Semua Bab 80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook): Bab 21 - Bab 30

บทที่ 22 ผ่าตัดเฉินหวังจง..เมื่อแก๊งมังกรดำกลับไป หวังเซี่ยกับมู่ไปและอู่ต้าเฉียง สามีของอู่ชิงชิงก็ได้มาถึงโกดังของเธอพอดี“สวัสดีค่ะพีใหญ่เซี่ย พี่เขยมู่ไป พี่ใหญ่อู่ เข้ามาข้างในกันก่อนค่ะ กาแฟพี่ๆ ชงดื่มกันได้เลยนะคะ” หยางชิงโม่นำพวกเขามาที่โต๊ะกาแฟแล้วเชิญพวกเขานั่งเมื่อวันก่อนพวกเขาได้ไปที่บ้านเธอมาแล้วแต่ ด้วยสถานการณ์ที่บ้านที่วุ่นวายมากเธอไม่สามารถจะออกมาคุยกับพวกเขาได้ เธอเลยนัดให้พวกเขามาที่โกดังสินค้าแห่งนี้พร้อมกันอีกครั้งเลย ซึ่งพวกเขาก็เข้าใจและเห็นใจเธอที่สามีต้องมาบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ พวกเขาเข้าไปเยี่ยมเฉินหวังตงอยู่สักพักแล้วกลับไป“พี่หวังว่าอาการของหวังตงจะดีขึ้นในเร็ววันนะน้องสะใภ้” พี่ใหญ่เซี่ยเป็นตัวแทนทุกคนกล่าว .“ขอบคุณมากค่ะ เรามาเข้าเรื่องกันเลยค่ะ เพราะฉันก็อยากรีบกลับบ้านเหมือนกัน อย่างที่เห็นด้านหลังเป็นสินค้าที่ญาติของฉันส่งมาค่ะ ตอนนี้พวกเราต้องการที่จะทำตลาดที่เมืองจู่ไห้ ฉันเห็นว่านี้เป็นโอกาสที่ดี เพราะพวกพี่ๆ ก็ทำงานอยู่ในโรงงานขนาดใหญ่ น่าจะอยากได้สินค้าพวกนี้ไปขายให้พวกพนักงานของโรงงาน” หยางชิงโม่กล่าวขึ้นมาพลางชี้ไปที่กองสินค้ามากมายด้านหลัง เ

บทที่ 24 เปิดใจคุยกัน หยางชิงโม่ลืมตาขึ้นเธอได้ยินเสียงการขยับตัว ดวงตาสองคู่สบตากัน หยางชิงโม่รีบลุกขึ้นมาแล้วเดินไปหาเฉินหัวงตง "รู้สึกอย่างไรบ้างคะ ปวดตรงไหนมั้ย?" เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน เพราะเป็นห่วงเขา สายตาของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าของเขา ค้นหาความผิดปกติต่างๆ บนสีหน้าของเขาเฉินหวังตงค่อยๆ ส่ายหน้าเบา ๆ เขาพยายามจะพูด แต่ลำคอและปากของเขากลับแห้งผากจนแทบจะเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาไม่ได้ เมื่อหยางชิงโม่เห็นท่าทางของเขา เธอจึงรีบหยิบแก้วน้ำที่มีหลอดพลาสติกเล็ก ๆ ยื่นให้เขา"ค่อย ๆ จิบนะคะ และจิบนิดเดียว คุณเพิ่งจะผ่าตัด ยังดื่มน้ำเยอะไม่ได้"เธอเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเฉินหวังตงจิบน้ำตามคำแนะนำของเธอ รู้สึกชุ่มคอขึ้นมาบ้าง เขามองเธออย่างพินิจพิเคราะห์ ใบหน้าของเธอสวยงาม ไร้ที่ติ ดวงตาโตกลม จมูกโด่ง ปากเล็กๆ รูปกระจับ นี่เป็นหยางชิงโม่ที่เขาจำได้ นี่คือหยางชิงโม่ภรรยาของเขาเฉินหวังตงจิบน้ำอย่างช้า ๆ รู้สึกถึงความเย็นชุ่มฉ่ำที่ไหลผ่านลำคอ ช่วยให้เขาคลายความกระหายและรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เขาเงยหน้ามองหยางชิงโม่ รอยยิ้มซีดเซียวปรากฏบนใบหน้าของเขา"ขอบคุณครับ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแห

บทที่ 26 ร้านอาแป๊ะดังระเบิด/ซื้อที่ที่เซี่ยไห่ 2000 ไร่เมื่อเจียงไห่กลับไป พวกพี่ชายเซี่ยก็มาถึงพอดี สีหน้าดีอกดีใจของพวกเขาบอกได้ดีว่า การค้าขายคงเป็นไปด้วยดีแน่นอน.“สวัสดีค่ะพี่ใหญ่เซี่ย พี่ใหญ่อู่ พี่เขยมู่ไป่” เธอทักทายทั้งสาม“สวัสดีครับน้องชิงโม่”“รอยยิ้มเต็มหน้าแบบนี้แปลว่า การขายของต้องดีแน่ใช่ไหมคะ” หยางชิงโม่เอ่ยทักทายพวกเขาทั้งสาม“ฮาฮาฮา!!! ใช้แล้วน้องชิงโม่ ของที่พวกเราเอาไปขายดีมาก พวกพี่ขายหมดไปตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้ว แต่พี่ไม่กล้าไปพบที่บ้านเพราะพี่เข้าใจว่าน้องต้องยุ่งกับการดูแลหวังตงอยู่เลยรอมารับของวันนี้แทน” พี่ใหญ่เซี่ยเป็นคนเอ่ยและพวกเขาทั้งสองคนที่เหลือต่างก็พยักหน้าว่าของหมดตั้งแต่สัปดาห์แรกจริงๆ “’ งั้นวันนี้จะเอาไปอีกเท่าไหรคะ มารีบจัดของกันเถอะ พอดีฉันมีธุระที่จะต้องไปทำต่อค่ะพี่” หยางชิงโม่กล่าว จากนั้นพวกเขาทั้งสามก็ส่งใบรายการที่ต้องการให้หยางชิงโม่ทันที เธอใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงในการจัดของแยกของให้พวกเขา เมื่อจัดการสินค้าที่เป็นออเดอร์ของทั้งสามครบพวกเขาช่วยกันขนของขึ้นรถเสร็จต่างก็เอ่ยลาเพื่อจะนำสินค้าไปส่งให้กับลูกค้าที่สั่งพวกเขาเอาไว้ หยางชิงโม

บทที่ 28 ช่วยชีวิตเด็กน้อยโจวหลิงหยางชิงโม่ดำเนินชีวิตในปี 80’ s มาแล้ว3 เดือน ซึ่งตอนนี้ก็เข้าฤดูหนาวเต็มตัวแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ ตัวปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพน วันนี้เป็นวันปีใหม่ ครอบครัวเฉินทานอาหารกันที่บ้านของเธอเพราะเฉินหวังตงนั้นยังไม่หายดีนักเขายังต้องทำการพักฟื้นอีกสักระยะคุณพ่อคุณแม่เฉินจึงให้ทุกคนในบ้านมาทานอาหารที่บ้านของหยางชิงโม่แทน อาหารมากมายที่ช่วยกันทำ ทำให้บรรยากาศวันปีใหม่เต็มไปด้วยความสุขคุณแม่เฉินนั้นพออกพอใจกับลูกสะใภ้รองคนนี้มากที่เดียว ตั้งแต่เธอช่วยดูแลเฉินหวังตงที่บาดเจ็บสาหัสจนตอนนี้เริ่มจะหายดีแล้ว เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าลูกสะใภ้รองมีความสามารถมากเช่นนี้ รวมทั้งเรื่องที่หยางชิงโม่เป็นคนแนะนำบ้านป้าหวังและบ้านตระกูลอู่ให้เป็นตัวแทนขายสินค้าจากเซี่ยงไฮ้ ซึ่งตอนนี้ถือว่าขายดีเป็นอย่างมาก พวกเขาต้องการสินค้าเพิ่มตลอด ป้าหวังกับสะใภ้ใหญ่อู่วนเวียนมาขอบคุณเธอหลายครั้งจนเธอกับตาเฒ่าเฉินได้หน้าได้ตาเป็นอย่างมากเดินไปที่ไหนในหมู่บ้านทุกคนก็ทักทาย ปราศัยเป็นอย่างดี ยิ่งช่วงวันปีใหม่แบบนี้ ประตูบ้านเธอแทบจะไม่ได้ปิดเลยก็ว่าได้ เพราะชาวบ้านต่างพากันมาสวัสดีปีใหม่และนำ

บทที่ 30 หมูพะโล้ตุ๋นสูตรวังหลวงต้องที่เมืองจู่ไห่ / ซื้อพันธบัตรรัฐบาลตกเย็นหยางชิงโม่ได้เชิญทุกคนมาทานอาหารที่บ้านของเธอเธอได้จัดเตรียมอาหารมื้อค่ำสุดพิเศษสำหรับทุกคน โดยเธอใช้เนื้อหมูจากแหวนมิติมาทำหมูพะโล้ตุ๋น ไข่พะโล้ และผักพะโล้ กลิ่นหอมเย้ายวนของอาหารลอยฟุ้งไปทั่วบ้าน ชวนให้น้ำลายสอเมื่อทุกคนพร้อม อาหารก็ถูกวางบนโต๊ะ คุณพ่อเฉินเป็นคนขยับตะเกียบก่อนแรก และจากนั้นทุกคนต่างตักหมูพะโล้ ไข่พะโล้ และผักพะโล้ใส่จานทานอย่างเอร็ดอร่อย"อร่อยมากเลยค่ะพี่สะใภ้รอง โดยเฉพาะหมูตุ๋นนุ่มมากละลายในปากและไม่มีกลิ่นคาวเลยหนูชอบจังเลย"น้องห้าเฉินหรูอี้กล่าวขึ้นดวงตาเธอเป็นประกายด้วยความชอบใจ ปรกติเธอเป็นคนที่ทานข้าวน้อยแค่1ชามก็อิ่มแล้ว แต่คืนนี้เธอเติมข้าวถึง2 ชามเลยที่เดียว แสดงให้เห็นว่าเธอชอบอาหารฝีมือของหยางชิงโม่มากแค่ไหนหยางชิงโม่ยิ้มอย่างอบอุ่น รู้สึกดีที่ได้เห็นรอยยิ้มของทุกคนในบ้านเฉินเมื่ออิ่มหนำสำราญแล้ว พวกเขาก็นั่งจิบชาและพูดคุยกันถึงเรื่องอนาคต หยางชิงโม่เริ่มต้นบทสนทนาเกี่ยวกับแผนการเปิดร้านในเมืองจู่ไห่"พวกเราคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ เกี่ยวกับการไปเปิดร้านขายของที่เมืองจู่ไห่"