All Chapters of ขย่มรักมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

“คุณจะให้ฉันคุยกับแม่ของฉันจริงๆเหรอคุณลูก้า คุณอย่ามาโกหกฉันนะ” ภาริตาพูดไปแล้วมองเขาแบบไม่ไว้ใจเลย เพราะเขามันปลิ้นปล้อนปรับเปลี่ยนได้ตลอดเวลา“ผมจะโกหกคุณทำไมล่ะ ผมเองก็ไม่ได้จะใจร้ายกับคุณถึงขนาดนั้น ถ้าถึงอิตาลีแล้วคุณจะโทรคุยกับแม่หรือเพื่อนของคุณก็ตามใจ แต่ถ้าคุณโทรคุยกับนายราเชน หรือว่าผู้ชายคนอื่น...ผมจะไม่ให้คุณมีอิสระได้คุยกับใครอีกเลย...เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหมภาริตา...” ลูก้าพูดตกลงกับเธอไป เพราะตอนนี้คือผู้หญิงของเขา ดังนั้นเธอไม่มีสิทธิที่จะคุยกับใครทั้งนั้น“ฉันเข้าใจค่ะ...” ภาริตาตอบรับไปแบบเข้าใจ เพราะเขาตกย้ำเธอซะขนาดนี้“เข้าใจก็ดีแล้ว งั้นก็รีบๆกินข้าวซะ แล้วก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวเดินทาง เรามีบินตอนบ่ายนี้แล้ว..” ลูก้าพูดไปด้วยเสียงเข้ม เพราะเขามีอะไรกับเธอหลายรอบต่อหลายรอบ ดังนั้นเขาต้องการให้เธอกินให้อิ่มเธอจะได้มีแรงมารับมือกับเขาบนเตียง“ค่ะ...” ภาริตาพยักหน้าตอบรับไป แล้วเธอก็ตักข้าวต้มทานไปแบบมีหวัง อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ใจร้ายกับเธอไปซะหมด อย่างน้อยเขาก็ยังยอมให้เธอติดต่อแม่และคนอื่นๆได้ แต่เธอต้องรอให้เธอเดินทางถึงอิตาลี่กับเขา หวังว่าแม่ของเธอจะไม่รนรานไปถามหาเธอจ

“ถ้าคุณจะให้ฉันดื่มก็เอามาสิ ทำไมต้องให้ฉันไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าคุณด้วย..คุณคิดจะทำอะไรกันแน่” ภาริตาถามเขาไปด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจเลยสักนิด“ถ้าคุณอยากรู้ก็มานั่งคุกเข่าสิ แล้วผมจะทำให้ดูว่าผมต้องการให้คุณทำอะไร...เร็วๆสิคุณ อย่าทำให้ผมต้องหมดอารมณ์สนุก...” ลูก้าพูดบอกไปแล้วทำเสียงเข้มใส่เธอ“คนหื่นๆแบบคุณต้องคิดลามกแน่ๆ...นี่มันบนเครื่องบินนะคุณลูก้า คุณหยุดหื่นได้ไหม” ภาริตาพูดว่าเขาไปแล้วมองเขาไปแบบจดจ้อง“ถ้าคุณไม่ลุกมาตามที่ผมบอก ผมจะไม่แอบทำแบบเงียบๆแล้วนะ ผมจะทำให้คนทั้งลำรู้ไปเลยว่าผมกับคุณจะทำอะไรกัน...คุณอยากจะเอาแบบเงียบๆหรือคุณอยากจะเอาดังๆ ผมให้คุณเลือกเอาเอง...หนึ่ง...สอง...สาม....” ลูก้าพูดบอกไปก็ค่อยๆนับอย่างช่างใจภาริตาก็มองเขาแล้วรู้สึกเหนื่อยใจมากๆ เพราะเขาเล่นกินเธอไม่เลือกสถานที่แบบนี้ เธอก็อายเป็นนะ แต่เขานี่สิไม่รู้จักอายบ้างเลย“ฉันยอมแล้ว...คุณจะให้ฉันทำอะไรก็พูดมา ฉันจะได้ทำมันให้จบๆ...แล้วจะได้นอนหลับสักที...” ภาริตาพูดไปเพราะถ้าเธอไม่ยอม เขาก็คงจะไม่ปล่อยให้เธอหลับง่ายๆแน่ๆ เธอก็ค่อยๆลุกไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าเขา ก่อนจะมองไปด้านหลังแบบกลัวว่าจะมีแอร์โฮสเตสออกมา จ

ด้านลูก้าพอปลดปล่อยจนหมดแล้วเขาก็ถอนท่อนเอ็นออกจากร่องสาวของเธอ แล้วเขาก็นอนลงข้างๆเธออย่างเหนื่อยๆ ส่วนภาริตาพอถูกเขาปล่อยเป็นอิสระแล้วเธอก็ดึงกางเกงในมาปิดร่องสาวแล้วเธอก็รีบดึงกระโปรงลงมาปิดเนินสาวของเธอ ก่อนจะค่อยๆลุกมานั่งแล้วเธอก็เห็นเขานอนแผ่โดยไม่เก็บไอ้นั่นของเขาเลย“คุณไม่อายเลยหรือไงเนี่ย...พรึบ...” ภาริตาพูดบ่นไปก็เอื้อมเอาผ้าเช็ดหน้าที่เขาวางไว้ไปปกปิดท่อนเอ็นของเขาไว้“เอากันเมื่อกี้จนครางลั่นผมยังไม่อายเลย...กับอีเรื่องแค่นี้ทำไมผมต้องอายด้วย..คุณดูสิ ของผมใหญ่ยาวน่าเอาขนาดนี้ ใครเห็นก็ต้องชื่นชมทั้งนั้น...ทำไมต้องอายล่ะ...คุณควรจะดีใจนะที่คุณได้เห็นแล้วก็ได้เล่นสนุกกับมันน่ะ...” ลูก้าพูดตอบไปแล้วเขาก็ค่อยๆลุกมานั่งข้างๆเธอด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม“ดีใจกับผีน่ะสิ เฮ้อ...ฉันลืมไปว่าคุณมันหน้าหนา...ในเมื่อคุณภูมิใจในขนาดของตัวเองขนาดนั้นงั้นทำไมคุณไม่เอามันโชว์ให้คนอื่นเห็นไปเลยล่ะ...” ภาริตาหันไปพูดว่าเขาแบบกวนๆ“ก็ตอนนี้ผมอยากให้คุณเห็นแค่คนเดียวนิ..ทีนี้คุณก็ลงไปเช็ดน้ำร่านของตัวเองได้แล้ว ดูสิ พุ่งกระฉ่อนจนมันเลอะหมดแล้ว...” ลูก้าพูดบอกไปแล้วก็พยักหน้าให้เธอมองไปที่น้ำรั

เปาโลที่ถูกเธอยั่วยวนแบบนั้นก็ขนลุกซู่เลยทีเดียวเมื่อเธอเอามือมาลูบไล้หน้าอกของเขาเบาๆแบบนี้ ให้ตายเถอะ ถ้าเธอไม่ใช่น้องสาวของบรูโน่ล่ะก็ เขาคงไม่ปล่อยเธอให้นอดมาจนถึงทุกวันนี้หรอก เปาโลได้แต่คิดในใจว่าน้องสาวของเพื่อน เขาจะไม่ยุ่งด้วย“พอแล้วสเตล่า เราจะอ่อยพี่มากกว่านี้พี่ก็มองเราเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น หยุดเล่นแล้วกลับไปซะ..พรึบ...ไม่อย่างนั้นพี่จะลากเราออกไปแล้วบอกให้บรูโน่มันมาดูการกระทำของเรา...” เปาโลพูดขู่ให้เธอกลัว“หึ...แต่สเตล่าไม่ได้คิดกับพี่แค่น้องสาวนิคะ..สเตล่าคิดมากว่านั้นค่ะ...พรึบ...อุ้ยขอโทษค่ะ...มือมันลั่นไปหน่อย...ว้าว...” สเตล่าได้ยินแบบนั้นก็ตอบเขาไปพร้อมกับมองแบบจดจ้องกับสายตาของเขาที่มองมา แล้วเธอก็เอามือไปกระตุกผ้าเช็ดตัวของเขาจนมันล่วงหล่นลงไป แล้วเธอก็ก้มหน้ามองแล้วพูดด้วยสีหน้ายิ้มอย่างชอบใจ เพราะเธอได้เห็นท่อนเอ็นใหญ่ๆของเขา“สเตล่า!...มันจะเกินไปแล้วนะ...พรึบ...ออกไปจากห้องพี่เดี๋ยวนี้....ออกไป!...” เปาโลมองการกระทำที่หาญกล้าของเธอแบบอึ้งๆเลย เพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำแบบนี้กับเขา เขาก็รีบหยิบผ้าเช็ดตัวมาปกปิดท่อนเอ็นของเขาไว้ แล้วก็ชี้หน้าด่าและไล่เธอออกไ

พอใกล้แปดโมงครึ่งแล้วสเตล่าก็รีบพาภาริตากลับมาที่ห้องอาหารทันที เพราะถ้าเจ้านายของเธอมาถึงก่อนเธอโดนดุแน่ๆ แต่ก็โชคดีที่เจ้านายของเธอยังไม่ลงมา เธอก็ให้ภาริตานั่งรอที่โต๊ะอาหารแล้วก็รีบให้แม่บ้านนำอาหารเข้ามาวาง“นี่อาหารเช้าหมดเลยเหรอ...ทำไมเยอะจัง...” ภาริตามองอาหารที่อยู่บนโต๊ะแบบตกใจมาก เพราะมันวางเต็มโต๊ะแถมอาหารแต่ล่ะอย่างก็น่ากินมากๆ“เมื่อวานนายท่านสั่งไว้น่ะค่ะ เพราะไม่รู้ว่าคุณจะทานอะไรเลยให้เราทำเผื่อไว้หลายๆอย่างหน่อย...คุณเบนอยากจะทานอะไรก็ทานได้หมดเลยค่ะ...” สเตล่าพูดบอกไป“แล้วฉันไม่ต้องรอนายท่านของเธอมาก่อนเหรอสเตล่า...” ภาริตาถามไป เพราะอาหารบนโต๊ะมันล่อตาล่อใจเธอเหลือเกิน“ไม่ต้องค่ะ เพราะปกตินายท่านไม่ค่อยทานอาหารเช้าค่ะ ท่านจะทานแค่กาแฟและขนมปังแค่นิดๆหน่อยเท่านั้นค่ะ...คุณเบนทานอาหารเช้ารอนายท่านเถอะค่ะ...” สเตล่าพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มให้“อืม..งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ...” ภาริตาพูดจบก็เริ่มทานอาหารทันที เพราะตื่นเช้าแล้วไปเดินเล่นมาจนเหนื่อยแล้ว ตอนนี้เธอต้องกินให้เต็มที่แล้ว ภาริตาก็ชิมอาหารที่อยู่บนโต๊ะไปทีล่ะนิดๆ อันไหนที่เธอชอบเธอก็เอ่ยถามชื่อจากสเตล่าไว้ เพราะต่อไ