าของชายหนุ่มแล้วยิ้มๆแล้วถามว่า"ท่านคิดว่าอย่างนั้นหรือเพคะท่านอ๋อง""อือข้าคิดเช่นนั้นจริงๆและอีกสองเดือนก็จะหมดหน้าหนาวตอนนี้ทหารในสังกัดของข้าก็เตรียมพร้อมเพื่อจะออกศึกแล้ว หัวหน้าหมู่บ้านจะต้องได้รับคำสั่งจากในอำเภอในไม่ช้าเรื่องข้าศึก

"เพ้ยไม่ต้องให้ข้ามากถึงเพียงนี้ก็ได้ข้าทำให้ลูกบ้านทุกคนอยู่แล้ว" หัวหน้าหมู่บ้านบอกเซียวอี้ถัง"รับไปเถอะขอรับท่านลุงข้ายังมีเรื่องให้ท่านช่วยอีกหลายอย่าง เพราะว่าพอหมดหน้าหนาวไปแล้วข้าอยากให้ท่านบอกชาวบ้านไปช่วยตัดหญ้าพลิกหน้าดินเพื่อเพราะปลูกอีกทั้งล้อมรั้วให้จนรอบที่ดินใหม่ ข้าพอมีตำลึงจากการค้าขายจากจวนท่านเศษฐีเมื่อตอนไปขายผักผลไม้ในเมือง จึงพอมีตำลึงจ้างชาวบ้านเพื่อเตรียมจะเพาะปลูกเลยขอรับท่านลุงผู้ใหญ่" เซียวอี้ถังบอกกล่าวของที่มาของตำลึง"อย่าให้ข้าลำบากใจเลยขอรับเพราะตลอดมาท่านกับครอบครัวที่ยื่นมือช่วยเหลือครอบครัวของข้าตอนลำบากจากบ้านใหญ่ คราหน้าข้าจะกล้ามาขอความช่วยเหลือท่านได้อย่างไรเล่าขอรับ" เซียวอี้ถังบอกพร้อมกับยัดตำลึงใส่มือของหัวหน้าหมู่บ้าน"เช่นนั้นหรือข้าจะรับไว้ก็แล้วกันทั้งที่ไม่อยากได้ก็ตามเพราะนังหนูเย่วเย่วมันก็ตอบแทนข้ามาไม่น้อยแล้วผักดองสูตรของนังหนูเย่วเย่วมันอร่อยมากจริงๆ ข้ากินกับข้าวต้มทุกมื้อเลยทีเดียวละ ถ้าหมดคงต้องนำสิ่งของไปแลกปลี่ยนมาไว้ล่วงหน้าแล้วละ" หัวหน้าหมู่บ้านพูดกับบิดาของเซียวเย่วเย่วตรงหน้า"ขอรับที่บ้านนางทำเอาไว้มีให้แลกเปลี่ยนกับชาวบ