Semua Bab ไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง: Bab 11 - Bab 20

วิกาลล่วงเข้าแล้ว บนฟ้าไร้เดือนไร้ดาว เมฆทึบ ลมแรง แต่ในลานตึกกลับมีโคมไฟ แม้ดวงไฟริบหรี่ บัดเดี๋ยวกระพริบบัดเดี๋ยววูบดับ มองราวกับมนต์ดำทำงาน ยังมีทหารนายหนึ่งกำลังเหยาะอาชาพ่วงพีสง่างาม อี้อึ้งเห็นแล้วนึกถึงท่านนายอำเภอเมื่อหลายราตรีที่ผ่านมา ทว่าทหารนายนี้พลันควบขี่เร็วขึ้น ดังเร่งรุดไปจากสถานที่นี้ ถูกต้องแล้ว นักเลงโจรรายหนึ่งปิดหน้าพรางกายเพิ่งออกจากอาคารหลังหนึ่ง เห็นชัดว่ามิใช่คนดี ทหารนายนั้นจึงเข้าจู่โจมจับกุมโจรได้เพียงไม่เกินสิบกระบวนท่า “นายท่านอ้วงเลาะ ขอได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย” โจรนายนั้นกล่าววาจาอย่างนบนอบ “เจ้ารู้นามข้าด้วย” นายทหารหนุ่มใหญ่กล่าวอย่างสงสัย “ข้ามิเพียงทราบชื่อท่าน ยังทราบว่าท่านคือนายทหารคนสนิทของท่านเจ้าเมือง ข้ายังทราบว่าท่านเกิดปีขาล เป็นบุตรของท่านเจ้าเมืองคนก่อน” “เจ้ารู้เรื่องข้ามากมาย ไฉยเลยจะทราบไปเพื่ออะไร” “ท่านเป็นผู้พิทักษ์ราษฎรผู้มีชื่อเสียง ไฉนเลยไม่ควรทราบชื่อท่าน” อี้อึ้งหลบกายอยู่มุมตึก ฟังแล้วหูผึ่ง “ถ้าเช

รัตติกาลของเมืองหางโจวช่างเงียบเชียบ สุขสงบ อี้อึ้งมักใช้เวลาหลังเล็กเซี่ยวฮุ้นผู้เป็นสามีเข้าห้วงนิทรารมณ์แล้ว ลอบโคจรพลังลมปราณ พลังหยางที่นางสะสมมาสามนักษัตร ส่งผลให้นางรู้สึกถึงความกระปี้กระเปร่าและกำลังภายในที่เพิ่มพูนมากขึ้น นางสามารถยกของหนักได้คราวละมากๆ เดินเหินได้รวดเร็ว คล่องแคล่ว ได้ระยะทางที่ไกลและนานมากยิ่งขึ้น คืนนั้นอี้อึ้งโคจรพลังลมปราณเพื่อรักษาเล็กเซี่ยวฮุ้น ตัวบุรุษผู้เป็นสามีเองก็ค้นพบว่า พลังลมปราณนางกล้าแกร่งขึ้น นั่นทำให้ผู้เป็นสามี ขยับกายได้มากขึ้น เรี่ยวแรงที่หายไปพลันกลับมา ที่สำคัญ เขาพูดจาได้แล้ว “ขอบใจเจ้ามาก” บุรุษพลันกล่าว “ไฉน เจ้าถึงมีพลังลมปราณที่ดุดันและกล้าแข็งถึงเพียงนี้” เล็กเซี่ยวฮุ้นสงสัย“ข้าฝึกเดินลมปราณทุกคืน ก่อนพี่ท่านจะเข้านอน ข้าไม่เคยละเว้น” “มิน่าเล่า อย่างนี้นี่เอง ยังไง เจ้าอย่าหักโหม นัก พักผ่อนเยอะๆ นะ หากข้าหายดี ข้าจะดูแลเจ้าเอง” “ฮุ้นกออย่าได้กังวล ข้ามิได้ลำบากเลย” ช่วงเวลาดึกดื่นหลังสามีเข้านอนและนางโคจรพลังลมปราณเพื่อฝึกฝนเสร็จเรียบร้อย นางมักขบคิดหาบุรุษ

นางก้มลง เข้ารีบจ่อปาก แล้วนางก็งับเข้าไปจนสุด แล้วออกแรงดดู เขาถึงผงะ ร้อง“เสียว ดีมาก ปากเจ้าดีแท้ ไม่แพ้ในถ้ำเจ้าเลย”นางออกแร่งดูด มือก็กำรูดขึ้นรูดลง“เบา เบา ข้าจะพ่นเสียก่อน”เขาดึงนางขึ้น “ข้าอยากพ่นน้ำในกายเจ้า” ว่าแล้วก็บอกให้นางหงาย “ไปที่ขอบหน้าต่างสิ”นางทำตามอย่างว่าง่าย เขาจับนางอ้าขาออก แล้วมือขวาก็จับเนินสวาทของนางขยี้ ขยำ“โอ้ว มันได้อีกความรู้สึกเลย นายท่าน”“เดี๋ยวเจ้าจะดีกว่านี้”บุรุษวางขานางพาดบ่าทั้งสอง แล้วดันมังกรที่ฉ่ำเยิ้มพรวดเดียวเข้าไปมิดลำเขาออกแรงโยก ควง วนและกระแทก ปากเขาก็พร่ำแต่พูดว่า “ดีเหลือเกิน ของเจ้า สวรรค์ ข้าเสียวที่สุดในชีวิต โอ๊ย”นางจับคอเขาแน่น บัณฑิตจอหงวนอุ้มนางเข้าเอว แล้วยกนางขึ้น นางยกเอวขึ้นสูงแล้วปล่อยลงมากระแทกเข้าเต็มมังกร เขาถึงร้องพลางสูดปากบุรุษไม่ยอมแพ้ เมื่อนางยังคงโยกขึ้นโยกลง เขาเดินพานางไปที่ผนังห้อง แล้วปล่อยนางลง ยกขานางพาดแขนเขาเพียงข้างเดียว แล้วส่งมังกรเข้าภายในถ้ำอย่างต่อเนื่องมันไม่ยอมหยุด นางก็กระเด้งเอวสวนไม่ยอมหยุดเช่นกันบุรุษร้อง “ข้าขอปล่อยในกายเจ้านะ”แล้วเขาก็ออกแรงโหมเข้าใส่นาง มังกรเข้าออกจนถ้ำปลิ้นไปม

ไม่หยุดปาก ซินแสกวาดลิ้นรอบเนินอีกรอบรอบแล้วรอบเล่าจนนางบิดตัวอย่างร้อนเร่า ซินแสสอดนิ้วกลางเข้าถ้ำ แล้วดึงเข้าดึงออก จากช้า เริ่มเร็วขึ้นและแรงขึ้น“ข้าอยากได้มังกรท่าน รีบเข้าเถอะ”นางดึงเขาให้ลุกยืน ซินแสยกขานางพาดกับกิ่งไม้กิ่งหนึ่งซึ่งยื่นออกมาบริเวณนั้น แล้วจับมังกรของตนออกมาจากร่มผ้ามันเป็นมังกรที่ยาวใหญ่ เต็มไปด้วยเถาวัลย์จนปูดโปน มันกำลังผงกศีรษะหงึกๆซินแสจับมังกรจ่อปากถ้า แล้วก้มดูดริมฝีปากนาง ย้ายไปขบติ่งหูนาง แล้วกัดต้นคอเบาๆ อี้อึ้งถึงกับบิดเอวอย่างเร่าร้อน นางจิกเกร็งแผ่นหลังซินแสจนเป็นรอยแดง ซินแสกล่าวอู้อี้ “โอ้ว ดี อู้ เสียว ข้าขออุ้มเจ้าหน่อยนะ”แล้วซินแสก็อุ้มนางเข้าเอว เขากระเด้งกระดอนตัวเองประหนึ่งกำลังกระแทกมังกรเข้าถ้ำ นางช่วยเขาด้วยการกอดเอวไว้แน่นและโยกตัวขึ้นลง มือก็จับคอรัดแน่นหนาไม่ยอมปล่อยสักพักเขาก็ปล่อยนางลงกับพื้นหญ้า ทว่าแข้งขายังรัดพันเอวนางไว้ ด้วยท่าทีเช่นนี้ราวกับงูพันร่าง แก่นกายของซินแสยังคงอยู่แน่นเต็มถ้ำ เขาขยับโยกทีหนึ่ง นางก็โยกหัวโยกคลอนเสียวซ่านทีหนึ่งท่ามกลางอากาศเย็นสบายของฤดูชิวเทียน ซินแสลุกขึ้นปลดเสื้อผ้าตนเองออก เขาถอดเสื้อนางเอ

และอีกอึดใจบุรุษก็ซบลงกับบ่านาง เขาปล่อยพลังหยางอีกรอบ มันยังเยอะท้นล้นนองออกมาตามง่ามขา เขาถึงกับคราง กัดบ่านาง ดูดที่รอยกัด จนนางเสียวซี๊ดอีกรอบ“เข้าต่อเถอะ ข้ากำลังจะถึงอีก”บุรุษรีบดันมังกรเข้าไปอีก มันยังแข็งคาไม่ยอมเล็ก บุรุษกระแทกอีกเจ็ดแปดที นางก็ถึงสวรรค์อีกรอบ“สุดยอด อย่าเอาเปรียบข้า ข้ายังไม่ถึง” บุรุษกล่าวแล้วจับนางอุ้ม เขาเข้าเอว อุ้มนางเดินในท่าลิงอุ้มแตง เขากระแทกเข้าใส่ถ้ำนางขณะที่พานางเดินทั่วศาลหนแล้วหนเล่าครั้งแล้วครั้งเล่า“ข้าหายใจแทบไม่ออกแล้ว สุดยอด”“เหนื่อยหรือ”“ยังไหว”“ท่านแข็งจริงๆ มันยังคับแน่นไม่เลิก ”“ของเจ้าก็เด็ดสุด ข้า... ข้า ข้าจะถึงแล้ว”ข้า ข้า ข้า ข้า ข้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆโอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!บุรุษดึงมังกรจากถ้ำนาง กดศีรษะนางลง แล้วยัดมังกรเข้าปาก นางรีบอ้าอมไว้ แล้วดูดอย่างแรง น้ำแห่งรักพ่นออกมาเต็มปากนาง อี้อึ้งรับพลังหยางเต็มใบหน้า“ของข้าหอมไหม” บุรุษถาม“หอมที่สุดเลย”บุรุษชมชอบยิ่งนัก เขาดึงนางขึ้นจูบ กอด แล้วรัดนางเสียแน่น “ข้ารักเจ้า ไปอยู่กับข้านะ ข้าจะเลี้ยงดูเจ้าอย่างดี”อี้อึ้งยิ้ม ไม่กล่าวตอบ นางจูบไซร้ไปตามใบหน้าเขา บุรุษขยำปทุม