All Chapters of หย่ารักสามีทรยศ : Chapter 21 - Chapter 29

เนื้อนวลผิวพรรณขาวผ่องตรงหน้าดูอวบอิ่มมีน้ำมีนวลชวนให้หลงใหล หล่อนเดินเข้ามาประชิดกายจนใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มอยู่ในระดับเดียวกันกับหน้าอกอวบใหญ่ ยิ่งได้เห็นยิ่งได้กลิ่นกายหอมๆ มันก็ยิ่งทำให้เขาสติแตกแทบจะอดใจไม่ไหวอีกต่อไปหัวใจของชายหนุ่มในเวลานี้กระเพื่อมไหวระลอกแล้วระลอกเล่าหวั่นไหวยากจะสงบ ความต้องการภายใต้จิตใจพุ่งทะยานจนห้ามไม่อยู่กับสิ่งยั่วยุตรงหน้า ยิ่งวนิดาผู้เป็นภรรยาไม่ค่อยจะให้เขาจับต้องเนื้อตัวสักเท่าไหร่นั่นก็ยิ่งทำให้ต้องการความใคร่ทางกายมากยิ่งขึ้นเท่านั้นเพียงครู่เดียวความคิดอันแสนเลวร้ายพุ่งเข้าสู่หัวสมองของชายหนุ่ม คิดว่าถ้าหากเขาและหล่อนเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับก็จะไม่มีใครรู้ ความลับจะยังคงเป็นความลับตลอดไป เขาเองก็ไม่ได้รักผู้หญิงตรงหน้าเลยสักนิดแต่เป็นเพราะหล่อนเองที่ยอมเสนอตัวใช้ร่างกายแลกกับความสุขชั่วคราวเท่านั้นต่างหากสุดท้ายแล้วจิตใจที่ยึดมั่นในคำสัญญาที่ให้ไว้กับหญิงสาวที่กำลังอุ้มท้องลูกของเขารอที่อยู่บ้านมาตั้งแต่ไหนแต่ไรกลับถูกสิ่งยั่วยวนทางกายตรงหน้าก่อกวนปลุกระดมห้วงอารมณ์อ่อนไหว จนถึงขั้นยอมทำผิดต่อเธอเป็นครั้งที่สองเพราะเพียงแค่ให้ได้ปลดปล่อ

หลายวันต่อมา“หน้าตาคุณดูอิดโรยจังเลยนะคะช่วงนี้ พักผ่อนก็น้อยทำงานก็หนักดาเป็นห่วงคุณจัง”หญิงสาวเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังนั่งทานอาหารเช้า เธอมองหน้าของสามีด้วยความเป็นห่วงทั้งกังวลอยู่ในใจลึกๆ เพราะเห็นว่าช่วงนี้เขาทำงานจนต้องกลับบ้านดึกทุกวัน เวลาพักผ่อนก็ไม่ค่อยจะมีแถมรุ่งเช้าก็รีบขับรถออกไปทำงานอีกเป็นแบบนี้มาสักพักหนึ่งแล้ว“คุณไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ ที่ผมทำงานหนักก็เพื่อให้คุณกับลูกได้อยู่อย่างสุขสบายนะรู้มั้ย” ชายหนุ่มยื่นฝ่ามือไปกุมมือหญิงสาวเอาไว้ทั้งยังคงมีรอยยิ้มอ่อนโยนให้เธอเหมือนกับในทุกครั้งๆ“ขอบคุณนะคะที่คุณยอมทำงานหนักเพื่อดากับลูก”“อีกไม่กี่เดือนก็ใกล้จะคลอดแล้ว คุณอยู่แต่บ้านคงจะเบื่อแย่เลยใช่มั้ย งั้นเราไปหาที่ผ่อนคลายสมองสักหน่อยดีมั้ยครับเผื่อคุณจะได้สบายใจขึ้น คุณอยากไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่าเดี๋ยวผมพาไป”“ดาไปได้เหรอคะ” ได้ยินชายหนุ่มพูดแบบนั้นแล้วดวงตากลมโตก็เบิกกว้างอย่างตื่นเต้นขึ้นมาทันที“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ แต่ห้ามไกลเกินไปนะคุณท้องแก่แล้วผมไม่อยากให้คุณต้องรถเดินไกลนานๆ” ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบหญิงสาวคลี่ยิ้มหวานอย่างรื่นเริงใจ เธอจึงไม่รอช้ารีบบอกสถานที่ที่อยากจ

อารมณ์ของหญิงสาวในตอนนี้ดิ่งลงสู่เหว แววตาคู่นั้นมองลึกเข้าไปในตาของชายหนุ่มอย่างพยายามสะกดกลั้นความขมขื่นเจ็บปวดในใจ ไม่ว่ารสชาติของอาหารตรงหน้ามันจะอร่อยมากขนาดไหนแต่ความรู้สึกของเธอในตอนนี้นั้นมันชั่งขมฝาดลิ้นกินเหลือเกิน จนกินได้ไม่กี่คำก็ต้องวางช้อนยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแต่ผิดกับชายหนุ่มที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อเขากำลังนั่งทานอาหารตามปกติทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น แต่เธอก็แอบสังเกตได้ว่าสายตาของเขาเหลือบมองไปยังโต๊ะของหญิงสาวซึ่งอยู่โต๊ะถัดไปที่เขาได้แอบเจอกันก่อนหน้าตอนไปห้องน้ำเป็นครั้งคราว แลดูแล้วอายุของหล่อนน่าจะน้อยกว่าเธอไม่กี่ปีแต่ทว่าผู้หญิงคนนั้นดูมีเสน่ห์ไม่น้อย ใบหน้าดูสะสวยรสนิยมในการแต่งตัวก็ดูเซ็กซี่ทั้งน่าค้นหา ไม่เหมือนกับเธอในตอนนี้ที่ดูจืดชืดมองไปตรงไหนก็ไม่มีชีวิตชีวาแตกต่างราวฟ้ากับเหว สรุปแล้วเธอไม่มีอะไรเทียบผู้หญิงคนนั้นได้เลยจริงๆ …ห้องพัก“เดี๋ยวผมจะลงไปซื้อยามาให้ คุณนอนรอผมอยู่ที่ห้องก่อนนะ”“อย่าไปนานนะคะ ดา…ไม่อยากอยู่คนเดียว”“ครับที่รัก รอแป๊บนึงนะแล้วผมจะรีบกลับมา”“ค่ะ” ริมฝีปากชมพูดยกเป็นรอยยิ้มขมๆ หลังจากจบบทสนทนาหญิงสาวพยักหน้ารับ

หญิงสาวที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานชายหนุ่มพร้อมกับแม่สามี เธอพยายามตั้งสติระบายลมหายใจออกมาเบาๆ ข่มกลั้นความรู้สึกอยากร้องไห้เอาไว้ก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือไปเคาะบานประตูทันทีก๊อก ก๊อก ก๊อกเพียงไม่นานนักผ่านประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นร่างสูงของชายหนุ่มที่เสื้อผ้าอยู่ในสภาพยับเยิน คงไม่ต้องเดาเลยว่าเขาเพิ่งจะเสร็จจากภารกิจทางกายมาแต่ทว่าทันทีที่ได้เห็นเธอกับมารดาอยู่ตรงหน้าเขาถึงกับเบิกตากว้าง ใบหน้าก็ซีดเผือดลงทันทีหญิงสาวที่เห็นสภาพของชายหนุ่มที่รักมากในตอนนี้แล้ว ริมฝีปากของเธอถึงกับสั่นระริกอย่างแค้นใจ แต่ทำได้แค่ผ่อนลมหายใจระงับอารมณ์ความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้ในอก “คะ คุณแม่กับดา…มากันตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ทำไมไม่โทรมาบอกผมก่อน” ชายหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงอึกอัก“ว่าไงพ่อตัวดี คุยกับหนูวนิดาเขาเถอะนะ ฉันไม่อยากจะคุยกับแก” น้ำเสียงของผู้เป็นแม่แข็งกระด้าง ชักสีหน้าใส่ลูกชายด้วยความโกรธก่อนจะยืนกอดอกหันหลังให้กับเขา“เห็นช่วงนี้คุณทำงานหนักไม่ค่อยได้กลับไปทานข้าวที่บ้าน...ดาก็เลยซื้อข้าวมาฝากคุณค่ะ”“อะ อ๋อขอบคุณนะครับ” ชายหนุ่มยิ้มเจื่อน ยื่นมือมารับถุงข้าวในมือของหญิงส