All Chapters of After one night stand รัก(ไม่)ผูกพัน: Chapter 21 - Chapter 30

“แกผ่านไปได้สวย... ฉันเชื่อว่าแกเข้มแข็งกว่านี้ได้ กินข้าวนะ จะได้มีแรงเดินต่อ” แม่ป้อนข้าวฉันอีกครั้ง ฉันพยักหน้าไป กินข้าวไป น้ำตาก็ไหลไป มันทรมานสุด ๆ มันไม่มีอะไรช้ำใจได้ขนาดนี้แล้ว ข้าวแกงที่โปรดรสชาติมันเฝื่อนไม่มีชิ้นดี จะกินอะไรก็ไม่อร่อยสักอย่าง... มันแย่ไปหมด ฉันอยากตายจริง ๆ ฉันเป็นแบบนี้หลายวัน จนฉันผอมลงอย่างเห็นได้ชัด หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ติดต่อใครเลยจริง ๆ มือถือที่เคยสั่นก็โดนฉันก็ปิดตายถาวร ฉันได้แต่นอนโง่ ๆ โง่ให้ทุกอย่างยังวนเวียนซ้ำเติมอยู่ ฉันอยากเข้มแข็งนะ แต่ใครจะไปไหว บอกตรง ๆ ว่ามันยากมาก ใครจะว่าฉันโง่ จมทุกข์ก็ให้มันว่าไปเถอะ ลองให้มันมาเป็นฉันดู ฉันอยากรู้ว่ามันจะรับได้รึป่าว “สวย ทำไมแกเป็นได้ถึงขนาดนี้” อยู่ ๆ กิ่งก็เปิดประตูเข้ามาในห้องฉัน ฉันตกใจ เช็ดน้ำตาแทบไม่ทัน เฮ้อ หมอเคนคงบอกมันแล้วสินะ “ฉันโอเค” ฉันฝืนยิ้มไปทั้งน้ำตา ยิ้มจนกิ่งมันปล่อยกระเป๋าลงพื้น แล้วเดินมากอดฉันแน่น “แก ฉันเห็นไม่มีใครโอเคสักคน ทั้งแก และหมอเคน… กลับไปคุยกันดี ๆ นะ” “แกไม่ไ

“ไม่ตลก หมอจะจริงจังกับสวยจริง ๆ เหรอ” เขาหันมามอง แล้วถอนหายใจยาว ๆ ใส่ฉัน “ที่พูดมาทั้งหมด คงเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาสินะ ลูกพ่อ อย่าเอาแม่มาให้มากนะ มันจะลำบากในอนาคต” แม่งอิหมอ! ฉันแค่ถามเพื่อความแน่ใจ! “สวยถามให้แน่ใจเฉย ๆ แล้วนี่จะไปไหน!” “ไม่บอก หนีไปแล้วยังจะถามมากอีก” เออ ผิดหมดตอนนี้ หายใจยังผิดเลยกู “หมอ พูดจริงเหรอ” เขาถอนหายใจ แล้วตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนนทันที “ลงไปเลย รำคาญแล้ว” อิหมอ! “ไม่ ไม่ลง จะแต่งงาน จะได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนสักที” อิหมอกลอกตามองบน ก่อนจะอมยิ้มออกมา “แรด” “แรดแต่รักหมอนะ” นางนิ่งทันที... แล้วหันมามองฉันตาเป็นประกาย “หืม... งั้นกลับไปเอากันที่ห้องดีกว่า...” วนเข้าแต่เรื่องบนเตียง ฉันไม่ทันปฏิเสธ... อิหมอก็รีบขับรถ ตรงดิ่งไปที่คอนโดนางเลย ฉันที่อุ้มท้องสี่เดือน... กำลังเดินควงแขนเขาขึ้นห้อง ภาพมันเหมือนเดิมเด๊ะ ๆ ต่างแค่อีสวยมีลูกในท้อง นี่ขนาดมีลูกนะ หมอเคนยังไม่เว้นเลย

เขาดึงแหวนจากมือฉันไปเช็ด ก่อนจะจับมือซ้ายฉันขึ้นมา แล้วบรรจงสวมแหวนให้... “มีเจ้าของแล้วนะ ห้ามแรด” อุ๊ย! “พูดเหมือนใส่ปอกคอให้สวยเลย” แล้วเขาก็ยกมือมายีผมฉันรัว “ใช่… เธอเคยเห็นแรดใส่ปอกคอไหม” มีด้วยเหรอวะ ในการ์ตูน หรือที่ไหน? “ไม่นะ ที่ไหน?” “ไปส่องกระจกดู” อิหมอ! ไม่ต้องถามหาความมุ้งมิ้งจากอิหมอหรอก มีแต่ความหื่นเท่านั้นล่ะที่นางมี พอขอฉันแต่งงาน สวมแหวนเสร็จ เราก็กินกันตรงกองเสื้อผ้าเลยจ้า! “อ๊ะ~ หมอขา… เสียว” ฉันขยำถุงเสื้อผ้าที่หนุนรัว เมื่อหมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่น เขากำลังโน้มตัวลงมา รั้งขาฉันสองข้างเข้าหาตัวเอง เขาโน้มลงมาหาฉันเบา ๆ เอาจมูกโด่ง ๆ เข้ามาไซร้ซอกคอ แล้วไล่พรมจูบไปทั่วร่องอกขาว เขาค่อย ๆ ปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ รดลงมา... แล้วใส่เอวหนาร่อนเข้ามาถี่ ๆ เนิบ ๆ ทำเสียงถุงพลาสติกรอบ ๆ ตัว ดังประสานเสียงครางกระเส่าเบา ๆ ของฉัน… เบา ๆ แต่ใจจะขาด เพิ่งรู้ก็วันนี้ล่ะ! อื้ม… ฉันแอ่นอกกัดปากแน่น พอ ๆ กับ

หลังจากที่คุยที่บ้านเสร็จ เราก็ออกมาหาอะไรกินกัน นั่งกินข้าวพูดคุยสัพเพเหระ แม่ฉันจากที่เกร็ง ๆ ตอนนี้เริ่มพูดมาก ส่วนไอ้เรื่องยอมง่าย ๆ ก็ยังยอมอยู่ “ตามใจคุณหมอเลยค่า โอ๊ย ทางนี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” แบบนี้ล่ะ ฉันเห็นแล้วอดขำแม่ตัวเองไม่ได้จริง ๆ สรุปการพบปะกันครั้งนี้ ได้ความว่า พ่อหมอเคนจะให้เราหมั้นก่อน คลอดค่อยจัดงานแต่งอีกที ฉันว่าแบบนี้ก็โอเค ลงตัวสุด ๆ ละ ฉันรีบไลน์ไปบอกกิ่งทันที มันดีใจมาก! แถมยังแซวฉันอีก เอาเถอะ ค่อยนัดมันไปนั่งสังสรรค์กันสักวัน ตามประสาคนท้องแก่ กำลังจะมีลูก กลับมาถึงคอนโดฉันว่างก็เริ่มจัดของสำคัญลงกล่อง ของอื่น ๆ บริษัทขนย้ายจะมาเก็บให้พรุ่งนี้ สบายไปอีก แบบนี้ล่ะ มีผัวรวย อะไรก็จ้าง ๆ จ้างทุกอย่าง เออ... ช่วงนี้อิหมอเข้าเวรดึกทุกวัน ฉันเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ โรงพยาบาลนี้มีแต่หมอแก่ไง ไม่เหมือนโรงพยาบาลเดิม มีแต่หมอหนุ่ม ๆ หล่อ ๆ ไม่ค่อยมีครอบครัวให้ห่วง จะแลกเวรกับใครก็ได้ แต่ที่นี่มีอิหมอเคนหนุ่มเฟี้ยวอยู่คนเดียว น่าสงสาร! ตอนนี้ก็เหมือนกัน ยืนทำหน้าบึ้ง ใส่นาฬิกาข้อ

ฉันดี๊ด๊าอุ้มลูกชายกิ่งขึ้นมาแนบอก ตายจริง ทำไมดูจิ้มลิ้มละมุนแบบนี้คะลูก “คุณบอสคะ สวยขอยืมกลับบ้านหนึ่งวัน” ฉันอุ้มไปยิ้มไป ฉันไม่เคยอุ้มเด็กทารกแรกเกิดแบบนี้เลย ยิ่งตัวเองกำลังจะมีลูกด้วย... มันรู้สึกดีมากแก! “ฮ่า ๆ ซ้อมไว้สวย อีกไม่กี่เดือน” คุณบอสอุ้มอีกคนขึ้นมา ส่งให้อิหมอ ที่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ ฉัน “คนนี้ชื่ออะไรคะคุณบอส” ฉันถามชื่อหลาน คนที่ตัวเองอุ้มอยู่ “ต้นไม้... อีกคนต้นกล้า” น่ารักจังเลย ลูกกิ่งชื่อธรรมชาติทุกคน และหน้าเหมือนพ่อมาก โตมาหล่อแน่ ๆ ฉันหันไปมองอีกคน ต้นกล้า ที่หมอเคนกำลังอุ้มอยู่... อิหมอเขาเป็นหมอสูติเขาคงอุ้มเป็นอยู่แล้ว แต่ฉันเพิ่งเคยเห็นอิหมออุ้มเด็กวันนี้วันแรก มันอ่อนโยนมาก ยิ่งเขายิ้มไปมองเด็กไป... โอ๊ย สุดจะบรรยาย น่ารักมาก “อย่างหมอต้องซ้อมเลี้ยงป่ะ” ฉันถามเบา ๆ จนเขาอมยิ้มก่อนจะเขย่าน้องต้นกล้าให้หลับ “นิดหน่อย... ทำไมเหรอ เธอจะให้ฉันเลี้ยงลูกไปทำงานไปว่างั้น” รู้ทันกูอีกละ “แหะ ๆ มั้ง ก็สวยไม่ว่างนี่น่า แบรนด์ผ้ากำลังรุ่ง” อิหมอเบะป