Kabanata 4

”Julia, huling beses ko nang sasabihin sa’yo. Kapatid ako ni Claude, at ang hawak mo ay alaala ng mga magulang namin,” sabi ko na may nanginginig na boses.

Namumula ang mga mata ko sa sobrang galit habang ang mga alaala ng mahina at may sakit na nanay ko na may hawak ng tropeo ay buong pagmamahal na pumuno sa aking isipan.

“Ano? Luluhod ka ba o hindi?” Mayabang na tumingin sa akin si Julia.

Napalunok ako nang mariin, pinipigilan ang galit at sakit sa loob. Dahan-dahan akong bumaba sa pagkakadapa para sa kapakanan ng nanay ko.

Agad namang ibinaling ni Orla ang phone niya sa akin. “Tingnan ninyong lahat! Nakaluhod ang kabet! Kung gusto ninyong marinig ang tahol niya na parang aso, pindutin ang follow and like button!”

“A-aw. Aw.” Tiniis ko ang kahihiyan, desperado akong protektahan ang alaala ng nanay ko.

Nagtawanan ang mga tao sa paligid ko.

Isang malutong na nakakabasag na tunog ang biglang umalingawngaw, dahilan para manginig ang buong pagkatao ko na parang tinamaan ng kidlat.

“Oops, pasensya na. Nadulas ang kamay ko,” panunuya ni Julia.

Nagkalat sa sahig ang mga pira-pirasong salamin, at kasama ng mga ito, mababasa ko pa ang mga salitang “First Prize”.

Tiningnan ako ni Julia nang masama. Nakakaloko ang ekspresyon niya, na para bang hinahamon niya akong gumanti.

Sa mismong sandaling iyon, nakaramdam ako ng nag-aapoy na galit sa loob ko. Sinugod ko si Julia at dinakma ang buhok niya, kinakalmot ang mukha niya gamit ang lahat na meron ako. Hindi ako manlalaban, kaya purong kalikasan ang ginagawa ko habang bumabaon ang mga kuko ko sa balat niya.

Isa lang ang nasa isip ko—gusto ko siyang sirain!

Mabilis akong kumilos kaya walang nagkaroon ng reaksyon sa oras. Nang hilahin ako ng grupo ng mga babae palayo kay Julia, may mga gasgas na sa mukha niya. Nakahawak pa rin ako sa isang dakot ng buhok niyang galing sa anit niya.

Napahawak si Julia sa kanyang mukha, sumisigaw sa galit. “Ang lakas ng loob mong saktan ako!”

Nagulat ang mga tao sa paligid dahil sa galit kong reaksyon. Hinawakan nila ako pero hindi sila naglakas loob na saktan.

“Tanggalan siya ng damit at hayaang pumarada sa kanto nang nakahubad! Gusto kong makita ng lahat ang kanyang walanghiyang at karumaldumal na katawan! I-record iyon! I-post sa website ng college niya para makita siya ng kanyang mga guro at kaklase kung sino siya!” galit na galit na sigaw ni Julia.

Sinimulan niyang punitin ang damit ko, at pilit akong nagpumiglas nang ipitin ako ng tatlo o apat na malalakas na babae. Dress lang ang suot ko noong araw na iyon. Kaya’t agad itong nahila ni Julia. Nang abutin niya ang aking panloob na damit, sinamantala ko ang pagkakataong kagatin ang kamay niya.

Pilit nilang binuka ang bibig ko at sinampal ako hanggang sa umikot ang ulo ko. Nang hindi ko na kaya, sa wakas ay bumitaw na ako. Nalasahan ng dugo ang bibig ko, at tumulo ito sa gilid ng labi ko.

Pinandilatan ko sila, puno ng galit ang mga mata ko. Walang sinuman sa kanila ang makakatakas dito habang nabubuhay ako.

“Baliw ka!” Buga ni Julia, tinitingnan ang malalim na marka ng kagat sa kanyang kamay.

“Hindi mo na siya pwedeng hubaran pa. Labag iyon sa streaming regulations, at matitigil ang livestream,” paalala ng isa sa mga babae kay Julia.

Nakaramdam ng lito si Julia habang tinitigan niya ang aking sports bra at inner pants. “Sige. Kaladkarin natin siya palabas para makita ng buong kapitbahayan.”

Tinulak nila ako palabas ng pinto. Maya-maya, nakarating na kami sa pasukan ng kapitbahayan. Ang madla ay nagtipon doon, at ang mga gwardya nahihirapan na mapanatili ang kaayusan.

“Lahat, narito ang kabet! Halikayo at tingnan!”

Habang ipinaparada ako sa publiko, halos hindi nakadamit, umabot sa sukdulan ang aking poot.

Nakilala ako ng punong gwardya at nagmamadaling tumakbo, pero may ibang nauna roon.

Nang makita ni Julia si Claude, nagbago ang kanyang ekspresyon. Nagsalita siya sa boses na parang nakakaawa at may pahiwatig ng hikbi. “Nandito ka pala, Claude! Tingnan mo kung paano kinalmot ng bastos na babaeng ito ang mukha ko—”

Pero bago pa man siya makatapos ay sinampal siya ni Claude nang napakalakas kaya natumba siya sa sahig. “Nasiraan ka na ba ng bait? Ang lakas naman ng loob mong gawin ‘to sa kapatid ko?”

Natahimik ang karamihan sa pagsabog ni Claude. Gulat na napatingin silang lahat kay Julia.

Nakahandusay si Julia sa lupa na may dugong tumutulo sa gilid ng kanyang bibig. Dahil may mga kalmot at pantal ang mukha niya, parang walang pinagkaiba ang hitsura namin.

Lumapit si Claude at sinipa ang bawat babaeng nakahawak sa akin. Hinubad niya ang suot niyang jacket at ibinalot sa akin, hinahawakan ako sa kanyang mga braso.