Lahat ng Kabanata ng ห่อไฟรัก: Kabanata 31 - Kabanata 40

อาทิตย์นอนเอนกายอ่านหนังสืออยู่บนโซฟายาวในห้องนอน หากก็เหลือบสายตามองคนที่นั่งกัดแซนด์วิชฝีมือเขาด้วยท่าทางเหม่อลอยอยู่บ่อยครั้ง ความห่วงใยในตัวหญิงสาวทำให้เขาไม่อาจปล่อยหล่อนให้ห่างสายตาในเวลานี้“กินได้ไหม หรือจะเปลี่ยนเป็นข้าวต้ม ฉันจะให้คนทำมาให้”“ไม่ต้องค่ะ จิณกินแซนด์วิชได้”“แน่ใจหรือว่ากิน ไม่ใช่ดมหรอกหรือ”จิณณาหน้าง้ำ วางแซนด์วิชลงในจาน แล้วประคองแก้วโกโก้ที่เกือบจะเย็นชืดมาจิบแทน“เธอคิดอะไรอยู่หรือ” พอเห็นท่าทางนิ่งเงียบของหล่อน อาทิตย์ก็อดที่จะซอกแซกถามไม่ได้ หากจิณณาก็แค่ส่ายหน้า...ส่ายหน้าไม่ได้แปลว่าไม่คิด แต่หมายถึงไม่ยอมให้เขารับรู้ต่างหาก“ไม่บอกก็ตามใจ”“คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”“วันนี้ไม่ให้ฉันรู้ก็ได้ ฉันยอม แต่วันหน้าฉันไม่ให้เธอปิดบังอะไรจากฉันแน่ๆ”จิณณาเหลือบมองคนตัวใหญ่ที่เปลี่ยนอิริยาบถเป็นนั่งไขว่ห้างบนโซฟา เขาทอดมองหล่อนมาตรงๆ ...ไม่ได้ลอบมองอย่างเมื่อครู่แล้วจิณณาจะพูดออกไปได้อย่างไรว่ากำลังหวั่นเ

หลังจากเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายเสร็จแล้ว อาทิตย์ก็เข้าไปในห้องลอฟต์ในเวลาเกือบสิบนาฬิกา เขาทอดฝีเท้าตรงไปยังมุมด้านในของห้อง ซึ่งเป็นจุดที่เขาและจิณณาโรมรันกันเมื่อวานนอกจากเครื่องนอนจะถูกพับเก็บแล้ว เสื้อผ้าของจิณณาทั้งชั้นนอกและชั้นใจก็ถูกพับวางไว้ข้างๆ อย่างเรียบร้อย รวมถึงเสื้อเชิ้ตชื้นฝนที่เขาถอดทิ้งไว้ด้วยชายหนุ่มก้มหยิบเสื้อผ้าทั้งของเขาและหล่อนไว้ในมือ ก่อนจะกวาดสายตามองรอบห้อง“ใครเข้ามาเก็บห้อง...ป้าแววหรือเปล่า” อาทิตย์หรี่ตาครุ่นคิด อาจเป็นแม่บ้านใหญ่ที่เข้ามาทำความสะอาดห้องลอฟต์อย่างที่เคยทำ และแม่บ้านคนนี้ก็เคยทำงานอยู่กับพิจิกา เขารู้อยู่เต็มอกว่าทั้งสองคนยังคงติดต่อสม่ำเสมอ แถมค่อนข้างสนิทสนมกันด้วยและจากสภาพห้องนี้ที่เขาทิ้งร่องรอยไว้ แน่นอนว่าคนอย่างป้าแววมองปราดเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น อาทิตย์คาดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปได้อย่างทะลุปรุโปร่งเขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอนที่ทิ้งจิณณาไว้ตามลำพัง ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เขาเองก็ไม่คิดจะปิดบังคนในบ้าน ให้รู้เสียเลยก็เป็นการดี เขากับจิณณาจะได้ทำตัวได้สะด

ไม่ยากเกินความสามารถของอาทิตย์สำหรับการหลอกล่อให้จิณณาเข้ามาอยู่ในห้องนอนของเขาในทุกค่ำคืน แม้ใครจะมองว่าเห็นแก่ตัวและเอาเปรียบหญิงสาว แต่อาทิตย์ก็ไม่สนใจ เขายอมรับว่าตัวเองเห็นแก่ตัว แต่ในจังหวะนี้ขอเลือกทำตามใจตัวเอง และคิดเข้าข้างตัวเองว่าทุกครั้งที่ร่วมรักกัน เขาก็ทำให้จิณณาได้พบกับความสุขล้นไปด้วย ที่สำคัญกว่านั้น อาทิตย์มั่นใจว่าจิณณาไม่ได้รังเกียจเขา เขาไม่ได้คิดไปเอง แต่จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาทำให้รู้ได้ไม่ยากว่าท่าทางของแม่สาวน้อยที่มีต่อเขานั้นมันคืออะไร บางเรื่องไม่ต้องมีคำอธิบาย แต่สัมผัสได้ด้วยหัวใจและความรู้สึก“แม่เคยเห็นเธอแล้ว”จู่ๆ อาทิตย์ก็พูดขึ้นในค่ำคืนที่ทั้งสองคนขลุกอยู่บนเตียงนอน จนคนที่ซุกอยู่ในอ้อมกอดของเขาตัวเกร็งขึ้นมา “ครั้งล่าสุดที่แม่มาที่นี่ เธอย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้แล้ว ตอนนั้นเธอนั่งทำอะไรสักอย่างอยู่กับคนงานในโถงใกล้กับห้องครัว แม่ทำท่าจะเดินไปหา คงอยากจะดูหน้าเธอให้ได้ แต่ฉันขวางเอาไว้ก่อน”จิณณาเริ่มร้อนรน หากอาทิตย์กลับเห็นเป็นเรื่องขัน เขายังมีแก่ใจหัวเราะ“แค

“สองทุ่มนี่นะ นายนอนแต่หัวค่ำตั้งแต่เมื่อไร”น้องชายจอมจุ้นยังไม่เลิกเซ้าซี้ถาม อาทิตย์จึงตัดบทโดยการตัดสายแล้วปิดโทรศัพท์มือถือเพื่อป้องกันการถูกรบกวนเสียเลย ก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะทำงาน แล้วเดินมาผลักบานประตูที่เชื่อมกันเพื่อเข้ามาในห้องนอนแม่เนื้อนวลของเขายังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ในส่วนพักผ่อนของห้องนอน เห็นหล่อนนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับนักร้องไทยที่มีลุคคล้ายเกาหลีอยู่ในจอขวางหูขวางตาชะมัด!อาทิตย์ก้าวอาดๆ ไปหาอย่างไม่รอช้า“อย่านะ! อย่าปิดทีวี จิณยังดูไม่จบ”“ดูนักร้องคนนี้หรือ แล้วทำไมต้องยิ้มให้เขาด้วย” ชายหนุ่มชี้ไปทางหน้าจอโทรทัศน์อย่างสุดที่ทนได้ไหว“ใช่ ขอดูพี่เป๊กให้จบก่อนนะ คนดี๊คนดีของหนูจิณ คุณอั๋นไปนอนก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูจิณตามไป”น้องก็กวนโมโห เมียก็ไม่ยอมเอาใจ คนหัวร้อนออกอาการฮึดฮัดจำต้องเดินไปยังที่นอนคนเดียว แล้วก็ได้แต่เดินไปเดินมาสะกดอารมณ์อยู่สองสามรอบ แต่ใจก็ไม่ยอมสงบ จนเมื่อคิดว่าจะลงไปข้างล่างก็เห็นคนร่างกลมกลึงปรี่มาหาเสียก่อน“รายการทีวีจบแล้วห

“เพราะคุณมีพร้อม อยู่ในจุดที่สบายพอแล้ว”“ไม่รู้สิ ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก แต่พอเป็นผู้ใหญ่ก็อยากมีชีวิตของตัวเอง ฉันก็เปลี่ยนของฉันเอง เพราะจะใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยโดยหวังพึ่งพาแม่หรือที่บ้านตลอดไปก็ไม่ดี”“คุณเป็นลูกคนโต ตอนนี้คุณนายคงภูมิใจมากค่ะ เพราะคุณเก่ง คุณทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง”จิณณาเพิ่งได้คิดว่าอาทิตย์เป็นลูกชายของเศรษฐีใหญ่ในจังหวัด ตระกูลของเขาเป็นที่รู้จักของคนในสังคม ยิ่งการที่เขาเป็นทายาทคนโตซึ่งต้องเป็นความหวังและความภูมิใจของครอบครัว...โดยเฉพาะคุณนายอรอรที่เป็นผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเขามา“แม่ไม่เคี่ยวเข็ญเกี่ยวกับงานว่าจะให้ใครทำอะไร เราสามารถเลือกทำตามที่ถนัดได้ทุกคน...แต่มียกเว้นเรื่องเดียว”“เรื่องอะไรคะ”“อีกไม่นานเธอจะได้รู้เอง คุณนายยังตามเคี่ยวเข็ญฉันอยู่จนถึงตอนนี้ ดูท่าแล้วคงไม่ปล่อยไปง่ายๆ”จิณณามองอาทิตย์อย่างคาดเดา เรื่องที่เขาพูดควรเป็นเรื่องชวนเครียด แต่ทำไมเขาต้องหัวเราะเหมือนเป็นเรื่องขำ แถมหน้าตาก็บ่งบอกว่ามีความสุขอีกด้วยช่วงเ