บททั้งหมดของ เจ้านายจอมโหด กำลังโกรธอะไรฉันอยู่นะ!: บทที่ 21 - บทที่ 30

*คำเตือน! ตอนนี้มีเนื้อหา รูปภาพ และ ความอ่อนไหวทางเพศที่ไม่เหมาะสม*ทุกอย่างเกิดขึ้นจากจินตนาการ มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เด็กต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ*เตือนแล้วน๊า*........................................EP 19 NC 18+ (มีรูป)..................................สองชั่วโมงต่อมา หลังจากที่ขุนพลพาน้ำขิงเล่นน้ำจนสาแก่ใจ หลังจากนั้นเขาจึงยอมให้เธอสวมชุดว่ายน้ำได้ตามใจอยาก ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากใส่แล้วก็ตาม แต่ถึงแม้ว่าจะยอมให้ใส่ แต่เขาก็บังคับให้น้ำขิงสวมกางเกงยีนขาสั้นทับ และใส่เสื้อครอบอยู่ดี(ชายหาด) “พี่น้ำขิงเผลอหลับหรอคะ” น้อยเอ่ยทัก เมื่อเห็นน้ำขิงกำลังเดินมา“อื้อ.....พอดีพี่เผลอหลับไปน่ะ (-////-) ” น้ำขิงได้แต่เกาคอแก้เก้อ และทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ รุ่นน้องสาวอย่างเนียนๆ โดยทำเป็นไม่สนใจสายตากรุ้มกริ่มของขุนพลที่กำลังเดินตามหลังมา“ดูอะไรอยู่หรอ”“กำลังดูพวกผู้ชายเล่นวอลเลย์กันอยู่ค่ะ (^_^) ”“ดูเขาเล่นวอลเลย์ หรือ ดูซิกแพ็กเขาเอาดีๆ” น้ำขิงเอ่ยแซว เพราะตอนนี้เหล่าหนุ่มๆ ในบริษัทต่างถอดเสื้อโชว์หน้าท้องเป็นลอนสวยท้าแดดกันอยู่ในตอนน

EP 21 หึง!..................................ทริปเอาท์ติ้งของบริษัทปิดฉากลงอย่างราบรื่น ซึ่งผลพวงจากทริปนี้ก็ช่วยกระชับความสัมพันธ์ และ ความรู้สึกของใครบางคนให้ดีขึ้น ทำให้ดูเหมือนอะไรๆ ก็กำลังจะเป็นไปด้วยดี แต่ทว่า อะไรบางอย่างกลับทำให้ทุกอย่างที่ควรจะดี มันกลับแย่ลง(โรงอาหารบริษัท) “พี่น้ำขิงรู้รึยังคะ ว่าต้นสนได้รับคำสั่งให้ไปทำงานที่สาขาญี่ปุ่น” น้อยเอ่ย ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก“งั้นหรอคะ?”“พี่ก็เพิ่งรู้จากน้องน้อยนี่แหละค่ะ ว่าแต่ ต้นสนต้องย้ายไปเมื่อไหร่หรอคะ”“ต้นเดือนหน้าค่ะ”“ฮะ? ทำไมกระชั้นชิดจัง” น้ำขิงอุทานออกมา เมื่อเห็นว่าคำสั่งย้ายค่อนข้างกระชั้นชิด“น้อยก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่เห็นว่าเป็นคำสั่งโดยตรงจากคุณขุนพล”“อ้อ งั้นหรอคะ” น้ำขิงเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย แต่ทว่าก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของตน“อันนั้นข้าว ของคุณขุนพลหรอคะ?” น้อยเอ่ย ก่อนจะพยักพเยิดไปทางอาหารชุดในถุงที่วางข้าง ๆ น้ำขิง“ใช่ค่ะ”“พี่กินเสร็จแล้ว พี่ไปก่อนนะ (^_^) ” น้ำขิงลุกจากโต๊ะ ก่อนจะไม่ลืมหิ้วถุงอาหารสำหรับขุนพลติดมือไปด้วย“น้องน้อยว่า.....ระหว่างคุณขุนพล กับ น้องน้ำขิง

EP 23หมดสัญญา..................................08.00 น.แกลบ!มือบางกำกระดาษโน้ตในมือจนยับยู่ยี่ หลังจากที่ได้อ่านข้อความที่ขุนพลทิ้งเอาไว้จบ ก่อนจะปามันทิ้งลงกับพื้นขุนพล:วันนี้นอนพักอยู่ที่บ้านไป ไม่ต้องมาทำงานนะครับ“คนไม่มีหัวใจ” น้ำขิงพึมพำเสียงเบาหวิวในยามที่มองข้อมือของตัวเองทั้งสองข้าง ที่ตอนนี้แดงเถือกเป็นรอยของกุญแจมือ“น้ำขิงไม่อยากรอแล้ว เพราะไม่ว่าจะรอยังไง.....เขาก็ไม่มีวันพูดคำนั้นออกมาอยู่ดี”“เสี้ยนที่ตำอยู่ในเนื้อยังไงก็ต้องบ่งออก ขืนปล่อยไว้ นานวันก็ยิ่งจะกลายเป็นแผลกลัดหนอง”ตุ้บน้ำขิงทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนุ่มอย่างหมดแรง ในหัวของเธอตอนนี้กำลังครุ่นคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดีติ๊ง!ในขณะที่น้ำขิงกำลังเคลิ้มจะหลับอีกครั้งเพราะความอ่อนเพลีย เสียงข้อความก็ดังขึ้นแม่: ขิง วันนี้เลิกงานกี่โมงหรอลูก ตอนหกโมงเย็น พอมีเวลามากินข้าวกับแม่บ้างไหม?น้ำขิง: ได้ค่ะฟุบมือบางคว่ำหน้าโทรศัพท์ลงกับที่นอน หลังจากที่ตอบข้อความคนเป็นแม่เสร็จ ก่อนที่เธอฟุบหน้าลงกับหมอนใบโต และหลับไปอีกครั้งด้วยความเหนื่อยอ่อน และหลับยาวไปจนถึงตอนเย็น17.00 น.ปึกน้ำขิงปิดประตูรถ และนั่งประจำตำแหน่งคนข

เจ้านายจอมโหด กำลังโกรธอะไรฉันอยู่นะ!EP 25 คลั่ง..................................(เครื่องบิน) บนเครื่องบินชั้นเฟิร์สคลาส ที่กำลังมุ่งหน้าสู่สหราชอาณาจักรอังกฤษ ขุนพลที่เอนกายพักผ่อนตอนนี้ เขากำลังท่องอยู่ในดินแดนแห่งความฝันที่แสนยาวนานในวัยเด็ก ตอนที่เด็กชายขุนพลอายุเพียงหกขวบ ซึ่งอายุเพียงเท่านี้ ยังถือว่าเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจในความสัมพันธ์ และเหตุผลของพวกผู้ใหญ่ เขาไม่เข้าใจ ว่าทำไมบิดา และ มารดา ที่เคยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข บอกรักกันทุกวัน จู่ๆ วันหนึ่งก็เกิดหมางเมินใส่กัน ทำไมมารดาถึงเอาแต่ร้องไห้ แต่ก็ยังเอาแต่เชื่อในคำว่ารักที่บิดาพร่ำบอก ทำไมบิดาที่เคยพร่ำบอกว่ารักมารดาเสียมากมาย ถึงแปรเปลี่ยนไปกลายเป็นปีศาจร้าย ความสับสน ความไม่เข้าใจสะสมนานวัน จนกระทั่งเมื่อเริ่มรู้เดียงสา เขาก็เริ่มได้รู้จักกับสิ่งที่เรียกว่าความรักด้วยตัวเอง แต่ทว่า ไม่ว่าจะเป็นเด็กสาวที่เรียนโรงเรียนอนุบาลเดียวกัน เด็กสาวที่เรียนโรงเรียนปฐมห้องเดียวกัน เด็กสาวมอปลาย หรือมหาลัย ทุกคนที่เคยบอกว่าชอบ หรือรักเขา จู่ๆ วันหนึ่งก็เปลี่ยนไป ราวกับไม่เคยมีเรื่องแบบนั้นขึ้นมาก่อน คนเหล่านั้นเปลี่ยนไปอย่า

เจ้านายจอมโหด กำลังโกรธอะไรฉันอยู่นะ!EP 27 สายน้ำมาในวันที่สาย.....ต้นไม้ตายไปแล้ว..................................“ทะ ทำไม.....ถึงมาอยู่ที่นี่ได้!” น้ำขิงกะเผลกก้าวถอยหลังด้วยขาที่สั่นเทา ตอนนี้สมองของเธอมันตื้อไปหมด เพราะไม่คาดคิดมาก่อน ว่าจะเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น ถึงแม้จะรู้ว่าคนตรงหน้ามีนิสัยยึดติดไม่เหมือนคนอื่น แต่ทว่าเธอไม่คาดคิดมาก่อนเลย ว่าเขาจะดั้นด้นมาตามเธอถึงที่นี่“คิดว่าหนีผมมาถึงที่นี่แล้ว ผมจะตามหาคุณไม่เจองั้นหรอ?” ขุนพลเอ่ยเสียงเข้ม ในขณะที่ค่อยๆ ย่างสามขุมเข้าหาน้ำขิง ตอนนี้เขาราวกับจับจับเธอฉีกเป็นชิ้นๆ ใบหน้าที่ราบเรียบ แต่ทว่ากลับแฝงไปด้วยอารมณ์“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยคะ”“จะตามน้ำขิงมาถึงที่นี่ทำไม”“น้ำขิงลาออกแล้ว เพราะงั้น.....ก็เลิกยุ่งกับน้ำขิงสักที” น้ำขิงพยายามพูดให้เสียงไม่สั่น ถึงแม้จะยากเสียเหลือเกินก็ตาม“การชิงลาออกโดยที่ผมไม่รู้เรื่อง อันนั้นไม่นับ”“คุณเป็นเลขาของผม แต่อยู่ๆ ก็มาลาออกโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวกันก่อนเนี่ยนะ”“คุณไม่พอใจอะไรกันครับ เงินเดือน วันลาพักร้อน โบนัส คุณอยากได้อะไรเพิ่ม หรือ ไม่พอใจตรงไหน ทำไมไม่พูด ไม่บอกผม จู่ๆ ก็มาหนีจาก