All Chapters of รักต้องห้าม: Chapter 51 - Chapter 60

เสียงปรบมือดังลั่นออฟฟิศทันทีที่อิทธิพัทธ์เดินเข้าไป ด้านในอาการป่วยหายดีเป็นปรกติแล้ว หลังจากที่พักรักษาตัวมายาวนานเกือบ1เดือนเต็ม ผู้บริหารใหญ่และผู้ตัดการทีมเข้ามากอดน้องรักด้วยความดีใจ ที่หายดีแล้ว”ไป ไปคุยกัน ดีใจนะเนี่ยรู้มั้ย “ คนถูกกอดยิ้มกว้าง เดินตามเจ้านายเข้าไปในห้อง แล้วนั่งลงที่โซฟาด้วยกัน“ผมเกรงใจพี่มาก “ อิทธิพัทธ์บอกรุ่นพี่ที่เป็นเจ้านายด้วยเสียงอ่อนน้อม ทุกคนที่นี่เป็นครอบครัว ทีมงานรถแข่งเป็นเหมือนอีกพาร์ทหนึ่งในชีวิต แม้กระทั่งการเข้ามาทำงานที่นี่ เป็นการทำงานที่ไม่ต้องใช้ใบปริญญาด้วยซ้ำ แต่ทุกคนก็ยอมรับในฝีมือของเค้า“ตัดสินใจดีแล้ว ก็ลงมือเลย อย่าหยุมหยิมสิวะ ที่นี่ก็บ้านอีกหลังเหมือนกันโว้ย อย่ามาดราม่าน้ำตาแตกนะ “ผู้จัดการทีมบอกนักแข่งมือ1ของทีม ที่มาบอกลาการแข่งรถหลังจากเกิดอุบัติเหตุใหญ่ และลาออกจากงาน เพื่อไปทำงานให้กับพ่อของตัวเอง“อิฐโตขึ้นมากรู้มั้ย เก่งขึ้นมาก คิดเป็น วางแผนชีวิตเป็นแล้ว ไม่ว่าอิฐจะทำอะไร ไปอยู่ที่ไหน อิฐจะเป็นอิฐที่เก่งแบบนี้เสมอ”ผู้บริหารหนุ่มกอดน้องชายด้วยความรัก จากเด็กเกเรเที่ยวเก่ง ฟันไม่เลือก มุทะลุ กลายเป็นว่าที่คุณพ่อ ที่กำล

ท่านประธานที่รอลูกชายขึ้นมาหาตั้งแต่เช้า กลับไม่เห็นแม้แต่เงา อุตส่าห์ตั้งท่าเตรียมโต๊ะทำงานเอาไว้ห้องติดกัน เพื่อจะได้เรียนรู้งานบริหารข้างบนให้ครบถ้วนรอแล้วรออีกก็ยังไม่มา และเพราะความปากแข็งไม่ถามด้วยว่า คนสนิทที่ให้ไปรอลูกชายไปอยู่ที่ไหนแล้วทีมเลขาเดินเข้าออกห้องท่าน เตรียมงานที่ท่านต้องอนุมัติเอาไว้มากมาย ก่อนจะเห็นท่าทางไม่ค่อยดีของท่าน จึงโทรตามผู้จัดการที่คอยดูแลงานทั้งหมด“เดี๋ยวขึ้นไป “ ผู้จัดการทีมเลขาบอกสั้นๆแล้วมองลูกชายของนาย ที่นั่งอยู่ข้างล่างสุด ตรงจุดกระจายงานที่เป็นหัวใจหลักของการขนส่งของบริษัทอยู่ในตอนนี้ แม้ห้องจะเย็นฉ่ำ แต่ลูกชายท่านก็เหงื่อชุ่มไปหมด เพราะเดินดูรถขนของแต่ละคัน ที่กำลังทยอยออกจากสำนักงานใหญ่ไป“ขึ้นไปข้างบนก่อนเถอะครับคุณอิฐ ท่านรอนานแล้ว “ ลูกชายท่านประธานที่คราวแรกกดลิฟต์ขึ้นไป แต่เจ้าตัวกลับกดลงมา เมื่อเห็นรถบรรทุกวิ่งเข้าวิ่งออกนับสิบคัน ทำให้คนที่มาต้อนรับ ต้องตามมาดูแลอย่างใกล้ชิดเสียงลิฟต์เปิดออกพร้อมชายหนุ่มน่าตาดีเดินออกมาคู่กับผู้จัดการ สาวๆข้างบนมองตามไปที่ห้องท่านประธาน แต่เจ้าตัวกลับหยุดเดินแล้วหันกลับมา ที่โต๊ะทีมเลขา“ถ้าไม่รบกวนเ

พราวรุ้งขยับตัวบนเก้าอี้อย่างยากลำบาก รู้สึกว่าเจ้าจิ๋วจะดิ้นแรงมากกว่าทุกวัน ปฏิทินบนโต๊ะที่ทำเครื่องหมายเอาไว้ บอกว่าอีกเกือบสองเดือน ถึงจะครบกำหนดคลอด จดหมายลาออกที่ส่งไปได้รับการอนุมัติแล้ว แม้ว่าจะเสียดายหน้าที่การงานมากเพียงใด แต่ก็ต้องยอม“จิ๋ว เบาหน่อยลูกแม่เจ็บ “ มือที่เริ่มอวบใหญ่ขึ้นลูบท้อง ลูกชายเบาๆ เพราะรู้สึกอึดอัดมากเหลือเกิน“อาจารย์ เป็นอะไรไหมคะ “ ลูกศิษย์ถามด้วยความเป็นห่วง เพราะดูอาจารย์สาว สีหน้าไม่ค่อยดีเลย“น้องพลิกตัวขยับตัว เลยรู้สึกมาก “ พราวรุ้งตอบออกมา ข่มความเจ็บแปลบไปให้เบาบางลง เพราะใกล้เวลาเลิกงานแล้วรถตู้คันเดิมจอดตามเวลา คนรถที่มารอรับ ขึ้นมาช่วยถือของที่หน้าห้องทำงานตามคำสั่งของ พี่เอก ที่ย้ำว่าให้ขึ้นมารับคุณรุ้งบนตึก“คุณอิฐกับท่าน ไปคุยงานด้วยกันครับ พี่เอกเลยให้ผมมารับคุณรุ้ง “ คนรถของบริษัทที่เคยมาขับรถให้หลายครั้ง บอกด้วยความสุภาพ รับของในมือคุณพราวรุ้ง ไปถือเอาไว้”คุณอิฐไปที่ไหน รู้ไหม “ พราวรุ้งถามเพราะไม่ได้ทราบว่าสามีและคุณพ่อ ไปคุยกับลูกค้าที่ไหน“ไทยแมนสตีล สระบุรีครับ ทางนั้นเค้าจะส่งพาร์ทเหล็กโมเดลใหม่ไปเมืองจีนครับ “ คนรถขยายความตาม

ผู้จัดการใหญ่ของธนาคารโทรมาที่ท่านโดยตรง เมื่อคุณอิทธิพัทธ์นำเช็กเงินสดมาขึ้นเงิน และถอนเงินฝากออกไปแทบหมดบัญชี เหลือเงินใช้จ่ายส่วนตัวอีกไม่ถึงล้านบาทเท่านั้น ทำให้คนที่ดูแลบัญชีมานานนับสิบปี ต้องโทรไปรายงานท่าน เรื่องสำคัญ“อะไรนะ อิฐถอนเงินหมดบัญชีเลยหรอ “ ท่านย้อนคำพูดของพนักงานธนาคาร เพราะเป็นห่วงว่าเงินจำนวนมากขนาดนี้ คุณอิฐนำไปใช้จ่ายอะไร“ขอบใจมากนะ เดี๋ยวจะดูเอง “ ท่านวางโทรศัพท์ลงแล้วถอนหายใจ อิฐต้องการใช้เงินมากถึงยี่สิบล้านในคราวเดียวแบบนี้ เอาไปทำอะไรกันแน่ แล้วเงินในบัญชีที่เหลือ จะพอใช้จ่ายหรือไง คนเป็นพ่อถอนหายใจดังเฮือกออกมา“อิฐละ เข้ามาหรือยัง “ ท่านถามเลขาว่าลูกชายเข้ามาหรือยัง”ท่านครับ คุณอิฐขายรถสีส้มไปแล้วครับท่าน “ คนเป็นพ่อยิ่งปวดหัวหนัก มันเล่นถอนเงินหมดบัญชี ขายรถไปอีกต่างหาก เหลือมินิกับรถตู้อีกคันเท่านั้น อิฐเอาเงินไปทำอะไรรถเข็นคันเล็ก เข็นไปตามทางในห้างขายเฟอร์นิเจอร์ใจกลางกรุง ที่มีสินค้ามากมายให้เลือกนับร้อยแบรนด์ บ้านหลังใหญ่ที่เป็นกรรมสิทธิ์ มีเพียงบ้านเปล่าเท่านั้น ยังไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใดใดสักชิ้น เงินเก็บและเงินที่ขายรถได้ มีเหลือพอที่จะแต่งบ้าน

คุณแม่มือใหม่วางลูกชายน้อยลงบนฟูกนอนสีขาวที่คุณปู่เตรียมเอาไว้ให้ ก่อนจะขยับตัวเองให้ถนัด เพื่อจะเริ่มปั้มนมใส่ถุงเก็บเอาไว้ พี่เลี้ยงและพยาบาลคอยช่วยคุณแม่ ที่ยังไม่ค่อยคล่องมือ เนื่องจากยังเจ็บแผลอยู่ และยังไม่คุ้นชินเด็กชายสายฟ้านอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขเสียงเพลงบรรเลงที่คุณปู่คนเดิมหามาเปิดเอาไว้กล่อมหลานชายตัวจิ๋วในช่วงนอนหลับให้หลับไปพร้อมกับเสียงเพลงแม่บ้านประจำบ้านของคุณปู่ย้ายมาอยู่ด้านหลังตรงห้องพักคนงาน เพื่อคอยดูแลงานบ้านให้เจ้านาย ทำให้ตอนนี้ มีคนเข้าออกเต็มบ้านไปหมด แตกต่างจากที่เคยอยู่กันตามลำพังพยาบาลและพี่เลี้ยงจะช่วยดูแลตั้งแต่เช้าจนถึงช่วงค่ำ ก่อนจะกลับไป หลังจากนั้น เป็นหน้าที่ของแม่และพ่อ ที่จะต้องดูแล ตัวน้อยเพียงสองคน“เดี๋ยวไปทานข้าวกันก่อนเลยค่ะ รุ้งดูน้องเอง “ พราวรุ้งบอกกับพยาบาลและพี่เลี้ยงที่มาช่วยดูน้องระหว่างที่เธอปั้มนม เพราะน้ำนมมีปริมาณมาก ทำให้เจ็บคัดหน้าอกไปหมด”ขวดนมน้องกับเสื้อผ้าน้อง เป็นหน้าที่ดิฉันนะคะ คุณรุ้ง “ พี่เลี้ยงที่เคยดูแลเด็กอ่อน บอกกับคุณแม่ ที่ยังไม่ได้แจ้งขอบเขตงานชัดเจน เรื่องสุขอนามัยของลูกชายเป็นหน้าที่ของพี่เลี้ยง และคุณพ