All Chapters of เพลิงรักหมอกานต์: Chapter 21 - Chapter 30

“พี่กานต์ไม่โกรธที่เอวาแอบอ่านข้อความในโทรศัพท์ใช่ไหมคะ”“ไม่หรอกพี่ไม่มีอะไรปิดบังเอวาอยู่แล้ว""พี่กานต์ใจดคดับเอวาตลอด""เอวาจำเรื่องวันนั้นได้ทุกเรื่องไหม”“ถึงมันจะผ่านมานานแต่เอวาก็จำได้เพราะเป็นวันสุดท้ายที่เราออกไปเที่ยวด้วยกันสองคนค่ะ”“ถ้าจำได้ก็คงรู้ว่าตัวเองจะต้องถูกพี่ทำโทษ”“พี่กานต์จะทำโทษเอวาเรื่องอะไร”“ก็ตอนกลางวันเอวากินกาแฟ จำได้ใช่ไหมว่าเคยพูดว่ายังไงไวบ้าง”“จำได้ค่ะ แล้วพี่กานต์จะทำโทษเอวาจริงๆ เหรอคะ”“คิดว่าพี่ไม่กล้าใช่ไหมล่ะ”“เอวาคิดว่าพี่คงไม่ใจร้ายกับเอวาหรอกจริงไหมคะ” หญิงสาวหันหน้ามามองเขาแล้วยิ้มหวานเอาใจก่อนจะขยับเข้ามาใกล้สองแขนเรียวโอบไปบนไหลหนา“พี่ไม่เคยใจร้ายกับเอวา”“แปลว่าไม่ทำโทษใช่ไหมคะ”“แต่คนเราพูดแล้วก็ต้องรักษาสัญญาใช่ไหม”“พี่กานต์หมายความว่า...”คำพูดถูกกลืนหายเมื่อเขาจูบลงมาบนเรียวปากบางอย่างไม่ทันตั้งตัว จูบที่ตั้งใจมอบให้เธอนั้นมันหวานซาบซ่านจนอีกคนตัวลอย เอวาริณพิงร่างเข้าหาเขาอย่างอ่อนระทวยธีรกานต์กอดกระชับร่างนั้นเข้าหาเบียดกายแกร่งของตนกับอกอิ่มมือใหญ่บังคับท้ายทอยให้เงยขึ้นรับกับจูบของตนได้อย่างถนัด หญิงสาวยอมให้เขาตักตวงความหว

เอวาริณทานยาจนครบตามที่เภสัชกรแนะนำอีกทั้งยังซื้อยาคุมมาติดไว้และจะเริ่มทานในวันที่มีรอบเดือนวันแรก หญิงสาวไม่รู้หรอกกว่าจากนี้ตนเองกับธีรกานต์จะได้ใกล้ชิดกับอีกไหมแต่ก็ไม่อยากประมาทในเมื่อเขาไม่คิดป้องกันเธอก็คงต้องเป็นฝ่ายทำเรื่องนี้เองความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นหญิงสาวยังไม่ได้เล่าให้ใครฟังแม้กระทั่งเพื่อนสนิทอย่างชัญญานุชและกรวีเพื่อนสมัยมัธยมต้นเธออยากหลบหน้าเขาสักพักเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากและตอนนั้นเธอก็ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ แต่พอได้อยู่กับตัวเองตามลำพังก็เริ่มใช้สติมากขึ้นความเป็นไปได้ที่ผู้ใหญ่จะยอมให้คบกับมีมากอยู่แต่สิ่งหนึ่งที่ยังไม่แน่ใจก็คือทัศนคติที่เขามีต่อชีวิตคู่ เธออยากทำงานหาประสบการณ์และไม่เคยคิดจะลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้าน ซึ่งมันสวนทางกับความคิดของธีรกานต์มีผู้หญิงอีกมากที่มีครอบครัวแต่ก็ยังออกไปทำงานนอกบ้านและเธอก็อยากจะเป็นแบบนั้น ถ้าธีรกานต์ยอมรับข้อนี้ไม่ได้เอวาริณก็คิดว่าเธอกับเขาคงไม่เหมาะสมกัน เธอยอมตัดใจจากเขาในวันนี้ดีกว่าปล่อยให้ทุกอย่างมันถลำลึกจนยากที่จะแก้ไขบางทีอาจจะต้องใช้เวลาทบทวนอีกสักนิดและถ้าไม่มีเขาอยู่ใกล

“แม่ครับผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” ธีรกานต์มาถึงบ้านก็รีบเข้าไปหามารดาในห้องนั่งเล่นทันที“ดูท่าทางรีบร้อนจัง เรื่องด่วนเหรอลูก”“ครับแม่”“เอาล่ะจะคุยอะไรก็ว่ามาเลยแม่พร้อมจะฟังแล้ว”“เรื่องนายกันต์กับเอวาครับ”“แม่ก็กำลังอยากจะคุยเรื่องนี้อยู่พอดีเลย ช่วงนี้สองคนนั้นเป็นยังไงกันบ้างแม่ไม่เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันเลย แต่เอวากับลูกนี่สิดูสนิทกันขึ้นนะ”“ครับ เราสองคนสนิทกันมากขึ้น”“อีกหน่อยน้องก็มาเป็นคนในครอบครัวสนิทกันไว้ก็ดีแล้วล่ะ แต่ก็อย่าสนิทกันจนเกินงามเพราะเราเป็นผู้ชายน้องเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาจะว่าน้องเอาได้นะ” เธอกังวลนิดหน่อยเพราะลูกชายคนโตก็ยังโสด ถ้ามีข่าวแบบนี้ออกไปก็คงไม่ดีแน่ๆ“แม่คิดว่าเอววากับนายกันต์จะเปิดใจคบกันจริงๆ เหรอครับ ผมว่ามันเป็นไปได้ยากนะครับ”“กานต์พูดเหมือนไปรู้อะไรมา หรือนายกันต์ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้”“ผมยังไม่ได้ถามนายกันต์”“ยังไม่ถามแล้วรู้ได้ยังไง”“ผมมีเรื่องจะสารภาพกับแม่ ถ้าแม่จะโกรธผมก็ไม่ว่าอะไร ขอแค่แม่อย่าห้ามก็พอ”“กานต์ไปทำอะไรมาถึงคิดว่าแม่จะโกรธ ลองเล่ามาสิ แม่ว่าเรื่องมันคงใหญ่มากใช่ไหมสีหน้าเราถึงได้กังวลแบบนี้”“เรื่องมันใหญ่มากและผมคิดว่า

จากนั้นพนักงานล้างจานคนใหม่ก็ยืนประจำตำแหน่งเขาล้างจานใบแล้วใบเล่าจนกระทั่งถึงเวลาสี่ทุ่มซึ่งลูกค้าคนสุดท้ายเพิ่งออกจากร้านไป“เป็นไงคะเหนื่อยไหม”“นิดหน่อยเอวาล่ะ พี่เห็นเราหัวหมุนเลยเก่งเหมือนกันนะ”“เอวายังเก่งไม่เท่าแม่เลยค่ะ แม่ทำได้ดีกว่านี้เอวาแค่พยายามทำให้เต็มที่”“แต่พี่ว่าได้ขนาดนี้ก็เก่งมากแล้ว เอาละเดี๋ยวตรงนี้พี่จัดการเองเอวาไปนั่งพักนะ”“ไม่เป็นไรค่ะอีกนิดเดียวช่วยกันจะได้เสร็จไวๆ”วันนี้ร้านของหญิงสาวปิดดึกกว่าทุกครั้งเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดพนักงานทุกคนจึงช่วยกันทำงานอย่างเต็มที่“พี่กานต์หิวไหมคะ”“นิดหน่อย เอวาล่ะพี่เห็นตอนเย็นเรากินข้าวไปแค่นิดเดียว”“เอวาไม่ค่อยหิวค่ะ”“เราสั่งพิซซ่ามากินไหม จะได้คุยกันด้วย” เขาเห็นว่าร้านพิซซ่าที่อีกฝั่งของถนนยังเปิดอยู่จึงเสนอขึ้น“ได้ค่ะ”ไม่นานนักพิซซ่าก็มาส่ง ทั้งสองคนนั่งทานอยู่กลางร้านซึ่งตอนนี้พนักงานทุกคนกลับไป“พี่กานต์มาหาเอวาถึงพี่นี่คงไม่ใช่แค่มาเที่ยวใช่ไหมหรือมาตามกลับใช่ไหมคะ”“พี่เป็นห่วงก็เลยมาดูให้แน่ใจว่าเอวาสบายดีไหม”“แล้วรู้ได้ยังไงคะว่าเอวากลับมาที่นี่”“พี่ไปหาเอวาที่บ้านคุณยายท่านก็เลยบอกว่าเอวากลับมา

ธีรกานต์โทรศัพท์ไปบอกกับมารดาว่าตนเองคุยกับมารดาของเอวาริณแล้วและอยากให้ท่านกับบิดามาช่วยพูดกับบิดาของหญิงสาวเพราะอาจอห์นจะค่อนข้างเกรงใจบิดาของตนเองอยู่มาก“แม่ดีใจด้วยนะกานต์ แม่กับพ่อจะรีบไป”“ขอบคุณครับแม่”พอวางสายจากมาดราแล้วธีรกานต์ก็กลับเขามายังห้องรับแขกและนั่งคุยกับมารดาของคนรักอีกพักใหญ่“วันนี้เป็นวันหยุดของร้าน แม่ว่าเอวาออกไปเที่ยวกับพี่เขาก็ได้นะ”“พี่กานต์อยากไปเที่ยวที่ไหนคะ”“มีหลายที่เลยที่อยากไป”“แต่เราต้องกลับมาทานข้าวเย็นที่บ้านนะคะ วันนี้พ่อบอกว่าจะทำสเต็กค่ะ”“กานต์ก็มากินด้วยกันนะ เดี๋ยวอาจะบอกอาจอห์นทำเผื่อ”“ขอบคุณครับ”“เราไปเดินเที่ยวใกล้ก็ได้ค่ะ วันนี้อากาศไม่ร้อนเท่าไหร่”“พี่ว่าเรื่องเที่ยวเอาไว้ก่อนดีไหม พี่อยากให้เอวาพาไปซื้อเสื้อผ้า”“ไม่ได้เอามาจากเมืองไทยเหรอคะ”“พี่รีบก็เลยเอามาแค่นิดหน่อย กะว่าจะมาหาซื้อเอาข้างหน้า”“ได้เลยค่ะ เอวารู้จักร้านเยอะเลย”“รีบไปกับเถอะ เดี๋ยวจะกลับไม่ทันข้าวเย็นนะ”“ค่ะแม่”“ผมไปก่อนนะครับอาแก้ว”เอวาริณพาชายหนุ่มมายังห้างเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของตนเองเพราะที่นี่มีร้านเสื้อผ้าที่ครอบครัวของเธอมักจะมาหาซื้อประจ