บททั้งหมดของ Savage Billionaire Series 7: Hendrick Montañez: บทที่ 1 - บทที่ 10

Inisang lagok ni Hendrick ang champagne na nasa kopita niya habang ang mga tao naman sa kanyang paligid ay masigabong nagpalakpakan. Natapos na kasing kumanta ang wedding singer sa kasal nina Lorenzo at Tamara, sanhi para matapos na ring sumayaw ang bagong kasal. Bago pa tuluyang umalis sa gitna ay pinatakan pa muna ni Lorenzo ng isang halik ang mga labi ni Tamara na mas nag-ani ng hiyawan at palakpakan sa mga tao.He smirked. Ang iba ay talagang kikiligin sa nakikitang sweetness ng mag-asawa. Nakatutuwa naman talagang malaman na natagpuan na ng kaibigan niya ang babaeng makakasama habang buhay. Maging siya man ay labis na masaya para sa mga ito. Hindi niya lang talaga magawang sumabay sa pagsasaya ng mga kasamahan niya dahil sa isang rason--- ang babaeng kumanta kanina sa kasal nina Lorenzo, maging ngayon sa reception ng mga ito.He knew her… Hendrick knew her so well. Ito ang babaeng naging dahilan kung bakit iba na ang pananaw niya sa pag-ibig. Ito ang babaeng naging dahilan kung b

Kasabay ng paghakbang ni Laica papasok ng opisina ay ang pagtayo ni Hendrick mula sa prente nitong pagkakaupo sa swivel chair. Agad na natuon ang kanyang mga mata sa binata at hindi niya pa mapigilang manibago sa gayak at kilos nito. Kaibang-kaiba kasi iyon sa Hendrick na madalas niyang makasama noon. Kaibang-kaiba iyon sa Hendrick na naging nobyo niya.He was wearing a business suit right now. Everything about him was screaming authority. Hindi niya makita ang Hendrick na band vocalist, susugod sa iba’t ibang event para mag-gig at maglalaan ng halos isang buong araw kasama siya para magsulat ng kanta. Now, what she’s seeing was a shrewd businessman, authoritative and a man whom anyone would be afraid to talk to.Nasaan na ang Hendrick na una niyang nakilala? What happened? Bakit ibang-iba na ito?“Do you need anything else, Sir?” narinig niyang tanong ni Rhian na naging dahilan para maputol ang mataman niyang paninitig sa binata.“Cancel all my other appointments, Rhian. I won’t acce

“Nasaan si Lolo?” tanong ni Hendrick sa unang katulong na kanyang nakasalubong pagpasok na pagpasok niya pa lang sa bahay ng kanyang abuelo.Magalang muna itong bumati sa kanya bago sumagot. “Nasa patio po, Sir Hendrick.”Matapos makapagpasalamat ay humakbang na siya patungo sa binanggit nitong kinaroroonan ng lolo niya. Dire-diretso niyang tinahak ang daang papunta sa patio ng malaking bahay nito at malayo pa lang siya ay natanawan na nga niya ang matandang Montañez. Agad pa nga itong natigil sa pagbabasa ng libro nang mapansin din ang pagdating niya.“Lolo…” sambit niya nang makalapit dito.Benedicto looked at him with so much seriousness on his face. Hindi pa man ito nagsasalita ay dama na niyang galit ito sa kanya. And he knew very well why--- hindi siya sumipot sa itinakda nitong pakikipag-usap sa mga Lagdameo para sa plano nitong kasal nila ni Tracy.“Iwan mo muna kami ng apo ko,” saad ng lolo niya sa isang katulong na nakaupo lamang sa isang silya. Naroon ito para bantayan ang

Matapos maasikaso ng kanyang sekretaryang si Rhian ang lahat ng kailangang dokumento para sa kasal nila ni Laica ay nagpasya si Hendrick na idaos na agad ang pag-iisang dibdib nila ng dalaga. Tinawagan niya ito at inabisuhang sa araw na iyon sila magpapakasal na para bang isang business meeting lamang ang pupuntahan nilang dalawa. Ramdam niya pa ang pagkabigla ni Laica matapos niya itong sunduin at sabihin ang tungkol sa bagay na iyon.Pagkahinto ng kanyang sasakyan sa harap ng gusali kung saan naroon ang opisina ng judge na nakausap ni Rhian ay agad nang lumabas si Hendrick mula sa may driver’s seat. Laica followed and went out from the passenger’s seat as well. Bakas pa sa mukha nito ang pinaghalo-halong emosyon habang nakatitg sa gusaling papasukin nila.“Change of mind?” untag niya rito. Hindi kasi ito tuminag sa kinatatayuan at waring kaylalim ng iniisip.“B-Binigla mo ako. Hindi ko alam na ngayon tayo pakakasal,” anito sabay lingon sa kanya.Hendrick sighed. “Sinabi kong tatawag

“Let’s go,” narinig niyang wika ni Hendrick sa kanya. Inilahad pa nito ang kanang kamay na wari bang inuudyukan siyang humawak doon at sabay na silang maglakad papasok ng opisina ng judge.Hindi pa rin nakagalaw sa kanyang kinatatayuan si Laica. Napatitig na lamang siya sa kamay ng binatang naghihintay sa paghawak niya. Ni hindi niya alam kung aabutin niya ba iyon o hindi. Pakiramdam niya, ibang-iba na talaga ang sitwasyon nilang dalawa kumpara noon na kahit hawakan niya ang kamay nito ay hindi siya maiilang. Ngayon, hindi niya alam kung may karapatan pa ba siyang madaiti kahit sa mga palad nito.“Let’s go, Laica,” ulit ni Hendrick.She had no choice but to reach for his hand. Awtomatikong ikinulong ni Hendrick ang palad niya sa kamay nito na agad nagbigay sa kanya ng kakaibang damdamin. Hindi niya pa nga mapigilang pagmasdan ang magkahawak nilang mga kamay. Hindi niya man kasi gustong aminin pero labis niyang pinananabikang mahawakan ulit ang binata.“You’re trembling, for goodness’