Lahat ng Kabanata ng Abo ng Pagtataksil: Kabanata 1 - Kabanata 8

Sa kaarawan ng anak ko, ang asawa ko ay hiniling sa kanyang first love na sunduin ang anak namin sa bahay.Noong nagpupumilit akong tumanggi na payagan siyang umalis, nagkaroon ng malaking sunog sa hallway habang nag-aaway kami.Tinamaan ako ng mga bumabagsak na piraso ng nasusunog na kahoy, at nagsimulang tumulo ang dugo mula sa ulo ko. Pero, ang anak ko ay ligtas habang nakahiga sa ilalim ko.Ang asawa ko, na bumbero, ay iniligtas kami. Pero ang binigyan niya ang nag-iisang gas mask sa kanyang first love.“Mahina ang pangangatawan ni Miss Leia. Ama, pakiusap ilabas mo muna siya. Ma, hintayin mo na iligtas ka ng ibang mga bumbero!”Pinanood ko silang umalis habang nakangiti ako ng ng mapait.Mukhang pareho na nilang nakalimutan na may matinding asthma ako at ang katotohanang mamamatay ako dahil wala akong gas mask.…Sa nag-aalab na apoy, wala akong magawa kung hindi panoorin ang asawa ko na tumakbo palabas kasama ang ibang babae sa mga bisig niya.Ang anak ko, na isinugal ko

Sa puntong ito, pakiramdam ko hindi ko na kailangan magpaliwanag pa.Tumango na lang ako ng kaunti.“Isipin mo ang gusto mo isipin. Disappointed ka siguro na makita akong buhay, ano?”“Pero okay lang…”Tumingala ako at nakipagtitigan sa kalmado niyang mga mata.“Williams, maghiwalay na tayo.“Pakakawalan na kita para makasama mo na ang true love mo.”Humarap ako kay James at tinignan siya.“Titigil na din ako sa pagiging nanay mo, tulad ng hinihiling mo.”Ngumiti ako ng makita ko ang gulat nilang mga ekspresyon.Ang saya naman. Malaya na kaming lahat.Tumalikod at nagismulang umalis, pero hinawakan ni Williams ang braso ko.Nanginig ang boses niya ng magsalita siya. “Christelle, anong ibig mo sabihin? Gusto mo akong hiwalayan dahil lang sa una kong iniligtas si Leia?“Hindi ka naman nasaktan, at nagsinungaling ka pa sa pagiging buntis. Hindi pa nga kita sinisisi, pero gusto mo na makipaghiwalay? Kailangan ba talaga ito?”Hindi na ako nag-abala na makipagtalo sa kanya; tah

Si Williams, na karaniwang kalmado, ay nagsimulang mataranta. Inabot niya ang kamay ko, pero inilayo ko ito.Siguro dahil hindi ito sumagi sa isip niya na tatanggihan ko ang hawak niya; hindi siya makapaniwala.Nanginig ang boses niya ng subukan niyang pigilin ang galit niya.“Christelle, napag-isipan mo na ba ito?“Kung hihiwalayan mo ako, mapapasaakin ang kustodiya ni James at hinding-hindi mo na siya makikita ulit!”Yumuko ako pero nanatili akong hindi nababagabag.“Sige. Sa oras na maging nanay na niya si Leia, hindi naman na niya ako gugustohing makita.”Nagulat ako, umiyak si James at yumakap sa akin.“Hindi, Ma. Hindi ko lang gusto kung paano mo ako kinokontrol. Hindi ko gusto maging nanay si Miss Leia.”Nag-alinlangan ako ng matagal. Anak ko nga naman siya. Mahinhin akong yumakap sa balikat niya.Umiyak siya ng matindi habang yakap ko at nakakapit ng mahigpit sa mga manggas ko. Natakot siya na baka kapag bumitaw siya, maglalaho ako.Matagal na ng huli siyang dumikit

Proud na ipinakita ni Lucas sa akin ang smartwatch niya sa braso.“Ma, ipinadala ko kay Ivy ang lokasyon natin kanina, at agad na pumunta si Mr. Evans.”Namula ng kaunti si Ryan at ginulo ng mahina ang buhok ni Lucas. Pagkatapos, kumindat siya sa kanya ng nakatalikod ako.Hindi ko mapigilan na matawa.Ang sarap sa pakiramdam ang alagaan.Nag-aalala siya na baka mabasa ako, inalis ni Ryan ang coat niya at tinakpan ang ulo ko. Pagkatapos, pinrotektahan niya ako gamit ang isa pa niyang kamay at tinulungan akong makasakay.Naupo ako sa likod at naluha ng makita si Lucas na tumatawa at nakakasundo siya.Noong duamting kami sa apartment building, ipinilit ni Ryan na tulungan ako buhatin ang mga bag sa itaas.Hindi ako tumanggi sa alok niya, at naglakad kami sa itaas. Nasa gitna namin si Lucas, at hawak niya ang mga kamay namin.Habang nakatingin sa repleksyon ng tubig, bigla ko naisip na ang maging pamilya kaming tatlo ay hindi naman masama.Masaya kaming nag-uusap pero nanigas ako