“บอกพี่ชายของคุณให้อยู่ห่างๆฉันจะดีกว่าค่ะ เพราะทุกวันนี้ฉันก็ไม่เคยอยากจะอยู่ใกล้เขาหรือว่าคุณด้วยซ้ำ...” ภาริตาพูดไป เพราะเธอเองก็ไม่ได้สนใจราเชนมากเกินกว่านั้นเลย“คิดว่าฉันอยากจะอยู่ใกล้พวกเลือบไรแบบเธอกับแม่มากหรือไง...หึ...รีบไล่ลูกสาวสุดที่รักของคุณออกไปได้แล้ว...อย่าทำให้โยต้องอารมณ์เสียไปมากกว่านี้...” โยษิตาพูดไปก็มองภาริตาแล้วแม่ของเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านอย่างหงุดหงิด“เฮ้อ...ยิ่งโตก็ยิ่งนิสัยเสีย...หนูล่ะสงสารคุณลุงจริงๆเลยค่ะแม่...มีลูกกับเขาตั้งสองคน คนพี่ก็เสเพลพึ่งพาอะไรไม่ได้ คนน้องก็วันๆเอาแต่ช้อปเอาแต่เที่ยวไม่คิดทำมาหากินอะไรเลย...” ภาริตาพูดบ่นไป“คุณธำรงเขาเอาใจลูกๆของเขาจนเคยตัวน่ะ เลยทำให้พวกเขาเป็นแบบนี้ แม่เองก็สงสารเขาเหมือนกันแต่แม่ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ เพราะเขาเลี้ยงของเขามาแบบนี้...แม่ไม่ใช่แม่พวกเขาจะไปสอนก็ไม่ได้ แค่นี้พวกเขาก็ไม่มีใครชอบเลยสักคน” เยาวเรสพูดไปตรงๆ“สอนไปสองคนนี้ก็ไม่ฟังหรอกค่ะ โดยเฉพาะโยษิตาน่ะ...หยิ่ง จองหอง คิดว่าตัวเองสวยตัวเองเริดเหนือกว่าคนอื่น คนประเภทนี้ไม่รับฟังใครหรอกค่ะ เพราะเขาเป็นน้ำเต็มแก้ว...ช่างพวกเขาเถอะค่ะ เบนว่าเราไปเ
Last Updated : 2025-03-11 Read more