Kabanata 2

Umalis si Pierce sakay ng Maybach na dumating para sunduin siya, habang kinuha ng tow truck ang nasirang sports car.

Nakabaluktot ang hood ng sasakyan ko, at nabasag ang isa sa mga headlight.

"Kakakuha ko lang nitong kotse kahapon, at sinira mo na ito. Ano ang gagawin mo tungkol dito?" tanong ko.

Hindi man lang ako pinansin ni Quincey. Sa oras na dumating kami sa bahay, agad siyang kumapit sa braso ni Joshua, sinasabi niya na papahirapan ko siya.

Si Joshua Scott ang tatay ko. HInimas niya ng mapagmahal si Quincey. "Talagang nakikipagtalo ka kay Quincey dahil sa isang bagay na walang kabuluhan? Kapatid mo siya."

Pinilit ni Quincey na magmaneho nang umagang iyon, kahit na wala siyang lisensya. Limang beses na siyang bumagsak sa driving test.

Si Joshua, na nag-aalala sa kaligtasan ni Quincey, ay pinilit akong sumama kay Quincey.

Sa sandaling ito, lumabas sa kusina ang aking stepmother na si Selene Westbrook na may hawak na plato ng prutas, ngunit mayroon lamang tatlong tinidor dito.

Lahat sila ay masayang kumain ng mga prutas, na parang wala ako doon.

"Tinignan ako ni Pierce nang hindi man lang kumukurap. Akala ko ang tinaguriang prince ng upper society ay mahirap akitin, ngunit pareho lang siya ng ibang mga lalaki," nakangising sabi ni Quincey at inilabas ang kanyang phone para ipakita ang Instagram account ni Pierce.

"Kapag nagpakasal na si Quincey kay Pierce, magiging pamilya na tayo sa pamilya Holden." Pumalakpak si Selene, at sumali si Joshua, na nangangarap ng magandang kinabukasan.

Tapos biglang iniba ni Quincey ang usapan sabay alok ng isang pirasong peach kay Joshua. "Dad, may utang pa akong 300 thousand dollars para sa training program."

Kumunot ang noo ni Joshua at hindi agad nakasagot.

Ang aming pamilya ay umasa sa mga lumang tindahan sa kalye upang maghanapbuhay, ngunit dahil sa bagong city planning na dumadaan sa lugar, ang negosyo ay hindi naging maganda.

Ang tinatawag na socialite training program na iyon ay naniningil ng 500 libong dolyar bawat tao, na nangangakong tutulungan ang mga estudyante nito na tumawid sa linya ng mga class at magpakasal sa mayaman.

Si Quincey ay nagtapos ng kolehiyo tatlong taon na ang nakalilipas. Sa halip na magtrabaho, naging abala siya sa mga cosmetic procedure at photo shoots upang mabuo ang kanyang socialite image.

Ang dating 200 thousand dollars fee ay umubos sa ipon ni Joshua.

"Joshua, sumailalim si Quincey sa training program na iyon para magkaroon ka ng magandang buhay." Hinawakan ni Selene ang kanyang malaking gintong bangle at diretsong sinabi, "Kung hindi mo man lang maiipon ang maliit na halagang ito, huwag kang umasang makikinabang sa tagumpay ni Quincey sa susunod.

"At saka, may nagtatrabaho pa sa pamilyang ito. Ang isang pamilya ay dapat makipagtulungan sa isa’t isa." Nagpapahiwatig siya na dapat kong bayaran ang gastos.

Sa aking nakaraang buhay, ang aking pamilya ay nabaon sa malaking utang para sa pangarap ni Quincey na makapag-asawa sa isang mayamang pamilya. Nagdulot ng kaguluhan ang mga nangongolekta ng utang sa aking kumpanya, na humantong sa pagkawala ng aking trabaho.

At saka, tila wala silang ideya tungkol sa sports car ni Pierce, ngunit sigurado sila na hindi pagbabayarin ni Pierce si Quincey para sa mga pinsala.

Hindi ako katulad nila—depende sa walang laman na pangarap ng yaman at katayuan.

Kaya, bago sila makapagsalita ng anuman, nagbigay ako ng ideya na lumipat paalis ng bahay. "Nakahanap na ako ng lugar. Opisyal ko nang puputulin ang koneksyon ko sa inyong lahat."

Pinitik ni Selene ang kanyang dila, sinasabing nagseselos ako at hindi ko kaya ang isipin na maging mayaman na asawa si Quincey.

"Ang pinaka-importanteng asset ng isang babae ay isang magandang mukha at ang pagpapakasal sa isang mayamang lalaki. Yasmine, kahit anong selos mo, walang magbabago. Sa tingin mo ba ay kaya mong lumipat gamit ang sweldo mo? Nakakatawa ka."

Maya-maya lang, nagvibrate ang phone ko na may mensahe mula sa isang kasamahan sa trabaho tungkol sa biglaang pagkikita.

Pumunta ako sa kwarto ko para kunin ang mga documents ko, handa na para bumalik sa opisina.

Nagkomento si Quincey na nagtatrabaho ako para sa wala. "Tatlong libong dolyar lang ang kinikita mo sa isang buwan. Gaano man kahirap ang iyong trabaho, hindi mo mapapantayan ang ginagawa ko sa isang daliri."

Sa isang mapagmataas na ugali, idinagdag ni Joshua, "Yasmine, magsimula ka nang sumipsip kay Quincey. Kung masaya siya, baka bibilhan ka pa niya ng bahay. Hindi mo na kailangang umupa kapag nangyari yun."

Ngumisi si Quincey, halatang hinihintay akong sumuko.

Napahawak ako sa mga papel sa kamay ko habang tinitignan silang tatlo.

"Ang pera ng pamilya Holden ay hindi kay Quincey, ngunit anumang kikitain ko ay palaging magiging akin. Ang kagandahan ay talagang may mga pakinabang, ngunit kung iyon lang ang mayroon ka, ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari.

"Dapat mong suriin kung anong uri ng kotse ang minamaneho ni Pierce bago tumalon sa mga konklusyon."