All Chapters of จงอางร้อนรัก (Paranormal romance): Chapter 1 - Chapter 8

ทั้งสามสาวเป็นเพื่อนเรียนมหาวิทยาลัยกันมา พอสำเร็จการศึกษาก็ยังได้ทำงานที่เดียวกันอีกด้วย ความสัมพันธ์จึงแน่นแฟ้นชนิดซี้ปึ๊กเลยทีเดียว “ผึ้ง แกไม่เชื่อจริงๆเหรอ งูใหญ่ขนาดนี้นะโว้ย ต้องเป็นเนื้อคู่กระดูกคู่ร่วมบุญร่วมชาติกันมาหลายร้อยชาติแล้วแน่ๆ”“เว่อร์” เจ้าหล่อนพูดใส่หน้าวิมาลาเสียงดังจนผู้โดยสารรอบข้างหันมอง ก็เลยจำต้องเบาเสียงลงในประโยคต่อมา “โอเค ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้ แต่มันก็ไม่ได้จริงเสมอไปไงแก บอกแล้วไงว่าฝันถึงงูตัวนี้มาหลายครั้งแล้ว หลายครั้งจนฉันจำหน้ามันได้แล้วนะ นี่ถ้าโผล่มาอีกทีนะ ฉันจะสับให้เละเอามาทำลาบทำน้ำตกเลยคอยดู”แพรทองหลับตาอีกครั้ง เพื่อบอกลาการสนทนาที่เธอเบื่อหน่ายสุดๆ ขณะวิมาลาเริ่มจะหมั่นไส้เพื่อนรักเข้าแล้วสิ ที่เจ้าหล่อนดื้อด้านไม่ยอมเชื่อ“สาธุ ขอให้มาจริงๆเหอะ อยากรู้นักว่าจะสับให้เละหรือถลกผ้าถุงให้” วิมาลาแบะปากใส่เพื่อน ก่อนจะวางหลังพิงพนัก แล้วบ่นเหมือนคนแก่ “เฮ้อ ยัยสาก็กำลังจะแต่งงาน ส่วนแกก็อาจจะได้เจอเนื้อคู่เร็วๆนี้ สงสัยเหลือแค่ฉันคนเดียวแหง๋ ที่ต้องนอนตีพุงบนคาน ทำไงดีวะ อยากมีผัวกับเขามั่ง ทำยังไงให้ฝันเห็นงูกับเขาบ้าง เจ้าประคู้ณ

วิมาลาชวนคุยไปเรื่อย ขณะจัดแจงแต่งหน้าเพิ่มความสดใสก่อนลงจากรถ ส่วนแพรทองลุกจากที่นั่ง ทำสมาธิ ตั้งสติครู่หนึ่ง ก่อนจะสูดลมหายใจลึกยาวเพื่อผ่อนคลายอารมณ์และความตึงเครียดในหัว“ไม่เห็นจะหนาวเลย ร้อนจะตาย” เจ้าหล่อนบิดเนื้อตัวเพื่อคลายกล้ามเนื้อ เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาสั้นทำให้เรือนร่างเธอดูโดดเด่นจนใครก็ต้องมอง “ยังมืดอยู่เลย ลองโทรหายัยสาซิว่ามาถึงรึยัง”วันวิสาว่าที่เจ้าสาวบอกว่าจะมารับเพื่อนรักจากกรุงเทพฯด้วยตัวเองในเช้ามืดวันนี้ แต่เจ้าหล่อนกลับผิดคำพูด โดยแจ้งว่ามาไม่ได้ เพราะติดธุระสำคัญเกี่ยวกับงานวิวาห์ “ยัยสามันบอกว่า มันให้เพื่อนเจ้าบ่าวมันมารับแทน”“เหรอ ใครอ่ะ? คนไหน?”“โน่นมั้ง” วิมาลาชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้ารถกระบะคันใหญ่ “มันบอกว่า รถกระบะสองตอนสีดำ ทะเบียน...”แพรทองทอดสายตาไปตามนิ้วชี้ของวิมาลา ทำให้เธอได้เห็นชายหนุ่มร่างสูง ล่ำสัน บึกบึนสมเป็นชายชาตรีผู้หนึ่ง เขาสวมเสื้อยืดสีดำสวมทับด้วยแจ๊กเก็ตหนังสุดเท่ และกางเกงยีนสีซีด...ดูสมาร์ทไม่เบา“อุ๊ย! หล่ออ่ะแก” วิมาลาตาโต เนื้อเต้นทันทีที่เห็นเขาชัดขึ้นเมื่อเขาหันมามองสองสาว “ยัยสาบอกว่าเขาเป็นลูกช

“ขอบคุณค่ะ” เจ้าหล่อนขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อย ชายหนุ่มขึ้นนั่งตำแหน่งคนขับตามหน้าที่ ก่อนจะบึ่งรถออกจากสถานีขนส่งจังหวัด เพื่อมุ่งตรงไปยังอำเภอภูซางบ้านเกิดทันที “พวกคุณสองคนเดินทางไกลมาทั้งคืนคงจะเหนื่อยน่าดูสินะครับ ถ้าจะนอนเอาแรงก็ไม่เป็นไรนะครับ ตามสบายเลย”“ไม่เป็นไรค่ะ” แพรทองชิงวิมาลาที่กำลังอ้าปากจะพูด บอกเสียเอง ด้วยน้ำเสียงกระด้างนิดๆ “ฉันสองคนนอนบนรถทัวร์มาหลายชั่วโมงแล้ว นอนจนเบื่อล่ะค่ะ ขอชมทิวทัศน์ตามรายทางดีกว่า”อันที่จริงเธอไม่ไว้ใจเขาต่างหาก ผู้ชายอะไร สายตาเจ้าชู้ มองกระจกส่องหลังอยู่เรื่อย จนเธอสบตากับเขาไม่รู้สักกี่ครั้ง มันทำให้ใจเธอเต้นแปลกๆ“คุณนาคินทร์มากกว่าที่เหนื๊อยเหนื่อย” วิมาลายิ้มหน้าแป้นแล้นใส่ชายหนุ่ม “ อุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามืดมารับวิ เอาไว้ถ้ามีโอกาสให้วิเลี้ยงข้าวนะคะ”“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้ลำบากอะไร ปกติผมขับรถเข้าเมืองบ่อยอยู่แล้ว เวลามาทำธุระให้คุณแม่”“ไม่ได้ค่ะ ยังไงก็ต้องตอบแทน เอามื้อไหนดีคะ”“มางานแต่งเพื่อนนะ ไม่ได้มาเที่ยว” แพรทองติงเพื่อนจอมยั่วทันที “มัวแต่จีบผู้ชายอยู่นั่นล่ะ คุณนาคินทร์คะ...”“เรียกผมว่าคินก็ได้ครับ” เขาเสนอเธอ ด้วยสีห

“มองหาอะไรอยู่ยะ!”“เปล๊า” คนถูกทักถึงกับสะดุ้งโหยง “ก็แบบ...คุณนาคินทร์มาส่งพวกฉันเสร็จก็ไปเลยเหรอ ทำไมไม่เห็นเลยอ่ะ ไปจอดรถตรงไหนนะ???”“นั่นแน่ยัยวิ!”“คุณวิชอบไอ้คินเหรอครับ” ชาญวุฒิถึงกับหัวเราะร่า น้ำตาเล็ด “ไปชอบมันได้ไงครับ ไอ้นี่ปากหมาจะตาย อีกอย่าง มันมีคู่หมั้นแล้วนะครับ แล้วคู่หมั้นมันเนี่ย น่ากลัวสุดๆ”“น่ากลัวยังไงคะ”“เอาไว้เห็นเองจะดีกว่าครับ อย่าให้พูดเลย เดี๋ยวหาว่านินทา”“โอ้ว สงสัยจะแรงส์แน่ๆ”“ฉันขอเข้าที่พักเลยได้มั้ยสา?” แพรทองพูดแทรกวงสนทนา เพราะไม่อยากได้ยินเรื่องของหมอนั่นแล้ว “ฉันอยากอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็พักสักสองสามชั่วโมง จะได้มีแรงมาช่วยงานแกบ้างไง”“โอ๊ยแก ไม่ต้องช่วยอะไรเลย พักผ่อนให้สบายเถอะ ฉันให้พวกแกมาร่วมงานในฐานะเพื่อนเจ้าสาว ไม่ได้ให้มาช่วยทำงาน” วันวิสาพูดจบก็หันไปหาว่าที่เจ้าบ่าว “วุฒิไปดูพวกคนงานหน่อยนะว่าจัดสถานที่สำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ได้เป๊ะตามสั่งรึเปล่า เดี๋ยวสาพาเพื่อนไปส่งที่ห้องพักแล้วจะรีบตามไป”“ได้จ้ะที่รัก”“ส่วนแกสองคนตามมาเลย ฉันเตรียมห้องพักสุดหรูไว้ให้พวกแกสองคนแล้ว เรือนพักริมน้ำระดับห้าดาวเชียวนะโว้ย”วันวิสาลากเ