All Chapters of รวมเรื่องสั้นโรมานซ์ By ฝ้ายสีคราม (เล่ม 2): Chapter 11 - Chapter 20

เราล้างตัวแล้วอาบน้ำด้วยกัน ถูกสบู่ปลุกเร้าอารมณ์กันจนแฉะไปหมดและพร้อมสำหรับรอบต่อไปแล้ว“อยากเสียวแล้วเราไปต่อในห้องนอนกันเถอะค่ะ” ฉันเป็นฝ่ายชักชวนเขาก่อน แล้วส่งสายตากระหายให้แก่เขา“อืม บรรยากาศในนี้ก็ดี อมให้ผมได้ไหม” เขาร้องขอฉันด้วยสีหน้าที่หื่นกระหาย“ได้สิค่ะ ฉันเป็นเพื่อนที่ดีอยู่แล้ว ขอแค่นี้ทำไมจะไม่ได้”ฉันคุกเข่าลงกับพื้นแล้วจับดุ้นของเขาขึ้นมาใช้ลิ้นเลียไปรอบๆ ปลายหัวหยักทั้งดูดและอมมันอย่างชำนาญเขาก้มมองริมฝีปากของฉันรูดท่อนเอ็นลำเขื่องนั้นด้วยความพอใจแล้วโยกสะโพกเบาๆ ดันท่อนเอ็นเข้ามาในปากฉัน“อมเก่งจังเลยนะครับ ทำผมเสียวดุ้นไปหมดแล้ว ซี๊ด...อ๊าส์” เขาครางเสียงสั่นเพราะรู้สึกสยิวจากปลายลิ้นของฉันฉันอมแท่งลำลงไปแล้วใช้ริมฝีปากห่อรูดมันขึ้นลงแล้วดูดส่วนปลายหัวแรงๆ น็อตโยกสะโพกสวนเข้ามาอย่างต่อเนื่องแล้วครางสูดปากเสียงดังด้วยความพอใจ มือข้างหนึ่งค้ำสะโพกตัวเองอีกมือขยุ้มกลุ่มผมฉันรั้งเข้าหาสะโพก“ไปต่อที่เตียงกันเถอะ ผมอยากดูดหอยคุณแล้ว” เขาพูดเสียงพร่า แล้วดึงมือฉันให้ตามเข้าไปที่ห้องเขานอนหงายลงไปแล้วยิ้มมองรูปร่างของฉันโดยเฉพาะตรงเนินสวาทที่อวบอูมนั้น“หันสะโพกมาให้

หกวันแล้วที่ฉันกับน็อตต้องห่างกัน เขาไปสัมมนาที่ต่างจังหวัดกำหนดจะกลับในวันพรุ่งนี้ทำให้ฉันคิดถึงเขามาก“ทำไมไม่รับสายนะ” ฉันคิดอย่างเป็นกังวล คืนสุดท้ายที่เขาพักที่นั่นจะไปเที่ยวไหนหรือเปล่า แต่ว่าเพราะไม่อยากให้เขารำคาญจึงโทรไปแค่สายเดียวเท่านั้นเพราะฉันไม่จู้จี้ ไม่ค่อยตาม และเวลาเพื่อนเขามาก็วางตัวดี น็อตบอกว่าเขาชอบฉันที่เป็นแบบนี้เราถึงเริ่มขยับสถานะกันจนมาถึงวันนี้ฉันมองโทรศัพท์ด้วยความเป็นกังวล จากนั้นจึงตัดสินใจจะอาบน้ำเข้านอนเพราะว่ามั่นใจในตัวเขาว่าจะไม่ออกนอกลู่นอกทางพอออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าน็อตยืนยิ้มให้อยู่ตรงหน้าแล้ว“คิดถึงผมไหม” เขาพูดแล้วอ้าแขนรอรับฉันฉันยิ้มกว้างแล้วโผเข้าไปกอดเขาด้วยความคิดถึง มองใบหน้าที่หล่อเหลานั้นแล้วเขย่งเท้าขึ้นหอมแก้มด้วยความรักใคร่“ไหนบอกมาพรุ่งนี้ไงคะ”“ก็คิดถึงนันเลยต้องรีบกลับมาก่อนเวลาไงล่ะ” เขาพูดเสียงนุ่มอย่างเอาใจฉันลูบที่เป้ากางเกงของเขา รู้ว่าอีกฝ่ายก็คงอยากทำกิจกรรมนั้นแม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมากแค่ไหน“ผมไม่อยู่เหงาหรือเปล่า” เขาถามเสียงพร่าแล้วลูบต้นขาของฉันล้วงเข้าไปลูบที่สะโพก“เหงาสิคะ คิดถึงมากๆ โดยเฉพาะดุ้นอว

พี่นายเป็นพี่ชายข้างบ้านที่อยู่ฝั่งซ้ายมือของฉัน ในอดีตตอนสมัยที่เรียนมัธยมปลายเขาเป็นคนที่สาวๆ ทุกคนคลั่งไคล้วันวาเลนไทน์เสื้อผ้าเขาจะเต็มไปด้วยสติ๊กเกอร์รูปหัวใจสีแดงและดอกไม้กับช็อกโกแลตที่หอบเต็มกระเป๋า เรียกได้ว่าทั้งโรงเรียนเขาเป็นคนที่ได้รับของขวัญวันวาเลนไทน์เยอะที่สุดก็ว่าได้ คนที่หน้าตาหล่อเหลาผิวพรรณเกลี้ยงเกลาสะอาดสะอ้านดูตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับเขา ผมยาวรุงรังหนวดเคราเฟิ้มนั่งดื่มเหล้าตั้งแต่หัววันแบบนี้ “พี่นายทำไมถึงเป็นแบบนั้นได้คะแม่” ฉันถามมารดาขณะที่เราทั้งสองกำลังช่วยกันทำกับข้าวในครัว “สิ่งที่จะทำให้คนดีๆ กลายเป็นแบบนี้ได้จะมีอะไรบ้างล่ะหนึ่งในนั้นก็คือผู้หญิง” แม่ของฉันบอกแล้วส่ายหัวด้วยความเอือมระอา ท่านก็คงไม่คิดเหมือนกันว่าเด็กหนุ่มอนาคตไกลจะต้องมาลงเอยด้วยการติดเหล้าเพียงเพราะผิดหวังในความรัก“ถ้าอกหักจากผู้หญิงสาวๆ สวยๆ ก็ว่าไปอย่างนะ รู้ไหมอกหักจากแม่ม่ายที่เป็นแม่ค้าขายของอยู่ตลาดนัด รายนั้นน่ะผู้ชายมาติดเยอะแยะ นายมันพาเขามานอนที่บ้านจนป้านุชอกแทบระเบิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาอยู่ด้วยแค่สามเดือนพอเขาได้ตลาดใหม่ที่ขายดีกว่าเขาก็หนีไป พอเมียหายก็เป็นอย่างที่เ

เราสองคนเปิดตัวคบหากันอย่างรวดเร็ว ฝ่ายป้านุชไม่มีปัญหาเพราะว่าการที่ฉันสามารถทำให้ลูกชายเธอเปลี่ยนแปลงตัวเองได้นั้นเป็นเรื่องที่น่ายินดี“กลับมาไม่ถึงเดือนจะย้ายไปอยู่บ้านเขาแล้ว จะบ้าเหรอลูก” แม่ฉันถามด้วยความไม่พอใจ แต่ก็แสดงออกมากไม่ได้เดี๋ยวอีกฝ่ายจะหาว่ารังเกียจลูกชายตน“คนรักกันจะเร็วจะช้าก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว แม่ก็เห็นว่าพี่นายเขายอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อแอนขนาดนี้ เชื่อแอนนะคะ แอนเลือกลูกเขยให้แม่ไม่ผิดหรอก” ฉันบอกมารดา เข้าข้างว่าที่สามีอย่างเต็มที่“แล้วชาวบ้านจะว่ายังไงล่ะ ยังไม่แต่งก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้ว” ป้าฉันพูดด้วยความเป็นห่วงส่วนพ่อฉันนั่งเงียบไม่ได้ออกความเห็นเพราะท่านเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่แววตานั้นเต็มไปด้วยความห่วงใยที่มีต่อฉัน“สมัยนี้อยู่ก่อนแต่งก็เป็นเรื่องปกติไปแล้ว ให้เด็กๆ มาอยู่ด้วยกันก่อนแล้วเราหาฤกษ์แต่งงานที่เร็วที่สุดให้ดีไหม” ป้านุชเสนอทางออกด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ อยากได้สะใภ้เข้าบ้านเพื่อให้ลูกชายตัวเองสมหวังในความรัก“ให้แอนไปอยู่กับพี่นายเถอะนะคะ” ฉันอ้อนวอนมารดาเสียงเบาแต่ท่ายังคงดูไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ“อยากไปอยู่กับผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอ บ้านนี้มันร

เช้าวันต่อมาคุณนายพุดจีบยืนส่งสามีขึ้นรถด้วยสายตาที่อาลัยอาวรณ์เพราะเขาต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาสามวัน“จะไม่กินอาหารเช้าก่อนจริงๆ เหรอคะ”“ไม่ล่ะ ใกล้เวลารถจะออกแล้ว เขาน่าจะพาแวะกินที่ข้างทางน่ะ” เขาตอบภรรยาเสียงนุ่ม“เดินทางปลอดภัยนะคะคุณ” เธออวยพรสามีแล้วขยับเข้าไปกอดหลวมๆ เงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าเธอกังวลใจที่ต้องอยู่ลำพัง“แล้วผมจะรีบกลับมา” เขาจูบลาเธอที่หน้าผากด้วยความรัก แล้วเดินขึ้นรถขับออกไปจากบ้านพักโดยที่ภรรยาสาวมองตามจนลับตาคุณนายวัยสาวกำลังจะกลับเข้าไปในบ้านเพื่อรับประทานอาหารเช้าที่ตนเตรียมเอาไว้ มองเห็นจักรยานมะยมจอดที่โรงจอดรถแล้วแสดงว่าน่าจะมาทำงานแล้วแต่กลับไม่เห็นตัวคนเธอมองไปยังบริเวณรอบๆ บ้าน คนสวนที่ปกติจะมาช่วงเวลานี้ก็ไม่เห็นเช่นกัน ตอนแรกคิดว่ายังไม่มาแต่สายตากลับเหลือบไปเห็นว่ารถมอเตอร์ไซค์คันเก่าคร่ำครึของเขาจอดที่ริมรั้วนอกบ้าน“หรือว่าสองคนนั้น...” พุดจีบเอามือทาบอกด้วยความรู้สึกตกใจ ว่าทั้งสองใช้ช่วงเวลานี้ในการร่วมรักกันที่บ้านพักของตนกับสามีคุณนายสาวเดินไปรอบบ้านเพื่อหาว่าทั้งสองระเริงรักกันที่ไหนเพื่อที่จะตำหนิ แต่เมื่อเดินไปถึงห