“ไม่ตลก หมอจะจริงจังกับสวยจริง ๆ เหรอ” เขาหันมามอง แล้วถอนหายใจยาว ๆ ใส่ฉัน “ที่พูดมาทั้งหมด คงเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาสินะ ลูกพ่อ อย่าเอาแม่มาให้มากนะ มันจะลำบากในอนาคต” แม่งอิหมอ! ฉันแค่ถามเพื่อความแน่ใจ! “สวยถามให้แน่ใจเฉย ๆ แล้วนี่จะไปไหน!” “ไม่บอก หนีไปแล้วยังจะถามมากอีก” เออ ผิดหมดตอนนี้ หายใจยังผิดเลยกู “หมอ พูดจริงเหรอ” เขาถอนหายใจ แล้วตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนนทันที “ลงไปเลย รำคาญแล้ว” อิหมอ! “ไม่ ไม่ลง จะแต่งงาน จะได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนสักที” อิหมอกลอกตามองบน ก่อนจะอมยิ้มออกมา “แรด” “แรดแต่รักหมอนะ” นางนิ่งทันที... แล้วหันมามองฉันตาเป็นประกาย “หืม... งั้นกลับไปเอากันที่ห้องดีกว่า...” วนเข้าแต่เรื่องบนเตียง ฉันไม่ทันปฏิเสธ... อิหมอก็รีบขับรถ ตรงดิ่งไปที่คอนโดนางเลย ฉันที่อุ้มท้องสี่เดือน... กำลังเดินควงแขนเขาขึ้นห้อง ภาพมันเหมือนเดิมเด๊ะ ๆ ต่างแค่อีสวยมีลูกในท้อง นี่ขนาดมีลูกนะ หมอเคนยังไม่เว้นเลย
“อ้าว ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะแรด? ไม่เชื่อเหรอว่าฉันเป็นคนดี” ฉันมองเขานิ่ง ๆ อยากรู้ว่าที่บอกว่าเป็นคนดี มันจริงไหม “เออ ๆ ฉันมันคนกลาง ๆ ฮ่า ๆ เอาน่าแต่รักแรดน้อยนะ ๆ” อิ หมอเอาหน้าซุกนมฉัน ทั้งบีบ ทั้งเค้น และตอนนี้ก็เริ่มถกเสื้อฉันแล้ว...แหมอิหมอ “หมอ อย่าบ่อยสงสารลูก” เขาเงยหน้ามองฉันทันที แถมยังทำคิ้วขมวด และทำหน้ามุ่ย “ไม่สงสารฉันเหรอ…” ฉันกลอกตามองบน ของก็แทบไม่ได้ขายอยู่แล้ว อิหมอกวนตลอด “พักก่อน ให้วันละครั้ง แต่ห้ามเบิ้ล สงสารลูก” หมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่นถึงกลับตาโต “ตายเถอะ ฉันมันมนุษย์เบิ้ลนะเว้ย วันละสองยกกำลังดี” “ไม่ได้หมอ เออนี่… สวยผ่าหรือคลอดธรรมชาติดี” เขาก้มมองท้องฉันแว๊บนึง ก่อนจะขยับตัวลงไปข้างล่าง จับขาฉันแยกออกจากกัน! “อิหมอ จะเอาอีกแล้วเหรอ!” “ลามกนะแรด ฉันจะตรวจเชิงกรานให้ไง” อ้าวเหรอ โอ๊ยตาย! หมอเคนดันนิ้วเข้ามาแล้ว ฉันหลับตาปี๋ เมื่อนิ้วเขามันขยับยุกยิก ๆ ข้างใน หน้าคุณหมอสูติสุดหล่อนึกคิดไม่หยุด พร
เขาดึงแหวนจากมือฉันไปเช็ด ก่อนจะจับมือซ้ายฉันขึ้นมา แล้วบรรจงสวมแหวนให้... “มีเจ้าของแล้วนะ ห้ามแรด” อุ๊ย! “พูดเหมือนใส่ปอกคอให้สวยเลย” แล้วเขาก็ยกมือมายีผมฉันรัว “ใช่… เธอเคยเห็นแรดใส่ปอกคอไหม” มีด้วยเหรอวะ ในการ์ตูน หรือที่ไหน? “ไม่นะ ที่ไหน?” “ไปส่องกระจกดู” อิหมอ! ไม่ต้องถามหาความมุ้งมิ้งจากอิหมอหรอก มีแต่ความหื่นเท่านั้นล่ะที่นางมี พอขอฉันแต่งงาน สวมแหวนเสร็จ เราก็กินกันตรงกองเสื้อผ้าเลยจ้า! “อ๊ะ~ หมอขา… เสียว” ฉันขยำถุงเสื้อผ้าที่หนุนรัว เมื่อหมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่น เขากำลังโน้มตัวลงมา รั้งขาฉันสองข้างเข้าหาตัวเอง เขาโน้มลงมาหาฉันเบา ๆ เอาจมูกโด่ง ๆ เข้ามาไซร้ซอกคอ แล้วไล่พรมจูบไปทั่วร่องอกขาว เขาค่อย ๆ ปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ รดลงมา... แล้วใส่เอวหนาร่อนเข้ามาถี่ ๆ เนิบ ๆ ทำเสียงถุงพลาสติกรอบ ๆ ตัว ดังประสานเสียงครางกระเส่าเบา ๆ ของฉัน… เบา ๆ แต่ใจจะขาด เพิ่งรู้ก็วันนี้ล่ะ! อื้ม… ฉันแอ่นอกกัดปากแน่น พอ ๆ กับ
กลับมาถึงคอนโด อาบน้ำอาบท่า กินกันแป๊บนึง ฉันก็ส่งอิหมอไปเข้าเวรดึก ซึ่งนางเกลียดเวรดึกมาก! อิหมอพยายามแลกเวรกับชาวบ้าน ซึ่งไม่มีใครยอม ใครจะยอมวะ! คนอื่นเขาก็อยากอยู่กับลูก อยู่กับเมียเหมือนกัน “หมอ บอกสวยมา... ทำไมถึงไม่ชอบเข้าเวรดึก” เขาเดินไปกดมือถือไป แถมยังยกนาฬิกาขึ้นดูสลับกัน... ใครหนอ... ใครจะแลกเวรกับอิหมอได้ “มันดึกไง ง่วง” ขี้โม้ “กลัวผี?” “เออ” ยอมรับแล้วเห็นมั้ย! อิหมอกลัวผี เป็นหมอกลัวผี! ตลก “เป็นหมอกลัวผีไม่ได้นะ!” “หมอก็คน ถ้าไม่เคยเจอจะไม่กลัวเลย พยายามเลี่ยงเวรดึกแล้วนะ แม่ง จนได้” น่าสงสาร ลาออกมาขายเสื้อผ้ากับอีสวยไหมล่ะ “โอ๊ยตาย! น่าสงสารจังคุณพ่อ แล้วนี่มีใครแลกเวรไหม?” เขาส่ายหน้าเบา ๆ แล้วถอนหายใจใส่ฉัน “สงสารตัวเองว่ะ ทำไมมีแต่คนใจร้ายกับฉันวะ” ทำหน้าบึ้ง เดินไปหยิบเสื้อกาวน์ แล้วไปใส่รองเท้า “แล้วที่โรงพยาบาลเก่า หมอแลกกับใครอ่ะ?” “ไอ้กาย” สะอึกเลยกู! ฉันนั่งเงียบ... ไม่พูดอะไร จนหมอ
หลังจากที่คุยที่บ้านเสร็จ เราก็ออกมาหาอะไรกินกัน นั่งกินข้าวพูดคุยสัพเพเหระ แม่ฉันจากที่เกร็ง ๆ ตอนนี้เริ่มพูดมาก ส่วนไอ้เรื่องยอมง่าย ๆ ก็ยังยอมอยู่ “ตามใจคุณหมอเลยค่า โอ๊ย ทางนี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” แบบนี้ล่ะ ฉันเห็นแล้วอดขำแม่ตัวเองไม่ได้จริง ๆ สรุปการพบปะกันครั้งนี้ ได้ความว่า พ่อหมอเคนจะให้เราหมั้นก่อน คลอดค่อยจัดงานแต่งอีกที ฉันว่าแบบนี้ก็โอเค ลงตัวสุด ๆ ละ ฉันรีบไลน์ไปบอกกิ่งทันที มันดีใจมาก! แถมยังแซวฉันอีก เอาเถอะ ค่อยนัดมันไปนั่งสังสรรค์กันสักวัน ตามประสาคนท้องแก่ กำลังจะมีลูก กลับมาถึงคอนโดฉันว่างก็เริ่มจัดของสำคัญลงกล่อง ของอื่น ๆ บริษัทขนย้ายจะมาเก็บให้พรุ่งนี้ สบายไปอีก แบบนี้ล่ะ มีผัวรวย อะไรก็จ้าง ๆ จ้างทุกอย่าง เออ... ช่วงนี้อิหมอเข้าเวรดึกทุกวัน ฉันเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ โรงพยาบาลนี้มีแต่หมอแก่ไง ไม่เหมือนโรงพยาบาลเดิม มีแต่หมอหนุ่ม ๆ หล่อ ๆ ไม่ค่อยมีครอบครัวให้ห่วง จะแลกเวรกับใครก็ได้ แต่ที่นี่มีอิหมอเคนหนุ่มเฟี้ยวอยู่คนเดียว น่าสงสาร! ตอนนี้ก็เหมือนกัน ยืนทำหน้าบึ้ง ใส่นาฬิกาข้อ
หลังจากทวงน้ำหอมจากอิหมอ เขาก็พาฉันมาที่ตึกแถวที่เช่าไว้ ของทุกอย่างตอนนี้ถูกจัดวางไว้เป็นสัดเป็นส่วนแล้ว บริษัทขนย้ายทำงานดีมาก! เขาจัดการให้ทุกอย่างเลย... แม่ฉันก็จะย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วย เพราะอิหมอไปอ้อนวอนมาด้วยตัวเอง นางช่างกล้านะ สนิทกับแม่ฉันเรียบร้อย แค่อิหมอพูด แม่ฉันก็ไม่ลังเล..ไม่ปฏิเสธอะไร นางตอบตกลงทันทีจ้า พอเช็คของจ่ายเงินทุกอย่างเรียบร้อย เราก็ไปกินข้าวต่อกับกิ่งและคุณบอสกัน มาถึงร้านเห็นหน้าใบไม้ลูกกิ่ง เด็กคนนี้ทำฉันหลุดขำออกมาทันที!! ใบไม้หน้านิ่งมาก ไม่ได้นิ่งแบบเด็กดื้อนะ นิ่งแบบน่ารัก ถ้าเป็นตลกคงเป็นตลกหน้าตาย โอ๊ย กูฮา! “ใบไม้ลูก... นี่ป้านะคะ ป้าชื่อสวย” ฮ่า ๆ ขำหน้าใบไม้จริง ๆ “ฮ่า ๆ ๆ กิ่งลูกมึง โอ๊ยย กูฮาจนท้องแข็ง” ฉันขำจนใบไม้หันไปมองคุณบอสทันที... เหมือนใบไม้จะฟ้องพ่อ ว่าอีป้านี่ขำหนูทำไม! “กับใบไม้ ฉันเจอมาเยอะ เจ็บมาเยอะ ชิน งอนเมื่อไหร่ก็หน้านิ่งแบบนี้ล่ะ ไม่รู้ได้ใครมา ได้คุณบอสก็ไม่ ฉันเหรอวะ ก็ไม่นะ ฮ่า ๆ” แล้วใบไม้ก็
ฉันดี๊ด๊าอุ้มลูกชายกิ่งขึ้นมาแนบอก ตายจริง ทำไมดูจิ้มลิ้มละมุนแบบนี้คะลูก “คุณบอสคะ สวยขอยืมกลับบ้านหนึ่งวัน” ฉันอุ้มไปยิ้มไป ฉันไม่เคยอุ้มเด็กทารกแรกเกิดแบบนี้เลย ยิ่งตัวเองกำลังจะมีลูกด้วย... มันรู้สึกดีมากแก! “ฮ่า ๆ ซ้อมไว้สวย อีกไม่กี่เดือน” คุณบอสอุ้มอีกคนขึ้นมา ส่งให้อิหมอ ที่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ ฉัน “คนนี้ชื่ออะไรคะคุณบอส” ฉันถามชื่อหลาน คนที่ตัวเองอุ้มอยู่ “ต้นไม้... อีกคนต้นกล้า” น่ารักจังเลย ลูกกิ่งชื่อธรรมชาติทุกคน และหน้าเหมือนพ่อมาก โตมาหล่อแน่ ๆ ฉันหันไปมองอีกคน ต้นกล้า ที่หมอเคนกำลังอุ้มอยู่... อิหมอเขาเป็นหมอสูติเขาคงอุ้มเป็นอยู่แล้ว แต่ฉันเพิ่งเคยเห็นอิหมออุ้มเด็กวันนี้วันแรก มันอ่อนโยนมาก ยิ่งเขายิ้มไปมองเด็กไป... โอ๊ย สุดจะบรรยาย น่ารักมาก “อย่างหมอต้องซ้อมเลี้ยงป่ะ” ฉันถามเบา ๆ จนเขาอมยิ้มก่อนจะเขย่าน้องต้นกล้าให้หลับ “นิดหน่อย... ทำไมเหรอ เธอจะให้ฉันเลี้ยงลูกไปทำงานไปว่างั้น” รู้ทันกูอีกละ “แหะ ๆ มั้ง ก็สวยไม่ว่างนี่น่า แบรนด์ผ้ากำลังรุ่ง” อิหมอเบะป
ฉันให้นมลูกเสร็จก็นอนต่อ ตื่นให้นมลูกเสร็จก็นอนต่อ วนเวียนอยู่แบบนี้ล่ะ ส่วนคุณผัวเลี้ยงลูกค่ะ ความดิบ ความหื่นของคุณหมอสูติหายไปในพริบตา ยิ่งเวลาอยู่กับลูกชายนะ คนละเรื่องกับตอนอยู่กับฉันเลย เขาจะจัดแจงทุกอย่างไว้ให้ลูกเสร็จสรรพ จะได้หยิบจับง่ายใกล้ ๆ มือ เพราะนางจะไม่ยอมให้ลูกร้องงอแงนาน ฉันเห็นแล้ว อยากมีสักสิบคน... ให้อิหมอเลี้ยงให้หนำใจไปเลย เราอยู่โรงพยาบาลไม่นาน แค่สองสามวัน... เออ! มีเรื่องจะเมาท์! หมอกายมาเยี่ยมด้วยนะ! ซึ่งอิหมอนางก็เริ่มคุยดีขึ้นแล้ว ไม่ได้ด่า ‘สัส’ เหมือนแต่ก่อน ส่วนความง้องอนกันยังมีให้เห็นอยู่ แต่หลาย ๆ อย่างมันดีขึ้น ฉันเองก็เริ่มสบายใจ พอกลับมาถึงคอนโด อิพ่อก็เริ่มจัดแจงที่นอนให้ลูกชาย ส่วนฉันก็นอนเล่นให้นมไคล์ไป ดูอิพ่อเขาไป... ไม่คิดว่าจะมีโมเม้นนี้ คือมันเหนื่อยนะ แต่เรากลับหันมายิ้มให้กันบ๊อยบ่อย... “ลูกหลับแล้ว เตียงพร้อมรึยังพ่อ” “รอแป๊บแม่” เราเรียกกันน่ารักป่าวล่ะ ไม่รู้จะเรียกแบบนี้ได้นานแค่ไหน อีสวยไม่มั่นใจตัวเองเลย ไคล์ขยับตัวนิดหน่อยเมื่
หลังจากกินข้าวและเหน็บแนมกันเสร็จ ก็กลับมาคอนโดใช้ชีวิตปกติ มันจะไม่ปกติเพราะลูกนี่ล่ะ อีสวยเหนื่อยมาก ตอนลูกทารก คิดว่าลูกจะเรียบร้อยเลี้ยงง่าย นี่ไม่ใช่เลย! ซนมาก มันดีที่เขาซนแต่ที่บ้านไม่ซนข้างนอก ไม่งั้นฉันปวดหัวกว่านี้อีก! ฉันนั่งทำงาน นั่งพับผ้า ลูกชายรื้อซะเละ กูจะบ่นจะด่าหน่อย อิพ่อก็โอ๋ลูกซะ! “ไคล์ หยุด แม่เหนื่อยแล้วนะ!” “ไคล์มาเล่นกับพ่อมา แม่องค์ลงแล้ว” เออ! “องค์ลง แม่องค์ลง” เออ! ลูกก็พูดตามพ่อ นี่ถ้าอิหมอยังเรียกฉันแรดอีก ไคล์ได้เรียกตามแน่ แล้วพ่อลูกเขา ก็ไปขี่คอกันเล่นที่โซฟา ส่งเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว ทำฉันประสาทกิน เวียนหัวก็เวียนหัว! ทำไมหงุดหงิดขนาดนี้วะ “ปาป๊า ฮ่า ๆ ๆ ๆ” เสียงไคล์ดังมาก เล่นกับอิหมอไม่หยุด! “ไคล์จับพ่อไว้ เครื่องจะขึ้นแล้ว!” เออ! อารมณ์กูก็จะขึ้นด้วย ฉันหันไปจิกตาใส่ผัว ที่อุ้มลูกชูขึ้นสูงลิบ! เล่นอะไรไม่เกรงใจอีสวยที่อุ้มท้องมาเก้าเดือนเลยนะ! ฉันหัวร้อนทั้งวัน อารมณ์หงุดหงิดมันมาจัดเต็มจริง ๆ แต่อารมณ์เงี่-น มันไม่เค
ถึงคุณหมอสูติเขาจะออกเวรมาเช้าตรู่ บ่ายนี้เขาก็เข้าเวรต่อ นั่นล่ะอีสวยฝากท้องกับเขา ต้องรอไปพร้อมกันตอนบ่าย “ลูกคนที่สองแล้ว... ยังตื่นเต้นอีกเหรอหมอ” ฉันกอดลูกไปถามคุณผัวไป เพราะตั้งแต่ลงมาจากคอนโด นางยังไม่หุบยิ้มเลย “ตื่นเต้น และดีใจมาก... ไคล์ดีใจไหมครับ จะมีน้องแล้วนะ” ตอบฉันเสร็จก็ไปลูบหัวลูก ไคล์ยิ้มกว้างให้พ่อ แล้วเงยหน้าขึ้นมองฉัน อย่าบอกนะไคล์! “แฮ่ ๆ มามะ หม่าม้า” ตายเถอะ! ไคล์จะขี่คอฉันอีกแล้ว อ้อนฉันมาก ในรถยังไม่เว้นเลย! “จ๋าลูก อย่าขี่คอแม่ หยุด แม่ตีนะ” สงคราม! พูดคำนี้ปุ๊บ อิหมอหันมองฉันทันที “ไคล์ แม่มีน้องลูก ไว้ค่อยเล่นกับพ่อครับ” เล่นกับอิหมอบ่อยนี่เอง ถึงได้มาข่มเหงฉัน ฮือ ๆ ลูกนะลูก ผมที่หวีมาดิบดี ยุ่งเหยิงหมด มาถึงฉันก็ไปจองคิวที่แผนก อิหมอโม้กับหมอคนอื่นใหญ่ว่าทำเมียตัวเองท้อง! “รุ่นพี่... ภรรยาผมท้องอีกแล้ว” มึงคะ! ถ้าหมอที่นี่หล่อบิดมดลูกได้ขนาดนี้ อีสวยจะมาตรวจภายในทุกวัน ถามจริง ๆ โรงพยาบาลนี้เขาคัดหน้าตากันเหรอวะ? แม่ง! หมองานดีมาก มาก
ฉันรีบดึงมือกลับทันที จนอิหมอตกใจอีกรอบ “ให้ฉันจับสักนาทีสิ ไม่สบายรึป่าว” ฉันจะทำยังไงดีวะ ถ้าโกหกว่าเป็นเมนส์ อิหมอนางก็จะจับดูเลย! “วันหลังนะ เมื่อกี้สวยขอโทษ มันเหนื่อยเลยหงุดหงิด” เขาถอยหลัง แล้วพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้า และเดินเข้าห้องน้ำไป กูรอด! ฉันยืนถอนหายใจอยู่สักพัก อยากบอกให้เขารู้จะได้จบ ๆ สักที แต่มึงเข้าใจไหม! อีสวยคนตรง เคยเซอร์ไพรส์ใครที่ไหน กูควรปรึกษาใครดี พี่อ้อยพี่ฉอด มันก็ไม่ได้ดราม่าอะไรขนาดนั้นป่ะวะ! แค่เรื่องเซอร์ไพรส์ผัว! เฮ้อ! ฉันถอดเครื่องประดับออกทีละชิ้น ทีละชิ้น กิ๊บที่ติดผม ก็ถอดทิ้งแม่ง อึดอัด เงี่-นก็เงี่-น ปิดผัวก็ต้องปิด หมับ! อิหมอ... อยู่ ๆ หมอเคนก็เข้ามากอดฉันจากด้านหลัง แถมไซร้ซอกคอฉันด้วย โอ๊ยตาย! “อาบน้ำด้วยกัน อารมณ์จะได้เย็นขึ้น” ยอมสิ อีสวยยอม! ยอมเดินเข้ามาอาบน้ำกับอิหมออย่างว่าง่าย ในระหว่างที่ลูบไล้ถูฟองสบู่ให้กัน ฉันก็หื่นกระหายจนเลเวลตัน กูเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลยตอนนี้ ให้ตาย!
และแล้วก็ถึงเวลาที่ฉันต้องโยนช่อดอกไม้! บ้าจริง อีสวยไม่อยากยกแขนขึ้นสูงเลย กลัวชุดแต่งงานปริ แม่งบวมทุกอย่างเลยตอนนี้ พุง นม แขน ขา หอยก็ด้วย! พิธีกร: สาวโสด หนุ่มโสด ใครโสดมารอกันเลยค่ะ เจ้าสาวพร้อมแล้ว ยัง… กูยังไม่พร้อมโว้ย ขอฮึบก่อน! พิธีกร: หนึ่ง สอง สาม… โยนเลยค่า! ‘ฟุบ’ ฉันโยนช่อดอกไม้ลงไปข้างล่าง แรงเหวี่ยงทำฉันหน้ามืด เซ… จนอิหมอรีบมาประคองไว้ “สงสัยจะตื่นเต้นมาก จะเป็นลมแล้ว” ใครตื่นเต้น? อีสวยท้องโว้ย… แบร่! อิหมอสูติผู้โง่เขลา ไม่รู้ว่าเมียตัวเองท้อง! ฉันยิ้มแห้ง ๆ ให้เขา ก่อนจะรีบสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วทำตัวปกติ งานจะจบแล้ว อดทนอีสวย อดทน... ลูกก็ช่างซนเหลือเกิน แพ้ทั้งที มาแพ้ในงานแต่งงาน! ค่ะ! คนที่ได้ดอกไม้ไม่ใช่ใคร คุณซีเพื่อนเจ้าบ่าวนั่นเอง! เขายืนงง ก่อนจะมองหาสาว ๆ ที่จะส่งดอกไม้ให้ต่อ ไม่มี ไม่มี! ฉันไม่มีเพื่อนสวยเตะตาคุณซีเลยเหรอ ให้ตาย... พิธีกร: ถ้าไม่มีคนให้ ให้พิธีกรได้นะคะ อ่อยแรง! แรด! คุณซีพยักหน้ารัว ก่อนจะ
แต่นางไม่ระแคะระคายอะไรเลยนะ ฉันไม่ค่อยแพ้ท้องด้วย เตรียมงานแต่งได้สบาย ส่วนเพื่อนเจ้าสาวฉันจะมีใครล่ะ ก็กิ่งไง กิ่ง กิ่ง และก็กิ่ง! เออ มีใบไม้อีกคน! เกือบลืมหลานสาวหน้านิ่งไปแล้ว แล้วตอนนี้ใบไม้ก็เดินหน้านิ่งใส่ชุดไทย จับมือกับกิ่งเข้ามาหาฉัน ต้ายตาย เห็นหน้าใบไม้ แล้วฮา! เด็กสองขวบแต่งหน้าเบา ๆ ปากแดง ๆ หน้านิ่ง ๆ กูนึกว่าลูกเทพ ฮ่า ๆ “ใบไม้ยิ้มหน่อยสิคะ วันนี้เป็นเพื่อนเจ้าสาวป้าสวยเลยนะ” ใบไม้หันมองรอบ ๆ มองคนเดินพลุกพล่าน แล้วหันกลับมามองฉัน “...” จ้า... “กิ่ง แกพาลูกไปนอนก่อนไหม ฮ่า ๆ” กิ่งหัวเราะลั่น ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ ให้ช่างแต่งหน้าให้ “ฮ่า ๆ มันเป็นสไตล์ ใช่ไหมจ้ะใบไม้” สไตล์? “...” ขนาดกับแม่ตัวเอง ใบไม้ยังทำหน้านิ่งใส่เลย โอ๊ยฮา ใบไม้สไตล์! งานแต่งของฉัน จัดที่โรงแรมอนันทารา เพราะมันสะดวกทุกอย่าง ทั้งอาหาร ทั้งแบลคดรอป แถมทางโรงแรมยังมีออแกไนท์ให้อีก แต่เรื่องที่ฉันเซ็งสุด ๆ ก็ชุดนี่ล่ะ ชุดที่ฉันตัดมามันเริ่มคับ ฉันอึดอัดมาก พยายามแขม่ว แต่กูท้องไง จะแขม
สักพักเขาก็ลุกขึ้นยืน โค้งเคารพอีกครั้ง ฉันเองก็พยายามทำตามเขาทุกอย่าง จนเราออกมาจากสุสานไปเที่ยวป่าไผ่กันต่อ ต้นไผ่เรียงกันเป็นทางยาว ฉันนั่งรถลาก สไตล์ญี่ปุ่นชมวิวตลอดทาง ส่วนอิหมอเริ่มหายซึมแล้ว ฉันจับมือเขาตลอด พยายามพูด พยายามคุยกับเขา “หมอ ทำไมพูดญี่ปุ่นเก่งจัง” อิหมอหัวเราะ แล้วจับหัวฉันโยก “ฉันเรียนที่นี่ถึงโชกักโก เอ่อ... ปอสองน่ะ พอโอบาซังเสีย ก็ไปอยู่ไทยกับพ่อ” โอบาซัง? “ใครคือโอบาซัง?” อิหมอหัวเราะ อะไรวะ ก็กูไม่รู้! “ยาย ฉันเอง” อ๋อ จำไว้นะไคล์ โตขึ้นให้พ่อสอน... เท่ดีถ้าลูกพูดได้หลายภาษา เราตะเวนเที่ยวจนเย็น ไปวัดน้ำใส ไปปราสาททอง ไปหมด จะว่าไปแถวนี้ไม่มีร้านเซ็กส์ช้อปเลยแหะ ทุกอย่างดูเดิม ๆ มาก กลิ่นอายของญี่ปุ่นล้วน ๆ ที่นี่เขาชอบกินอุด้งกันมาก เส้นแป้งใหญ่ ๆ กับน้ำซุป ไปร้านไหนก็เป็นเมนูแนะนำแทบจะทุกร้าน... รสชาติอาหารก็ เค็ม หวาน มีเท่านี้จริง ๆ ถ้าให้ฉันมาอยู่ ฉันอยู่ไม่ได้แน่ คิดถึงส้มตำ คิดถึงปลาร้า พอเที่ยวเสร็จก็กลับห้องนอน อิหมอเซียนมากแผนที่แ
เรานั่งเครื่องหกชั่วโมง มาลงท่าอากาศยานคันไซเหมือนเดิม บรรยากาศเดิม ๆ มันยังตามหลอกหลอนอีสวยอยู่เลย ทั้งนอนสนามบิน ทั้งมือถือหาย ฉันเล่าให้อิหมอฟังบนเครื่อง นางขำแล้วขำอีก! โถ่เอ้ย เพราะแกป่ะ! หลังจาก ผ่านทุกอย่างออกมาเรียบร้อย เราก็นั่งรถไฟออกจากสนามบินต่อ รอบนี้ไม่เร่งรีบเท่าไหร่ เราเลือกมาอีกสายการบิน เวลาเหลือเฟือ อยากเดินทางง่าย ๆ เพราะมีลูกมาด้วย ไคล์ไม่งอแงเลย เขาหลับ หลับ และก็หลับ ฉันกับอิหมอเลยสบาย ไม่สิ ฉันนี่ล่ะสบายเดินตัวปลิว ให้ผัวอุ้มลูก ลากกระเป๋า จนมาถึงโรงแรม โรงแรมห้าดาวเลย! ทุกอย่างพรีเมี่ยมหมด เพราะลูกไง เพราะลูกจริง ๆ กว่าจะจัดการอาบน้ำอาบท่ากันครบสามคน ก็ค่ำพอดี ตอนนี้แผนอีสวยมีเต็มหัวเลย วางไว้อย่างกับเป็นเจ้าบ้านเอง ต้องเก็บเซ็กส์ช้อปให้ครบทุกร้าน หึหึ พอป้อนนมเตรียมของลูกใส่กระเป๋าเสร็จ เราก็ตะเวนเที่ยวกัน โรงแรมห้าดาวที่แสนสะดวกสบาย เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงย่านช้อปปิ้งซินไชบาชิ มาถึงอิหมอก็พาฉันกับลูกแวะทุกร้าน ทาโกะยากิชื่อดัง ขาปูยักษ์ชื่อดัง... ของทอด โอ๊ยเยอะแยะไปหมด ไคล
ฉันให้นมลูกเสร็จก็นอนต่อ ตื่นให้นมลูกเสร็จก็นอนต่อ วนเวียนอยู่แบบนี้ล่ะ ส่วนคุณผัวเลี้ยงลูกค่ะ ความดิบ ความหื่นของคุณหมอสูติหายไปในพริบตา ยิ่งเวลาอยู่กับลูกชายนะ คนละเรื่องกับตอนอยู่กับฉันเลย เขาจะจัดแจงทุกอย่างไว้ให้ลูกเสร็จสรรพ จะได้หยิบจับง่ายใกล้ ๆ มือ เพราะนางจะไม่ยอมให้ลูกร้องงอแงนาน ฉันเห็นแล้ว อยากมีสักสิบคน... ให้อิหมอเลี้ยงให้หนำใจไปเลย เราอยู่โรงพยาบาลไม่นาน แค่สองสามวัน... เออ! มีเรื่องจะเมาท์! หมอกายมาเยี่ยมด้วยนะ! ซึ่งอิหมอนางก็เริ่มคุยดีขึ้นแล้ว ไม่ได้ด่า ‘สัส’ เหมือนแต่ก่อน ส่วนความง้องอนกันยังมีให้เห็นอยู่ แต่หลาย ๆ อย่างมันดีขึ้น ฉันเองก็เริ่มสบายใจ พอกลับมาถึงคอนโด อิพ่อก็เริ่มจัดแจงที่นอนให้ลูกชาย ส่วนฉันก็นอนเล่นให้นมไคล์ไป ดูอิพ่อเขาไป... ไม่คิดว่าจะมีโมเม้นนี้ คือมันเหนื่อยนะ แต่เรากลับหันมายิ้มให้กันบ๊อยบ่อย... “ลูกหลับแล้ว เตียงพร้อมรึยังพ่อ” “รอแป๊บแม่” เราเรียกกันน่ารักป่าวล่ะ ไม่รู้จะเรียกแบบนี้ได้นานแค่ไหน อีสวยไม่มั่นใจตัวเองเลย ไคล์ขยับตัวนิดหน่อยเมื่
ฉันดี๊ด๊าอุ้มลูกชายกิ่งขึ้นมาแนบอก ตายจริง ทำไมดูจิ้มลิ้มละมุนแบบนี้คะลูก “คุณบอสคะ สวยขอยืมกลับบ้านหนึ่งวัน” ฉันอุ้มไปยิ้มไป ฉันไม่เคยอุ้มเด็กทารกแรกเกิดแบบนี้เลย ยิ่งตัวเองกำลังจะมีลูกด้วย... มันรู้สึกดีมากแก! “ฮ่า ๆ ซ้อมไว้สวย อีกไม่กี่เดือน” คุณบอสอุ้มอีกคนขึ้นมา ส่งให้อิหมอ ที่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ ฉัน “คนนี้ชื่ออะไรคะคุณบอส” ฉันถามชื่อหลาน คนที่ตัวเองอุ้มอยู่ “ต้นไม้... อีกคนต้นกล้า” น่ารักจังเลย ลูกกิ่งชื่อธรรมชาติทุกคน และหน้าเหมือนพ่อมาก โตมาหล่อแน่ ๆ ฉันหันไปมองอีกคน ต้นกล้า ที่หมอเคนกำลังอุ้มอยู่... อิหมอเขาเป็นหมอสูติเขาคงอุ้มเป็นอยู่แล้ว แต่ฉันเพิ่งเคยเห็นอิหมออุ้มเด็กวันนี้วันแรก มันอ่อนโยนมาก ยิ่งเขายิ้มไปมองเด็กไป... โอ๊ย สุดจะบรรยาย น่ารักมาก “อย่างหมอต้องซ้อมเลี้ยงป่ะ” ฉันถามเบา ๆ จนเขาอมยิ้มก่อนจะเขย่าน้องต้นกล้าให้หลับ “นิดหน่อย... ทำไมเหรอ เธอจะให้ฉันเลี้ยงลูกไปทำงานไปว่างั้น” รู้ทันกูอีกละ “แหะ ๆ มั้ง ก็สวยไม่ว่างนี่น่า แบรนด์ผ้ากำลังรุ่ง” อิหมอเบะป