Tous les chapitres de : Chapitre 21 - Chapitre 30

เจตนิพัทธ์ขับรถออกมาจากคอนโดมีเนียมไม่ถึงห้านาทีชายหนุ่มก็จอดข้างทางและคิดทบทวนว่าเขาควรจะกลับบ้านไปนอนคนเดียวหรือจะวนรถกลับไปที่คอนโดมิเนียมเพื่อนอนกับไอศิกาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่หญิงสาวจะกลับอังกฤษและจะไม่เจอเธอนานถึงหนึ่งปีเขาไม่รู้เลยว่าการกลับมาครั้งหน้าไอศิกาจะเป็นคนเดิมหรือเปล่า บางทีเธออาจจะมีใครที่นู่นและเขาคงยอมไม่ได้แน่ๆ เมื่อคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเองได้แล้วเจตนิพัทธ์ก็รีบขับรถกลับยังมาคอนโดมิเนียมอย่างรวดเร็วเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เห็นไอศิกาอยู่ในห้องนอนแต่ได้ยินเสียงอาบน้ำอยู่ เขารีบถอดชุดของตัวเองออกก่อนจะเปิดประตูเข้าไปด้านในโดยไม่สนใจว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังอาบน้ำอยู่“อาพัทธ์”ไอศิกาตกใจรีบยกมือขึ้นเป็นร่างกายของตนเป็นพัลวัน เขายิ้มก่อนจะเดินเข้ามาใกล้“จะปิดทำไมล่ะ อาเคยเห็นมาทั้งตัวแล้ว”“อาพัทธ์เข้ามาในนี้ได้ยังไงคะ ไหนว่าจะกลับบ้าน”“อาขับรถกลับไปแล้วแต่รู้สึกเมานิดๆ นะก็เลยคิดว่าจะกลับมาค้างที่นี่”“อาจะอาบน้ำใช่ไหม เดี๋ยวหนูออกไปก่อนก็ได้ หนูอาบเสร็จพอดี”“แต่อาอยากช่วยหนูอาบนะ”“ไม่ค่ะ”หญิงสาวรีบปฏิเสธแต่พอเดินผ่านเขาชายหนุ่มก็รวมตัวรวมตัวเธอเข้ามากอดร่างกา

งานศพของศานิตาผ่านไปแล้วหนึ่งสัปดาห์ตอนนี้ญาติพี่น้องคนอื่นๆ ก็กลับไปใช้ชีวิตกันตามปกติ บ้านหลังใหญ่จึงเหลือแค่คุณอุไรวรรณ คุณอดิศรและไอศิกาเพียงสามคนเท่านั้นส่วนบ้านของศานิตานั้นถูกปิดเงียบเพราะตอนนี้เจตนิพัทธ์ย้ายกลับไปอยู่คอนโดของเขาตามเดิมเย็นนี้คุณอุไรวรรณนัดให้เจตนิพัทธ์เข้ามารับประทานอาหารเย็นที่บ้านและจะถือโอกาสนี้บอกความจริงบางอย่างของศานิตาให้กับไอศิกาได้รู้เพราะเธอเป็นคนเดียวที่ยังไม่รู้ถึงสาเหตุของการฆ่าตัวตายและความจริงเกี่ยวกับศานิตากับเจตนิพัทธ์เพราะคุณอุไรวรรณขอร้องทุกคนไม่ให้พูดถึงเรื่องนี้ แต่มาวันนี้คุณอุไรวรรณก็คิดว่าควรจะบอกความจริงทุกเรื่องให้กับหลานสาวรู้ เพราะถ้าเธอไปรู้จากคนอื่นก็กลัวว่าเรื่องมันจะไม่ใช่ความจริงทั้งหมดหลังจากรับประทานอาหารแล้วทุกคนก็มานั่งรวมกันในห้องนั่งเล่นซึ่งตอนนี้เด็กรับใช้และป้าอ้อยกลับเข้าห้องของตนเองไปแล้วบริเวณห้องนั่งเล่นจึงเหลือแค่ย่าอุไรวรรณ คุณอดิศร ไอศิกาและเจตนิพัทธ์เพียงแค่สี่คนเท่านั้น“ย่าว่าหลายวันมานี้ไอซ์คงอยากจะรู้สาเหตุการตายของอานิตใช่ไหมล่ะลูก”“ใช่ค่ะคุณย่า ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้เลยและไอซ์ก็ไม่กล้าถามใคร มันเกิดอ

หลังจากสารภาพความผิดกับคุณอุไรวรรณแล้วเจตนิพัทธ์ก็รู้สึกสบายใจขึ้นแต่เขายังมีอีกด่านสำคัญที่จะต้องสารภาพผิดนั่นคือคุณอดิศรบิดาของไอศิกา ชายหนุ่มตัดสินใจแล้วว่าจะบอกเรื่องราวทุกอย่างกับบิดาของเธอถ้าหากคุณอดิศรจะห้ามหรือโกรธเขาก็พร้อมจะรับทุกผิดทุกอย่างเจตนิพัทธ์ตัดสินใจเข้ามาพบคุณอดิศรในเช้าวันหนึ่งที่บริษัท“พัทธ์มีธุระอะไรจะคุยกับฉันเหรอ หน้าเครียดเชียวเรื่องงานหรือเปล่า”“ไม่ใช่เรื่องงานหรอกครับคุณดิศ”“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะหรือเรื่องชัยเดช”“เรื่องนั้นไม่มีอะไรต้องน่าห่วงครับตอนนี้เพื่อนผมที่เป็นตำรวจกำลังตามจัดการอยู่”“ยังมีเรื่องไหนที่ต้องเครียดอีกเหรอ”“เรื่องที่ผมจะมาคุยกับคุณดิศมันคือเรื่องของผมกับไอซ์”“นายกับไอซ์เหรอ มีอะไรกันหรือเปล่า ตั้งแต่กลับมาฉันไม่เห็นว่านายกับไอซ์จะคุยกันเท่าไหร่เลย”เจตนิพัทธ์พักถอนหายใจเข้าใจก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่องของตัวเองกับไอศิกาให้กับคุณอดิศร”“อะไรนะ” คุณอดิศรตกใจไม่น้อยที่ได้ยินคำสารภาพจากปากของชายหนุ่ม“ฉันไม่คิดเลย ว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น”“ขอโทษครับผมผิดเอง”“แล้วจะเอายังไงต่อล่ะ”“ผมคุยกับคุณท่านแล้วคุณท่านให้ผมมาคุยกับคุณอดิศรอีกครั

ไอศิกาขึ้นมาบนเครื่องก็เอาผ้าปิดตามาจากนั้นก็แกล้งทำเป็นหลับเพราะไม่อยากให้ใครเห็นดวงตาที่บวมช้ำจากการร้องไห้ หญิงสาวภาวนาว่าที่นั่งข้างๆ เธอคงจะว่างแต่ไม่นาก็มีคนมานั่งแต่ไอศิกาก็ไม่สนเพราะเธออยากอยู่เงียบๆเมื่อใกล้ถึงเวลาที่เครื่องเทคออฟแอร์โฮสเตสก็บอกให้ทุกคนปรับเบาะและคาดเข็มขัดไอศิกาปรับเบาะและคาดเข็มขัดแต่ยังไม่เอาผ้าปิดตาออกหลังจากเครื่องเทคออฟได้สักพักแอร์โอสเตสก็เข้ามาถามว่ามีใครต้องการเครื่องดื่มอะไรไหมแต่หญิงสาวบอกกับแอร์โฮสเตสว่าตัวเองจะไม่รับอาหารและเครื่องดื่มอะไรทั้งนั้นหากแต่เสียงคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ทำให้เธอต้องดึงผ้าปิดตาออก“อาพัทธ์” เธอตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งข้างเธอตอนนี้คือเจตนิพัทธ์ผู้ชายที่มาส่งเธอเมื่อชั่วโมงก่อน“กินน้ำส้มก่อนสิ”“อาพัทธ์มาได้ยังไงคะ”“อาอยากไปส่งไอซ์”“แล้วทำไมถึงไม่บอกว่าจะบินไปกับหนูด้วย”“ตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะบินไปกับไอซ์หรอก อาแค่ซื้อตั๋วเครื่องบินเผื่อไว้เพราะไม่อยากให้ใครนั่งข้างๆ ไอซ์อารู้ว่าตอนนี้ไอซ์อยากจะอยู่คนเดียว แต่เมื่อเห็นไอซ์ร้องไห้ที่สนามบินอาก็เลยเปลี่ยนใจ”“หนูไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ”“แต่อาก็ขึ้นมาบนเครื่องแล้วจะกลับไปตอนนี้

เจตนิพัทธ์ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานนัก พอเขาออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าตอนนี้เจ้าของห้องนอนหลับไปแล้วแต่ไฟที่หัวเตียงเปิดอยู่ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนนอนข้างๆ กับหญิงสาวและดึงเธอเข้ามากอดตอนนี้เตียงนอนขนาดห้าฟุตมันดูเล็กไปถนัดตาเมื่อร่างกายสูงใหญ่ของเขาขึ้นมานอน“ไอซ์หลับแล้วใช่ไหม” เขากระซิบถามเบาๆ“ค่ะหนูหลับแล้ว” หญิงสาวตอบก่อนจะนึกขึ้นได้แล้วหัวเราะ“คนหลับที่ไหนเขาตอบได้กันล่ะหันหน้ามาคุยกับอาก่อนสิอาคิดถึงอยากมองหน้า”หญิงสาวหันหน้ากลับมาเธอยิ้มให้เขา“หนูก็คิดถึงอาพัทธ์นะคะ อาพัทธ์สบายดีไหม”“อาสบายดี”“แล้วคุณยากับคุณพ่อล่ะคะ”“สองท่านก็สบายดี ตอนนี้ทุกคนทำใจเรื่องอานิตได้แล้วคุณย่าของไอซ์มักจะมันไปทำบุญที่วัดอยู่บ่อยๆ อาก็ให้ไปทานข้าวที่บ้านกับท่านบ้างและบางครั้งก็ไปทำบุญกับท่าน ไอซ์ล่ะเป็นยังไงบ้างช่วงนี้เรียนหนักหรือเปล่า”“ค่อนข้างหนักค่ะ มีโปรเจกต์จบที่ต้องทำให้เสร็จ”“แล้วมีปัญหาอะไรอยากให้อาช่วยหรือเปล่า”“ไม่มีหรอกค่ะ หนูคิดว่าจะจบทันเวลาได้กลับไปช่วยงานคุณพ่อที่บริษัทได้อาพัทธ์งานหนักหรือเปล่าตอนนี้อาพัทธ์ทำงานที่บริษัทของพ่อไหมคะ”“อาก็ทำทั้งสองที่ครับ”“เหนื่อยไหมคะ”“เหนื่อยครับ”