All Chapters of Dinala Ako ng Pag-ibig sa Kamatayan: Chapter 1 - Chapter 8

”Pakawalan mo na si Susan. Iutos mo sa kanya na maglinis bago humingi ng tawad kay Grace. Ayokong mag-amoy ihi at dumi siya. Mandidiri lang si Grace,” malamig na sabi ni Xander habang naiilang na umungol si Lucas.“Xander, kapag nakalabas na si Susan, dapat aluhin mo siya. Huwag ka nang magalit sa kanya. Kahit anong mangyari, mag-asawa kayo. Hindi kayo dapat pumasok sa ganoong malaking away. Hindi iyon maganda.”Sumiksik ang pagkainip sa mga mata ni Xander, ngunit marahan niyang minasahe ang mga daliri ni Grace.“Hindi siya maglalakas-loob. Dahil sa mali niyang intindi, nakulong ka sa elevator ng kalahating oras. Hindi ko maisip kung gaano ka natakot at walang magawa noong mga oras na iyon. Grace, lagi kang mabait, at iyon ang dahilan kung bakit sinamantala ka ni Susan.” Pinipigilan ni Xander ang kanyang galit. Para siyang nag-aalala na matatakot niya si Grace.Pero nang marinig ko ang mga katagang iyon ay parang nanunuya at pinagtatawanan niya ako.Noong nakaraang linggo, habang

”Sino ang naglagay ng bagay na ‘to dito? Sinusubukan ba nilang takutin ako? Nasaan si Susan? Dalhin siya rito! Sa tingin ba niya makakatakas siya sa paglalagay ng dummy dito? Hindi ako tanga! Dalhin siya sa akin!”Tawa ako ng tawa kaya napaiyak ako. Bakit siya nagkukunwaring ignorante? Nakahiga ako roon, at nagsisimula nang mangamoy ang bangkay ko.Paano siya makakahanap ng isa pang buhay na Susan?“Mr. Foster, si Mrs. Foster ay... patay na. Nagsisimula nang mangamoy ng bangkay niya!”Sinamaan ng tingin ni Xander si Lucas.“Nagsisinungaling ka! Nakikipagkutsaba ka ba sa kanya para magsinungaling sa akin? Hindi ako tanga! Sa tingin mo ba ay maniniwala ako na patay na siya sa pamamagitan lamang ng paglalagay niya ng mabahong dummy dito? Kahit na kailanganin ko siyang hanapin hanggang sa dulo ng mundo, mahahanap ko siya!”Lumabas siya at ikinulong ang bangkay ko sa loob. Kasabay nito, sinumulan niya akong hanapin sa labas.Nang makita ni Grace ang malagim na ekspresyon ni Xander,

Sa ilalim ng madilim na liwanag, ang maletang may dugong tumutulo mula rito ay tumindig na parang namamagang hinlalaki sa gitna ng kwarto.Kakaibang tanawin ito. Sa totoo lang, medyo natakot ako tungkol dito.Ngunit pagkatapos ng ilang pag-iisip, bakit ako matatakot? Ako dapat ang may pinakamalaking sama ng loob sa kwartong ito. Oh, buweno. Palagi akong mahiyain. Dahil ako ay namatay sa nakakatakot na paraan, natagpuan ko ang aking sarili na likas na natatakot sa aking sariling patay na katawan. Pumunta si Xander sa gitna ng kwarto at tumayo sa harap ng maleta ko.Lumutang ako sa paligid niya at napansin kong nanginginig ang mga paa niya. Sa ilang kadahilanan, bigla ko siyang gustong takutin. Kaya hinipan ko ang leeg niya. Bumigay agad ang mga paa niya, at nahulog siya sa maleta.Natagpuan ko ang aking sarili na medyo nagsisisi sa aking mga aksyon. Bumagsak siya sa katawan ko, kaya mas lalong lumalala ang itsura ng bangkay ko.Agad na lumayo si Xander at kinakabahang t

Lumipas ang kalahating buwan. Hindi na naitago ni Xander ang baho ng nabubulok kong bangkay. Dumating ang mga pulis at nakita si Xander na nakayuko sa tabi ng katawan ko na tulala.Matapos nilang imbestigahan ang kaso, inaresto si Xander. Nang ihatid siya palabas ng gusali ng kumpanya, patuloy siyang nagpupumiglas at lumalaban. “Walang makakapaghiwalay sa akin kay Susan!”Kahit na nakaladkad na siya sa sasakyan ng pulis, patuloy pa rin siya sa pagsigaw. Sa totoo lang, wala akong ginawa. Pinakita ko lang sa kanya ang patunay ng pagmamahal ko sa kanya.Iyon lang ang kaya kong gawin bilang multo.Isang linggo ang nakalipas, nakita niya ang pregnancy test kit.Habang pinagmamasdan siya ni Grace na parang baliw siya, nawalan ito ng pasensya sa kanya at nagpasya na sumuko sa kanya. Kaya naman, nagnakaw ito ng mga lihim ng kumpanya at sumali sa karibal niyang kumpanya.Galit na galit si Xander, ngunit hindi siya pinayagan ng kanyang pagmamataas na magpakumbaba.Patuloy ko siyang pina