Semua Bab เจ้าสาวบ้านไร่: Bab 21 - Bab 30

“เมื่อยใช่มั้ย ไปนั่งที่โซฟาก่อน”เมื่อประคองหญิงสาวมานั่งที่โซฟาแล้วเขาจึงนั่งลงตรงหน้าเธอพร้อมกับถอดรองเท้าส้นสูงออกให้หญิงสาว“คุณภูไม่ต้องค่ะดาวทำเอง”เธอพูดกับเขาด้วยความตกใจไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้“พี่ดินครับ ไม่ใช่คุณภู แล้วก็นั่งเฉยๆ พี่จัดการเอง”พูดจบเขาก็ยกเท้าของเธอวางพาดที่ต้นขาตัวเองและใช้มือนวดเท้าของเธอช้าๆทีละข้าง“พอแล้วค่ะดาวหายเมื่อยแล้ว พี่ดินไปล้างมือก่อนนะคะเดี๋ยวดาวไปเอาขนมมาให้ทาน ดูหนังสักเรื่องดีมั้ยคะ อีกตั้งชั่วโมงกว่า กว่าจะถึงเที่ยงคืน”“อืม….เป็นความคิดที่ดี”“ขอบคุณนะคะวันนี้ดาวมีความสุขมากค่ะ”เธอกล่าวขอบคุณเขาระหว่างที่นั่งดูหนังกัน“พี่สิที่ต้องขอบคุณดาว ที่ยอมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพี่และเข้ามาช่วยเติมเต็มสิ่งที่พี่ขาดหายไป พี่ดีใจมากรู้มั้ยที่ดาวยอมรับรักพี่”ทั้งคู่มองประสานสายตากันด้วยแววตาลึกซึ้ง ก่อนที่ภูดินจะดึงเธอเข้าไปซุกในอ้อมอกเขาและใช้มือโอบกอดเธอเอาไว้ เพียงดาวเองครั้งนี้ก็ทำตามความรู้สึกของตัวเองซุกตัวเข้าไปในอ้อมอกเขาให้แนบชิดขึ้น เอาหัวแนบที่อกแกร่งของชายหนุ่ม ภูดินเมื่อเห็นการกระทำของเธอก็อมยิ้มอย่างมีความสุข เอามือลูบผมเธอเบาๆ“พี่

“นายสวัสดีปีใหม่ครับ”วิทย์และเพื่อนๆทักทายผู้เป็นนาย“อืม หวัดดี ไปเอาของกินหลังรถลงมาด้วยคุณดาวเขาเอามาฝาก”ภูดินบอกเหล่าลูกน้องของตนด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดูมีความสุขทุกครั้งที่พูดถึงแฟนสาว จนลูกน้องงงงวยไปตามๆกัน ว่าทำไมเจ้านายถึงดูมีความสุขได้ขนาดนี้วันนี้ทั้งวันภูดินทำงานด้วยความสุขสดใส ยิ้มแย้มแจ่มใส พูดคุยหยอกล้อกับลูกน้องมากขึ้น จนทุกคนรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนไปของเจ้านาย ทำงานผิดพลาดนิดๆหน่อยๆเขาก็ไม่ต่อว่าลูกน้อง ปกติต้องโดนดุแล้ว แต่นี่กลับบอกแค่ไม่เป็นไร ตั้งใจกว่านี้หน่อยพร้อมกับรอยยิ้มหวาน แต่กลับทำให้คนฟังขนลุกซู่“พวกมึงว่าวันนี้นายดูแปลกๆมั้ยวะ”วิทย์เอ่ยถามเพื่อนๆ“แปลก แปลกมากๆกูนึกว่าคิดอยู่คนเดียว”“ใช่ ใจดีพูดเก่ง ยิ้มหัวเราะทั้งวัน ไม่เงียบขรึมเหมือนนายคนเดิมเลยว่ะ”“สงสัยนายอยากเปลี่ยนคาแรกเตอร์ใหม่หรือไม่ก็….”“ก็อะไรของมึงวะไอ้วิทย์ อ้ำอึ้งไม่ยอมพูดซักที”“ก็….กำลังมีความรัก”“ห๊ะ!!!นายเนี่ยนะกำลังมีความรัก มึงบ้ารึป่าว”เพื่อนอีกคนเผลออุทานเสียงดัง“ชู่…..เบาๆ เดี๋ยวนายก็ได้ยินหรอก”วิทย์ทำปากบอกให้เพื่อนเบาๆ“ผู้หญิงที่ไหนมาทำให้นายกูใจแตกวะเนี่ย ตั้งแต่ทำงานที่นี่ม

เวลาผ่านมาหลายเดือนแล้ว ตั้งแต่ภูดินและเพียงดาวเปิดใจเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ทั้งคู่ก็มีความเข้าใจ เชื่อใจและมั่นใจในตัวกันและกันมากขึ้น ตั้งแต่เขามีเธอก็ไม่อยากนอนคนเดียวอีก ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเขาไม่เคยกลับไปนอนห้องตัวเองอีกเลย ถึงแม้จะนอนห้องเดียวกันภูดินก็ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ต่อเธอ ไม่ทำอะไรเกินเลยกว่าที่ตกลงกันไว้ แม้ภายในใจจะต้องการมากเพียงใดก็ตาม เหตุผลเดียวก็เพราะรักและอยากให้เธอเชื่อมั่นในตัวเขา เวลานี้ภูดินคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องเสียที ต้องรีบเคลียร์งานให้ได้มีเวลาจัดการเรื่องของเขาและเธอให้เรียบร้อย“ดาวพี่จะเข้าไปดูไร่ชาสองสามวัน ไปด้วยกันมั้ย”เขาบอกเธอขณะที่กำลังแต่งตัวอยู่“อืม….ดาวขออยู่เคลียร์งานทางนี้ดีกว่าค่ะ วันนี้นัดพี่ๆเขาคุยเรื่องสินค้าที่จะวางขายในงานเทศกาลโคนมไม่อยากผิดนัดค่ะ”“เอางั้นก็ได้”ช่วงนี้ใกล้ถึงเทศกาลโคนมประจำปีแล้ว เพียงดาวและพนักงานคนอื่นๆกำลังยุ่งกับการจัดทำผลิตภัณฑ์จากนมไปวางขายในงาน ปีนี้ภูดินมอบหมายหน้าที่ให้เธอเป็นคนดูแล เพียงดาวจึงอยากทำงานออกมาให้ดี และเธอยังอยากให้ทุกคนในฟาร์มมีส่วนร่วมและมีรายได้เพิ่มจึงระดมทุกคนมาช่วยก

“ที่รักสวยแล้วครับไปกันเดี๋ยวสาย”ภูดินในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำกับกางเกงยีนส์สีเข้มนั่งอ่านหนังสือรอแฟนสาวแต่งตัว เรียกเพียงดาวหลังดูนาฬิกาเกือบแปดโมงแล้ววันนี้เป็นวันประชุมของสมาคมโคนม ภูดินในฐานะคณะกรรมการของสมาคมต้องเข้าร่วมประชุมเพื่อติดตามความคืบหน้าและเตรียมความพร้อมรอบสุดท้าย ก่อนงานเทศกาลโคนมประจำปีจะจัดขึ้น เขาจึงถือโอกาสนี้พาแฟนสาวไปเปิดตัวด้วย เพราะหลังจากตกลงเป็นแฟนกันเพียงดาวก็ไม่ค่อยจะไปออกงานกับเขาซักเท่าไหร่ วันนี้ภูดินจึงต้องบังคับเธอให้ไปประชุมเป็นเพื่อนเขาเพื่อเป็นการเปิดตัวเธอทางอ้อม“เสร็จแล้วค่ะ แต่งหน้าแป๊บเดียวเองทำเป็นเร่ง ก็ใครล่ะคะยั้นคะยอให้ไปด้วย” เพียงดาวในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวและกางเกงยีนส์สีฟ้าอ่อน รวบผมและแต่งหน้าโทนชมพูอ่อนหันมาทำหน้างอใส่เขา“จะไปแบบนี้หรอ”เขาทำหน้าเคร่งขรึมขมวดคิ้วถามเธอ ทำเอาคนได้ฟังตกใจคิดว่าตัวเองดูไม่ดี“ไม่สวยหรอคะ”เธอพูดด้วยความประหม่า เพราะกลัวตัวเองดูไม่ดีพอสำหรับเขา“มานี่มา”เขากวักมือเรียกเธอให้เดินเข้ามาหาและจับเธอนั่งลงบนตัก เชยคางเธอขึ้นมาแล้วก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปาก“อื้อออ….พี่ดินทำอะไรคะ”“สวยเกินไป พี่หวง จูบลิปส

ตลอดทั้งสัปดาห์ก่อนที่งานเทศกาลโคนมประจำปีจะมาถึง เพียงดาวและบรรดาสาวๆทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ในฟาร์มต่างก็ง่วนอยู่กับการเตรียมของไปขายในงานเทศกาลโคนม ทุกวันหลังเลิกงานทุกคนก็จะมาช่วยกันเตรียมงานจนถึงดึกดื่น ทำเอาเหล่าพ่อบ้านทั้งหลายต่างน้อยอกน้อยใจที่ภรรยาไม่มีเวลาให้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเจ้านายของพวกเขาด้วย“นาย นาย นายครับ!!! นาย!!!”วิทย์เรียกผู้เป็นนายเสียงดังหลังจากเห็นเขานั่งเหม่อมองโทรศัพท์อยู่นานสองนาน“อะไรของเอ็งวะไอ้วิทย์ เสียงดังตกอกตกใจหมด”ภูดินดุลูกน้อง“ก็ผมเรียกนายตั้งนานก็ไม่ตอบ นายเป็นอะไรครับวันนี้ดูเหม่อๆ”“ก็คุณผู้ช่วยของพวกเอ็งมัวแต่ยุ่งอยู่กับการ เตรียมงานเทศกาลโคนม ช่วงนี้ไม่มีเวลามาช่วยเลย เหนื่อยจะแย่”“คุณผู้ช่วยขยันขันแข็งก็ดีแล้วนี่ครับ เอ๊ะ!! เมื่อกี้นายบอกว่าเหนื่อย?…นายเหนื่อย เฮ้ยพวกมึงนายบอกว่าเหนื่อย นายเนี่ยนะเหนื่อย นายเหนื่อยเป็นด้วยหรอครับ”วิทย์พูดทวนคำพูดของเจ้านายด้วยความสงสัย เพราะตั้งแต่มาทำงานที่นี่เขาไม่เคยได้ยินผู้เป็นนายบ่นว่าเหนื่อยเลยซักครั้ง“นายเหนื่อยหรอครับ มีอะไรให้พวกผมช่วยมั้ย”ลูกน้องคนอื่นๆรีบวิ่งมาถามนายด้วยความแปลกใจเช่นกัน“ไม่ต้อง