All Chapters of The Contract Mafia (ป๋า-มิท): Chapter 11 - Chapter 20

บางทีผมก็ไม่ค่อยเข้าใจลูเซียส ไม่สิ ผมไม่เคยเข้าใจเขาเลยมากกว่า... ก่อนหน้านี้ผมถูกพาไปกินมื้อค่ำแบบฟูลคอร์สกะทันหัน มาคราวนี้ผมกำลังอยู่ท่ามกลางความไฮโซอันน่าเบื่อหน่าย เด็กหนุ่มในชุดสูทสีเทาพอดีตัวเผยสัดส่วนน่าดึงดูด เรือนผมถูกเสยไปด้านหลังเหลือปอยเล็กน้อยขับใบหน้าชวนมองต้องตาใครต่อใคร มือหนึ่งถือแก้วทรงสูงแต่ภายในบรรจุน้ำผลไม้แท้100% มีฉากประกอบเป็นงานราตรีหรูหรา โคมไฟระย้างดงามเข้ากับการตกแต่งสไตล์ตะวันตก บนผนังประดับรูปวาดราคาแพง อาหารบนโต๊ะทุกอย่างดูสวยงามไม่ต่างจากผลงานศิลปะ มูลค่าและรสชาติยิ่งไม่ต้องพูดถึง มิทรี่คงจะมีคนมาสานไมตรีไม่ขาดแน่ หากเจ้าตัวไม่ได้นั่งอยู่บนรถเข็น รายล้อมด้วยการ์ดตัวสูงใหญ่แผ่ออร่าน่าถอยหนี สายตาสนใจของคนรอบข้างเลยกลายเป็นความสงสัยใคร่รู้มากกว่า ว่าเด็กหนุ่มผู้พิการคนนี้เหตุใดจึงมาร่วมงานพร้อมกับเหล่าการ์ดมือดีราวกับเป็นบุคคลสำคัญ “ผมดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้จริงๆ เหรอพี่ไมค์” ส่งเสียงอ้อนใส่หมอควบตำแหน่งการ์ดส่วนตัวไม่อาจเรียกความเห็นใจได้ “อาหารเครื่องดื่มนอกจาก

ด้านนอกปรับความเข้าใจพูดคุยกันได้ด้วยดี ส่วนด้านในห้องกำลังร้อนระอุสลับเย็นเยือกได้ที่ เหล่าการ์ดรู้สึกอยากปลีกตัวไปขอยาพาราสักเม็ดเพราะเกรงว่าจะป่วยกันเสียก่อน คงมีเพียงผู้อาวุโสอย่างอาคมกับคนสนิทซ้ายขวาของอเล็กเซย์ ที่ยังยืนนิ่งไม่สะทกสะท้านกับบรรยากาศเหล่านี้ ชายมากอำนาจนั่งไขว่ห้างจ้องเพื่อนตัวเองเขม็ง อเล็กเซย์ยังคงยิ้มแม้เหงื่อจะผุดตรงขมับ มือสวยยกปิดปากกระแอมไออย่างไว้มาด ดูสง่าดุจเจ้าชายผู้เผชิญหน้ากับซาตาน “เลิกจ้องแบบนั้นสักที ฉันจะยอมบอกก็ได้” หลังจากเล่นสงครามประสาทกันมาสักพัก อเล็กเซย์เป็นฝ่ายยกมือยอมแพ้เพราะครั้งนี้เขาล้ำเส้นเพื่อนสนิทมากเกินไป มั่นใจได้เลยว่าหากเปลี่ยนคนอื่นมานั่งตรงนี้คงถูกลูเซียสยิงดับโยนลงทะเลให้ฉลามกินไปแล้ว! “ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเด็กคนนั้นมีความสำคัญกับนายยังไง เลยวางแผนอะไรนิดหน่อยพร้อมกำจัดหนอนแมลงไปในคราวเดียว…” พออเล็กเซย์เงยหน้ามองเพื่อนถึงกับสะดุ้ง “ไม่เอาน่า นายก็รู้ดีว่าฉันทำอะไรรอบคอบเสมอ ทุกอย่างอยู่ในการคาดเดาของฉันหมดแล้ว ฉันไม่ปล่อยให้คนของนายกับเด็กคนนั้นตายเพราะเรื่องของตั

การเรียนมารยาทกับเดฟจบคอร์สแล้ว เรื่องเรียนภาษากับลูเซียส...ผมขอทิ้งช่วงไปยาวๆ ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมมีเวลาว่างมากพอที่จะฝึกการต่อสู้กับไนท์แบบเต็มตัว กิจวัตรประจำวันของผมคือ ตื่นตั้งแต่เช้ามืดเพื่อวิ่งออกกำลังกายรอบตึกสลับหยุดพัก และวอร์มร่างกายเป็นระยะ เพื่อเพิ่มความทนทานของร่างกายแถมเสริมสร้างกล้ามเนื้อไปในตัว เสร็จแล้วก็ขึ้นมากินข้าวเช้ากับลูเซียส แล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเรียนการใช้มีดและปืนจากไนท์ ไนท์เลือกมีดพกมาให้ เพราะพกพาสะดวก แถมหยิบออกมาใช้งานตอนไหนก็ได้ โดยเริ่มจากให้ผมควงจนกว่าจะชินมือและใช้เวลาหยิบออกมาน้อยที่สุด ตามด้วยสอนเทคนิคการหลอกล่อด้วยมีด โจมตีเข้าจุดสำคัญ อาศัยขนาดร่างกายและการเคลื่อนไหวให้เป็นประโยชน์ ต่อมาเป็นปืน แน่นอนว่าเป็นปืนพกเช่นกัน สภาพผมไม่มีทางแบกปืนใหญ่วิ่งใจกลางเมือง อีกทั้งผมไม่ได้มีหุ่นที่หนาใหญ่ถึกทนต่อแรงถีบปืนได้ เลยต้องเลือกแบบใช้งานง่าย น้ำหนักเบาสำหรับป้องกันตัวเท่านั้น พวกปืนรุ่นใหญ่ทั้งหลาย ไนท์สอนแค่ภาคทฤษฎีให้พอมีความรู้ประดับสมอง ส่วนสถานที่ฝึกก็สนามยิงปืนชั

ผลของการเป็นเหยื่อบูชายัญคงไม่ต้องอธิบายให้มากความ วันต่อมาร่างกายหนักอึ้งเหมือนมีรถสิบล้อมาทับจมดับคาเตียง มึนหัวโลกหมุนถึงกับคลื่นไส้อาเจียนหลายรอบ ยังดีที่ไมค์เข้ามาดูแลยกถังขยะรองได้ทัน ไม่งั้นคงมีรายการซื้อเตียงใหม่ยกชุด ปกติผมเป็นพวกคอแข็งก็จริง แต่เจอเหล้าดีกรีแรงขนาดจุดไฟติดแบบเพียวๆ ไปหลายปาก(เพราะลูเซียสป้อนด้วยปาก) ผสมกับเพลิงกามที่ลุกโชติช่วงระยะหนึ่ง สังขารน้อยๆ ของผมก็พังทลายเหมือนผ่านสงครามโลกครั้งที่สาม ทรมานจนแทบอยากจะขอยาสลบให้มันรู้แล้วรู้รอด ไม่สิ ขอไปแล้วต่างหาก แต่ไมค์ไม่ให้เพราะผมอาจจะสลบไปตลอดกาล เลยทำได้แค่รักษาไปตามอาการ มึนหัวก็ให้นอนนิ่งๆ ปวดเมื่อยใช้ยาช่วยบีบนวดคลายกล้ามเนื้อ ส่วนด้านล่าง...ก็ใช้ยาทานั่นแหละ แน่นอนว่าผมทาเอง มีบางช่วงที่ลูเซียสแวะเข้ามาดูอาการแล้วช่วยทาให้ ทาเฉยๆ นะ ไม่มีอะไรแอบแฝง ถึงลูเซียสจะมักมาก ต้องการไม่สิ้นสุดแต่ก็มีลิมิตของตัวเอง ไม่งั้นผมคงตายไปนานแล้ว ด้วยเหตุนี้เจ้าตัวเลยลั่นวาจาว่าจะไม่แตะต้องผมมากเท่าเดิม เพื่อให้ผมพักฟื้นร่างกายและทุ่มเทกับการเรียนให้เต็มที่

ภายในห้องแอร์เย็นฉ่ำ มีสิ่งใหญ่ๆ ที่เรียกว่าป๋า และสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าอีหนู กำลังนอนสบายใจอยู่บนเตียงคิงไซส์ ผมนอนคว่ำหน้าอยู่บนตัวลูเซียส สภาพคงไม่ต้องพูดถึง ไม่ใส่อะไรสักอย่างโอเคร๊? เปิดเปลือยสัมผัสกล้ามแน่นๆ ส่งผ่านอุณหภูมิกับเสียงหัวใจหลังจบศึกประจำวัน “ป๋า ผมมีเรื่องจะขอ” คางเกยบนอกแน่น “อืมม...อยากได้อะไร รถ? บ้าน? คอนโด?? หรือจะเอาผับสักสองสามแห่งไปบริหารดูเล่นๆ” เสียงครางต่ำในคอ ดวงตาหลับพริ้มผ่อนคลายอย่างที่สุด “ไอ้ของพวกนั้นจะเอาไปทำไม รถก็ไม่ได้ขับ ส่วนคอนโดขนาดแค่ย้ายห้องนอนป๋ายังไม่ปล่อยผม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบ้านเลย แล้วไอ้ผับที่ว่าอายุยังไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ ยังไม่อยากได้ภาระเพิ่มหรอก” “ไม่งั้นจะเอาอะไร ถ้าเรื่องเอามุกออก ฉันไม่เอาออกแน่ๆ เธอเองก็มีความสุขกับมันไม่ใช่รึไง” คือผมควรเขินนะเจอคำพูดหยาบโลนด้วยเสียงทุ้มแหบทรงเสน่ห์ แต่แบบเจอจนชินแล้วไง ตอนนี้มีแต่ความเอือมลูเซียสที่หน้าหนาเกินทน “ไม่ใช่เรื่องใต้สะดือหรือพวกของฟุ่มเฟือยสิ แค่อยากขอไปเที่ยวสวนน้ำกับเพื่