All Chapters of ปีศาจคลั่งรัก: Chapter 1 - Chapter 7

[KATHI’S PART]6.00 น.“ฉันเก่ง ฉันเก่ง โอเคออกไปทำงานได้” ฉันส่องกระจกตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มให้กับตัวเอง ฉันมักจะทำแบบนี้ในทุกๆ เช้าก่อนจะออกจากบ้าน เพราะบางทีคนเราก็ไม่สามารถหากำลังใจจากที่อื่นได้นอกจากที่ตัวเองนี่เนอะใกล้จะสิ้นปีแล้วตามที่พยากรณ์อากาศบอกเอาไว้ว่าช่วงนี้อุณหภูมิจะลดต่ำกว่าปกติ ฉันเดินเข้าไปหยิบเสื้อกันหนาวที่แขวนอยู่ที่หน้าตู้ผ้าขึ้นมาคลุมเอาไว้ก่อนจะเดินออกไปด้ายนอก“จะไปแล้วเหรอนางกะทิ” เสียงแม่ของฉันที่กำลังเดินสวนเข้ามาทักขึ้นอย่างไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ ถ้าฉันเดาไม่ผิดคงจะเสียพนันมาอีกแล้วแน่ๆ“ใช่ค่ะ” ฉันตอบเธอกลับไปเสียงอ่อน เพราะวันนี้จะเป็นวันที่ดีของฉัน ฉันไม่อยากให้เธอด่าหรือสวดส่งฉันตั้งแต่เช้าเหมือนเช่นทุกวัน“แกจะไปไหน เงินล่ะ”“หนูก็ให้แม่ไปแล้วไง ที่หนูไม่มีแล้ว” ฉันเอ่ยบอกกับหญิงวัยกลางคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ นี่พึ่งจะวันที่สองเองฉันแบ่งเงินที่ตัวเองได้มาจากการทำงานพิเศษในทุกๆวันให้เธอไปแล้วส่วนหนึ่ง ส่วนที่เหลือฉันก็เอาไปซื้อของเข้าบ้านและเก็บไว้ติดตัวอยู่ไม่กี่บาทเผื่อมีเหตุให้จำเป็นต้องใช้โชคดีที่ฉันได้ทุกเรียนฟรีแบบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ ทุนนี้ร

[KATHI’S PART]17.50 น. -มหาวิทยาลัยเกเบรียล-“สายแล้ว” ฉันรีบวิ่งไปทางตึกเรียนของตัวเองทันทีที่เห็นว่ามันใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว ถ้าไปไม่ทันอาจารย์เช็คชื่อฉันต้องแย่แน่ๆ อย่างที่ฉันบอกว่าฉันได้ทุนเรียนฟรีซึ่งในทุนนั้นมีเงื่อนไขอยู่ว่าฉันต้องรักษาเกรดให้อยู่ในเกณฑ์ที่กำหนดไว้ และห้ามขาดเรียนถ้าไม่จำเป็น คือถ้าป่วยหรือมีธุระก็ต้องมีใบลามายื่นให้กับอาจารย์ผู้สอนนั่นเองเอี๊ยดดดดดดด!!!“กรี๊ดดดดดด อ๊ะ!!” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะเสียหลักล้มลงไปที่พื้น เสียงยางรถหรูเสียดสีกับถนนจากการเบรกกะทันหันของรถซุปเปอร์คาร์คันหรู ก่อนที่ร่างสูงของเจ้าของรถจะเดินลงมาหาฉันอย่างหัวเสีย“เดินอะไรของเธอ” ร่างสูงตะคอกใส่ฉันเสียงดังลั่น ทำให้คนบริเวณนี้หันมามองที่พวกเราเป็นตาเดียว“อะ เอ่อ”“ไม่เห็นรถรึไงวะ”“ขอโทษค่ะ” ฉันยกมือไหว้ร่างสูงตรงหน้าด้วยความกลัวทันทีที่เงยหน้าขึ้นไปแล้วเห็นว่าคนที่ฉันมีปัญหาด้วยเป็นใคร เขาคือ ‘จีซัส’ ผู้ชายที่อันตรายและน่ากลัวที่สุดในมหาลัย ชื่อของเขาไม่มีใครในที่นี้ไม่รู้จัก ‘ตายแน่ฉันตายแน่ แต่ถ้าไปเรียนไม่ทันฉันก็ตายเหมือนกัน’“ขอโทษจริงๆ ค่ะคุณเป็นอะไรไหม?”“ไม่...”“งั

[KATHI’S PART]วันต่อมา...วันนี้เป็นวันหยุดแรกที่ฉันได้หยุดพักจากการทำงานติดต่อกันมาหลายวัน ถึงแม้ว่าอากาศในตอนนี้จะเย็นสบายเหมาะกับการนอนหลับมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มก็เถอะ สำหรับฉันมันเป็นแบบนั้นไม่ได้แน่นอน...และฉันคิดว่าตัวเองเลือกที่จะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดของมหาลัยน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับวันนี้ อีกอย่างวันนี้ฉันต้องเข้าไปช่วยงานที่ชมรมด้วย“ทุกคนกำลังหลับกันอยู่ฉันต้องออกไปจังหวะนี้แหละ” ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินออกมาจากบ้านไม้หลังเก่าซึ่งบ้านหลังนี้เป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวที่พ่อแท้ๆ ของฉันทิ้งไว้ให้ ฉันพยายามเดินออกมาอย่างเบาที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้ เพราะฉันไม่อยากปลุกสมาชิกคนอื่นๆ ในบ้านให้ตื่นขึ้นมาในตอนนี้พวกเขาพึ่งกลับมาได้ไม่นานถ้านอนกันไม่พอเดี๋ยวจะอาละวาดเอาได้น่ะ“ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดี” ฉันบอกกับตัวเองทันทีที่ปิดประตูรั้วเสร็จ ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย“สวัสดีค่ะลุง”“ตื่นแต่เช้าเลยหนูกะทิ”“ค่า หนูไปก่อนนะคะ” ฉันเอ่ยทักทายลุงวินที่นั่งรอลูกค้าอยู่ที่หน้าปากซอยซึ่งไม่ไกลจากบ้านของฉันเท่าไหร่นัก ลุงๆที่นี่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดีเพราะตั้งแต่เล

[KATHI’S PART]19.00 น.“กรี๊ดดดดดด...” ฉันรีบวิ่งเข้าไปในบ้านของตัวเองทันทีที่ได้ยินเสียงดังมาจากด้านใน ฉันเป็นห่วงแม่ของฉันน่ะเพราะทุกครั้งที่พ่อเลี้ยงฉันเมากลับมา เขามักจะทำร้ายร่างกายแม่ของฉันอยู่เป็นประจำ ซึ่งฉันก็สงสัยว่าแม่จะทนอยู่กับผู้ชายที่ทำร้ายร่างกายตัวเองไปทำไมบ้านนี้เราอยู่กันสี่คนซึ่งมีฉันที่เป็นเจ้าของบ้านเพราะพ่อได้ยกบ้านหลังนี้ให้เป็นชื่อของฉัน มีแม่ พ่อเลี้ยงซึ่งก็คือสามีใหม่ของแม่และก็พี่ชายอีกคนที่เป็นลูกติดมากับเขา“แม่” ฉันรีบเปิดประตูเข้าไปทันที ก่อนจะเห็นว่าสมาชิกทั้งสามคนในบ้านกำลังล้อมวงกินเหล้าพร้อมกับกับแกล้มมากมายว่างจนเต็มพื้น ‘นี่พวกเขาไปเอาเงินมาจากไหนเนี่ย’“อีกะทิกลับมาได้สักทีนะมึง หายหัวเงียบไปทั้งวันกูขอเงินก็ไม่ให้”“...”“มึงดูลูกชายกูได้เงินมาก็เอามาเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่” แม่หันมาบอกกับฉันเสียงแข็ง ก่อนจะลูบหัวลูกชายที่ติดสามีใหม่ของเธอมาอย่างเอ็นดู ซึ่งทั้งหมดนี้มันเป็นสิ่งที่ฉันเจอมาตลอดตั้งแต่ที่พ่อของฉันเสียไป“…” ฉันเลือกที่จะเงียบและหันหลังเดินออกมาจากบ้านแทนขืนอยู่ต่อไปแม่ก็คงพูดเรื่องนี้ไม่จบไม่สิ้น ฉันพยายามทำอะไรก็ไม่เคยดีในสายตาแม่เลย