Lahat ng Kabanata ng หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง: Kabanata 221 - Kabanata 230

หลังจากอิ่มอร่อยกับน้ำมะพร้าวและเนื้อมะพร้าวนุ่มละมุนแล้ว หยางเสี้ยวเก็บโหวจื่อเข้าถุงเฉียนคุน ต้าไป๋คาบถังหอยนางรมเดินนำหน้าหยางเสี้ยว มุ่งหน้าตรงไปยังหินโสโครกเพื่อเก็บหอยนางรมให้ได้มากที่สุด หยางเสี้ยวต้องการทดลองทำซอสหอยนางรมในวันนี้ หากว่าทำสำเร็จถือว่าโชคดีมาก หลังจากพวกเขาเดินตระเวนเก็บหอยนา

หูเอ้อร์หลางลากรถเข็นที่เต็มไปด้วยปลา อาหารทะเล ตามหลังหยางเสี้ยวไป จนถึงบ้านเชิงเขา พวกของหยวนเป่าที่ไปเก็บหอยนางรมก็กลับมาถึงพอดี ที่ลานหลังบ้านหยางเฟยกับเจียงเว่ยสองคนช่วยกันทำชั้นสำหรับตากอาหารแห้ง “ว้าว อาเสี้ยว เจ้าไปซื้ออะไรมา มีกุ้งมากมายเลย มีปลาหมึกด้วย นั่นยังมีกุ้งตัวใหญ่อีก ว้าว ปูตัว

เดินทางลัดเลาะขึ้นมาจนถึงยอดเขา ในจุดนี้สามารถมองเห็นหมู่บ้านไห่ถังได้และสามารถมองเห็นชายทะเลได้เช่นเดียวกัน นับว่าเป็นทัศนียภาพที่งดงามมากทีเดียว หยางเสี้ยวยืนชมความงดงามของธรรมชาติอยู่เนิ่นนาน ในใจก็อดที่จะเสียดายไม่ได้ที่ตัวเองไม่สามารถรั้งอยู่ที่นี่ได้ตลอด ไม่รู้ว่าท่านพ่อ ท่านแม่ และน้องชายน้

เช้าวันรุ่งขึ้น หยางเสี้ยวยังคงเดินไปตามชายหาด เพื่อหาสถานที่ทดลองทำนาเกลือ วันนี้เขาจะไม่กลับมากินมื้อกลางวันเพราะจะไปเยี่ยมบ้านหลันเช่อที่ใต้ท้องทะเล เดินเลียบชายหาดมาเรื่อย ๆ ห่างจากบ้านพักประมาณ 10 ลี้ได้ ในที่สุดก็ได้สถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการทำนาเกลือแล้ว ที่นี่ห่างไกลและลับตาคน เป็นที่ราบและ

หยางเทียนปลดถุงที่ห้อยคอปักษาออกมา ด้วยความสงสัยในถุงมีอันใดกัน ถุงเล็กขนาดนี้จะใส่อันใดเข้าไปได้ หยางเทียนคิดว่าคงจะเป็นเพียงจดหมายฉบับหนึ่งเท่านั้น แต่พอเปิดปากถุงออกดูเขากลับมองเห็นของมากมายอยู่ในถุง หยางเทียนตกใจมาก หรือว่าเขาตาลายมองผิดไป จึงได้มองใหม่ เมื่อเห็นว่ายังมีข้าวของอยู่ข้างในมากมาย