บททั้งหมดของ รักร้ายๆของคุณท่านประธาน: บทที่ 21 - บทที่ 30

บทที่ 22 คิดถึง.....“ใครเหรอคะ”ฉันเอ่ยถาม ถึงในใจของฉันรู้ว่าเป็นใคร แต่อีกใจก็แอบคิดว่าไม่ใช่ แล้วผู้หญิงคนนั้นกลับมาทำไม“เออ...พี่ว่าเราให้ไอ่คุณคุยงานให้เสร้จก่อนดีกว่า..อะ..”“พี่คุณณณณ....”“ลิตา.😳”เมื่อเขาเห็นฉัน สีหน้าเขาดูแปลกๆขึ้นมาทันที“คิดถึงพี่คุณที่สุดเลยค่ะ”ฉันเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับควงแขนพี่คุณ“เออ....”เขาไม่แม้แต่มองหน้าฉัน เอาแต่มองหน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนั้น“แฟนของคุณเหรอ”“เออ...”“ใช่ค่ะ ลูกค้าพี่คุณเหรอคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะฉันชื่อลิตา”ฉันพูดจบก็ยื่นมือไปจับผู้หญิงคนนั้น“สวัสดีค่ะ ขวัญค่ะ เป็น....เพื่อนของคุณค่ะ”เธอพูดขึ้นก่อนที่ยื่นมือมาจับมือฉัน เธอสวยมากจริงๆและยังดูเป็นคนจิตใจดี“เออ...ลิตาไปรอผมที่ห้องก่อนนะ ผมขอคุยงานก่อน”แทนตัวเองว่าผมเฉยเลยแหะ“ก็ได้ค่ะ คุณกรคุณ🙂”ฉันพูดเพื่อให้รู้ว่า ฉันไม่พอใจเขาอยู่นะ ไม่พอใจเขามากจริงๆ ต้องทำให้เขารู้สิฉันไปนั่งรอเขาที่ห้องทำงาน รอด้วยอาการหงุดหงิดมากๆ ทั้งเรื่องของแจงและเรื่องเมื่อกี้“ใจเย็นๆนะ อย่าหึงเลย”พี่บอสพูดขึ้น“พี่บอสพูดแบบนั้นหมายความว่าไงคะ แสดงว่าคุณขวัญก็เคยเป็นเด็กของพี่คุณเหรอค่ะ”“เออ....

บทที่ 24 ง้อจริงๆแค่พูดจากันดีๆ ก็จะไม่เป็นแบบนี้หรอก แค่พูดว่าขอโทษฉันเองก็พร้อมจะให้อภัยแล้ว“ยัยแสบยังไม่กลับเหรอเนี่ยยย”ฉันกลับมายังคอนโดของฉันก็ไม่เจอยัยแสบ เลยรีบโทรหาเธอทันที“อยู่ไหน”“ออกมาทานข้าวกับพี่บอส”“พี่บอส?”“ใช่ค่ะ”“ดีกันแล้วเหรอออ”“เออ....โดนบังคับมา พี่ลิตาอยู่ไหน”“ห้องเนี่ยแหละ วันนี้จะนอนที่นี้”“โอเค เดียวแสบจะรีบกลับ”“ไม่เป็นไร เที่ยวก่อนเถอะ”“ค่ะ”ว่างสายจากยัยแสบ ฉันก็กลับเข้าห้องและเปิดลิ้นชัดเปิดรูปถ่ายของจันทร์เจ้ากับฉัน“คิดถึงแกจังจันทร์เจ้า....”“เห้อออ.....”ภาพในอดีตมันผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง ฉันเป็นเพื่อนกับจันทร์เจ้า เราทั้ง 2 คนรักกันมาก จันทร์เจ้าเป็นคนที่น่ารักและเรียบร้อยมาก ซึ่งต่างจากฉัน แต่ความแตกต่างของเรา 2คน ทำให้เราทั้ง 2 คน เข้ากันได้ดี“แกถ้าเราแยกกัน แกอย่าลืมฉันนะ”เป็นวันที่เราทั้ง 2 คนต้องแยกย้ายกันหลังจากที่เรียนจบ“ฉันจะลืมแกได้ไง ยัยจันทร์เจ้า แกเป็นเหมือนคนในครอบครัวของฉันแล้วนะ”“แล้วอีกอย่างเราแค่อยู่กันคนละทีเอง ฉันสามารถไปหาแกได้ตลอด”“ฉันกลัวที่จะไม่มีเพื่อนดีๆแบบแก ฉันกลัวเราจะห่างเหินกัน เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ”“ไม่มีท

บทที่ 26 อย่าคิดมาเล่นกับฉันบริษัทของกรคุณผมกลับมาพร้อมอารมณ์ที่ดีและมีความสุขมากๆ ไม่ต้องบอกนะครับว่าเพราะอะไรดี“อารมณ์ดีมาเชียวนะมึง”นี่คือคำทักทายของไอ่เพื่อนตัวดีของผม ไอ่บอส“แน่นอนสิว่ะ”“อ่า ยิ้มหัวเราะให้มากๆนะ เดียวจะไม่ได้ยิ้มแล้ว”“ทำไมว่ะ”“มึงเข้าไปดูสิ”ผมเปิดประตูเข้าไปก็เจอขวัญนั่งอยู่“คุณมาแล้วเหรอคะ ขวัญซื้อขนมร้านโปรดมาฝาก”เธอยื่นกล่องขนมมาให้กับผม“เออ...ขอบคุณนะ เออ....ขวัญมีเรื่องอะไรเหรอเปล่า”“ขวัญแค่อยากมาหาคุณ มาไม่ได้หรือคะ?”“ได้สิ”“หรือคุณกลัวแฟนคุณหึง”“เออ....ไม่ ลิตาเธอไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล”“อ่อ....”“เออ....เย็นนี้คุณว่างไหม”“ผมมีนัดกับลิตา ทำไมเหรอ”“อ่ออ...เปล่าไม่มีอะไร”เธอหน้าเศร้าทันที“เป็นอะไรเหรอเปล่า”ผมเอ่ยถามเธอเพราะเห็นสีหน้าของเธอไม่ดี“เออ....ขวัญว่าจะให้คุณ...เอออไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไปคนเดียวได้ แค่กๆ”“ขวัญเป็นอะไรเหรอเปล่า....”“เออ.....ขวัญไม่เป็นอะไรค่ะ แค่กๆ”เธอเริ่มไอหนักขึ้นเรื่อยๆ “ขวัญเป็นอะไรบอกเราเถอะ”“คือขวัญไม่แน่ใจอะ ขวัญเลยอยากจะไปตรวจดู อยากให้คุณไปเป็นเพื่อนขวัญ แต่ไม่เป็นไรขวัญเข้าใจ แค่กๆ”“แล้วคนอื่นหละ”

บทที่ 28 กลิ่นแปลกๆอีก 1 วันก็จะเป็นวันงานของคุณปรินแล้ว ทำเอาฉันตื่นเต้นจริงๆ“พี่ลิตางานเป็นไงบ้างคะ”ทำเอาฉันแปลกใจไม่น้อย เพราะตั้งแต่วันนั้นที่แจงมาขอโทษฉันเราทั้ง 2 คนแทบไม่ได้คุยกันเลย“แจงก็รู้ว่าพี่ทำงานไม่เคยพลาด”ฉันพูดโดยที่หันไปมองหน้าเธอ“แจงรู้ค่ะ ว่าพี่ทำงานไม่เคยพลาด”เธอพูดจบก็นั่งลงบนโซฟา ฉันได้แต่คิดในใจทำไมถึงยังอยู่ ฉันไม่อยากยุ่งกับเธอแล้วจริงๆ“แล้วมาหาพี่มีเรื่องอะไร”“เออ....คือช่วงนี้งานแจงเยอะมากเลยค่ะ เลยไม่ได้เข้ามาทักทายพี่สักเท่าไหร่”“จ้ะ พี่เข้าใจ ได้ข่าวว่าได้งานเยอะเลยหนิ”“ก็ไม่เยอะเท่าไหร่ค่ะ 😏”“จ้ะ ขอให้เธอทำมันให้ดีนะ อย่าให้มีอะไรพลาด”“ค่ะ ขอบคุณพี่ลิตามากนะคะ แต่คือที่แจงมีเรื่องจะถามนิดหน่อยคะ คือเวลาเราจะทำ....”“เรื่องอะไร ถ้าเป็นเรื่องงานพี่ขอไม่ยุ่งนะ เพราะตอนนี้งานพี่ก็เยอะพอแล้ว”ฉันพูดพลางชี้ไปตรงกองเอกสารของฉัน“อ่อ ค่ะ”ฉันรู้ว่างานเธอกำลังมีปัญหา เพราะตอนนี้ทีมของฉันบ้างส่วนต้องไปทำงานกับเธอ และทุกคนต่างพากันมาบอกฉันว่าเธอทำงานไม่ได้เก่งเหมือนฉัน และเอาแต่โทษคนอื่น น้องๆในทีมเลยอยากกลับมาทำงานกับฉัน“เออ...แล้วงานของพี่เป็นไงบ้างคะ ม

บทที่ 30 ทำตัวไม่น่ารักฉันเปลี่ยนชุดอะไรเสร็จก็รีบออกไป ก็เห็นพี่คุณและคุณปรินนั่งคุยกันอยู่ โดยมีพี่ขวัญนั่งอยู่ข้างๆพี่คุณ“คุยอะไรกันอยู่ค่ะ”“ไม่มีอะไรครับ คุณลิตาคงเหนื่อยแย่เลยนะครับวันนี้”“นิดหน่อยค่ะ”“ไปเถอะลิตาเรารีบกลับกันเถอะ”“ค่ะ คุณปรินลิตากลับก่อนนะคะ”“ครับ เจอกันพรุ่งนี้นะครับ”“ทำไมต้องเจอกัน งานเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอลิตา”“พี่คุณเป็นอะไรคะ”ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย“ก็งานเสร็จแล้วหนิ ทำไมต้องเจอกันอีกหละ”อยู่ๆพี่คุณก็ทำท่าทางหงุดหงิดใส่ฉัน“ทำไมจะเจอไม่ได้ค่ะ ลิตากับคุณปรินเป็นเพื่อนกันหนิ ก็เหมือนกันกับพี่ไง ทีพี่กับพี่ขวัญยังมาเจอกันได้เลย ทำไมลิตาจะมาเจอกับคุณปรินไม่ได้!!!!”“ลิตา!!!!”“ทำไมคะ!!!!”“เออ...ขวัญว่าเราใจเย็นๆกันก่อนเถอะค่ะ”“ไม่ต้องมายุ่ง!!!!!”“ลิตา!!!!ทำไมพูดอย่างงี้กับขวัญ!!!!”“เหอะ......”“ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไม่เป็นไร”“คุณปรินลิตาขอตัวกลับก่อนนะคะ”ฉันพูดจบก็รีบเดินออกจากตรงนั้นทันที“ลิตาเดียวรอพี่ก่อน”“มีอะไรอีกค่ะ”“กลับกับพี่!!!”ฉันรีบเดินขึ้นรถ โดยมีพี่ขวัญนั่งข้างหลังส่วนฉันนั่งข้างพี่คุณ“หิวไหม”พี่คุณพูดขึ้น“.........”“หิวค่ะ ขวัญว่าเรา