All Chapters of รักไร้เงา: Chapter 1 - Chapter 10

ฉันลอยตามเขามาตลอดทางจนถึงที่โรงพยาบาล ลอยไปในห้องพักผู้ป่วยของลู่โยวฉันมองดูลู่โยวที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยด้วยท่าทางน่าสงสาร อดนึกถึงลูกของฉันที่เป็นตัวแล้วแต่กลับไม่มีโอกาสได้เห็นโลกใบนี้ฉันมองไปทางลู่โยวกับลู่หลีด้วยความโมโห แทบอยากจะกลายเป็นผีร้ายให้ชายหญิงสารเลวคู่นี้ตายไปพร้อมกับลูกของฉัน"พี่ พี่กำลังโทษฉันอยู่ใช่ไหม ถ้าหากไม่มีฉัน พี่ก็สามารถเลือกที่จะช่วยพี่สะใภ้ก่อนได้""อย่าคิดเรื่อยเปื่อย" ลู่หลีโอบกอดลู่โยวและตบหลังของเธอเพื่อเป็นการปลอบโยน ตอนที่พูดจาก็อ่อนโยนอย่างมาก "ร่างกายของเธอแข็งแรงมาตลอด ฉันสั่งให้คนไปช่วยเธอแล้ว ทรมานเล็กน้อย เธอไม่ตายหรอก""แต่ยังไงเธอก็เป็นภรรยาของพี่ ต่อให้ทำผิด...""ทำผิดก็ควรรับบทลงโทษ" คำพูดเย็นชาไม่กี่คำของลู่หลี หัวใจของฉันกลับเจ็บปวดจนทรมานสามีของฉัน คุณรู้ไหม?บทลงโทษที่คุณว่านั้นได้พรากชีวิตของฉันไปแล้ว และยังมีชีวิตลูกของเราฉันกับลู่หลีถือว่าเป็นเพื่อนที่เล่นมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กเคยมีการแต่งงานที่พ่อแม่ตกลงกัน ลู่โยวมาที่ตระกูลลู่ตอนหกขวบ ลู่หลีดีกับลู่โยวที่เป็นน้องบุญธรรมดีกว่าน้องสาวแท้ๆ ซะอีกฉันชอบลู่หลีมาตั้

"ลู่หลี แกแต่งงานกับสวี่ซินแล้ว ตอนนี้ก็มีลูกของพวกแกเอง แกอย่าแยกแยะไม่ออก""แกไปรับสวี่ซินกลับมา ตั้งใจขอโทษ น้องสาวของแกเดี๋ยวแม่จัดการเอง ทุกอย่างนี้เป็นเพราะเธอสติเลอะเลือนพูดซี้ซั้ว" แม่สามีตัดปัญหาทั้งหมด"ไม่ว่ายังไงสวี่ซินก็เป็นภรรยาของแก ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง แกไม่ควรอยู่ที่นี่ แกไปหาตัวสวี่ซินกลับมา" แม่สามีมองดูทั้งสองคนด้วยท่าทางไม่พอใจหัวใจของฉันรู้สึกหนาวเย็นอย่างอดไม่ได้ ที่แท้มีแค่ฉันที่ถูกปิดบัง ความสัมพันธ์ที่น่ารังเกียจของลู่หลีกับลู่โยวมีเพียงฉันที่ไม่รู้ส่วนพวกเขากลับยังจะปิดบังฉัน ฉันมองดูคนคุ้นเคยแต่ละคนที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกหน้า ก็รู้สึกว่าน่ารังเกียจเป็นอย่างมากถ้าหากฉันไม่ได้เป็นอะไรไป ก็คงจะถูกหลอกแบบนี้ตลอดชีวิตใช่ไหม"แม่ ผมจะขอโทษสวี่ซิน แต่ตอนนี้ร่างกายของโยวโยวสำคัญ สวี่ซินถูกหาพบแล้ว เธอไม่เป็นไร รอให้สภาพร่างกายของโยวโยวมั่นคงผมก็จะไปรับเธอ ตอนนี้เธอกลับไปบ้านแม่ของตัวเอง เธอไม่อยากพบผม""ลู่หลีลูกเป็นแบบนี้ไม่เหมาะสมอย่างมาก ตอนนี้ลูกไปหาสวี่ซินเดี๋ยวนี้"เห็นได้ชัดว่าแม่สามีก็ไม่รู้เรื่องที่ฉันตายไปแล้ว พวกเขาคิดว่าฉันยังมีชีว

ศพของฉันถูกพบในสองวันให้หลัง ตอนที่พบศพฉันร่างกายกับใบหน้าของฉันต่างมีบาดแผลหนักเบาแตกต่างกัน มือทั้งสองข้างกลับยังปกป้องท้องเอาไว้อย่างดีหลังจากศพของฉันถูกค้นหาพบ เจ้าหน้าที่กู้ภัยติดต่อสามีของฉันในทันทีแต่ทว่ากลับติดต่อไม่ได้ จากนั้นจึงติดต่อแม่กับแม่สามีของฉันตอนที่แม่มาถึงที่เกิดเหตุและเห็นศพของฉันก็ร้องไห้จนเป็นลมไป แม่สามีก็เป็นลมไปเช่นกันหลังจากแม่กับแม่สามีตื่นมาก็ไปทำใบมรณะบัตรให้ฉัน นำศพของฉันส่งไปที่หอประกอบพิธีฌาปนกิจแม่สามีกับแม่ของฉันโทรศัพท์ไปหาลู่หลี แต่ทว่ากลับถูกลู่หลีตัดสายสวี่จื้อเห็นฉันที่นอนอยู่ในตู้แช่ของหอประกอบพิธีฌาปนกิจ ผู้ชายที่ตัวสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนร้องสะอื้น"พี่ซินซิน ตอนนั้นผมควรจะขัดขวางพี่ ไม่ให้พี่แต่งงานกับไอ้สารเลวคนนั้น""ผมน่าจะเกลี้ยกล่อมให้พี่หย่าร้างเร็วกว่านี้หน่อย แบบนี้แล้วพี่ก็ไม่ต้องตายอย่างน่าอนาถแบบนี้" สวี่จื้อร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลฉันมองดูสวี่จื้อที่ร้องไห้ไม่หยุดก็ถอนหายใจ ฉันอยากบอกเขาว่าไม่มีประโยชน์ ตอนนั้นฉันรักลู่หลีมากๆ ไม่ว่าใครเกลี้ยกล่อมก็ไม่มีประโยชน์ฉันรักลู่หลีจาเหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ ตอนนั้นทุ่มสุดตัว

ฉันถลึงตาโตไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองได้ยินอะไร ลู่หลีกำลังพูดอะไรอยู่?"แกแม่งพูดเหลวไหล เธอคือพี่สาวของฉัน ถึงแม้ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ แต่นั่นก็เป็นพี่สาวที่ดูแลฉันมาตั้งแต่เล็กจนโต แกโหวกเหวกโวยวายอะไรอยู่ตรงนี้?" สวี่จื้อดวงตาโกรธแค้นจนแดงก่ำไปหมด"ลู่หลี ลูกสาวของฉันไม่เคยทำผิดต่อนาย เธอกับเสี่ยวจื้อถึงแม้ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่านายจะสบประมาทแบบนี้ได้"แม่ก็มองลู่หลีด้วยความตกตะลึงเช่นกัน เหมือนกับเป็นครั้งแรกที่รู้จักลูกเขยของตัวเอง"ฉันพูดเหลวไหลหรือไม่พวกคุณรู้ดีแก่ใจ ฉันเห็นชัดๆ ว่าสวี่จื้อออกมาจากในห้องของสวี่ซินตอนดึกๆ ดื่นๆ พวกเขาถ้าหากไม่ได้ทำเรื่องลับลมคมนัย งั้นเขาไปทำอะไรที่ห้องของพี่สาวตัวเองตอนดึก หลังจากนั้นหนึ่งเดือนสวี่ซินก็ตั้งท้อง เด็กเป็นลูกของใครกันแน่" ลู่หลีมองสวี่จื้อด้วยความเย็นชาฉันมองดูลู่หลี คิดไม่ถึงว่าในสายตาของเขาฉันจะเป็นคนหน้าไม่อายแบบนี้ คืนนั้นฉันโรคกระเพาะและลำไส้อักเสบเฉียบพลัน สวี่จื้อไปส่งฉันที่โรงพยาบาล ฉันต้องแอดมิท สวี่จื้อจึงกลับไปเอาของใช้ในห้องน้ำกับเสื้อคืนนั้นสวี่จื้อถึงโรงพยาบาลก็บอกกับฉันว่าตอนที่เขากลับไปได้เจอกับลู่หลีตอน

ฉันคิดไม่ถึงว่าวันต่อมาสวี่จื้อก็มาที่โรงพยาบาลอีก เขาเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยโดยที่ไม่ได้พูดพร่ำเพรื่อ จากนั้นดึงคอเสื้อของลู่หลีลากลู่หลีออกไปจากห้องทั้งแบบนี้"นายจะทำอะไร? นายบ้าไปแล้วเหรอ?" ลู่หลีถูกลากออกจากห้องพักผู้ป่วยก็รู้สึกโมโหอย่างมาก"นายไม่เชื่อไม่ใช่เหรอว่าพี่สาวของฉันตายไปแล้ว วันนี้ฉันจะให้นายเห็นว่าพี่สาวขของฉันตายไปแล้วจริงๆ หรือเปล่า" สวี่จื้อลากลู่หลีออกจากโรงพยาบาลด้วยหน้าตาเคร่งขรึม"แกเป็นบ้าอะไร ฉันไม่ไป" จู่ๆ ลู่หลีก็ต่อต้านเป็นอย่างมาก"นายไม่เชื่อไม่ใช่เหรอ จะต่อต้านอะไร ไปดูก็รู้แล้ว ไอ้ชาติชั่ว"ถึงแม้ลู่หลีจะต่อต้านเป็นพิเศษ ไม่เต็มใจอย่างมากแต่ก็ยังถูกสวี่จื้อลากไปที่หอประกอบพิธีฌาปนกิจสวี่จื้อลากลู่หลีไปที่หน้าตู้แช่ของฉัน กดลู่หลีไปที่บนตู้แช่ บังคับให้เขามองฉันที่ถูกแช่แข็งเอาไว้ลู่หลีเห็นศพของฉันก็หลับตาลงด้วยสัญชาตญาณ และพึมพำกับตัวเอง"นี่ไม่ใช่สวี่ซิน! ไม่ใช่เธอ! เธอเห็นแก่ตัวและร้ายกาจขนาดนั้นจะตายได้ยังไง!""นายกลัวอะไร นายลืมตามาดูภรรยาของนายสิ ดูว่าเธอตายยังไง ตอนที่เธอตายยังพยายามปกป้องลูกของนายอย่างเต็มที่ ตอนที่เธอตายนายกับผู้หญิง