Semua Bab แอบรัก แอบร้าย: Bab 11 - Bab 20

EPISODE 11 : ผู้มีพระคุณ?“I want all of you, forever, you and me, every day.”-The Notebook-(ฉันต้องการเธอตลอดไป แค่เธอกับฉันทุกๆ วัน)เช้าวันต่อมา...“กรี๊ดดดดดด!!!”“อะไร อะไร ใครเป็นอะไร?” ทิวาสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆ ห้องด้วยความตกใจ ก่อนที่เขาจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นร่างบางของจันทร์เจ้า มองมาที่เขาอย่างโกรธเคืองพร้อมกับมือบางของเธอกำผ้าห่มเอาไว้แน่น ในขณะที่ใบหน้าหวานๆ ของร่างบางตรงหน้าเริ่มงอถ้าเขาคาดการณ์ไว้ไม่ผิดเธอต้องร้องไห้ออกมาอย่างแน่นอน“เดี๋ยวๆ เธอดูดีๆ ฉันนอนในที่ของฉัน” ชายหนุ่มเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับชี้ให้เธอดูว่าเขาไม่ได้ล่วงเกินเธอเลยแม้แต่น้อยจันทร์เจ้าชะงักไปทันทีก่อนที่เธอจะขยับถอยหลังไปยังที่ของตัวเอง พร้อมกับกำผ้าห่มเอาไว้แน่นอย่างไม่วางใจชายตรงหน้า ทิวาเห็นเธอมีท่าทางแบบนั้นเขาก็แกล้งเธอกลับไปบ้าง ใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองไปยังร่างบางตรงหน้าก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างงอนๆ“นี่เธออย่าบอกนะว่าเธอลวนลามฉัน เอาจริงๆ ฉันก็จะพอรู้ว่าตัวเองหล่อ หุ่นดี แต่เธอจะมาลักหลับฉันแบบนี้ไม่ได้ เธอต้องรับผิดชอบ...”“นี่ไอ้บ้าทิคนอย่างฉันจะไปทำอะไรนา

EPISODE 13 : เหนื่อยไหม?“It’s our instinct to chase what’s getting away, and to run away from what’s chasing us.”-The great Gatsby-(สัญชาตญาณของคนเราคือไล่ตามสิ่งที่กำลังหนีเรา และวิ่งหนีสิ่งที่กำลังไล่ตามเราอยู่)2 อาทิตย์ต่อมา...-ไร่พันแสง-“กระถินพวกคนงานเดินไปไหนกันเหรอ” จันทร์เจ้ามองตามคนงานที่เดินไปทางด้านหลังของไร่ พร้อมกับเอ่ยถามร่างอวบอิ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย“ไปดูของป่าน่ะจ้ะ”“ของป่า?”“ใช่จ้ะ ทุก 2 อาทิตย์จะมีคนบนเขาเอาของป่าลงมาขายจ้ะ” กระถินอธิบายให้กับนายหญิงของเธอฟัง“ไปดูกันเถอะ”“ดะ เดี๋ยวพี่จันทร์แน่ใจเหรอจ๊ะ” กระถินร้องทักขึ้นพร้อมกับรีบดึงแขนเรียวของจันทร์เจ้าเอาไว้ทันที เธอรู้ดีว่านายหญิงของเธอเป็นคนเมืองอาจจะไม่คุ้นชินกับสิ่งที่พวกนายพรานนำมาขายก็ได้“ทำไมเหรอ? แค่ไปดูเฉยๆ เอง ไปกันเถอะ” จันทร์เจ้าดึงมือของกระถินให้เดินตามเธอไปยังทางเดินเล็กๆ ที่คนงานกลุ่มหนึ่งเดินนำไปก่อนแล้ว“พี่จันทร์ขออนุญาตนายรึยังจ๊ะ?”“เราต้องขออนุญาตด้วยเหรอ?”“เดี๋ยวนายจะว่าเอาได้นะจ๊ะ”“พี่จันทร์โทรบอกนายเถอะนะจ๊ะ” กระถินพยายามหว่านล้อมร่างบางตรงหน้าออกไปอีกครั้งเสียง

EPISODE 15 : แล้วฉันล่ะ?“Everything I have ever done, I’ve done for you.”-Great Expectations-(ทุกสิ่งที่ฉันได้ทำ ฉันทำเพื่อเธอ)จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมามองห้องกว้างที่ไร้เงาของเจ้าของห้องอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า อย่างน้อยก็เพื่อให้รู้สึกสดชื่นมากกว่านี้ ตอนนี้เธอคิดไม่ออกเลยว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี อย่างน้อยถ้าได้แช่น้ำอุ่นๆ อะไรๆ คงดีขึ้นมาบ้างจันทร์เจ้าใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวเกือบชั่วโมงก่อนที่เธอจะเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ที่ถาดข้าวต้มที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง เธอหยิบถาดตรงหน้าขึ้นมาก่อนจะเดินออกไปด้านนอก เธอนั่งลงบนโต๊ะไม้บริเวณใต้ถุนบ้านและมองไปยังถาดข้าวต้มตรงหน้านิ่งๆ“ถึงจะโกรธคนที่เอามันมาให้ แต่ยังไงท้องก็ต้องอิ่ม” จันทร์เจ้าบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะตักข้าวต้มตรงหน้าทานอย่างเอร็ดอร่อย“พี่จันทร์เจ้า”“กระถินมาได้ไงเนี่ย” จันทร์เจ้าหันไปมองตามเสียงเรียก ก่อนจะเอ่ยถามร่างบางที่กำลังวิ่งเข้ามาหาเธอด้วยความสงสัย“นายให้หนูมาอยู่เป็นเพื่อนพี่จันทร์จ้ะ”“แล้วหมอนั่นไปไหนแล้วล่ะ”“หนูเห็นนายไปทางน้ำตกกับพี่ช

EPISODE 17 : เธอรู้สึกยังไงกับฉัน“Choose me. Marry me. Let me make you happy.”-My Best Friend’s Wedding-(เลือกฉันสิ แต่งงานกับฉัน ให้ฉันเป็นคนทำให้เธอมีความสุขเถอะนะ)ครืนนนนนนนนนนน~~“เราไปจับปลากันเถอะ” ทิวาเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าเสียงเรียบ ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปด้านในเพื่อเปลี่ยนชุด ร่างสูงเดินออกมาพร้อมกับใส่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว เขาเดินผ่านหน้าจันทร์เจ้าไปก่อนที่จะต้องชะงักไปทันทีตามแรงดึงของร่างบาง...“เดี๋ยวนายจะไปไหน”“จับปลาไง”“แขนนายเจ็บอยู่นะทิวา” จันทร์เจ้าเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าออกไปทันที พร้อมกับมองไปยังแขนแกร่งของเขาที่ยังคงมีเลือดซึมออกมาอยู่เลย“แผลแค่นี้ไกลหัวใจ”“ปากนายนี่ดีจริงๆ เลยนะ แผลแค่นี้ก็ทำให้นายติดเชื้อได้ และอีกอย่างฝนใกล้จะตกแล้วนายไม่กลัวน้ำป่ารึไง ไม่ต้องไปเลย...”“เธอเป็นห่วงฉันรึไง?” ทิวาแกล้งถามร่างบางตรงหน้าออกไป ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาจะปรากฎรอยยิ้มกรุ่มกริ่มออกมา“ก็ใช่น่ะสิถ้านายเป็นอะไรไปฉันจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง”“หึหึ”“ไม่ต้องมาขำเลย ที่นี่มีอุปกรณ์ทำแผลรึป่าว?” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าออกไป พร้อมกับมองไปรอบๆ เพื่อหาขอ

EPISODE 19 : อยากให้ทิหยุดไหม“The best thing you can do is find someone who loves you for exactly what you are. Good mood, bad mood, ugly, pretty, handsome, what have you.”-Juno-(สิ่งที่ดีที่สุดที่เธอทำได้ก็คือ หาใครสักคนที่รักในสิ่งที่เธอเป็นจริงๆ ไม่ว่าเธอจะอารมณ์ดี อารมณ์เสีย ขี้เหร่ สวย หล่อ ก็ตาม)“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นรักฉันตอบได้ไหม” ทิวาซุกหน้าลงกับไหล่มนของจันทร์เจ้า ก่อนจะกระซิบบอกกับร่างบางตรงหน้าอย่างอ้อนๆ พร้อมกับแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นทำให้แผ่นหลังของเธอสัมผัสกับอกแกร่งเปลือยเปล่าของเขา“ก็ไม่เคยบอกสักหน่อยว่าฉันไม่ได้...ไม่รู้สึกอะไรกับนาย” จันทร์เจ้าบ่นพึมพำ พร้อมกับกำผ้าห่มผืนหนาไว้แน่นด้วยความประหม่า“ว่าไงนะ?” ร่างสูงชันตัวขึ้นมาก่อนที่มือหนาจะดึงร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา“ฉันยัง... อื้ออออ” ยังไม่ทันที่จันทร์เจ้าจะได้เอ่ยจนจบประโยคร่างสูงก็โน้มตัวลงมาประกบจูบริมฝีปากบางของหญิงสาวเอาไว้ทันที รสจูบที่ดุดันและดิบเถื่อนของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้ร่างบางในอ้อมกอดของเขาแทบสิ้นสติ ลิ้นร้อนค่อยๆ พันเกี่ยวกันเขาและเธอต่างก็ตักตวงความหวานจากริมฝีปากของกันและกัน