All Chapters of ติดใจ: Chapter 1 - Chapter 8

อรวิภาทำงานเป็นพนักงานฝ่ายบัญชีที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งมาแปดปีแล้ว ประสบการณ์และความขยันมุ่งมั่นทำให้เธอได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชีด้วยอายุเพียง 30 ปีเท่านั้น บริษัทที่จ้างเธอในอัตตราเงินเดือนเกือบหนึ่งแสนบาท เป็นบริษัทสัญชาติญี่ปุ่น มีเจ้านายเป็นคนญี่ปุ่นวัยห้าสิบเอ็ดปีนามว่า ‘มิยาซากิ’ หรือ คุณซากิ และมีผู้จัดการใหญ่เป็นคนไทย วัยสี่สิบห้าชื่อว่า ‘โอฬาร’ ส่วนพนักงานของบริษัทนับร้อยชีวิตซึ่งเป็นคนไทยทั้งหมด ทำงานกันอย่างขยันขันแข็งภายในตึกสูงชั้นสามสิบเอ็ดซึ่งเป็นออฟฟิศส่วนกลางที่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพมหานครอรวิภา หรือ อร...ในวัยสามสิบปีที่ดูภูมิฐานราวกับหญิงวัยสี่สิบจนใครต่างก็แซวเธอว่าป้า ด้วยความที่เป็นคนแต่งตัวเชย เฉิ่ม เบ๊อะ ราวกับยังอยู่ในยุค 60...สวมแว่นสายตาหนาเหมือนผู้คงแก่เรียนที่วัน ๆอยู่แต่กับหนังสือและเอกสารกองโต ไม่แต่งหน้าแต่งตา เปลือยปากโล้นจนเป็นนิสัย แถมยังยิ้มยาก ขี้บ่นและเป็นคนค่อนข้างดุ จนเหล่าพนักงานในบริษัทมักเกรงใจเธอ ราวกับว่าเธอเป็นเจ้านายอีกคนด้วยไสตล์ป้าของเธอ จึงทำให้ทุกคนมองผ่านเธอไป ทั้งที่อรวิภาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร เพราะถ้าหากถอดแ

สองสาวนั่งเม้ามอยด์กันจนกระทั่งกินข้าวเสร็จ ทั้งคู่จึงกลับเข้าออฟฟิศ ด้วยความพร้อมสำหรับการทำงานในบ่ายวันนี้ อรวิภาเข้าประจำโต๊ะก็เริ่มทำงานทันที อย่างกระตือรือร้นและมีความสุข เอกสารเหล่านี้ทำให้เลือดลมเธอสูบฉีดได้ดีเสมอ “จะทำงานแล้วหรือพี่ ยังไม่ถึงเวลาเลย” ราณีเอ่ยทักขณะกำลังรื้อเครื่องสำอางขึ้นมาแต่งหน้าเพิ่ม หลังจากลิปสติกจางไปเพราะมื้อเที่ยง หากปากไม่แดง เธอจะไม่มีแรงทำงานสักเท่าไหร่“เอกสารของช่วงเช้าน่ะ อยากเคลียร์ให้เสร็จ ตอนเย็นจะได้ไม่มีงานกองเป็นภูเขาอยู่บนโต๊ะ”“พี่อรขยันที่สุดในบริษัทเลย” วิมาลาซึ่งเป็นลูกน้องอีกคนแสดงความชื่นชมอย่างจริงใจ “ไม่แปลกใจเลยทำไมถึงก้าวหน้าในหน้าที่การงานขนาดนี้ เงินเดือนถึงได้ขึ้นเอา ๆ”“เงินเดือนเยอะขนาดนี้แต่ยังนั่งรถเมย์นะยะ” ราณีอดแซวความมัธยัสถ์ของรุ่นพี่ไม่ได้ “ไม่เหมือนพวกเรา เงินเดือนกระจิ๋งเดียว แต่ผ่อนรถคันเป็นล้าน ผ่อนบ้านชานเมือง” “ก็พี่ไม่ได้คิดจะปักหลักอยู่กรุงเทพฯนี่นา ก็เลยเอาเงินไปลงทุนที่เชียงใหม่ซะเยอะ อย่างคอนโดถ้าไม่อยู่แล้วก็ให้เช่าหรือขายได้ เห็นพี่ประหยัดแบบนี้นะ แต่เวลาซื้อของ พี่ซื้อแต่ของใหญ่ทั้งนั้น ตอนนี้เงินเก

“อ่า...อืม...ใจสั่นจัง” เธอรู้ดีว่าไม่เพียงแค่ใจเท่านั้นที่สั่น แต่อารมณ์ใคร่อันเบาบางก็ไหวความรู้สึกของเธอให้ลู่ตามไปด้วย เธอพยายามห้ามตัวเองแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเปิดดูคลิปนั้นอีกหน...“วิน....ของเขาเหรอ?” ดวงตากลมใสอยากรู้อยากเห็นจับจ้องท่อนเอ็นขนาดเขื่องของผู้ชายที่กำลังสอดใส่ในช่องสวาทของเพื่อนสาวอย่างฮึกเหิม...“โอว...” นั่นคือของเขา...ของผู้ชายที่เธอเคยแอบชอบมาก่อน เอ็นอุ่นสีสวยที่กำลังป้อนความสุขเสียวให้แก่เพื่อนสาวของเธออย่างดุดัน ร้ายกาจ “วิน...นี่ของวินจริงเหรอเนี่ย”ยิ่งมอง ใจเธอก็ยิ่งสั่นรัว เลือดลมสูบฉีด ขนลุกซู่ตั้งแต่หัวจดปลายเท้า ความรู้สึกเร่าร้อนกระจายไปทั้งตัวอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อเผลอคิดว่ามันกำลังสอดใส่อยู่ในรูเสียวของเธอแทน“อะ....เราคิดอะไรของเราอยู่เนี่ย” เธอรู้สึกไม่ดีเลยที่อยู่ๆก็รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับคลิปนั้น เธอรู้สึกผิดกับแฟนทอมของเธอและรู้สึกผิดกับสุภาวดีมาก แต่กระนั้น ความพยายามระงับอารมณ์ของเธอมันล้มเหลวทันทีที่เห็นเอ็นถอนพรวดออกมาแล้วฉีดน้ำใคร่จนกระจายไปทั่วเนินเหน่าของเพื่อนสาว “อ่า...” อรวิภาต้านแรงราคะจากภายใน

เดชายิ้มร้าย สายตารุกรนปนหื่น ขณะเดินกลับไปที่ห้องน้ำหญิงของออฟฟิศ แล้วตรงไปเปิดถังขยะ หยิบกระดาษชำระที่หญิงสาวเพิ่งใช้ขึ้นมาดูด้วยสายตาพราว “อือ....หอมมาก หอมจริงๆ” เขาจูบหอมกระดาษชำระที่เปื้อนไปด้วยน้ำสวาทของหญิงสาวราวกับกำลังหอมกลิ่นกุหลาบหรือกลิ่นอาหารโปรดอย่างนั้นล่ะ...“คุณอรนะคุณอร ทำไมทำให้ผมมีอารมณ์ขนาดนี้”เขาหายใจแรงและเร็วขณะเก็บกระดาษชำระพวกนั้นใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วเปิดดูคลิปที่เขาแอบถ่ายตอนที่อรวิภากำลังช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำ ด้วยสายตาหื่นกระหาย กลัดมัน อารมณ์คลั่งสวาทเต็มขั้นจนแทบจะทนไม่ไหว“โอว....เสียงร้องสุดยอด ครางเก่งมากอีหนูเอ๊ย เห็นเรียบร้อย ๆ ไม่คิดเลยว่าจะครางเร้าใจขนาดนี้...อืม...นั่นแหละ อย่างนั้น...อ่า...” เดชารูดซิปกางเกงแล้วควักท่อนเอ็นขนาดใหญ่ของตัวเองออกมาแล้วสาวมันอย่างบ้าคลั่ง รูดเน้นทั่วลำตัวไปพร้อมกับเสียงครางกระสันของหญิงสาวในคลิป พร้อมจินตนาการว่ากำลังทำเธอไปด้วยอย่างถึงใจ “อือ...อ่า...โอว...คุณอร...อรจ๋า...ผมจะเสร็จแล้ว ผมไม่ไหวแล้ว อรจ๋า...อ๊า”เขาร้องครางอย่างสุขสม สาวมือเร็วรี่ถี่ยิบจนเอ็นแข็งชูชันต