EP3.ร่องรอยบนเนื้อตัว

สวยหยาดเยิ้มกับหน้าอกที่ล้นทะลัก และก้นกลมแน่นงดงามนวลเนียน ด้วยคุณลักษณะที่เย้ายวนขนาดนี้ เธอไม่น่าจะเหลือ แต่ก็เหลือ มันก็จริงที่เธอเคยเล่นตัวมาตลอด แต่พอพ้นยี่สิบสองมาแล้ว เธอก็ผ่อนปรนกฏเกณฑ์ไปหลายข้อ แต่กระนั้นก็ยังไร้คนดมดอม อย่าหวังถึงมนุษย์ผู้ชายเลย แม้แต่ยุงสักตัวก็ไม่มี!!!

เว้นก็แต่...งูจงอางยักษ์ตัวนั้น!!

เธอไม่ได้เล่ารายละเอียดทั้งหมดให้เพื่อนฟัง เธอไม่ได้บอกถึงสิ่งที่น่าอับอายสำหรับเธอ ใช่แล้ว เธอกับงูตัวนั้นมีความสัมพันธ์กันทุกครั้งที่ฝันถึง และทุกครั้ง เธอรู้สึกเหมือนมันเป็นเรื่องจริง !!!

มันเริ่มต้นเมื่อห้าปีก่อน ตอนนั้นเธอเพิ่งจะฉลองอายุครบยี่สิบ เธอไปเยี่ยมญาติที่หนองคาย เธอจำได้แม่นว่าคืนนั้นพระจันทร์เต็มดวง นวลสวย สว่างไสว ขณะที่เธอนอนหลับสบายที่บ้านพักริมแม่น้ำโขง

เจ้างูยักษ์ตัวนั้นก็โผล่เข้ามาในความฝันของเธอ...เธอผวาและตกใจสุดขีดที่ได้เห็นมันจ้องมองอยู่ตรงหน้า แววตาเลือดเย็นจนน่าขนลุก ขนาดลำตัวที่ใหญ่เท่าๆขามนุษย์ผู้ชาย และความยาวเกือบห้าเมตร!!!

วินาทีเผชิญหน้ากันครั้งแรก หัวใจเธอเต้นรัวเหมือนจะหลุดออกจากขั้ว เธอรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องจริง เธอรู้สึกถึงการสัมผัสที่เยือกเย็นของมัน  มันจู่โจมเธออย่างรวดเร็ว เลื้อยลัดมัดตัวเธอจนดิ้นไม่หลุด

เธอกรีดร้องสุดเสียง ก่อนจะกลืนเสียงร้องลงคอไป เพราะริมฝีปากของมันทาบลงบนริมฝีปากเธอ

‘อือออ’ เธอพยายามบ่ายหน้าหนีแต่ไม่สำเร็จ ร้ายไปกว่านั้น เธอรู้สึกได้ถึงการสอดใส่ในส่วนกลางลำตัวของเธอ...เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า...เธอกำลังร่วมรักกับงูยักษ์ที่มีพิษร้ายแรง...พิษที่ทำให้ถึงตาย...พิษร้อนระอุที่กำลังฉีดพล่านในกายเธออย่างไม่ยั้ง

เธอเสียความบริสุทธิ์วัยสาวให้กับงูจงอางยักษ์ตัวนั้น เธอรู้สึกเหมือนมันเป็นเรื่องจริง แม้ตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า เสื้อผ้าของเธอยังอยู่ดีไม่ได้ถูกฉีกขาดไปเหมือนในฝัน

ทว่า...ร่องรอยบนเนื้อตัวเธอมันมาจากไหนกันนะ?

“ตื่นได้แล้วยัยผึ้ง” วิมาลาเขย่าเตือนเธอ ทันทีที่รถทัวร์เข้าจอดที่สถานีขนส่งประจำจังหวัดพะเยา “ถึงซะที  อากาศหน๊าวหนาวเนอะ”