All Chapters of เล่ห์รักหมอซัน: Chapter 21 - Chapter 30

เมื่อกลับมาจากภูเก็ตแล้วอัญชิสาก็ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านของหมอเอกอาทิตย์อีกประมาณสามวันจากนั้นหญิงสาวก็เก็บของใช้ที่จำเป็นย้ายกลับมาอยู่หอพักอีกครั้ง เพื่อจะเริ่มทำงานในอีกสามวันข้างหน้า แม้คุณหมอหนุ่มจะขอร้องให้เธออยู่ต่อแต่อัญชิสาก็ยังยืนยันอย่างหนักแน่นว่าตนเองอยากจะขอเวลาส่วนตัวสักพัก เพื่อให้มั่นใจว่าความรู้สึกที่มีให้กับชายหนุ่มนั้นมันเป็นความรักจริงๆ แต่ทั้งสองก็ยังมีโอกาสเจอกันในที่ทำงานและเขามักจะเธอไปรับประทานอาหารเย็นด้วยกันเกือบทุกวัน เวลาผ่านไปอัญชิสาก็มั่นใจมากขึ้นว่าตัวเองนั้นรู้สึกยังไงกับหมอเอกอาทิตย์ ทางด้านชายหนุ่มเองก็รู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขเลยที่ต้องอยู่บ้านตามลำพังเขาอยากจะเร่งเวลาให้เร็วขึ้นเพื่อจะรอฟังคำตอบจากอัญชิสา “พรุ่งนี้อัญต้องไปประชุมเก็บหน่วยคงไปกินข้าวเย็นกับหมอซันไม่ได้นะคะ” “อัญจะไปประชุมที่ไหนแล้วไปยังไงให้ผมไปส่งไหม” เขาถามด้วยความเป็นห่วงเพราะตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุครั้งนั้นอัญชิสาก็ไม่จับรถจักรยานยนต์อีกเลยส่วนใหญ่เวลาไปไหนเขาก็มักจะเป็นคนไปส่ง “อัญนั่งแท็กซี่ไปเองค่ะ หมอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เอาไว้เราเจอกันวันมะรืนตอนเย็นนะคะ” “แต่ประชุมมันก็

เมื่อนั่งดื่มไปได้สักพักอัญชิสาก็คิดว่าตัวเองน่าจะเริ่มเมาหญิงสาวจึงขอตัวไปนอน“อัญขอไปนอนก่อนนะคะ” อัญชิสาลุกจากโซฟาแต่ยังไม่ทันเดินไปเอกอาทิตย์จับมอเธอไว้แล้วออกแรงดึงจนหญิงสาวล้มลงมานั่งบนตักของเขาจะก้าวขาก็ถูกมือใหญ่กระตุกในนั่งลงบนตักของตนเอง“ไปนอนข้างบนกับผมนะ”“ไม่เป็นไรค่ะ อัญนอนห้องเดิมได้”“อัญครับ จะเป็นไรไหมถ้าคืนนี้เราจะนอนด้วยกัน” เอกอาทิตย์ถามเธอไปตรงๆ เขาจะให้ทุกอย่างมันเกิดจากความเต็มใจ“หมอซัน” อัญชิสาค่อนข้างตกใจกับคำถามของคุณหมอหนุ่ม เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าขอเธอแบบนี้“ผมอยากได้อัญเป็นของขวัญวันเกิด”“หมอคะ แต่อัญว่ามันเร็วไป”“ไม่เร็วหรอกครับ เรารู้จักกันมาหลายเดือนแล้วนะ แล้วเราก็กำลังจะแต่งงานกัน”“หมอคงไม่คิดเอาเปรียบอัญแล้วทิ้งไปใช่ไหม”“ถ้าผมคิดจะทำแบบนั้นผมคงไม่เสียเวลารออัญหรอก ผมคงจะพาอัญมานอนห้องเดียวกับผมแล้วโกหกว่าเราสองคนเคยนอนด้วยกันแล้ว”“ขอบคุณที่ไม่ฉวยโอกาสและโกหกเรื่องนี้นะคะ”“ผมอยากให้ทุกอย่างมันเกิดจากความเต็มใจและความรัก ผมขอนะอัญ”เธอรู้ว่าเขารักเธอและเธอเองก็รักเขา มันเป็นเรื่องธรรมชาติมันของชายหญิงเวลาอยู่ใกล้ชิดกัน อีกทั้งเธอกับเขายังดื่มแอ

เอกอาทิตย์กอดร่างที่สั่นเทิ้มไว้แน่นขณะที่หญิงสาวหายใจหอบเหนื่อย เขาเองก็ไม่ต่างกันเลยทั้งสุขสมทั้งเหนื่อยปนกันไปหมดแต่กลับรู้สึกมีความสุขมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ผมมีความสุขมาอัญ คุณวิเศษมากผมรักคุณนะ ตอบผมได้ไหมว่ามีความสุขหรือเปล่า” “หมอซันก็น่าจะรู้นะคะ” “แต่อยากฟังจากปากของอัญตอบให้ชื่นใจหน่อยได้ไหมครับที่รัก” “อัญมีความสุขค่ะหมอซัน” “ผมจะทำให้อัญมีความสุขแบบนี้ไปตลอด” เขาเห็นว่าตอนนี้หญิงสาวหายใจกลับมาเป็นปกติแล้วเขาก็ไม่รอช้าที่จะเริ่มบทรักบทใหม่ให้กับเธออีกครั้ง “หมอซันคะ หมอคงไม่.....” หญิงสาวมองหน้าเขาเมื่อเขาเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง เธอไม่คิดว่าผ่านไปไม่กี่นาทีเขาจะทำแบบเดิมได้อีก “ผมอยากให้อัญจำคืนแรกของเรานะครับว่ามีความสุขแค่ไหน” พูดจบเขาก็ถอดท่อนเอ็นออกจากนั้นพลิกให้หญิงสาวนอนคว่ำดึงสะโพกงอนงามขึ้นเล็กน้อย อัญชิสารู้ว่าเขากำลังจะร่วมรักเธอในท่วงท่าไหนหญิงสาวจึงจัดท่าของตนเองให้เขาอย่างรู้งาน เธอทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก เรื่องพวกนี้ถึงเธอมีประสบการณ์ตรงแต่ใช่ว่าเธอจะไม่เคยดูคลิปหรือเรียนรู้มาก่อน “อ่าห์.....ที่รักคุณร้อนแรงกว่าที่ผมคิดไว้นะ” “แล้วชอ

อัญชิสามองตามร่างสูงที่เดินออกไปด้วยแววตาสงสัยเธอมองเขาจนลับสายตา หญิงสาวไม่รู้ว่าหมอเอกอาทิตย์จะออกไปนานหรือเปล่าและถ้าเขาไม่กลับเข้ามาในร้านเธอจะทำยังไงต่อ แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากกว่านี้ชายหนุ่มก็เดินกลับเข้ามาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มดูผ่อนคลายกว่าตอนที่เดินออกไปอย่างเห็นได้ชัด “หมอซันไปไหนมาคะ” “ผมไปเอาของสำคัญมาน่ะ นึกว่าจะไม่ทันคืนนี้แล้ว” “ของสำคัญอะไรคะ หมอลืมไว้ที่โรงพยาบาลเหรอ” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย “ไม่ใช่หรอกครับแต่มันเป็นของสำคัญที่จะทำให้คำพูดของผมมีน้ำหนักขึ้น” “หมอซันพูดอะไรคะอัญงงไปหมดแล้ว” ชายหนุ่มยิ้ม “ผมขอดูมือหน่อยครับ” “จะดูทำไมคะ” หญิงสาวถามแต่ก็ยอมส่งมือขวาให้เขา “ขอทั้งสองข้างครับ” เมื่อเธอวางมือลงบนโต๊ะชายหนุ่มก็จับมือข้างซ้ายของเธอไว้จากนั้นเขาก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบแหวนเพชรเม็ดงามขึ้นมาและสวมไปบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธออย่างรวดเร็ว “หมอซัน” อัญชิสาทำตัวไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี “ตอนนี้ถือว่าผมเป็นเจ้าของอัญแล้วนะครับเหลือก็แค่การจดทะเบียนสมรสกับการแต่งงาน” “หมอคะทำไมมันเร็วแบบนี้ล่ะ” “ไม่เร็วหรอก ผมว่าเราเรียนรู้กันมามากพอแ

หมอโสรยามาถึงบ้านของหมอเอกอาทิตย์ในเวลาสองทุ่มกว่า หญิงสาวถือกระเป๋าเดินทางใบเล็กตามเจ้าของบ้านเข้ามาในห้องรับแขกเธอยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อคิดว่าจากนี้จะได้ใช้ชีวิตใกล้ชิดกับผู้ชายที่เธอชอบอีกครั้ง แต่แล้วใบหน้าที่ยิ้มก็หุบลงเมื่อเห็นว่าตอนนี้กลางห้องรับแขกมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ “สวัสดีค่ะหมอกิ๊ก ยินดีต้อนรับสู่บ้านเรานะคะ” อัญชิสาเน้นคำว่าบ้านเราอย่างชัดเจนทำให้สีหน้าของคุณหมอสาวไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่ “อัญอยู่ที่นี่ด้วยเหรอคะ” “ใช่ครับเราสองคนอยู่ด้วยกันแล้ว” “แต่พี่ซันไม่ได้บอกกิ๊กเลยนะคะ” “พี่คิดว่ากิ๊กน่าจะรู้อยู่แล้ว พี่กับอัญเราอยู่ด้วยกันมานานแล้วครับ” “แต่ก็ดีเหมือนกันค่ะอยู่กันสามคนจะได้ไม่เหงา” “หมอกิ๊กมาเหนื่อยๆ เอาของไปเก็บที่ห้องนอนก่อนดีไหมคะ” “ห้องนอนของกิ๊กอยู่ตรงไหนคะพี่ซัน” หญิงสาวหันมาทำเจ้าของบ้าน “ทางนี้เลยครับเดี๋ยวพี่พาไป” เอกอาทิตย์พาเธอไปยังห้องนอนที่อยู่ติดอยู่ถัดจากห้องรับแขกออกไป “กิ๊กนึกว่าห้องนอนแขกบ้านพี่ซันจะอยู่ข้างบนนะคะ” “บ้านพี่มีห้องนอนแขกทั้งข้างล่างและข้างบนครับ แต่พี่คิดว่ากิ๊กอยู่ห้องนี้น่าจะสะดวกกว่า เพราะห้องข้างบนยังไม่ได้ทำค