Semua Bab รวมเรื่องสั้นโรมานซ์ By ฝ้ายสีคราม (เล่ม 1): Bab 21 - Bab 25

ในช่วงเวลากลางดึกที่ผมเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ แม้ทุกอย่างเริ่มเงียบสงัดตั้งแต่ช่วงสี่ทุ่มจนได้ยินเสียงลมหนาวที่พัดผ่านยอดไม้ แต่ผมก็ยังไม่วางใจแล้วรอจนถึงเวลาห้าทุ่มผมค่อยๆ ย่องขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน เสียงดังเอียดอาดของพื้นไม้เวลาที่เดินย่างลงไปทำให้ผมหวั่นใจว่าจะมีคนตื่นมาดูมากแต่โชคดีที่ไม่มีใครรู้สึกตัวเพราะอากาศหนาวที่ทำให้ทุกคนนอนหลับสบายใต้ผ้าห่มห้องแรกที่อยู่ซ้ายมือมีชื่อของมินติดอยู่อย่างชัดเจน ผมยิ้มกริ่มแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องเธอ มินกำลังรอผมอยู่แล้วทำนิ้วชนที่ปากทำสัญญาณให้ผมเงียบแล้วพาผมไปที่ผนังห้องของเธอ“รอตั้งนาน มาดูฉากเด็ดกัน” เธอบอกเสียงเบาแล้วให้ผมส่องดูรูเล็กๆ ที่เป็นรอยแตกของไม้เพื่อมองทะลุไปยังอีกห้อง“พี่เก่งกับพี่เมย์กำลังเอากัน กลับมาบ้านทีไรก็เอากันแบบนี้ตลอดเลยลีลาโคตรเด็ด” เธอกระซิบข้างหูผมแล้วเอามือลูบท่อนลำภายใต้กางเกงผมกลืนน้ำลาย มองดูลีลาของเมย์อย่างตื่นตาเรือนร่างที่อวบอัดขย่มลงไปแล้วเม้มริมฝีปากกลั้นเสียงครางกันอย่างสุดฤทธิ์ ในขณะที่เก่งเองก็ยกคอขึ้นดูดสองเต้าด้วยความกระหายมือของมินก็ลูบไล้ผมไม่หยุด แล้วถอดกางเกงผมออกไปคุกเข่าอมท่อนลำให้ผมในขณะที

ผมที่แกล้งว่าป่วยและอ่อนเพลียเพราะอาการท้องเสีย จำเป็นต้องแสดงบทบาทของตัวเองต่ออย่างสมจริงเพราะว่าจะใช้ข้ออ้างนี้ไว้ใช้ประโยชน์ในภายหลัง“ยังไม่หายอีกเหรอพ่อเอก” แม่ของมินถามด้วยความห่วงใยแล้วนำน้ำเกลือแร่มาให้ผมดื่ม“รู้สึกว่ายังเพลียๆ และยังเข้าห้องน้ำบ่อยอยู่เลยครับ”“เย็นนี้ที่วัดมีงานวัด จะไปได้ไหมล่ะ มีวงดนตรีลูกทุ่งหมอลำมาด้วยนะ” เก่งถามผมคงเสียดายหากผมไม่ได้ไป“ก็อยากไปนะ แต่ฉันกลัวว่าจะเป็นภาระนะสิ ขออยู่เฝ้าบ้านให้ดีกว่า” ผมบอกเพื่อรักแล้วหันไปยิ้มให้กับทุกคนที่ดูจะห่วงใยอาการของผมมาก“แล้วนั่นจะไปไหนล่ะมิน” เมย์ร้องถามขึ้นมา เห็นหน้าเธอแล้วก็อดคิดถึงตอนที่แอบดูทั้งคู่เอากันไม่ได้“ออกไปงานวัดกับเพื่อนน่ะพี่เมย์ นัดกันเอาไว้แล้ว”“ไปกับเพื่อนอีกแล้ว” แม่เธอบ่นขึ้นมา“อย่าบ่นหน่อยเลยแม่ ลูกมันก็นานๆ จะออกไปกับเพื่อน มินน่ะดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว ใช่ไหมลูก” พ่อหันไปช่วยพูดกับแม่แล้วโบกมือให้มินไปผมอมยิ้มในใจ เธอจะออกไปกับเพื่อนที่ไหนเล่า แค่ทำให้ทุกคนตายใจแล้วจะย้อนกลับมามีความสุขกับผมต่างหากล่ะ‘เจ้าแผนการจริงๆ ’ ผมยิ้มให้กับความเจ้าเล่ห์ของเธอครอบครัวคงจะตั้งความหวังกับลูกสา

สองเดือนแล้วหลังจากที่ผมกลับมาจากบ้านเกิดของมิน เราสองคนติดต่อกันทุกวันไม่เคยขาด แม้เธอจะยังไม่เปิดตัวผมเพราะสัญญากับพ่อแม่ไว้ว่าจะเรียนให้จบก่อนค่อยมีแฟนแต่ผมก็รู้ว่ามินไปไหนไม่รอดเช่นเดียวกับผมที่รักเธอจนหัวปักหัวปำแบบนี้มินเดินทางมาถึงได้สองวันแล้ว แต่เรายังไม่มีโอกาสนัดเจอกันเลยสักครั้งเพราะต้องพักอยู่กับเมย์ชั่วคราวจนกระทั่งถึงวันนี้ที่เธอได้ห้องพักที่ผมแอบแนะนำให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ ผม“บังเอิญจังที่ห้องของมินอยู่ใกล้กับพี่เอก เมย์จะได้วางใจให้พี่เอกมาดูแล” เมย์บอกด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นดีใจ“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ มินดูแลตัวเองได้” เธอแกล้งพูดอย่างเย็นชา แต่ผมก็อมยิ้มสู้กลับไป“ไม่ชอบอย่างไรก็ได้อย่างนั้น ระวังนะครับน้องมินจะเผลอรักพี่แบบไม่ทันตั้งตัว” ผมหยอกล้อเธอแล้วดูใบหน้าแดงเรื่อที่ทำทีว่าโกรธนั่น“เอาล่ะมิน พี่เอกเขาอยู่แถวนี้จะชำนาญพื้นที่และซอกซอยมากกว่าพี่ ให้เขาช่วยดูแลน่ะดีแล้ว”“ค่ะพี่เมย์” มินรับปากเสียงเบาแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ผม “พี่จะดูแลมินอย่างดีเลย เมย์ไม่ต้องห่วง” ผมบอกให้พี่สาวเธอวางใจแล้วยิ้มกริ่มยักคิ้วให้กับมินที่เมินหันหน้าไปทางอื่นผมช่วยพวกเธอย้ายของเข้ามาหอพักแห่ง