All Chapters of Ang Debut Ng Socialite: Chapter 1 - Chapter 10

Umalis si Pierce sakay ng Maybach na dumating para sunduin siya, habang kinuha ng tow truck ang nasirang sports car.Nakabaluktot ang hood ng sasakyan ko, at nabasag ang isa sa mga headlight."Kakakuha ko lang nitong kotse kahapon, at sinira mo na ito. Ano ang gagawin mo tungkol dito?" tanong ko.Hindi man lang ako pinansin ni Quincey. Sa oras na dumating kami sa bahay, agad siyang kumapit sa braso ni Joshua, sinasabi niya na papahirapan ko siya.Si Joshua Scott ang tatay ko. HInimas niya ng mapagmahal si Quincey. "Talagang nakikipagtalo ka kay Quincey dahil sa isang bagay na walang kabuluhan? Kapatid mo siya."Pinilit ni Quincey na magmaneho nang umagang iyon, kahit na wala siyang lisensya. Limang beses na siyang bumagsak sa driving test.Si Joshua, na nag-aalala sa kaligtasan ni Quincey, ay pinilit akong sumama kay Quincey.Sa sandaling ito, lumabas sa kusina ang aking stepmother na si Selene Westbrook na may hawak na plato ng prutas, ngunit mayroon lamang tatlong tinidor dito

"Paano ito nangyari? Paanong gumastos ito ng sobra sa pag-aayos ng kotse?" Nag-zoom in si Quincey sa repair bill, maingat na binibilang ang mga zero pagkatapos ng mga numero.Hindi rin makapaniwala si Selene. Naghinala pa siya na hindi galing kay Pierce ang mensahe, kundi mula sa isang scammer.Ang kotse ni Pierce ay isang Sweloria brand na may pangalang Kronensieg. Ito ay isang pasadyang sports car na may isa lamang na umiiral sa buong bansa. Karamihan sa mga tao ay hindi makilala ito dahil ito ay napakabihira.Ang Zenith Media ay nagtrabaho kasama ang Kronensieg dati, kaya alam ko nang husto ang presyo ng pagbebenta. Ito ay 50 milyong dolyar.Para sa naturang top-tier na sports car, ang repair fee na walong milyong dolyar ay hindi nakakagulat, lalo na sa idinagdag na gastos sa pagpapadala sa Sweloria para sa repairs.Habang pinagtatalunan pa nila ang authenticity ng gastos, nagpadala na naman ng mensahe si Pierce. "Magbayad sa lalong madaling panahon."Ngayon, walang puwang par

Dumalo ako sa malaking bahagi ng mga business event, kaya pamilyar sa akin ang mga makinang at kaakit-akit. Gayunpaman, bago ang ganitong uri ng setup.Pumili si Pierce ng isang pribadong silid na sumasaklaw ng higit sa 860 square feet. Humigit-kumulang sampung may-ari ng kumpanya ang nakaupo sa magkahiwalay na mga sopa, na may maliliit na mesa sa harap nila na puno ng masasarap na wine at mga imported na pagkain.Sa gitna ng silid ay isang full-length mirrored stage, kung saan nagtanghal ang isang kilalang singer na may mic. Isang linya ng mga nakamamanghang dalaga ang pumasok, bawat isa ay papalapit sa mga lalaki sa mga sopa.Umupo si Quincey sa tabi ni Pierce at patuloy na iniikot ang mga mata sa mga babaeng pilit na lumapit kay Pierce. Buti na lang at mukhang hindi interesado si Pierce sa kanila.Umupo ako sa isang sulok, tahimik na pinagmamasdan ang lahat.Ang mga lalaki ay nakatuon sa pag-inom at pag-eenjoy sa kanilang sarili, iniiwasan ang anumang tunay na talakayan tungkol

Maingat na bumusina ang sasakyan sa likuran namin nang bumukas ang berdeng ilaw.Inilagay ni Pierce ang dalawang kamay sa manibela at pinindot ang accelerator, patuloy na pasulong. "Lagi akong binabantayan ng tatlong kapatid ko. Kailangan kong maging matagumpay ang proyekto ng Porthcawl Town."Naririnig ko ang walang awa na determinasyon sa tono niya.Pagdating namin sa bahay ko, sumandal si Pierce sa bintana para silipin ang pangalan ng neighborhood.Habang papaalis na ako, naramdaman ko ang malabong bagay sa kanyang titig. Alam kong may gusto pa siyang sabihin, pero binigyan ko lang siya ng magalang na ngiti at umalis.…Nang gabing iyon, agad akong hiniling ni Joshua na magbigay ng pera, na sinasabing si Quincey ay na-coma sa ospital at nangangailangan ng malaking halaga para sa pagpapagamot.Blinock ko siya.Kinaumagahan, natanaw ko siya at si Selene mula sa malayo, balisa na nakatingin sa akin sa labas ng gusali ng aking opisina.Ito ay ang oras ng pagmamadali sa umaga, a

Ang ilang mga tao ay nagsabi na si Quincey ay sobrang kumpiyansa. Nandoon kasi ang asawa ni Eliot.Sinabi ng iba na nasira na ang reputasyon ni Quincey. Hindi lang si Eliot, ngunit kahit sinong may anumang katayuan ay hindi na siya muling papansinin.Pasimpleng napahiga si Quincey sa lupa, tumawa ng malakas.Ngunit pagkaraan ng ilang sandali, ang kanyang pagtawa ay napalitan ng hikbi. Naghalo ang luha niya sa kanyang eyeliner, nag-iwan ng mga itim na guhit sa kanyang mukha.Walang dumating para tumulong sa kanya, ni walang nag-alok sa kanya ng aliw.Matapos umiyak ng ilang sandali, biglang tumayo si Quincey, in-unlock ang kanyang telepono, at nagpatugtog ng recording.Iyon ang recording mula sa araw na iyon sa private room—ang bastos na salita ni Eliot, ang mga tunog ng latigo at pang-iinsulto, na may halong pag-iyak at pagmamakaawa ni Quincey.Pagkatapos, sa hindi inaasahang pagkakataon, sumingit ang boses ni Pierce. Tinanong niya si Eliot kung tapos na siya at nag-utos na may