All Chapters of Pagganap Bilang Bilyonaryo: Chapter 21 - Chapter 30

Hinawakan ni Lorelei ang jacket ni Liam sa dibdib habang pinindot ang doorbell. Nag-alala siya sa kanya pagkatapos ng episode niya kaya nakalimutan niyang iuwi ito. Sa bulsa ay isang resibo para sa isang laptop. Ang nakatanggap ay IWC Security, ngunit ayon sa isang paghahanap sa mapa ng Google, ang address ng paghahatid ay para sa isang na-convert na bodega at hindi sa punong tanggapan. Tulad ng sinabi ni Liam na nagtatrabaho siya mula sa bahay, sumugal siya na ito ang kanyang lugar. Para sa lahat ng alam niya maaari siyang tumawag sa isang kliyente. Hindi siya sigurado kung paano niya ipapaliwanag ang kanyang presensya kung ganoon nga ang kaso, ngunit sana ay may maisip.At kung ito ang lugar ni Liam, at least malalaman niya kung kasal na ito o hindi. Sa tuwing akala niya ay nakikilala na niya ito, inilalayo niya ang usapan sa kanyang sarili. Ano ang maaaring mas masahol pa kaysa sa isang asawa at anak? Kailangan niyang malaman. Kaya, nakapikit, pinindot niya ang doorbell.

“Pupunta ako. Pwede tayong magkita para sa hapunan kapag hindi ka gaanong abala.” Gumawa siya ng hakbang para tumayo.“Lorelei, ito ang pinakamagandang sorpresa ko sa mga linggo. Nandito ka na—wag kang pumunta. Samahan mo kaming mag-dinner ng mga kaibigan ko. Pagkatapos ay tatapusin ko ang trabaho sa aking laptop habang nakabukas ang pelikula at pagkatapos nito ay ihahatid na kita pauwi.”“Kung sigurado ka…”Tumagilid siya at hinalikan siya sa pisngi. Naamoy niya ang mga bulaklak at sikat ng araw, at kailangan niyang pigilan ang pagbaling ng kanyang mukha upang masira niya ang kanyang bibig. Gaya noon, ang maliit at matalik na kilos ay nagsindi ng apoy sa hukay ng kanyang tiyan. Siguro dapat niyang sabihin sa kanya na pumunta, bumalik kapag siya ay higit na may kontrol. “Sigurado ako.”Naging pink ang pisngi niya nang umatras siya at tanging ingay lang sa kabilang dulo ng kwarto ang pumipigil sa

Pinagmasdan ni Lorelei ang silid, natutuwa sa hitsura nito. Matataas na mga plorera na kristal na naglalaman ng mga puting rosas ang nakapalibot sa bawat mesa. Nagpasya din siya sa mga puting mantel at napkin. Pinalamutian ng isang grupo ng mga bata ang bawat place card, na nagdagdag ng isang splash ng kulay. Laban sa mga dingding, ang mga mesa ay na-set up na may mga tala ng pasasalamat mula sa mga bata na kamakailan ay nagkaroon ng mga karanasan sa Maligayang Araw, na may ilang background na impormasyon at mga larawan, na nagpapakita ng gawaing ginawa ng kawanggawa. Isang pianista na nakasuot ng itim ang mahinang tumugtog sa grand piano sa isang nakataas na dais sa gitna ng silid. Sa ganoong kaikling abiso ay hindi siya nag-ayos ng full theme dinner. Sa halip ay naglalayon siya para sa understated elegance. At dahil sa reaksyon ng staff at maagang mga bisita na dumating, naabot niya ito.Napatingin siya sa kanyang relo. May sapat na oras bago ang opisyal na pagsisimula para t

“Huwag kang mag-alala. Gusto kong suriin ang silent auction para makita kung malapit na tayo sa target na makalikom ng pondo. Sige, tumawag ka. Magkita tayo sa dance floor in a few minutes.” Inabot niya ito at hinalikan siya sa pisngi bago tumalikod sa isang mesa sa tapat ng silid.Saglit siyang pinagmasdan ni Liam, ninanamnam ang pag-indayog ng kanyang balakang habang papalayo. Isa pang ilang oras at ang kanyang balakang ay gumagalaw sa ibang direksyon. Ang kanyang tuntunin tungkol sa walang sex ay mapahamak; siya ay isang tao lamang, hindi niya mapigilan ang hindi maiiwasan.Nilabas niya ang phone niya at nakinig sa voicemails niya. Kumaway sa kanya o tumango ang ilan sa mga nakasalubong niya kanina sa pagdaan. Sila ang mga uri ng mga taong nang-bully sa kanya sa paaralan, mga magagandang tao na kinikilala lamang ang mga may parehong katayuan sa lipunan.Lumabas siya sa pinakadulo ng terrace at dinial ang numero ng huling tumatawag.Makalipa

Hinila ni Lorelei ang kanyang hiniram na dressing gown sa paligid niya at tumitig sa kisame. Kakatawag lang niya kay Liam at sinabihan siyang kakain siya ng hapunan sa Linggo ng gabi. Kailangan niyang tiyakin na ito ang tama para sa kanya dahil sigurado siyang hindi siya gagaling kung hahayaan niya ang sarili na mahulog ang loob sa kanya at iniwan siya nito pagkatapos ng ilang buwan. Pero sobrang hirap kapag masyado siyang nanunukso. Ang kanyang desisyon mantra ulo, puso, katawan ay nagiging katawan, katawan, katawan.“Tingnan mo, hindi ganoon kahirap, di ba?” Nakatayo si Mandy habang ang mga kamay ay nasa kanyang balakang, ang kanyang palaban na paninindigan ay salungat sa kanyang naluluhang mukha. Ang pagbobomba ng tunay na pagkatao ni Liam ay kasabay ng pagtanggap ni Mandy ng text mula sa nobyo na humihingi ng singsing nito pabalik. Agad na umalis ang dalawang babae alas onse na ang orasan at tumakbo pabalik sa apartment ni Mandy para pawiin