Semua Bab ปรารถนาร้าย: Bab 31 - Bab 40

ตอนที่ : 33 ลองสักครั้ง 2“มันก็มีหลายวิธีนะที่เคยเห็นแต่จำไม่ได้ว่ะ อ้ออีกวิธีหนึ่งจำได้แล้ว เล็บ! เล็บนี่แหละเขาว่าทำให้ถุงยางอนามัยฉีกขาดได้ ทำแบบเนียนๆ นะ ไม่ใช่ไปขยุ้มๆ จนเขารู้ตัว เอาตอนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มทำเหมือนควบคุมร่างกายไม่ได้แล้วก็จิกดึงเข้าไปให้มันขาด ทางที่ดีตัดเล็บให้แหลมๆ ช่วยได้อีกแรง” คำแนะนำข้อนี้เริ่มน่าสนใจ วธุกานึกภาพตามนนท์นทีได้ทุกขั้นทุกตอน เหมือนจะไม่ยากจนเกินไป แววตาของหญิงสาวประกายจ้าขึ้นอย่างมีความหวัง“ข้อนี้น่าสน”“พอเขารู้ตัวว่ามันขาดแกก็แกล้งทำหน้าตกใจด้วยล่ะ ไม่ใช่ทำหน้าเฉยๆ ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเข้าใจไหม” นนท์นทีเตรียมทางออกให้เพื่อนรักเสร็จสรรพ“จะพยายามก็แล้วกัน”“แต่ปัญหาคือแกจะกลายเป็นคนท้องไม่มีพ่อ รวมถึงลูกของแกด้วยที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป แกคิดดีแล้วเหรอยัยวาท”“เอาไว้สำเร็จก่อนดีไหมนนท์ เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกถ้าท้องกับเขาจริงๆ ฉันก็จะบอกเขาตรงๆ ใจจริงก็อยากให้เขาเป็นพ่อของลูก อยากรู้เหมือนกันว่าเ

ตอนที่ : 34 เมื่อล้ำเส้น12เมื่อล้ำเส้น เจ้าของร่างอุ่นพลิกตัวมากอดและตื่นขึ้นมาหอมแก้มเธอซ้ำๆ อย่างมันเขี้ยว แม้จะรู้สึกว่าถูกรบกวนการนอนแต่วธุกาก็ยังรู้สึกอบอุ่นในหัวใจตามไปด้วย มีบางครั้งที่หญิงสาวจะโอบแขนรอบคอของเขาแล้วเป็นฝ่ายหอมแก้มเขาบ้าง ความผูกพันแสนแนบแน่นในแต่ละวัน ก็เปรียบเสมือนดาบสองคม ที่ทำให้ชีวิตของเธอมีทั้งความสุขและทุกข์ในเวลาเดียวกัน เช่นเดียวกับเช้าวันนี้วธุกาจำต้องเห็นภาพบาดตาอย่างไม่ได้ตั้งใจ อุตส่าห์เลี่ยงแล้วแต่ก็ไม่วายเจอเข้าจนได้ มิหนำซ้ำประตูก็ไม่ได้ปิดเหมือนเขาต้องรีบไปทำธุระต่อ “พ่อรักน้องเพียงนะครับ คุณด้วยฝันรักที่สุดเลย” เสียงคนที่อยู่ในห้องดังออกมาให้อีกคนได้ชอกช้ำหัวใจเล่น ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากัน มือทั้งสองข้างก็กำแน่นจนชื้นเหงื่อ เมื่อคืนเขายังทำรักยังกอดให้ความอบอุ่นอยู่บนเตียงแสนสุข พอลุกเท่านั้นแหละทุกอย่างกลับว่างเปล่าเพียงเพราะคนที่ตายไปแล้วของเขาวธุการีบเดินไปหลบตรงมุมทางเดินเมื่อได้ยินเสียงเขากำลังจะเดินออกมาจากห้อง เมื่อแน่ใจว่าพ้นรัศมีสายตาของเขาแล้วหญิงสาวก็เดินเข้าไปในห้องนั้น มองรูปถ่ายครอบครัวของเข

ตอนที่ : 36 เมื่อล้ำเส้น 3 ที่นวลน้อยรีสอร์ตก็เกิดเรื่องวุ่นวายตั้งแต่เช้าตรู่ หลังจากนางอารตีบอกเรื่องของหลานสาวให้ยายนวลน้อยได้รับรู้ หญิงชราโกรธจนลมออกหูที่ลูกสาวปิดบังเรื่องนี้ ร้ายไปกว่านั้นยังไม่ให้หลานสาวผู้น่าสงสารเข้ามาหลบพักหัวใจภายในบ้านอีก “แกยังเป็นคนอยู่ไหมยัยตี แกไล่หลานฉันออกไปทำไม คนกำลังจะถูกบอกเลิกถูกขอหย่า แทนที่แกจะเห็นใจกลับไล่ออกจากบ้านไปอีก แกนี่มันเลวจริงๆ” “คุณแม่เลิกด่าตีได้แล้ว ตีหูชาหมดแล้วนี่” “ฉันจะด่าแกด่าให้ความดีมันผุดขึ้นมา ไม่ใช่มีแต่สมองกลวงๆ แยกแยะไม่ออกว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ ป่านนี้ยัยวาทจะไปร้องไห้อยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้” คนห่วงหลานโกรธจนหน้ามืด “มันจะไปไหนได้มันก็ไปหาคุณวิเนตย์ตามที่ตีบอกนั่นแหละค่ะ” “โง่แล้วยังอวดฉลาดอีกนะ ถ้าเป็นแกล่ะผัวขอหย่าแกจะกล้ากลับไปหามันไหม แกโทรไปหาคุณวิเนตย์เดี๋ยวนี้เลยถามดูซิว่ายัยวาทอยู่นั่นจริงหรือเปล่า” ยายนวลน้อยชี้หน้าด่าลูกสาวเสียงดังลั่นบ้าน “จะดีเหรอคุณแม่” นางอารตียังไม่อยากคุยกับเจ้าหนี้ที่ยังไม่ได้ใช้ดอกเลยแม้แต่บาทเดียวในต

ตอนที่ : 39 ตัดไม่ขาด 3“คุณจะบ้าเหรอ ฉันไม่นอนกับคุณหรอก คุณไม่ใช่สามีฉันแล้ว” คนบนเตียงพยายามดันตัวขึ้นนั่ง“นอนลงไปเดี๋ยวนี้” แต่ก็ถูกสามีผลักลงไปอีกครั้ง“ไม่!” ปากอิ่มร้องได้แค่นั้นก่อนจะถูกเขาปิดเอาไว้อย่างแนบแน่น จูบแบบดูดดื่มและหนักหน่วงจนริมฝีปากของวธุกาเจ็บแปลบๆ หญิงสาวพยายามสู้เท่าที่จะสู้ได้ ในใจหวาดกลัวต่อท่าทีคุกคามของเขาเป็นอย่างมาก“คุณวิเนตย์อย่าทำแบบนี้นะ คุณทำแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ คุณนี่ไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย” ได้โอกาสที่เขาผละออกก็รีบปรามเขาในทันที“ผมทำได้คุณวาท วินาทีนี้ผมยังเป็นสามีคุณอยู่และคุณก็ต้องยอม” เสื้อเชิ้ตบนตัวถูกทิ้งลงบนพื้น ตามด้วยเสื้อผ้าของวธุกาซึ่งไม่ช้าทั้งคู่ก็ต่างเปลือยเปล่าล่อนจ้อน“คุณจะทำแบบนี้ทำไม ทั้งที่รู้ว่าอีกหน่อยเราก็จะเป็นคนอื่นกันแล้ว มันจะยิ่งเจ็บปวดกันไปเปล่าๆ”“เลิกพูดคำนี้ได้ไหม ชอบนักรึไงคำว่าคนอื่น!”“ก็คุณ อุ๊บ!” ปากอิ่มถูกครอบครองอีกครั้ง วธุก

ตอนที่ : 40 ท้ายที่สุดก็ต้องหย่า14ท้ายที่สุดก็ต้องหย่า              เมื่ออีกคนใจแข็งส่วนอีกคนก็ยังลืมคนเก่าไม่ได้ สุดท้ายทั้งคู่ก็ต้องจรดลายเซ็นลงบนใบหย่าจนได้ ระหว่างทางที่จะแยกจากกันไปนั้น วิเนตย์ก็ได้รั้งข้อศอกของอดีตภรรยาตนเองไว้            “คุณวาท เราจะจากกันแบบนี้จริงๆ หรือ” มันเหมือนความฝันที่เขาพบเจอและพลัดพรากในระยะเวลาแสนสั้น วิเนตย์ใจหายต่อท่าทีหมางเมินของคนที่เคยเขียนบอกว่ารักตนเองในกระดาษแผ่นนั้น            “ก็คุณไม่เลือกฉัน ฉันก็คงไม่หน้าด้านอยู่หรอกค่ะ”            “คุณวาท ผมแค่ขอเวลาผมยังมีสัญญากับน้องเพียงกับฝัน” &