All Chapters of พิศวาสร้ายผู้ชายในเสื้อคลุม: Chapter 21 - Chapter 30

อีกสองวันต่อมาตอนนั้นเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน ภายหลังเสร็จจากอาบน้ำ เรโกะพาร่างเปลือยเปล่าก้าวนวยนาดออกมาจากห้องน้ำหญิงสาวหมุนไปหมุนมาอยู่หน้ากระจก ยืนสำรวจดูความเป็นสาวของตัวเองอยู่อีกพักใหญ่ๆ ด้วยสายตาชื่นชมในเรือนร่างเอิบอิ่ม ผิวพรรณเกลี้ยงเกลาขาวผ่อง ตูดเป็นตูด นมเป็นนม จะพิศเพ่งตรงไหนก็ดูสมบูรณ์แบบไปทุกส่วนสัดสรรพางค์เวลาล่วงเลยมาอีกพักใหญ่ๆ หลังจากสวมชุดนอนสายเดี่ยวเนื้อผ้าซาตินพลิ้วบาง เรโกะทอดกายลงนอนบนเตียงนุ่มด้วยความง่วงงุนในเสี้ยวขณะที่กำลังเคลิ้ม เรโกะไม่รู้ว่าตัวเองหลับหรือตื่น รู้เพียงว่ากำลังกระสับกระส่าย พลิกกายไปมาด้วยอารมณ์ว้าวุ่นร้อนรนแปลกๆจากนั้นภายในหูก็ได้ยินเสียงบานประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาพร้อมกับสายลมเย็นยะเยือก และร่างสูงใหญ่ของชายในเสื้อคลุมสีดำเขาปรากฏกายอยู่ที่ปลายเท้า ตาแดงวาวจ้องมองเรือนร่างเย้ายวนของหล่อน ขณะมือกำลังรูดท่อนเอ็นยาวใหญ่ของตัวเองไปพลาง“ใคร… นั่นใคร… ”เรโกะตะโกนถาม ท่ามกลางแสงจันทร์ข้างขึ้นที่ฉายกราดเข้ามาถึงภายในห้องนอน สว่างพอให้มองเห็นรางๆ ว่าร่างทะมึนและสูงใหญ่คือผู้ชายคนนั้นเขาไม่ตอบที่หล่อนถาม แต่ค่อยๆ ถอดเสื้อคลุมแขวนไว้ข้างป

โดนดูดนมอยู่นานจนน้ำเดินออกมาอย่างมิอาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้“เมียจ๋า… ผัวรู้นะ… ว่าเมียคิดถึงเจ้ามังกรท่อนใหญ่ของผัว”เขาจับมือหล่อน รั้งลงมาลูบคลำแก่นกาย “โอ้แม่เจ้า… ”เรโกะอุทานออกมา ลูบไล้ความเป็นชายชาตรีของเขาด้วยมือที่สั่นน้อยๆ ความใหญ่ยาวของเขาทำเอาหัวใจของหล่อนกระตุกวูบ เขาใหญ่มาก… ใหญ่จนมือของหล่อนกำไม่รอบ“ผัวกระแทกให้นะครับ… อยากแล้วใช่ไหม… จัดให้”เรโกะใจเต้นแรง ในวินาทีที่ชายชุดนอนโดนเปลื้องออกไปจากร่าง ต้นขาด้านในโดนผลักขึ้นมาแบะอ้าเป็นรูปตัวเอ็ม ทว่าตอนที่เขากำลังจะสอดใส่อวัยวะเพศเข้ามา จู่ๆ เรโกะก็คว้าไฟฉายที่ซ่อนเอาไว้ใกล้หมอน อยู่ในระยะมือเอื้อมคว้า พร้อมๆ กดสวิตช์สาดแสงไฟใส่หน้า แต่ก็ช้ากว่ามือของเขาที่ปัดกระบอกไฟฉายจนกระเด็นตกไปจากเตียง“ช้าไปแล้วเมียจ๋า”จากนั้นเขาก็โก่งเอวกระเด้า กดแก่นกายยาวใหญ่กว่ากระบอกไฟฉาย อัดกระแทกเข้ามาในร่องสวาทของเรโกะอย่างจัง“อ๊า… ”เรโกะสะดุ้งคราง ใบหน้าบิดเบ้เหยเกไปชั่วขณะกับความแข็งกระด้างของดุ้นเอ็นขนาดใกล้เคียงท่อนแขนของหล่อน อัดกระแทกเข้ามาสุดท่อน“อยากเห็นหน้าผัวมากใช่ไหม… ”ถามพลางขยับสะโพก โยกเอวกระเด้ารัวเข้ามาชุดใหญ่ แรงขมิบร

ชายปริศนารู้ดี หัวเราะหึๆ อย่างได้ใจ ก้มลงกระซิบข้างใบหูนุ่มนิ่ม“อูย… แน่นเป็นบ้า รูหอยเธอดูดรัดสุดๆ”เขาบอกความรู้สึกภายในที่รับรู้กันเพียงสองคน ก้มลงจูบไซ้หัวไหล่ของหล่อน กดหนวดเคราสากถากครูดหัวไหล่กลมกลึง จูบลงมาตามแผ่นหลัง ไซ้ก้นอวบขาวจนแผ่นหลังของเรโกะแอ่นระแน้ ก้นส่ายร่อน“อู้ว… ร้อนแรงสุดๆ นางแมวยั่วสวาทของผัว”ชายปริศนาก้มลงกอดร่างอ่อนระทวย แนบลำตัวกำยำทาบลงบนแผ่นหลังของเรโกะ เนื้อกับเนื้อเสียดสีกันจนรับรู้ได้ถึงความร้อนผะผ่าวที่แผ่ลามออกมาจากร่างกายและอวัยวะเพศของกันและกัน เหงื่ออุ่นๆ ซึมออกมาชื้นอยู่ใต้ลำตัวที่กำลังเสียดสีคลุกเคล้า“อ๊า… มันส์เหลือเกินเมียจ๋า”ชายปริศนาแอ่นสะโพก กระเด้าเป็นจังหวะ ส่งความแข็งแกร่งเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนเรโกะร้อนผ่าวไปทั้งรูสวาท รู้สึกว่าเลือดในกายของหล่อนกับชายปริศนากำลังเต้นรับกันระรัว“อูย… ไอ้บ้า… พอเถอะ… นายจะฆ่าฉันหรือไง”หญิงสาวครวญคราง ใบหน้าเชิดแหงน ริมฝีปากเม้มแน่น แอ่นก้นรับดุ้นเอ็นยาวใหญ่ กระเด้าเข้าใส่จนมิดสุดโคนพวงสวรรค์ ลูกมะกรูดใต้ฐานโคนแท่งเอ็นเหวี่ยงโยนฟาดลงมาระหว่างกลีบก้นของหล่อนดังตั่บๆ ตามจังหวะขยับสะโพก ขับเคลื่อนดุ้นจรว

มองริมฝีปากเซ็กซี่ของหญิงสาวแล้วรั้งขึ้นมาบดริมฝีปากเข้าหากันแน่นเสียงดังจ๊วบ แลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อนดุดัน ขณะท่อนเอ็นยาวใหญ่ยังกดเสียบลงมาในความคับแน่นของหล่อนเป็นจังหวะ เหมือนทั้งชีวิตของเขากับหล่อนเกิดมาเพื่อรอคอยที่จะมีวันนี้ร่วมกัน “อ๊ะ… อ๊ะ… อ๊ะ… ไอ้บ้า… ฉันไม่ไหวแล้ว”สองมือของหญิงสาวโอบกอดลำตัวหนาของชายปริศนาเอาไว้แน่น โดนจูบแล้วโดนกระเด้าไปด้วย ดูดนมไปด้วยแบบนี้… มันช่างเสียวสุดๆหล่อนแอ่นสะโพกรับแท่งเอ็นยาวใหญ่ของเขาที่เสียบคา คับแน่นเต็มรูสวาท ทั้งจุก… ทั้งมันส์ ทั้งเสียวซ่านไปถึงหัวใจเสียงเรียกร้องของหญิงสาว ทำให้ชายปริศนารีบโอบใบหน้าหล่อนอีกครั้ง ล็อกเอาไว้ให้มองตากันเขม็ง ก่อนจะก้มลงบดขยี้ริมฝีปากเข้าหากันแน่นอีกครั้ง ดูดลิ้นกันนัวพร้อมกับโก่งตัว ขยับสะโพก โยกเอวจ้วงกระเด้าอัดท่อนเอ็นร้อนผ่าวเข้ามาอย่างดุดันบลั่กๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ“อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ”คนใต้ร่างสะดุ้งเฮือก เสียวเหมือนจะตาย ชายปริศนาเกร็งสะโพก“อีกนิดเมียจ๋า… ผัวจะแตกแล้ว”เขากระแทกรัวแก่นกายเข้าใส่ร่องสวาทของหล่อนไม่ยั้ง รุนแรงจนเรโกะตัวโยน เรือนร่างสั่นเทิ้มเขยื้อนขยับตามแรงกระเด้า พริ้มตาคราง

ท่าอยู่ข้างถนน จอห์นรีบฉวยกระเป๋าถือของเรโกะที่กระเด็นออกมาจากมือมิจฉาชีพ “ไอ้นี่วอนหาที่ตาย... กระทืบแม่งเลย” โจรชั่วสองคนมองหน้ากันแล้วลุกขึ้นมาจากพื้น จอห์นส่งกระเป๋าให้เรโกะ หล่อนรีบหลบเข้ามาข้างหลังร่างสูงใหญ่ของเขา“แน่จริงมึงเข้ามา”จอห์นท้าทายไม่กลัวเกรง แววตาหาได้ครั่นคร้าม แม้ว่าพวกมันมีกันสองคน ซ้ำยังมีมีดปลายแหลมวาววับอยู่ในมือ เขาก็ไม่ได้หวาดกลัวเลยสักนิด“ไอ้เหี้ยนี่ปากดี... กระซวกไส้มันออกมากองทีเถอะวะ” ไอ้หน้าเหี้ยมเอ่ยกับอีกคนที่เดินตรงรี่จ้วงมีดเข้าใส่จอห์นด้วยความโกรธจัด ขวับๆ ๆ ๆ ๆมีดปลายแหลมในมือของมันเหวี่ยงเข้าใส่ร่างของชายหนุ่มรัวๆ ทว่าจอห์นสามารถหลบหลีกคมมีดได้อย่างคล่องแคล่วรวดเร็ว และยังตั้งรับได้อย่างไม่หวาดหวั่น แววในดวงตาของจอห์นช่างกล้าหาญ ไม่มีความตระหนกเลยสักน้อยนิด ด้วยความเชื่อมั่นว่าอดีตแชมป์คาราเต้ที่เคยคว้าเหรียญทองกีฬามหาวิทยาลัยอย่างเขา ไม่ใช่เป้านิ่งของใครแน่ๆขวับๆ ๆ ๆ มีดปลายแหลมจ้วงเข้ามารัวๆ ภาพของการต่อสู้เปลี่ยนเป็นสองรุมหนึ่ง ไอ้คนหน้าเหี้ยมจ้วงมีดจนสุดวงแขนอีกครั้ง เดินอาดๆ เข้าใส่จอห์นอย่างไ