All Chapters of ดอกไม้และข้อความ: Chapter 1 - Chapter 6

ฉันเมลเอม อายุ27ปี เป็นนักเขียน รู้สึกว่าเป็นอาชีพที่อิสระดีใช่มั้ยคะ แต่ไม่ใช่เลย ในเมื่อการที่เราเขียนและจมปรักมันอยู่แบบนั้นมาก ไปก็ทำให้ฉันหัวสมองทื่อและคิดอะไรไม่อะไรออกเลยทีเดียว ฉันจึงตัดสินใจ ออกจากบ้านเพื่อไปเก็บเกี่ยวบรรณยากาศด้านนอกดูบ้าง เพราะฉันในทุกวัน มั่วแต่อุดอู้ อยู่แต่บ้านไม่ยอมออกไปไหนเลย ถึงจะเรียนจบกฎหมายมา แต่ใจไม่ชอบงานแบบนั้นเลยสักนิด จึงขอเวลาคุณพ่อและคุณแม่ ได้ใช้ชีวิตที่ตัวเองอยากจะทำต่อสักปี 2ปี ก่อนที่จะกลับไปเป็นทนายต่อค่ะ วันนี้ไม่มีแรงบรรณดาลใจในการเขียนเลย// ฉันบ่นพึมพัมออกมา ก่อนมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง หรือว่าเราลองไปหาอะไรใหม่ๆทำดูมั้ยเพื่อความคิดจะลื่นไหลบ้าง// พูดจบฉันก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อออกไปหาอะไรกินนอกบ้าน โดยปกติแล้ว ฉันค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูงเป็นคนที่ว่าขี้ระแวงเลยก็ว่าได้ ฉันเดินออกจากบ้านมาแวะร้านกาแฟร้านหนึ่ง ที่ค่อนข้างเงียบสงบ ภายในร้านตกแต่งสไตล์มินิมอล ทำเอารู้สึกสดชื่นและสบายใจอยู่ไม่น้อย ก่อนฉันจะเดินไปนั่งอยู่โต๊ะด้านหลังสุด เพื่อไม่ให้เป็นที่จับตา การแต่งตัวของฉันช่างเรียบง่ายและไม่เตะตาใครจนเกินไป ฉันใส่เพียง เสื้อย

แต่ว่า.. // คนอายุน้อยกว่าเริ่มทำหน้าตาเศร้าใส่ฉัน พี่มีอะไรจะถาม ครับ…// เขายังคงทำหน้าเศร้าและน้ำเสียงเชิงบันทอนอยู่ไม่น้อย โก้ชอบพี่หรอ// ทันทีที่ฉันพูดจบ ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าถึงกลับหันไปทันที ทำเหมือนจะตะโกนว่าเพื่อน ไอ..// ไม่ทันที่เขาจะได้พูดที ฉันจับหน้าเขาหันมาให้ตรงกับหน้าฉัน ก่อนที่จะก้มหน้าลงไปหา ริมฝีปากของฉันประกบเข้าหาริมฝีปากหนาของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ทันทีที่ริมฝีปากแนบกัน ชายที่นั่งอยู่ก็รับริมฝีปากของฉันอย่างไม่ลดละ เขาฉุดตัวของฉันลงไปนั่งอยู่บนตักแกร่ง ก่อนที่มือทั้ง2ข้างของเขา ยังลูบไล้ไปทั้งตัวของฉันอย่างไม่เบามือ อย่างกับว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ได้เจอกัน โก้เริ่มเอามือมาสัมผัสที่หน้าอกอันอวบอิ่มของฉัน น้องชายของเขาเริ่มดันขึ้นมายังก้นของฉันที่นั่งทับมันเอาไว้อยู่ ทันทีที่รู้สึกถึงมันฉันก็ถอนจูบออกจากปากของเขา เพราะกลัวว่าเขาจะไปสายในครั้งนี้ และรันยังนั่งรออยู่ข้างนอก โก้ ไปกินข้าวนะเดี๋ยวสาย ไม่เอาครับ ผมไม่อยากไปแล้วผมอยากอยู่กับพี่// เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า กอดฉันไม่ยอมปล่อย แถมยังทำตัวงอแงใส่อีกด้วย ทำเอาคนฟังถึงกับต้องหนักใจ ไปเถอะนะ

อย่าบอกนะว่ามึง….// รันถาม เออ// คำตอบของผมทำเอาทุกคนประหลาดใจ เชี่ยยย เอาดี// ตินตกใจมาก เมื่อได้ยินคำพูดของโก้ กินข้าวเสร็จก็กลับเข้าห้องกันนะ พี่มีแขกมาวันนี้// ฉันเดินมาพูดขัดจังหวะหนุ่มๆพอดี ทำเอาคนอื่นๆตกใจที่ฉันพูดขึ้น ใครมาหรอพี่// รันถาม พี่ชายพี่มาหน่ะ อ๋อครับ ทุกคนดูรีบกินข้าวมา คงเพราะความหิวหรือไม่ก็อาจจะกลัวฉันก็เป็นได้ ก่อนที่ฉันจะเข้าไปในห้องนอนเพื่อตรวจเช็คความเรียบร้อยก่อนว่ามีอะไรผิดปกติมั้ย จู่ๆ เสียงกริ่งห้องก็ดังขึ้น ทุกคนมองไปที่ประตูพร้อมกัน ก่อนฉันจะรีบเดินออกไปเปิดประตู เอ้าหนอน นี่มาแล้ว // ตะวันพูดขึ้นพร้อมโชว์เบียร์ที่ซื้อมาอีกตั้งหาก ทำไมมาไวจัง กลัวมาช้ากว่าเฮียแล้วจะโดนบ่น เข้ามาก่อนสิ// ฉันช่วยตะวันถือของเข้ามา เมื่อตะวันเดินเข้ามาภายในห้องของฉันบรรยากาศก็เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เชี่ย ใครวะ โคตรหล่อ ขาวตี๋ชิบหาย// เขตพูดกระซิบกับพ้องเพื่อน นั้นดิ กูจำได้ว่าพี่ชายพี่เมลหน้าโหดๆเหมือนมาเฟียไม่ใช่หรอวะ//ตินพูดเสริมต่อ กูก็ไม่รู้// รันพูดขึ้น มึงรู้มั้ยวะไอโก้//รันหันไปถาม แต่โก้ทำหน้าคิ้วขมวดเข้าหากันแบบอารมณ์เสียสุดๆ เพื่อ