บททั้งหมดของ คลั่งรักโอนิกซ์ : บทที่ 31 - บทที่ 40

ตู๊ด~ ตู๊ด~ ตู๊ด~( หวัดดีค่า )"กว่าจะรับสาย ทำอะไรอยู่ลูก"( นอนเล่นค่า ระบายสี )"แล้วเพิร์ซล่ะ?"( เพิร์ซเล่นเลโก้อยู่ค่ะ )"เปิดลำโพงหน่อยนะ แม่อยากคุยด้วย จะได้ได้ยินกันทั้งสองคนเลย"( ค่า เปิดแล้ว )"อยู่บ้านด้วยกัน ต่อให้ไม่มีแม่ ก็ต้องเข้านอนตรงเวลาเหมือนเดิม เล่นโทรศัพท์มือถือให้เป็นเวลา ตั้งใจเรียน ส่วนขนมก็กินในปริมาณที่พอดี เข้าใจหรือเปล่า?"( เข้าใจค่า/เข้าใจครับ ) เสียงแทรกมาพร้อมกัน"สักพักนึงเลย กว่าแม่จะกลับ แม่บอกคุณยายเหยียนเอาไว้แล้วล่ะ"( ค่า เที่ยวให้สนุกนะคะ )( บ๊ายบายครับแม่ )"จ้ะ แค่นี้ก่อนนะลูก ไว้แม่โทรหาใหม่"​ตุ๊ด~~!!เพียงขวัญต้องเดินออกมาโทรหาลูกด้านนอก เพราะมันไม่ค่อยมีสัญญาณอย่างที่โอนิกซ์ว่าไว้จริงๆ บางทีสัญญาณก็ไม่มีเลย แต่บางทีสัญญาณก็เต็มเปี่ยม ก็เข้าใจแหละ นี่มันบนยอดเขาเลยนะ จะไม่มีสัญญาณก็ไม่แปลก"คุยกับลูกเหรอ?""ค่ะ""ทั้งสองทำอะไรอยู่ล่ะ""เห็นว่ากำลังเล่นอยู่ค่ะ" คนเป็นแม่ยังไงก็เป็นแม่อยู่วันยังค่ำ ต่อให้จะโตแค่ไหน ดูแลตัวเองได้ หรือมีคนดูแลอยู่ มันก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี"กลับเข้าบ้านเถอะ ค่ำแล้วน้ำค้างลง""ลูกน้องของคุณจะเอากุญแจมาให้เมื่

ฟึ่บ ฟุ่บ ฟั่บ"เดี๋ยวๆ ทำอะไรเนี่ย""อยู่นิ่งๆ เถอะน่า"เพียงขวัญพูดข่มเสียงใส่เพราะไม่อยากให้เขาดิ้น ก่อนจะหยิบผ้าเส้นยาวๆ มามัดข้อมือของเขาไว้แน่น"อะไรกัน ฉันทำอะไรผิด ทำไมเธอถึงมามัดกันล่ะ?""....." เพียงขวัญไม่ได้ตอบอะไร เธอนั่งอยู่บนอกของเขา ก่อนที่จะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของเขาออก การกระทำของเธอนั้น ทำเอาเขาถึงกับใจสั่นไม่หยุดในใจได้แต่ตั้งคำถามว่าเธอกำลังทำอะไรกันแน่ คิดจะทำแบบนั้นกับเขางั้นเหรอ เธอเนี่ยนะจะเป็นฝ่ายทำเขาก่อน"อืม...ทะ ทำอะไรเพียงขวัญ""เงียบปากไปเลยน่า"ร่างบางขยับตัวอยู่บนอกของเขาเหมือนกำลังหาที่นั่งให้เหมาะกับตัวเอง จนกระทั่งขยับเคลื่อนร่างกายลงไปนั่งบนขาของเขา ตรงนั้นมันสัมผัสเข้ากับก้นนุ่มๆ พอดี รู้สึกได้ถึงความแข็งของแก่นกายใหญ่ ที่เหมือนจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ขึ้นมาแล้ว"ซี๊ดอ่าส์ จะทำเองเหรอ?""ถามหารางวัลไม่ใช่เหรอ ก็กำลังจะมอบให้นี่ไง"เรื่องบ้านที่เขายกให้เธอ เขาถามหารางวัล เธอเองก็ถามแล้วว่าเขาอยากได้อะไร แต่ก็ไม่ได้มีการตอบกลับเลย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีทุกอย่างแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องซื้ออะไรให้ด้วยซ้ำ และถ้าให้เดาเขาคงอยากจะได้รางวัลแบบนี้มากกว่าโอนิกซ์

เวลาต่อมาพอกลับถึงบ้านโอนิกซ์ก็ยังไม่ได้บอกกับเพียงขวัญว่าเรื่องนั้นเขาโกหกหรือว่าลูกน้องโกหก แต่ดูเหมือนว่าเพียงขวัญจะได้คำตอบแล้วผู้หญิงมักจะได้คำตอบก่อนมาตั้งคำถามเสมอ ซึ่งเขาอาจจะไม่รู้ ผู้หญิงร้ายได้มากกว่าที่เขาคิดไว้เยอะนะ"เพียงขวัญ เพียงขวัญ!" โอนิกซ์รีบเดินตามมาติดๆ วันนี้เธอเดินเร็วมากกว่าทุกวัน ปกติถ้ากลับบ้านมาพร้อมกัน เวลาเข้าบ้านก็จะเข้าพร้อมกัน แต่วันนี้พอลงจากรถเธอก็เดินเข้าบ้านทันที ไม่พูดไม่จาสักคำ จนเขาต้องรีบเดินตามมา"เป็นอะไร บอกหน่อยได้ไหม?" พูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนมาก เหมือนลูกหมาที่กำลังครางหงิงๆ อยู่ข้างขาเจ้านาย"เปล่าค่ะ""ฉันรู้...ว่าเธอโกรธเรื่องนั้น""ก็รู้ว่าฉันจะโกรธ ทำไมถึงไม่บอกตามตรงล่ะคะจะโกหกทำไม""คือว่า...""คือว่า...อะไรคะ? บอกไว้ก่อนนะ อย่าได้มาหาข้อแก้ตัวเชียว""ไม่ครับ ไม่แก้ตัว""งั้นจะให้คำตอบฉันได้หรือยังคะ?""....." เขาเงียบ แถมทำหน้าสลดแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน สีหน้าตอนนี้ถ้าลูกน้องมาเห็นคงอายตายเลยที่ผ่านมาเขาไม่ใช่เสือผู้หญิงก็จริง แต่เขาคือเสือที่ไม่กลัวใคร ทว่าตอนนี้กลับต้องมาแพ้ให้กับมนุษย์เมียซะงั้น"ขอโทษ ฉันโกหกเอง""ขอเหตุผลค่

หลายเดือนต่อมา"ฮายนิค~""หวัดดีวานิล""สบายดีนะ""อืม สบายดี""สวัสดีครับคุณลุงนิค""หวัดดีครับตะวัน โตเป็นหนุ่มแล้วนะเรา"เพียงขวัญได้แต่ยืนมองหญิงสาวที่ลงเครื่องมาพร้อมกับเด็กน้อยรุ่นราวคราวเดียวกับลูกแฝดของเธอ ผู้หญิงคนนั้นเธอสวยมากดูดีมาก และก็พอจะรู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครชื่ออะไร ที่ผ่านมาได้ยินแต่ชื่อ ไม่เคยเห็นตัวจริงสักที เธอดูดีและสวยกว่าที่คิดไว้ในหัวเยอะเลยการแสดงท่าทางสนิทสนมของทั้งสอง ไม่ได้ทำให้เพียงขวัญรู้สึกแย่แต่อย่างใด กลับกันเธอมองว่าเขาทั้งสองคนผูกพันกันมากกว่า ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรจากพี่น้องท้องเดียวกัน เธอไม่ได้หึง ไม่ได้อะไรเลย"สวัสดีค่ะคุณเพียงขวัญ""เอ่อ สวัสดีค่ะคุณวานิล ได้เจอตัวจริงสักทีนะคะ คุณสวยกว่าในรูปเยอะเลย""แหะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะ"วานิล เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและดูดี แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าเธอนั้นค่อนข้างจะเข้าถึงยากยังไงไม่รู้สิหลังจากนั้นเธอก็ได้เจอกับวานิลอยู่บ่อยๆ จนพอจะได้รู้เรื่องราวต่างๆ ของเธอมาบ้าง เกี่ยวกับวานิลและลูก และผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกเธอ และก็เข้าใจว่าเธอไม่ใช่คนเข้าถึงยากอะไรเลย แค่ต้องเข้มแข็ง เพื่อปกป้องห

เวลาต่อมาบริษัทโอนิกซ์"มะม่วงห่าอะไรวะ! รสชาติจืดฉิบหาย!""เอ่อ...งั้นลองเป็นแบบสดดีมั้ยครับ""นี่ก็หวาน พวกมึงเนี่ย ฟังภาษาไทยไม่ออกหรือไงวะ บอกให้ซื้อมะม่วงเปรี้ยว มึงซื้อมะม่วงพวกนี้มาทำห่าอะไร!?" โอนิกซ์หงุดหงิดใส่ลูกน้องถึงขีดสุด เพราะลูกน้องดันซื้อของมาไม่ถูกใจ อยากกินมะม่วงเปรี้ยว แต่ที่ได้มาคือมะม่วงหวานและมะม่วงที่ไม่มีรสชาติ"ผมถามกับแม่ค้าแล้วนะครับ มะม่วงดองจะมีรสชาติเปรี้ยวเค็ม ส่วนมะม่วงสดก็จะมีรสชาติเปรี้ยวนำครับ ไม่หวานนะครับ""มึงก็ลองกินดิ จะได้รู้ แม่ง!!"พักนี้ลูกน้องเอาใจไม่ค่อยถูกเท่าไหร่เลย บางวันก็อารมณ์ดี แต่บางวันก็อารมณ์เสียถึงขั้นไม่พอใจอะไรซักอย่างเลย บางครั้งก็พาลทะเลาะกับของที่ไม่มีชีวิต โต๊ะเก้าอี้ กระดาษปากกา หรือแม้กระทั่งเอกสารต่างๆใช่แล้วล่ะ เขากำลังเข้าสู่ภาวะแพ้ท้องแทนภรรยา จากที่เพียงขวัญนั้นแพ้ท้องอยู่ไม่เท่าไหร่ คนที่เป็นต่อมาก็คือเขา น่าจะเป็นช่วงหลังจากกลับจากทะเล..ผ่านไปสักพัก"มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมถึงออกมาข้างนอกกัน" เพียงขวัญเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทของโอนิกซ์ ปกติสองคนนี้จะอยู่ตัวติดกับเขาตลอดเวลานี่นา"คุณเพียงขวัญ" สีหน้าของทั้งสองเหมือ