All Chapters of ซุ่ยเสียน (สะใภ้ร่านสวาท): Chapter 21 - Chapter 30

โขดหิน สภาพจึงน่าเป็นห่วงกว่าจางหยวนผู้เป็นพ่อที่ร่างค้างอยู่กับคบไม้ ไม่ตกลงมากระแทกพื้นเหมือนลูกชาย“อย่ามัวชักช้า… เจ้ารีบไปเตรียมน้ำเกลือกับใบบัวบกให้ข้าที… เดี๋ยวข้าจะทำความสะอาดแล้วเย็บบาดแผลให้สามีเจ้า จากนั้นดามแขนที่หัก อีกสักครู่ข้าคิดว่าทั้งสองคนน่าจะฟื้น… ”นอกจากจะเชี่ยวชาญในการป่ายปีนหน้าผาเสาะหารังนกและสมุนไพรมาปรุงยา ผู้เฒ่าเถิงชิวคนนี้ยังมีความรู้ทางการแพทย์จนหลายคนขนานนามเขาว่าซินแสเถิงชิวหรือพ่อหมอเทวดาอีกเจ็ดเดือนต่อมาแม้ว่าจางหมิงจะรักษาตัวจนหายจากอาการบาดเจ็บ ขาและแขนข้างที่หักก็เข้าเฝือกไว้จนเกือบหายสนิท แต่อาการแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นภายหลังอย่างไม่มีใครคาดคิดนั้นหนักกว่าเป็นเพราะว่าศีรษะที่ฟาดเข้ากับต้นไม้อย่างแรง ส่งผลให้ดวงตาของจางหมิงค่อยๆ พร่ามัวลงอย่างช้าๆ และบอดสนิทไปในที่สุดตอนแรกที่ต้องกลายเป็นคนตาบอด สูญเสียการมองเห็น จางหมิงเกิดอาการท้อแท้ สิ้นหวังในชีวิต หมดหวังกับทุกสิ่งจนถึงขั้นคิดฆ่าตัวตายแต่ด้วยความรักและกำลังใจจากกุ้ยเหลียนที่เฝ้าดูแลเอาใจใส่มิได้ห่าง ทำให้จางหมิงค่อยๆ ปรับตัวทำใจยอมรับสภาพของตัวเองได้ในที่สุดเมื่อเวลาผ่านไป…การที่กุ้ยเหลียน

“ยังไงวันนี้ข้าต้องได้เป็นผัวเจ้า… ข้าไม่อาจทนเห็นเจ้าต้องพึ่งแตงกวา… โดนของข้าสักครั้งเจ้าจะติดใจจนลืมแตงกวา… ”จางหยวนโผเข้ากอดรัดร่างเอิบอิ่ม“ท่านพ่ออย่าทำข้า… ”แรงผู้หญิงหรือจะสู้แรงชาย กุ้ยเหลียนจำต้องเอนกายลงนอนบนเสื้อผ้าของตัวเองที่โดนกระชากจนทรวงอกเปิดเปลือยพร้อมกับร่างกำยำของพ่อสามี โถมทับเข้าหาอย่างหื่นกระหาย“อู้วววว… นมเจ้าคัดมาก… น่าดูดเหลือเกิน”จางหยวนจูบไซ้เนินอก ก้มลงครอบริมฝีปากกับปลายหัวนมของหญิงสาว บีบเคล้นสลับกะซวกดูดทั้งสองเต้าอย่างเมามันจ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ… จ๊วบ…“อ๊า… ซี้ดดดด… ”กุ้ยเหลียนร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน นานมากแล้วที่ไม่มีชายใดได้แตะต้องเรือนร่างของนางอย่างที่จางหยวนกำลังกระทำอย่างหื่นกระหาย“ทะ… ท่านพ่อหยุดเถอะ… ขะ… ข้าเสียว… อย่าทำข้า… ”เสียงทัดทานติดๆ ขัดๆ…แม้ปากร้องห้าม แต่ปลายหัวนมกลับชูชัน เครียดคัดขึ้นด้วยความสยิว เมื่อโดนปลายลิ้นสากร้อนไชชอนบดขยี้ยอดปทุม“นมเจ้าใหญ่มาก… ”จางหยวนอ้าปากกว้างรวบดูดหัวนมไว้ในอุ้งปาก วนลิ้นไล้เลียรอบๆ วงป้านลานหัวนมสีเนื้อแล้วบีบเคล้นจนน้ำนมสีขาวพวยพุ่งออกมาชุ่มอุ้งปาก กะซวกดูดอย่างหิวกระหายราวกับทารกอดอยาก

จางหยวนรีบสลับเอาตัวเองมานั่งเอนหลังพิงต้นไม้ อุ้มร่างสะใภ้ขึ้นมานั่งคร่อมกลางลำตัว ต้องการให้หญิงสาวเป็นฝ่ายควบคุมจังหวะอยู่ด้านบน“กดลงมา… สะใภ้ข้า กดลงมาให้มิดลำ”จางหยวนเร่งเร้าเสียงกระเส่า สองมือรวบเอวของนางกระชับมั่นด้วยอารมณ์ใคร่ที่ยังไม่คลาย กุ้ยเหลียนเอื้อมมือมาทางด้านหลัง จับแท่งหยกแห่งความเป็นชายของพ่อสามี กดเข้ามาเสียดสีกลีบสวาท จางหยวนใจร้อน รีบโก่งเอวอัดลำเนื้อทะลวงเสยเข้าใส่กลีบสวาท ปลิ้นอ้าเป็นยวงออกมาระหว่างกลีบก้นด้านหลัง ได้ยินเสียงดังซ่วบ ตอนที่ลำเนื้ออัดเข้าใส่โพรงสวาทหนึบแน่น“อูยยยย… ”กุ้ยเหลียนครางเสียงลากยาว หลุบตาลงมองภาพตรงง่ามขา เห็นแท่งหยกของพ่อสามี เสียบคาเต็มลำเต็มรู ก้อนไข่ครูดถูปากรูในทุกจังหวะโยกเอวเข้าหา นำพาความเสียวซ่านละเลียดเข้ามาลึกล้ำอย่างที่นางไม่เคยได้จากลูกชายของเขามาก่อน ซึ่งเป็นเพราะว่าแท่งหยกของจางหยวนนั้นยาวใหญ่ มหึมามากเมื่อเทียบกับของจางหมิงผู้เป็นลูกชาย“อ่า… เสียวมาก รูของเจ้าวิเศษเหลือเกินสะใภ้ข้า… ”น้ำเสียงของจางหยวนเต็มบอกความหลงใหล ในแรงขมิบรัดอันน่าอัศจรรย์ใจของร่างเล็ก ทำเอาพ่อสามีติดอกติดใจ โก่งเอวแทงพร้อมกับกดใบหน้าเข้าห

“ขอเถอะท่านพ่อ.. ”กุ้ยเหลียนเหลียวหลังกลับมากระซิบเสียงกระเส่าสั่น ใบหน้าบิดเบ้ไปด้วยความเสียวซ่าน แต่นั่นเท่ากับเป็นการยั่วยุให้คนข้างหลัง โยกเอวกระเด้าแรงขึ้น มองตานางที่กำลังทรมานแล้วยิ่งมีอารมณ์“เจ้าร้อนแรงเหลือเกินสะใภ้ข้า… ”จางหยวนชักลำเอ็นออกมาจากรูทวาทที่โดนทะลวงจนกลวงโบ๋เขาไม่หยุด แต่เพื่อจะเปลี่ยนท่า รีบจับขาข้างหนึ่งของสะใภ้ขึ้นมาตะแคงคร่อมขอบโต๊ะ จับแท่งหยกของความเป็นชายทั้งยาวทั้งใหญ่ ทะลวงเข้าใส่กลีบหอยปลิ้นทะลักเป็นร่องอูมออกมาระหว่างง่ามก้นด้านหลังซ่วบ…“โอ๊วววว… ”กุ้ยเหลียนสะดุ้งคราง สองมือเกร็งเกาะขอบโต๊ะอีกฟาก ทั้งที่อยากกรีดร้องดังๆ แต่ไม่อาจทำได้ เมื่อตระหนักได้ว่าลูกชายของเขานอนอยู่ในห้องติดกันแม้ดวงตาของจางหมิงจะมืดบอดมองไม่เห็นแต่หูก็ไม่ได้พิการ อาจได้ยินเสียงครางครวญซึ่งนางไม่อาจข่มกลั้นเอาไว้ได้“แน่นมาก… ซี้ดดดด… มิดลำเลยสะใภ้ข้า”จางหยวนกระซิบข้างใบหู ก้มลงจูบไซ้แผ่นหลังเปล่าเปลือยที่กำลังแอ่นระแน้ขึ้นด้วยความเสียวซ่าน เอามือดันกลีบก้นจนแบะอ้า ทะลวงแท่งหยกเข้าหากลีบงามอย่างไม่บันยะบันยัง“นมใหญ่เต็มไม้เต็มมือดีจัง… ”มืออีกข้างของจางหยวนที่สอดเข้าใต้

“ยังไงข้าก็จะลองไปอ้อนวอนดูก่อน เพราะว่าเมื่อคราวที่ท่านได้รับบาดเจ็บท่านหมอเถิงชิวก็ยอมมารักษาช่วยเข้าเฝือกแขนขาที่หัก”“นั่นเป็นเพราะว่าต้าเหว่ยเพื่อนของข้าขอร้อง… ต้าเหว่ยเป็นญาติกับหมอเถิงชิว”“ข้าจะลองด้วยตัวเองก่อน… ถ้าไม่สำเร็จคงต้องให้ต้าเหว่ยช่วยเหลืออีกแรง… ”“งั้นข้าก็พอมีหวังว่าจะกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง… ”“ท่านพี่อย่าได้เป็นกังวล… ข้าสัญญาว่าจะทำทุกทางเพื่อให้ท่านกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง”กุ้ยเหลียนให้สัญญา เอื้อมมือเรียวมากุมมือใหญ่ของสามี บีบเบาๆ ให้กำลังใจจางหมิงที่วันนี้เริ่มกลับมาเข้มแข็งและมีความหวังกับชีวิตอีกครั้งในเวลาต่อมาเมื่อเวลาล่วงเลยมาถึงตอนใกล้ค่ำ กุ้ยเหลียนตัดสินใจออกมาหาป้าจื่อ หญิงม่ายที่อาศัยอยู่เพียงลำพังใกล้กับบ้านของนาง เพื่อจะขอข้าวสารเอาไว้หุงแก้ขัดสำหรับมื้อเช้าของพรุ่งนี้“เสียใจด้วย เห็นทีว่าครั้งนี้ข้าคงช่วยเจ้าไม่ได้ เพราะว่าข้าวสารข้าก็เพิ่งหมดไปเมื่อสองวันก่อน… ”ป้าจื่อบอกข่าวร้ายกับกุ้ยเหลียนช่วงนี้นางอยู่ได้ด้วยผักผลไม้ที่ปลูกเอาไว้หลังบ้าน กำลังคิดว่าจะไปขอยืมข้าวสารที่บ้านกุ้ยเหลียนอยู่เหมือนกัน ช่างบังเอิญที่นางมาก่อน“ตายจริง… ”