EP2.เนื้อคู่ของเธออยู่ไหน

ทั้งสามสาวเป็นเพื่อนเรียนมหาวิทยาลัยกันมา พอสำเร็จการศึกษาก็ยังได้ทำงานที่เดียวกันอีกด้วย ความสัมพันธ์จึงแน่นแฟ้นชนิดซี้ปึ๊กเลยทีเดียว   

“ผึ้ง  แกไม่เชื่อจริงๆเหรอ งูใหญ่ขนาดนี้นะโว้ย ต้องเป็นเนื้อคู่กระดูกคู่ร่วมบุญร่วมชาติกันมาหลายร้อยชาติแล้วแน่ๆ”

“เว่อร์” เจ้าหล่อนพูดใส่หน้าวิมาลาเสียงดังจนผู้โดยสารรอบข้างหันมอง ก็เลยจำต้องเบาเสียงลงในประโยคต่อมา “โอเค  ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้  แต่มันก็ไม่ได้จริงเสมอไปไงแก  บอกแล้วไงว่าฝันถึงงูตัวนี้มาหลายครั้งแล้ว หลายครั้งจนฉันจำหน้ามันได้แล้วนะ นี่ถ้าโผล่มาอีกทีนะ ฉันจะสับให้เละเอามาทำลาบทำน้ำตกเลยคอยดู”

แพรทองหลับตาอีกครั้ง เพื่อบอกลาการสนทนาที่เธอเบื่อหน่ายสุดๆ  ขณะวิมาลาเริ่มจะหมั่นไส้เพื่อนรักเข้าแล้วสิ ที่เจ้าหล่อนดื้อด้านไม่ยอมเชื่อ

“สาธุ ขอให้มาจริงๆเหอะ อยากรู้นักว่าจะสับให้เละหรือถลกผ้าถุงให้” วิมาลาแบะปากใส่เพื่อน ก่อนจะวางหลังพิงพนัก แล้วบ่นเหมือนคนแก่  “เฮ้อ ยัยสาก็กำลังจะแต่งงาน ส่วนแกก็อาจจะได้เจอเนื้อคู่เร็วๆนี้  สงสัยเหลือแค่ฉันคนเดียวแหง๋ ที่ต้องนอนตีพุงบนคาน ทำไงดีวะ อยากมีผัวกับเขามั่ง ทำยังไงให้ฝันเห็นงูกับเขาบ้าง เจ้าประคู้ณ ขอให้หนูฝันเห็นงูตัวใหญ่ๆหรืออนาคอนด้าก็ได้เจ้าค่ะ แล้วหนูจะถวายหัวหมูเลยเอ้า!”

วิมาลาบ่นและบนคนเดียวไปตามประสาคนอยากมีผัว ก่อนจะหลับไปเพราะความเพลียในที่สุด

แต่คนที่ตื่นตลอดคืนและนอนไม่หลับคือแพรทองนั่นเอง ใช่ว่าเธอไม่คิดเรื่องที่เพื่อนพูดกรอกหูตั้งแต่รถออกจาก บขส.หมอชิต กระทั่งเดินทางผ่านมาหลายจังหวัด

เนื้อคู่เหรอ...เธอคิดถึงมันตลอดแหละ...เนื้อคู่ที่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน?

“เนื้อคู่ฉันยังไม่เกิดมั้ง หรือไม่ก็ตายไปแล้ว” เธอบอกตัวเองเช่นนั้น เพราะเธอท้อใจและหมดหวังกับเรื่องผู้ชายมาหลายปีแล้ว ด้วยตั้งแต่เกิดมา เธอยังไม่เคยมีแฟนกับเขาเลยสักคน อย่าว่าแต่เนื้อคู่เลย แค่คนที่เธอแอบชอบหรือแอบสนใจ ก็ยังไม่เจอแม้แต่เงา “ชีวิตนี้  ไม่พ้นขึ้นคานแน่ๆ ไม่รู้จะเกิดมาสวยทำไมให้เปล่าประโยชน์”

แต่ไม่เคยได้ใช้งานกับเขาสักครั้ง!

“เฮ้อ.....สงสัยจะยานก่อนแน่ๆ”