All Chapters of Presyo ng Mga Akala: Chapter 1 - Chapter 9

Finals na noong linggong iyon. Dumating ako sa bagong bahay ng kapatid ko na may dalang salansan ng mga libro, umaasang mag-aral nang mabuti sa tahimik na kapaligiran para sa paparating na mga pagsusulit. Kakabuklat ko pa lang sa libro ko nang ilang minuto nang may biglang kumatok sa pinto. Inakala kong ihinatid na ang mga halamang pinamili ko, kaya hindi na ako nagdalawang-isip pa.“Tingnan ninyo, kayong lahat! Ito ang mukha ng kabet ni Claude na palihim niyang kinikita!” Pagbukas ko pa lang ng pinto, isang phone sa selfie stick ang halos itinulak sa mukha ko ng pandak na babae na may makapal na kolorete sa mukha. Sa likod niya ay malaking pulutong ng mga tao.“Sino kayo? Nagkamali kayo ng kinatok na pinto,” nakasimangot kong wika.Bago pa ako makatapos, pumasok na sila, tinutulak ako sa loob kasama nila. “Hmph. Ikaw pala ang kabet ni Claude ha? Hindi naman siya ganoon kaganda!”Ang grupo ng mga babae ay pinaulanan ako ng masamang tingin, at nakaramdam ako ng labis na pangam

Gulat na gulat kong pinagmamasdan ang hindi mabibiling painting na pinira-piraso. Nakaramdam ako ng pamamanhid sa buong katawan.Nang dumapo ang tingin ni Julia sa walong milyong dolyar na piano pagkatapos, tinapunan ko siya ng malamig na titig. Naglakad siya patungo sa piano, ang kanyang tingin ay nakatuon sa makintab na ibabaw nito. Pagkatapos, pinasadahan niya ng kamay ang isang hilera ng mga piyesa. Umalingawngaw sa buong kwarto ang malamyos na tunog ng piano.Lumukot sa galit ang mukha ni Julia habang papalapit sa akin. Hinawi niya ang buhok ko at sinipi ako nang paulit-ulit.“Loka-loka! Ito ang paborito kong piano. Sinabi ni Claude na bibilhin niya ito para sa’kin, pero narito sa bahay mo!” sigaw ni Julia.Muli akong bumagsak sa sahig nang bumaon sa akin ang kanyang mataas na takong. Ang tanging magagawa ko na lang ay pumulupot bilang depensa. Ikinuyom ko ang aking mga ngipin, iniisip kung anong uri ng hitsura ang makikita sa mukha ni Julia kapag nalaman niyang sinisira niya

Buti na lang matangkad si Claude. Habang ang kanyang malamig at makinis na blazer ay nakapulupot sa aking katawan, sa wakas ay nakaramdam ako ng seguridad.“Kamusta, Silvia? Saan masakit?” tanong niya.Nagalit ako dahil nahuli siyang dumating at ayaw ko siyang kausapin. Nang pilitin ako ni Julia na lumuhod sa kwarto, nagawa kong abutin ang phone ko at pinindot ang emergency contact button—si Claude lang ang emergency contact ko.“Mr. Stark, sinususpetsa kong inaangkin mo siyang bilang kapatid mo para itago ang pagkatao niya bilang kabet mo,” sabi ni Orla na matapang na iniabot ang kanyang phone sa amin. “Felton ang apelyido ng babaeng ito, kaya hindi siya maaaring maging kapatid mo.”Tumingin si Claude sa babae na para bang hangal ito. Malamig niyang sabi, “Pinsan ka ni Julia, at ang tatay mo ay nagpapatakbo ng maliit na pabrika ng electronics.”Bumagsak ang mukha ni Orla, at agad na tumahimik ang mga tao sa likod niya.Napatingin siya sa screen ng phone niya at nag-aalangan na n

Tumayo si Julia sa gitna nila. Maputla ang kanyang mukha, at hindi siya makapagsalita. Nang mapansin ng kanyang mga kamag-anak na hindi siya tumutugon, nabalisa sila at nagsimulang itulak siya nang walang pakundangan. Nahulog na kay Julia ang mga kamay na tumulak at kumurot sa akin. Itinulak nila siya mula sa magkabilang gilid nang walang pagpipigil.“Tama na! Oo, sinabi kong gusto kong puntahan yung kabet. Pero sumama kayong lahat kasi gusto ninyong sumipsip kay Claude!” Malakas na sagot ni Julia sa pagkadismaya nang magsimulang ibunton sa kanya ang sisi.Tumaas ang boses niya, at nagpatuloy siya, “Natatakot lang kayong lahat na hindi kayo makikinabang kay Claude kapag itinaboy niya ako para sa kabet niya. Huli na para ibigay sa akin ang lahat ng sisihin ngayon. Kung bababa ako, sabay-sabay tayong bababa.”Binalingan niya ang kanyang mga tiyahin at sinaway ang mga ito. “At sino ang nagmungkahi na ipahiya ang kabet, maglagay ng mga banner, hubaran siya, at iparada siya sa paligid? H

Huminto ako saglit. Pagkatapos, isang mainit na kamay ang humila sa akin palabas ng silid ng ospital.Habang pauwi, malumanay na sinabi sa akin ni Claude, “Silvia, huwag kang papadala sa pangongonsensya ni Julia. Kahit anong mangyari, wala kang kasalanan dito.”Tumango ako, binigyan siya ng nakakapanatag na ngiti.Sinabi ni Julia na kailangan niya ng medikal na pangangasiwa para sa kanyang pagbubuntis, kaya siya ay nabigyan ng piyansa para sa paggamot. Gayunpaman, nanatili sa kustodiya ang kanyang mga kamag-anak.Pagkalipas ng ilang araw, tumawag ang istasyon ng pulis at sinabing gusto kaming makausap ng pinsan ni Julia na si Orla.“Mr. Stark, Ms. Felton, gusto kong makipagkasundo sa inyo.” Sa loob lamang ng ilang araw, kapansin-pansing pumayat si Orla. “Ano ang maiaalok mo para makipagkasundo ka sa amin?” Hindi man lang nag-abalang tumingin si Claude sa kanya.“Meron akong impormasyon na maaaring lumutas sa isa sa mga pinakamalaking problema ninyo. Ang hinihiling ko lang ay it